Προμήθεια γραμματοθυρίδων...Με τα δεδομένα αυτά, η επίδικη σύμβαση εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας 2004/17/ΕΚ (βλ. και παρ. 3 της Διακήρυξης) (ΕΑ 721/2011). Περαιτέρω, η κρινόμενη διαφορά ανεφύη από πράξη που εκδόθηκε στις 15.4.2011, δηλαδή μετά την έναρξη ισχύος του ν. 3886/2010. Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση υπάγεται στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Επειδή, παρεμβαίνει προς απόρριψη της κρινόμενης αίτησης η εταιρία «....». Όμως, κατά την συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον της Επιτροπής Αναστολών η παρεμβαίνουσα δεν παρέστη, δεν νομιμοποίησε δε τον υπογράφοντα το δικόγραφο δικηγόρο Ε. ...με έναν από τους τρόπους που προβλέπει το άρθρο 27 του πδ 18/1989 (Α’ 8), όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 παρ. 2 του ν. 2479/1997 (Α’ 67), το οποίο είναι εφαρμοστέο δυνάμει του άρθρου 3 παρ.1 εδ. β του ν.3886/2010. Συνεπώς, η παρέμβαση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.Επειδή, το δικόγραφο της κρινόμενης αίτησης υπογράφεται από τον δικηγόρο Ν. ..., ως πληρεξούσιο της αιτούσας. Η τελευταία όμως δεν παρέστη με πληρεξούσιο δικηγόρο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ενώπιον της Επιτροπής Αναστολών ούτε νομιμοποίησε το δικηγόρο που υπογράφει το δικόγραφο της αίτησης με έναν από τους τρόπους που προβλέπονται στο ως άνω άρθρο 27 του π.δ/τος 18/1989. Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.

Σύμβασης προμήθειας εξοπλισμού και παροχής υπηρεσιών...Επειδή, ο επίμαχος διαγωνισμός εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2004/17/ΕΚ. Τούτο διότι, κατ’ αρχάς, η καθ’ ης η αίτηση ...., η οποία έχει συσταθεί και λειτουργεί ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου κοινωφελούς χαρακτήρα (βλ. άρθρο 1 παρ.1 και 3 ν.1069/1980, Α΄ 191, όπως ισχύει, καθώς και την 3442+1134/2005 απόφαση του Γ.Γ. Περιφέρειας Κρήτης, Β΄ 405, εγκριτική της 14/2005 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου …, όπως ίσχυε, και την τροποποιητική της 6191+5367/2011 απόφαση του Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης, Β΄ 1538) αποτελεί «αναθέτοντα φορέα», κατά τα οριζόμενα στις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 2 και 8 καθώς και στο Παράρτημα IΙΙ της οδηγίας αυτής, ασκεί δε κατά νόμον δραστηριότητα στον τομέα του ύδατος, η οποία υπάγεται στο ειδικό καθ’ ύλην αντικείμενο του άρθρου 4 παρ.1 της αυτής οδηγίας. Περαιτέρω, κατά τα ήδη εκτεθέντα, το κύριο αντικείμενο του επίδικου διαγωνισμού αποτελεί η προμήθεια συστήματος επεξεργασίας υφάλμυρου για την παραγωγή πόσιμου νερού, που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας, η δε προϋπολογισθείσα δαπάνη υπερβαίνει το ισχύον κατά τον κρίσιμο χρόνο κατώτατο όριο (400.000 ευρώ) του άρθρου 16 αυτής για τις συμβάσεις προμηθειών (βλ. επίσης άρθρα 3 παρ.2, 5 παρ.1, 16 και Παράρτημα IΙΙ π.δ.59/2007). Ενόψει αυτών, η ένδικη διαφορά διέπεται από τις διατάξεις του ν. 3886/2010 και αρμοδίως εισάγεται ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με τα άρθρα 3 παρ. 3 και 11 του ίδιου νόμου. Δεδομένου όμως ότι, κατά τα ανωτέρω, ο προέχων χαρακτήρας της επίμαχης σύμβασης είναι η προμήθεια, η υπό κρίση αίτηση δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα του Δ΄ Τμήματος αλλά του Β΄ Τμήματος του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ.2 του π.δ.361/2001 (Α΄ 244), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 1 παρ.1 του π.δ.334/2003 (Α΄ 285). Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να παραπεμφθεί προς εκδίκαση ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής Αναστολών του Β΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Οδηγία 2004/17/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 31ης Μαρτίου 2004 περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών ΒΛΕΠΕ ΟΔΗΓΙΑ 2014/25/ΕΕ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 26ης Φεβρουαρίου 2014 σχετικά με τις προμήθειες φορέων που δραστηριοποιούνται στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών και την κατάργηση της οδηγίας 2004/17/ΕΚ 

Εκτέλεση δημόσιου συγκοινωνιακού έργου- ανάδειξη αναδόχου:... Με τα δεδομένα αυτά, το γεγονός ότι η αιτούσα δεν υπέβαλε προσφορά στον επίμαχο διαγωνισμό δεν της αποστερεί το έννομο συμφέρον προς άσκηση της κρινομένης αιτήσεως, εφ’ όσον ισχυρίζεται ότι η υποβολή προσφοράς εκ μέρους της κατέστη αδύνατη λόγω των προβαλλομένων με την κρινόμενη αίτηση πλημμελειών της διακηρύξεως του διαγωνισμού και, ειδικότερα, λόγω της ανωτέρω εξαιρετικά συντόμου προθεσμίας υποβολής των προσφορών των διαγωνιζομένων, η οποία θεσπίσθηκε από τη διάταξη του άρθρου 7.4 της διακηρύξεως, ο δε περί του αντιθέτου ισχυρισμός της «....» είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Περαιτέρω, εφ’ όσον, σύμφωνα με τις αναφερθείσες σε προηγούμενη σκέψη διατάξεις, ο ένδικος διαγωνισμός εμπίπτει στο πεδίον εφαρμογής της οδηγίας 2004/17/ΕΚ, αφ’ ενός μεν η διακήρυξή του έπρεπε να δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφ’ ετέρου δε ως ελάχιστη προθεσμία υποβολής των προσφορών έπρεπε να ορισθεί το χρονικό διάστημα των πενήντα δύο ημερών από την ημερομηνία αποστολής της διακηρύξεως του διαγωνισμού προς δημοσίευση στην εν λόγω Επίσημη Εφημερίδα. Συνεπώς, εφ’ όσον εν προκειμένω η διακήρυξη του διαγωνισμού δημοσιεύθηκε, κατά τα προαναφερθέντα, μόνο στον ελληνικό τύπο, ορίσθηκε δε ως καταληκτική προθεσμία υποβολής των προσφορών το χρονικό διάστημα των δέκα εννέα ημερών από τη δημοσίευση αυτή, πιθανολογείται σοβαρώς ότι συνέτρεξε παραβίαση των ως άνω διεπουσών τον διαγωνισμό διατάξεων, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση.(...)Επειδή, η Επιτροπή Αναστολών, σταθμίζοντας, σύμφωνα με το άρθρο 5 του ν. 3886/2010, τα συμφέροντα των διαδίκων, κρίνει ότι οι ανωτέρω ισχυρισμοί της «....» δεν αρκούν για να θεωρηθεί ότι συντρέχει εν προκειμένω επιτακτικός λόγος δημοσίου συμφέροντος, ο οποίος, σταθμιζόμενος προς τη βλάβη της αιτούσης, θα επέβαλλε την απόρριψη της κρινομένης αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων. Τούτο δε διότι –ανεξαρτήτως της δυνατότητος της «....» να συνεχίσει την ακολουθούμενη μέχρι σήμερα (προς αντιμετώπιση των καθυστερήσεων κατά την εξέλιξη του προκηρυχθέντος με την ... διακήρυξη διαγωνισμού) πρακτική της διεξαγωγής διαγωνισμών βραχείας διαρκείας- η ανωτέρω εταιρεία δύναται, πάντως, όπως η ίδια αναφέρει στο από 6.6.2013 έγγραφο συμπληρωματικών απόψεων, είτε να προβεί σε απ’ ευθείας ανάθεση των σχετικών υπηρεσιών είτε να προσφύγει στην διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Εν όψει των ανωτέρω, η Επιτροπή Αναστολών κρίνει ότι πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτηση και να ανασταλεί η εκτέλεση της ... διακηρύξεως της «....» μέχρι τη δημοσίευση οριστικής αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της αιτήσεως ακυρώσεως, την οποία οφείλει να ασκήσει η αιτούσα εντός τριάντα ημερών από την έκδοση της παρούσης αποφάσεως, προκειμένου να διατηρηθεί η ισχύς του διατασσομένου ασφαλιστικού μέτρου (άρθρο 5 παρ. 7 του ν. 3886/2010), κατόπιν δε τούτου παρέλκει ως αλυσιτελής η έρευνα των λοιπών αιτιάσεων που προβάλλονται με την κρινόμενη αίτηση κατά της ανωτέρω διακηρύξεως.

Με την προδικαστική προσφυγή του, ο προσφεύγων οικονομικός φορέας αιτείται να ακυρωθεί η με αριθμό πρωτ. διακήρυξη. Το αντικείμενο της σύμβασης είναι η «Παραγωγή, εκτύπωση, εμφακέλωση, αποστολή λογαριασμών κατανάλωσης νερού και παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών για τη … ετών 2020-2022». Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι η διακήρυξη θέτει ως προϋπόθεση συμμετοχής την πανελλαδική κάλυψη και την παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών χωρίς εξαίρεση γεωγραφικής περιοχής και με συγκεκριμένη συχνότητα, κάτι που θεωρεί ότι αντιβαίνει στον Ν. 4053/2012 και περιορίζει τον ανταγωνισμό, ευνοώντας συγκεκριμένους φορείς, όπως τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, καθώς μόνο αυτά πληρούν ex lege αυτή την προϋπόθεση. Επίσης, αναφέρει ότι οι όροι περί γεωγραφικής κάλυψης και συχνότητας είναι ασαφείς και δεν προβλέπεται στήριξη σε τρίτους για την κάλυψή τους.

Προσαρμογή της Ελληνικής Νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας 2004/17/ΕΚ «περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων στους τομείς του ύδατος, της ενέργειας, των μεταφορών και των ταχυδρομικών υπηρεσιών», όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η ΚΟΙΝ.ΟΔΗΓΙΑ 2004/17 ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2014/25/ΕΕ

(Καταργήθηκε με το Ν.4412/2016,ΦΕΚ-147/Α/8.8.2016)

ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΦΥΛΑΞΗΣ.Με την αίτηση αυτή ζητείται να διαταχθούν ασφαλιστικά μέτρα σχετικά με τον δημόσιο ανοικτό διαγωνισμό για την ανάδειξη αναδόχου υπηρεσιών φύλαξης εσωτερικών και εξωτερικών χώρων των εγκαταστάσεων της .(..)Επειδή, λαμβανομένου υπόψη α) ότι, όπως εκτέθηκε ανωτέρω, σύμφωνα με τις διατάξεις του έχοντος εν προκειμένω εφαρμογή ν. 3886/2010, η αιτούσα δεν είχε τη δυνατότητα να ασκήσει προδικαστική προσφυγή ενώπιον της αναθέτουσας αρχής κατά της αποφάσεως αποδοχής της προδικαστικής προσφυγής της παρεμβαίνουσας εταιρείας, επ’ αφορμή εξετάσεως της οποίας οδηγήθηκε η Διοίκηση το πρώτον στην απόρριψη της προσφοράς της, β) ότι κατά τα εκτεθέντα ανωτέρω στη σκέψη 8, από τις διατάξεις της Οδηγίας 2004/17/ΕΚ και του πδ 59/2007 επιβάλλεται να παρέχεται στον υποψήφιο ανάδοχο, του οποίου η προσφορά θεωρείται υπερβολικά χαμηλή η δυνατότητα να υποβάλει όλες τις δικαιολογήσεις,..γ) ότι η αντιμετώπιση ιδίως του ανωτέρω υπό στοιχ. (α) ειδικώτερου ισχυρισμού της αιτούσας προϋποθέτει ουσιαστική έρευνα και εκτίμηση από τη Διοίκηση του τυχόν σφάλματος που έχει εμφιλοχωρήσει στους υπολογισμούς της αιτούσας,...η Επιτροπή κρίνει ότι πιθανολογείται σοβαρά στην προκειμένη περίπτωση η βλάβη, που επικαλείται η αιτούσα, και η οποία δικαιολογεί την επίκληση από αυτήν της παραλείψεως κοινοποιήσεως σ’ αυτήν της προδικαστικής προσφυγής της παρεμβαίνουσας, ως λόγου απαραδέκτου της προσφυγής αυτής, ενόψει του περιεχομένου των ήδη προβαλλομένων από την αιτούσα με την κρινόμενη αίτηση ισχυρισμών, επί των οποίων το αρμόδιο όργανο της Διοικήσεως δεν έλαβε θέση πριν τη λήψη της σχετικής αποφάσεως περί αποκλεισμού της αιτούσας......  Επειδή, ενόψει των ανωτέρω εκτεθέντων, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή, να ανασταλεί η εκτέλεση της υπ’ αριθμ. 67/18.2.2015 απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου της ανώνυμης εταιρείας «... Α.Ε.», όπως αυτή διορθώθηκε – συμπληρώθηκε με την υπ’ αριθμ. 72/6.4.2015 απόφαση του ίδιου Διοικητικού Συμβουλίου και να διαταχθεί η μη υπογραφή της σχετικής συμβάσεως μέχρι τη δημοσίευση οριστικής αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της αιτήσεως ακυρώσεως, την οποία οφείλει να ασκήσει η αιτούσα εντός τριάντα (30) ημερών από την επίδοση σ’ αυτήν της παρούσας αποφάσεως, προκειμένου να διατηρηθεί η ισχύς του διατασσόμενου ασφαλιστικού μέτρου (άρθρο 5 παρ. 7 ν. 3886/2010), και να απορριφθεί η παρέμβαση.Δια ταύτα... Δέχεται την κρινόμενη αίτηση... Αναστέλλει την εκτέλεση της υπ’ αριθμ. 67/18.2.2015 απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου της ανώνυμης εταιρείας «... Α.Ε.», όπως αυτή διορθώθηκε – συμπληρώθηκε με την υπ’ αριθμ. 72/6.4.2015 απόφαση του ίδιου Διοικητικού Συμβουλίου και διατάσσει την μη υπογραφή της σχετικής συμβάσεως, κατά το αιτιολογικό...

ΣΤΕ –αίτηση ασφαλιστικών μέτρων διακήρυξη –διαγωνισμός –προσφορές.(...) Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 1 του ν.2522/1997 (Α΄ 178) οι διατάξεις του νόμου αυτού εφαρμόζονται και στις διαφορές που αναφύονται κατά τη διαδικασία που προηγείται της σύναψης της σύμβασης δημόσιας υπηρεσίας, εφόσον η σύμβαση εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 92/50/ΕΟΚ του Συμβουλίου (EE L 209) ή στις διατάξεις με τις οποίες η εν λόγω οδηγία έχει μεταφερθεί στην εσωτερική έννομη τάξη.Εξάλλου, η οδηγία 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου «περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών» (EE L 134), η οποία, σύμφωνα με το άρθρο 82 αυτής, κατήργησε την οδηγία 92/50/ΕΟΚ, προβλέπει στο άρθρο 7, όπως τροποποιήθηκε τελικώς με το άρθρο 2 του Κανονισμού 1422/2007 της Επιτροπής.., ότι οι διατάξεις της εφαρμόζονται επί δημόσιων συμβάσεων υπηρεσιών των οποίων η εκτιμώμενη δαπάνη, χωρίς Φ.Π.Α., είναι ίση ή ανώτερη των 133.000 ευρώ, σε περίπτωση που η αναθέτουσα αρχή αποτελεί κεντρική κυβερνητική αρχή του παραρτήματος ΙV...Ενόψει τούτου, η κρινόμενη διαφορά δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της ανωτέρω οδηγίας, εφ’ όσον η εκτιμώμενη αξία για τη σύμβαση, στη σύναψη της οποίας αποβλέπει ο διαγωνισμός ανέρχεται, σύμφωνα με τη διακήρυξη, σε 85.000 ευρώ, δηλαδή σε ποσό οπωσδήποτε κατώτερο των κατά το άρθρο 7 της οδηγίας 2004/18/ΕΚ κατώτατων ορίων....Υπό τα δεδομένα αυτά, η κρινόμενη αίτηση ασκείται απαραδέκτως, κατ’ επίκληση του ν. 2522/1997, ως αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, ενώ εξάλλου, δεν είναι δυνατόν να εξετασθεί ως αίτηση αναστολής εκτέλεσης του άρθρου 52 του πδ/τος 18/89 (Α’ 8) εφόσον δεν έχει προηγουμένως ασκηθεί σχετική αίτηση ακύρωσης. Συνεπώς, η αίτηση αυτή πρέπει να απορριφθεί.

ΙV. Α. Με την κρινόμενη αίτηση γίνεται επίκληση της νέας διάταξης του άρθρου 20 παρ. 14 του ν. 4019/2011 «Κοινωνική Οικονομία και Κοινωνική Επιχειρηματικότητα και λοιπές διατάξεις» (Α΄ 216/30.9.2011), με την οποία ορίστηκε ότι: «Η από 16.4.2010 σύμβαση παροχής υπηρεσιών μεταξύ του Ο.Α.Ε.Ε. και της εταιρίας με την επωνυμία «Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛ.ΤΑ.) Α.Ε.», η οποία αφορά στην αποστολή ταχυδρομικών αντικειμένων επιστολικού ταχυδρομείου και δεμάτων, καθώς και οι κατά τη διάρκεια της ισχύος αυτής διενεργηθείσες πράξεις και δαπάνες θεωρούνται νόμιμες». Β. Η επιχειρούμενη με την παρατεθείσα διάταξη νομιμοποίηση της από 16.4.2010 σύμβασης παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών, σκοπό έχει να καταστήσει νόμιμη την εξόφληση της αναδόχου ΕΛ.ΤΑ. Α.Ε., παρά τα περί του αντιθέτου κριθέντα με τις προσβαλλόμενες Πράξεις του Τμήματος. Εφόσον, όμως, όπως με τις Πράξεις αυτές διαγνώσθηκε, χωρίς τούτο να αμφισβητηθεί από τον Ο.Α.Ε.Ε., η επίμαχη σύμβαση συνήφθη κατά παράβαση του παράγωγου κοινοτικού δικαίου - της εφαρμοστέας εν προκειμένω 2004/17/ΕΚ Οδηγίας, που μεταφέρθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με το π.δ. 59/2007 και, σύμφωνα με το άρθρο 28 του Συντάγματος, έχει αυξημένη τυπική ισχύ έναντι των κοινών νόμων - η νομιμοποίηση της σύμβασης αυτής κείται εκτός των ορίων της αρμοδιότητας του εθνικού νομοθέτη, συνιστώντας ανεπίτρεπτη τροποποίηση των ρυθμίσεων της Οδηγίας.Και τούτο διότι, με τη νομιμοποιητική διάταξη, για το δικαιολογητικό λόγο θέσπισης της οποίας, σημειωτέον, τίποτε, πέραν της «ρύθμισης» της οφειλής του Ο.Α.Ε.Ε., δεν αναφέρεται στην εισηγητική έκθεσή της, κατ’ ουσίαν εισάγεται μία περαιτέρω εξαίρεση από τον κανόνα της διενέργειας διαγωνισμού, που το άρθρο 40 της Οδηγίας (25 του π.δ/τος 59/2007) καθιερώνει, διά της περιοριστικής απαρίθμησης των περιπτώσεων στις οποίες επιτρέπεται η κάμψη του, χωρίς να καταλείπεται κανένα απολύτως περιθώριο διεύρυνσης των περιπτώσεων αυτών από τον εθνικό νομοθέτη. Τα ίδια ισχύουν, ακόμη και εάν υποτεθεί ότι η επιχειρούμενη νομιμοποίηση περιορίζεται μόνον στις απορρέουσες από τη σύμβαση δαπάνες, δοθέντος ότι, ως εκ της αδυναμίας θεμελίωσης, με δικονομικούς όρους, εννόμου συμφέροντος εκ μέρους των λοιπών ενδιαφερομένων για την ανάληψη των συγκεκριμένων υπηρεσιών, η ευδοκίμηση της ευθείας προσβολής της απευθείας ανάθεσης ενώπιον των αρμοδίων δικαστηρίων αποκλείεται, με συνέπεια, αιρομένου και του κωλύματος εξόφλησης της μη νομίμως αναλαβούσας τις υπηρεσίες αυτές «ΕΛ.ΤΑ. Α.Ε.», να μην απολείπεται πλέον, στο πλαίσιο της εσωτερικής έννομης τάξης, πεδίο συναγωγής των συνεπειών της παραβίασης του κοινοτικού δικαίου και, έτσι, πλήρως να αποδυναμώνεται η δεσμευτικότητά του (πρβλ. τα Πρακτικά 17ης Γεν. Συν./21.10.2009 Ολομ. και την 225/2010 Πράξη IV Τμ. Ελ. Συν.). Κατ’ ακολουθίαν, η διάταξη του άρθρου 20 παρ. 14 του ν. 4019/2011 δεν επιδέχεται καμίας εναρμονισμένης με το κοινοτικό δίκαιο ερμηνείας και, ως αντίθετη προς τις υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις της Οδηγίας 2004/17/Ε.Κ., είναι ανίσχυρη και μη εφαρμοστέα.

Παροχή υπηρεσιών ασφάλειας/φύλαξης λιμενικών εγκαταστάσεων...σύμφωνα με τα κριθέντα, εν προκειμένω: Α) Η διαφορά που γεννήθηκε με την άσκηση της κρινόμενης αίτησης είναι ιδιωτική (λόγω του ότι η καθ’ ης .. είναι ν.π.ι.δ.) και για τη δικαστική επίλυσή της δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις του Βιβλίου IV του ν. 4412/2016 (λόγω έναρξης της σχετικής διαγωνιστικής διαδικασίας στις 10.4.2017). Β) Η υπό ανάθεση σύμβαση έχει χαρακτήρα δημόσιας σύμβασης υπηρεσιών, η οποία, ως εκ του ειδικότερου αντικειμένου της και του ύψους της προϋπολογισθείσης δαπάνης, δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των Οδηγιών 2014/24/ΕΕ και 2014/25/ΕΕ. Συνεπώς, δεν συντρέχει προϋπόθεση του ν. 3886/2010 για την υπαγωγή της εν λόγω ιδιωτικής διαφοράς στις διατάξεις του νόμου τούτου και η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί, διότι η Διοικητική Δικαιοσύνη δεν έχει δικαιοδοσία για την εκδίκασή της. Λόγω δε της απόρριψης της αίτησης, πρέπει να γίνει δεκτή η παραδεκτώς ασκηθείσα παρέμβαση. Αν και κατά τη μειοψηφήσασα γνώμη η υπό κρίση αίτηση, στρεφόμενη κατά πράξης εκδοθείσας, πριν τις 26.6.2017, στο πλαίσιο διαγωνιστικής διαδικασίας που κατατείνει στη σύναψη ιδιωτικής σύμβασης υπηρεσιών του Παραρτήματος XVII της Οδηγίας 2014/25/ΕΕ και του ν. 4412/2016, με προϋπολογισθείσα δαπάνη κάτω των ενωσιακών αλλά άνω των εθνικών χρηματικών ορίων, διέπεται από τις ρυθμίσεις του ν. 3886/2010, οι οποίες ισχύουν όπως ορίζει ο ν. 4412/2016 και άρα αποτελεί αίτηση ασφαλιστικών, η εκδίκαση της οποίας, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 3 του ν. 3886/2010, ανήκει στην δικαιοδοσία της Διοικητικής Δικαιοσύνης και στην αρμοδιότητα του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας, στο οποίο και θα έπρεπε να παραπεμφθεί