ΘΕΜΑ : Διαμόρφωση φορολογητέας αξίας για την επιβολή του ΦΠΑ κατά την παράδοση πετρελαιοειδών προϊόντων που προορίζονται για τον εφοδιασμό πλοίων και αεροσκαφών

Συγκέντρωση και διάθεση των πετρελαιοειδών αποβλήτων που παράγονται στους χώρους του μηχανοστασίου των πλοίων.

Έννοια και περιεχόμενο της εγγύησης. Αρμόδιος για την απαλλαγή του εγγυητή.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Εγγύηση είναι η εγγράφως συναπτόμενη μεταξύ του εγγυητή και του δανειστή σύμβαση, σύμφωνα με την οποία ο πρώτος αναλαμβάνει έναντι του δεύτερου την ευθύνη ότι θα καταβληθεί η οφειλή (ΑΚ 847). Η ευθύνη του εγγυητή είναι προσωπική έναντι του δανειστή έχει ανάλογο περιεχόμενο με εκείνη του πρωτοφειλέτη και ευθύνεται, όπως κάθε οφειλέτης, με ολόκληρη την περιουσία του. Αρμόδιος για την απαλλαγή του εγγυητή είναι μόνον ο δανειστής.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υπέβαλε η πρώην Αντιπρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος μιας ανώνυμης εταιρείας (η οποία κηρύχθηκε σε πτώχευση), ζητώντας απαλλαγή από την αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές της εταιρείας προς το Δημόσιο. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η ιδιότητά της ήταν μόνο "εν τοις τύποις" λόγω της ενασχόλησής της με άλλο επάγγελμα (οδοντίατρος στην Αθήνα) και ότι δεν είχε πραγματική ανάμειξη στη διαχείριση. Ωστόσο, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή. Η αλληλέγγυα ευθύνη θεμελιώθηκε, καθώς η προσφεύγουσα είχε εξουσία διοίκησης και εκπροσώπησης μέχρι την κήρυξη της πτώχευσης, οι οφειλές (ΦΠΑ και παρακρατούμενοι φόροι) κατέστησαν ληξιπρόθεσμες ή η ρύθμισή τους απωλέσθηκε κατά τη θητεία της, και η ίδια απέτυχε να ανατρέψει το τεκμήριο υπαιτιότητας με επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, όπως βεβαιώσεις από όλες τις συνεργαζόμενες τράπεζες.

Η απόφαση 668/13.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας, φερόμενης ως καθολικής διαδόχου, κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ) συνολικού ποσού 19.311,55 €. Η φορολογική αρχή είχε επιβάλει τον φόρο, κρίνοντας ότι εσφαλμένα είχε αναγνωριστεί απαλλαγή, επειδή το άρθρο 63Δ παρ. 5 του ν. 3601/2007, που αφορά υποχρεωτικές μεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων πιστωτικών ιδρυμάτων στο πλαίσιο εξυγίανσης, προβλέπει μόνο ατελή σημείωση στα δημόσια βιβλία και όχι ρητή απαλλαγή από ΦΜΑ. Το ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί εσφαλμένης ερμηνείας του νόμου, εφαρμογής της αρχής της ισότητας ή των διατάξεων του άρθρου 16 ν. 2515/1997, επιβεβαιώνοντας έτσι την καταλογιζόμενη φορολογική υποχρέωση.

«Παροχή διευκρινίσεων αναφορικά με την απαλλαγή από Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης καυσίμων πλοίων όταν εξέρχονται από ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη χωρίς επιβάτες για εκτέλεση πλόων προς λιμένα εξωτερικού».(ΑΔΑ:ΨΓ2Ν46ΜΠ3Ζ-Ρ0Ν)

Σχετικά με την ατελή εισαγωγή ειδών πρώτης ανάγκης για δωρεάν διανομή σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (ΑΔΑ:7ΠΨΝΗ-ΩΛΙ)

Παροχή διευκρινίσεων σε σχέση με την απαλλαγή από Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης καυσίμων πλοίων που προσεγγίζουν ναυπηγοεπισκευαστικές μονάδες για εργασίες συντήρησης και επισκευής λόγω απρόβλεπτης μηχανικής βλάβης στο πλαίσιο εκτέλεσης εμπορικής σύμβασης παροχής υπηρεσίας.(ΑΔΑ:Ω5ΧΑΗ-Κ3Δ)

Η προσφεύγουσα αιτείται την ακύρωση της διακήρυξης του δημόσιου διεθνούς ηλεκτρονικού διαγωνισμού με τίτλο «Παραχώρηση υπηρεσιών παραλαβής και διαχείρισης αποβλήτων πλοίων», εκτιμώμενης αξίας 600.000€ (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 24%). Το αντικείμενο της σύμβασης αφορά υπηρεσίες σχετιζόμενες με τη συλλογή και διαχείριση στερεών αποβλήτων, καταλοίπων φορτίου και πετρελαιοειδών αποβλήτων πλοίων. Η προσφυγή επικαλείται παραβάσεις όπως εσφαλμένος ορισμός τελικού αποδέκτη αποβλήτων, έλλειψη δέσμευσης δαπάνης, αντιφατικούς οικονομικούς όρους, μη νόμιμα κριτήρια βαθμολόγησης και τεχνικής επάρκειας, καθώς και μη νόμιμη παραχώρηση χώρων. Ισχυρίζεται ότι οι όροι προσβάλλουν την αρχή της ίσης μεταχείρισης και του ελεύθερου ανταγωνισμού.

Φορολογία. Ευθύνη ή μη του συνδίκου της πτώχευσης για την καταβολή στο Δημόσιο χρεών από Φ.Π.Α. πτωχεύσαντος συνεταιρισμού, τα οποία γεννήθηκαν σε χρόνο πριν τη κήρυξη του συνεταιρισμού σε πτώχευση.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Για χρέη από Φ.Π.Α. τα οποία γεννήθηκαν μέχρι την κήρυξη της πτώχευσης, ανεξαρτήτως του χρόνου βεβαίωσης αυτών, δεν ευθύνεται προς καταβολή τους ο σύνδικος της πτώχευσης παρά μόνο ο πτωχός και, εφόσον πρόκειται για νομικό πρόσωπο, και οι νόμιμοι εκπρόσωποί του κατά το χρόνο λύσης του νομικού προσώπου αλληλεγγύως και εις ολόκληρο με το υπόχρεο νομικό πρόσωπο. Ο σύνδικος της πτώχευσης ευθύνεται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με τον πτωχό για χρέη από Φ.Π.Α. τα οποία γεννήθηκαν μετά την κήρυξη της πτώχευσης από υποκείμενες σε φόρο πράξεις του συνδίκου είτε κατά την εκκαθάριση της πτωχευτικής περιουσίας είτε όταν ο σύνδικος κατόπιν αδείας του πτωχευτικού δικαστηρίου (άρθρα 78 παρ.1 και 84 παρ.1 του Πτωχευτικού Κώδικα) συνεχίζει την επιχειρηματική δραστηριότητα του πτωχού.