Κοινοποίηση των διατάξεων του άρθρου 18 του ν. 3758/2009 «Εταιρείες Ενημέρωσης οφειλετών για ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α'/68) σχετικά με την επιβολή έκτακτης εφάπαξ εισφοράς.

Τύπος και περιεχόμενο του εκκαθαριστικού σημειώματος για την επιβολή της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης στα εισοδήματα των φυσικών προσώπων και της έκτακτης εισφοράς σε αντικειμενικές δαπάνες οικονομικού έτους 2011 και του τέλους επιτηδεύματος σε φυσικά και νομικά πρόσωπα.

Προσδιορισμός φορολογητέων καθαρών κερδών για την επιβολή της έκτακτης εισφοράς των Ι.Μ.Ε. Ε.Π.Ε που εκμεταλλεύονται φορτηγά των μελών τους.

Έκτακτη εισφορά..Επειδή, όπως προελέχθη, (σκέψη 12), σύμφωνα με το άρθρο 18 παρ. 1 περ. β και γ του ν. 3758/2009, αντικείμενο της επίδικης εισφοράς αποτελεί το «συνολικό καθαρό εισόδημα» των δηλώσεων οικονομικού έτους 2008, «φορολογούμενο ή απαλλασσόμενο», εξαιρέσει των εισοδημάτων της παραγράφου 1 του άρθρου 14 και της περίπτωσης γ της παραγράφου 4 του άρθρου 45 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος. (Πρόκειται, αντιστοίχως, για την αυτοτελή φορολόγηση αποζημιώσεων στο πλαίσιο μισθωτών υπηρεσιών και την απαλλαγή ορισμένων εφάπαξ ασφαλιστικών παροχών). Όπως συνάγεται από τις διατάξεις αυτές, στην επίδικη εισφορά, πλην των συγκεκριμένων ως άνω εξαιρέσεων, υπόκειται κάθε έσοδο που εμπίπτει, κατ’ αρχήν, στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, άρα και οι «αυτοτελώς φορολογούμενες ειδικές περιπτώσεις» των άρθρων 11 κ.επ. αυτού. Συνεπώς, ισχυρισμός που είχε προβληθεί εν προκειμένω ενώπιον των δικαστηρίων της ουσίας ότι δεν έπρεπε να υπαχθεί στην επίδικη εισφορά ορισμένο κονδύλιο «που αφορά αυτοτελώς φορολ. ποσά», χωρίς να διευκρινίζεται ειδικότερα η φύση των εν λόγω ποσών, δεν ήταν ουσιώδης και ορθώς κατ’ αποτέλεσμα δεν ελήφθη υπ’ όψη από το διοικητικό εφετείο, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση είναι απορριπτέα. (Βλ. την ως άνω επί της αιτήσεως του κυρίως διαδίκου ΣτΕ, Ολομ., 1685/2013). Ομοίως, παράπονα της κρινόμενης αίτησης σχετικά με τον ενιαίο τρόπο εμφανίσεως στις οικείες δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, αφ’ ενός μεν των αυτοτελώς φορολογουμένων εσόδων των υπαγομένων στην εισφορά, αφ’ ετέρου δε των κατά τ’ ανωτέρω εξαιρουμένων από αυτήν, έτσι ώστε τα τελευταία να μη διακρίνονται και να υπόκεινται, ως μη έδει, σε εισφορά, προβάλλονται άνευ εννόμου συμφέροντος, καθώς το αναιρεσείον δεν ισχυρίζεται ούτε προκύπτει ότι στα ένδικα εισοδήματα περιλαμβάνονται και τέτοια εξαιρούμενα της εισφοράς έσοδα. Εξ άλλου, το ότι τα υποκείμενα στην εισφορά ως άνω αυτοτελώς φορολογούμενα έσοδα δηλώνονταν, όπως ισχυρίζεται το αιτούν σωματείο, προαιρετικώς στις αντίστοιχες δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, δεν άγει, από πλευράς επιβολής της επίδικης εισφοράς, σε άνιση ευνοϊκή μεταχείριση όσων δεν προέβησαν σε σχετική δήλωση, αφού και στους τελευταίους, πάντως, «βεβαιώνεται οίκοθεν» η εισφορά κατόπιν ελέγχου (παρ. 3 περ. α, β και δ ανωτ. άρθρου 18 ν. 3758). Συνεπώς, και οι περί του αντιθέτου λόγοι αναιρέσεως είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι. (Βλ. την ως άνω ΣτΕ, Ολομ., 1685/2013).

Η απόφαση 547 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, σχετικά με την επιβολή ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης σε μερίσματα ναυτιλιακών εταιρειών. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την επιβολή της εισφοράς σε μη εισαχθέντα μερίσματα. Η ΔΕΔ επικύρωσε την οριστική πράξη του 2018, αλλά τροποποίησε την πράξη του 2019, δεχόμενη ότι μερίσματα ύψους 51.741,56 ευρώ, που προερχόταν από εταιρείες που είχαν υπογράψει το Ιδιωτικό Συμφωνητικό του Νέου Συνυποσχετικού (Ν. 4607/2019), απαλλάσσονται από την εισφορά αλληλεγγύης. Η διαφορά εισφοράς αλληλεγγύης για το 2019 μειώθηκε από 37.847,09 ευρώ σε 32.672,93 ευρώ.

Επιβολή ή μη κράτησης 5% υπέρ Μ.Τ.Ν. στα επιβαλλόμενα για παραβάσεις Διεθνών Συμβάσεων πρόστιμα για ρύπανση θάλασσας.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η παράβαση των διατάξεων των Διεθνών Συμβάσεων, που αναφέρονται στην προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος και των ακτών από ρυπάνσεις πλοίων, επιφέρει την επιβολή και των προβλεπομένων από το άρθρο 13 παρ.1 περ.β’ του Π. Δ/τος 55/1998 διοικητικών κυρώσεων σε βάρος των παραβατών και τη συνακόλουθη κράτηση 5% υπέρ Μ.Τ.Ν. στα βεβαιούμενα ή εισπραττόμενα από τις Λιμενικές Αρχές πρόστιμα.

Φορολογία εισοδήματος: ...με την προσφυγή προβάλλεται, επίσης επικουρικώς, ότι, ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι το εισόδημα από τους ως άνω τόκους υπόκειται σε φορολογία, έπρεπε αυτό να επιμερισθεί μεταξύ των οικονομικών ετών εντός των οποίων τα ποσά αυτά εισπράχθηκαν και όχι να προτεθεί στο σύνολο του στα λοιπά εισοδήματα του οικονομικού έτους 1998, με αποτέλεσμα τα εισοδήματα αυτά να φορολογηθούν με αυξημένο συντελεστή. Και ο ισχυρισμός αυτός είναι αβάσιμος, διότι, όπως εκτίθεται αναλυτικά στο ιστορικό της παρούσας αποφάσεως, η έναντι της β` των προφευγόντων οφειλή εξοφλήθηκε με τρεις ισόποσες επιταγές ύψους 16.376.352, από τις οποίες οι δύο πρώτες έληγαν το 1997, το δε ποσό των δύο αυτών επιταγών (32.752.704 δραχμές] υπερκαλύπτει προφανώς την οφειλή εξόδων και τόκων, η οποία θεωρείται ότι εξοφλείται κατά προτεραιότητα, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω. Επομένως, νομίμως η φορολογική αρχή ενέταξε στα εισοδήματα του οικονομικού έτους 1998 (1.1 - 31.12.1997] το ως άνω ένδικο ποσό.Τέλος προβάλλεται, καθ` ερμηνεία του σχετικού ισχυρισμού, ότι είναι παράνομη η επιβολή πρόσθετου φόρου, δεδομένου ότι τα ένδικα ποσά τόκων δηλώθηκαν με τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος οικονομικών έτων 1998 και 1999 ως εισοδήματα απαλλασσόμενα από τον φόρο. Ο ισχυρισμός όμως αυτός, και αν υποτεθεί αληθής, είναι αβάσιμος, δεδομένου ότι με αυτόν κατ` ουσίαν ομολογείται η ανακρίβεια των σχετικών δηλώσεων, τόσο ως προς τον χρόνο, όσο και ως προς το περιεχόμενο της δηλώσεως, δεδομένου ότι τα ποσά αυτά, όπως κρίθηκε ανωτέρω, αφενός μεν αποτελούν εισοδήματα του οικονομικού έτους 1998, αφετέρου δε υπόκεινται σε φόρο.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της σιωπηρής άρνησης του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής σχετικά με αίτημα μερικής ανάκλησης – τροποποίησης δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος των ετών 2021 και 2022. Ο προσφεύγων ζήτησε να εξαιρεθεί το εισόδημά του από μισθωτή εργασία στο δημόσιο τομέα (ως δικαστικός λειτουργός και Καθηγητής Πανεπιστημίου) και συντάξεις, από την επιβολή ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης (άρθρο 43Α ΚΦΕ), θεωρώντας την εξαίρεση από την απαλλαγή αντισυνταγματική. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απέρριψε την προσφυγή, τονίζοντας ότι τα διοικητικά όργανα οφείλουν να εφαρμόζουν το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο ρητά εξαιρεί τα εισοδήματα αυτά από την απαλλαγή για τα εν λόγω φορολογικά έτη. Οι ισχυρισμοί περί αντιθέτου προς το Σύνταγμα κρίθηκαν ότι εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων. Η φορολογική υποχρέωση διαμορφώνεται σε €19.980,65 για το 2021 και €22.087,29 για το 2022.

Η απόφαση 235/10.02.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντα και της συζύγου του κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι προσφεύγοντες απέκτησαν εισοδήματα από μερίσματα-τόκους-δικαιώματα, ακίνητη περιουσία και επιχειρηματική δραστηριότητα. Ο έλεγχος εντόπισε μη δηλωθέντα μερίσματα από ναυτικές εταιρείες, επί των οποίων καταλογίστηκε εισφορά αλληλεγγύης. Οι προσφεύγοντες ζήτησαν την ακύρωση ή τροποποίηση των πράξεων, προβάλλοντας κύρια την παράνομη επιβολή εισφοράς αλληλεγγύης σε μη εισαχθέντα μερίσματα πλοιοκτητριών εταιρειών (τα οποία δήλωσαν στους κωδικούς 435-436 του Εντύπου Ε1) σύμφωνα με το Νέο Συνυποσχετικό (ν. 4607/2019). Η απόφαση έκανε μερικώς δεκτό τον 1ο ισχυρισμό, αναγνωρίζοντας ότι ορισμένα μερίσματα που πιστώθηκαν σε λογαριασμούς αλλοδαπής από εταιρείες που περιλαμβάνονται στο Συνυποσχετικό, απαλλάσσονται από την εισφορά αλληλεγγύης του άρθρου 43Α του ν. 4172/2013 (συνολικού ποσού 82.163,12 ευρώ για τον προσφεύγοντα και 51.741,56 ευρώ για τη σύζυγο). Οι ισχυρισμοί για αφαίρεση χρεώσεων λογαριασμών (που εξόφλησαν υποχρεώσεις εταιρειών) από τα μερίσματα για την επιβολή εισφοράς, απορρίφθηκαν. Ως αποτέλεσμα, η πράξη του 2018 επικυρώθηκε, ενώ η πράξη του 2019 τροποποιήθηκε.

Ομολογιακά δάνεια. Απαλλαγή από την εισφορά του ν. 128/75.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Ομολογιακά δάνεια τα οποία δεν διατίθενται μέσω οργανωμένης χρηματιστηριακής αγοράς, αλλά με ιδιωτική τοποθέτηση απευθείας σε δανειστές οι οποίοι είναι αλλοδαπά νομικά πρόσωπα με έδρα τόσο σε κράτη μέλη όσο και σε τρίτες χώρες, εμπίπτουν στην απαλλαγή της εισφοράς του ν. 128/75 όπως ισχύει. Ο τόπος υπογραφής των ομολογιακών δανείων που ρυθμίζονται με τον ν. 3156/2003 καθώς και των σχετικών εγγράφων ουδεμία ασκεί επιρροή, αρκεί σε κάθε περίπτωση η έκδοση να γίνεται από ανώνυμη εταιρία που εδρεύει στην Ελλάδα (ομοφ.).