Κοινοποίηση ορισμένων διατάξεων του ν. 3900/2010 που αναφέρονται σε τροποποιήσεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας και λοιπά θέματα καθώς και παροχή οδηγιών σχετικά με την εφαρμογή τους

Αστική ευθύνη δημοσίου...Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τις προπαρατεθείσες διατάξεις, το Δικαστήριο λαμβάνει κατ αρχάς υπόψη του ότι την κύρια βάση των αξιώσεων του ενάγοντος συγκροτούν πράξεις σχηματισμών (Κλιμάκιου και Τμήματος) του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που αποτελούνται από δικαστικούς λειτουργούς, εκδοθείσες κατά τη διενέργεια του προληπτικού ελέγχου των χρηματικών ενταλμάτων πληρωμής του. Εξάλλου, οι πράξεις, που εκδίδονται κατά τον προληπτικό έλεγχο δαπανών δεν είναι αποφάσεις δικαιοδοτούντος οργάνου, αλλά εντάσσονται στις ελεγκτικές αρμοδιότητες του Ελεγκτικού Συνεδρίου (βλ. ΑΕΔ 22/2009 σκ. 5, 15/1979, ΣτΕ 1364/2016, 2256/2016, 4116/2015, ΟλΕλΣυν 437/2018, 1248/2014, πρακτικά της 16ης Γενικής Συνεδρίασης της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου της 19ης Σεπτεμβρίου 2012 και πρακτικά της 11ης Γενικής Συνεδρίασης της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου της 9ης Ιουνίου 2010). Πλην όμως, η ανάθεση του ελεγκτικού αυτού έργου στους ανωτέρω σχηματισμούς του Ελεγκτικού Συνεδρίου (Κλιμάκιο, Τμήμα) δεν αλλοιώνει τον δικαστικό τους χαρακτήρα, αλλά αντιθέτως γίνεται ακριβώς λόγω του χαρακτήρα τους αυτού και των συνδεόμενων με αυτόν εγγυήσεων ανεξαρτησίας (βλ. ΣτΕ 322/2011, 3773/2011, 2909/1986 Ολ. ΟλΕλΣυν 2237/2014, 2822/2011, πρακτικά της 16ης Γενικής Συνεδρίασης της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου της 19ης Σεπτεμβρίου 2012, πρβλ. και την διάταξη του άρθρου 89 παρ. 2 του Συντάγματος, που διακρίνει πάντως τις ελεγκτικές αρμοδιότητες από το σύνολο της διοικητικής ύλης και επιτρέπει κατ εξαίρεση τη συμμετοχή δικαστικών λειτουργών στα συλλογικά όργανα, που τις ασκούν). Άλλωστε, σύμφωνα με τα γινόμενα ερμηνευτικώς δεκτά στην σκέψη τέσσερα της παρούσας απόφασης, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, και μέχρις ότου ρυθμισθεί νομοθετικά ειδικώς η ευθύνη του Δημοσίου από πράξεις οργάνων της δικαστικής λειτουργίας, το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ είναι αναλόγως εφαρμοστέο και στην περίπτωση, που οι πράξεις των οργάνων αυτών, από τις οποίες προκαλείται ζημία δυνάμενη να αποδοθεί σε πρόδηλο σφάλμα τους, είναι κατά περιεχόμενο διοικητικής και δη ελεγκτικής φύσης (πρβλ. ΣτΕ 48/2016). Συνεπώς, εν προκειμένω, ανακύπτει το ίδιο ζήτημα με αυτό, που ήχθη ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας με τις .../2.10. 2019 πράξεις της Επιτροπής του άρθρου 1 του ν. 3900/2010, ήτοι το ζήτημα των ουσιαστικών προϋποθέσεων θεμελίωσης της αστικής ευθύνης του Δημοσίου από ζημιογόνες πράξεις και παραλείψεις οργάνων του ενταγμένων στη δικαστική λειτουργία. Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει, κατ άρθρο 1 παρ. 1 του ν. 3900/ 2010, να ανασταλεί η πρόοδος της παρούσας δίκης μέχρι να δημοσιευθούν οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας επί των σχετικών με τις ως άνω πράξεις της Επιτροπής του άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 3900/2010 με αριθμούς εισαγωγής ΑΓ 51.../27.10.2015, 34.../8.7.2016, 18.../13.10.2015 και 66.../10.10.2016 αγωγών.

Κοινοποίηση διατάξεων του ν. 3900/2010

Επειδή, εν προκειμένω, το δικόγραφο της υπό κρίση αιτήσεως, το οποίο κατατέθηκε στη Γραμματεία του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 28 Απριλίου 2011 και ως εκ τούτου εμπίπτει, κατά χρόνον, στο πεδίο ισχύος της διατάξεως του άρθρου 69 περ. α΄ του Ν. 3900/2010, υπογράφεται μόνο από την αιτούσα, για τον λόγο δε αυτόν η υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαραδέκτως ασκηθείσα. Εξ άλλου, εν προκειμένω, δεν συντρέχει περίπτωση εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 27 παρ. 1-3 του Π.Δ. 18/1989, όπως ισχύουν μετά την αντικατάστασή τους, εν τέλει, με τη διάταξη του άρθρου 32 παρ. 1 του Ν. 3772/2009 (Α΄ 112), δοθέντος ότι οι διατάξεις αυτές προβλέπουν τη δυνατότητα ειδοποιήσεως διαδίκου ή του πληρεξουσίου δικηγόρου του προς συμπλήρωση στοιχείων της νομιμοποιήσεως αυτού, και ως εκ τούτου δεν εφαρμόζονται σε περιπτώσεις ως η επίδικη, ήτοι σε περίπτωση απαραδέκτου ασκήσεως ακυρώσεως λόγω μη υπογραφής του δικογράφου της από δικηγόρο αλλά μόνο από τον αιτούντα. Κατά τη γνώμη, όμως, του Συμβούλου Γ. Ποταμιά η υπό κρίση αίτηση πρέπει να θεωρηθεί παραδεκτώς ασκηθείσα δοθέντος ότι η αιτούσα παρέστη κατά την επ' ακροατηρίω συζήτηση της υποθέσεως μετά δικηγόρου, την οποία νομιμοποίησε με δήλωσή της.

Περικοπές συντάξεων...Ενόψει δε των ανωτέρω απαντήσεων, πρέπει να απορριφθούν οι ασκηθείσες παρεμβάσεις των φυσικών και νομικών προσώπων, κατά το μέρος που με αυτές υποστηρίζεται ότι η διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 περ. α του ν. 4387/2016 αντίκειται στο Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. και ότι ο χρονικός περιορισμός της ισχύος των αποτελεσμάτων που έθεσαν οι 2287-2288/2015 αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας αφορά μόνον τη διαπίστωση της αντίθεσης προς το Σύνταγμα των διατάξεων των ν. 4051/2012 και 4093/2012 και δεν καταλαμβάνει και τη διαπιστωθείσα αντίθεση αυτών προς το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., και να γίνουν δεκτές, κατά το μέρος που με αυτές υποστηρίζεται ότι η ίδια ανωτέρω διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 περ. α του ν. 4387/2016 δεν καταλαμβάνει ρυθμιστικά και το διάστημα από 1.1.2013 έως την 11.5.2016 και ότι δεν είναι δυνατό να κριθούν σύμφωνες με το Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. οι παραπάνω μειώσεις των συντάξεων βάσει των νόμων 4051/2012 και 4093/2012 για το χρονικό διάστημα από της θεσπίσεώς τους έως 11.5.2016 ενόψει των διαπιστώσεων που περιέχονται σε μελέτες, μεταγενέστερες των αποφάσεων 2287-2288/2015 της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αντιστοίχως δε, πρέπει να γίνει δεκτή η παρέμβαση του Ελληνικού Δημοσίου, κατά το μέρος που με αυτήν υποστηρίζεται ότι η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 περ. α΄ του ν. 4387/2016 είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. και ότι ο χρονικός περιορισμός της ισχύος των αποτελεσμάτων της αντισυνταγματικότητας που έθεσαν οι 2287-2288/2015 αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν αφορά μόνον τη διαπίστωση της αντίθεσης προς το Σύνταγμα των διατάξεων των ν. 4051/2012 και 4093/2012 αλλά καταλαμβάνει και τη διαπιστωθείσα αντίθεση αυτών προς το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου, και να απορριφθεί κατά το μέρος που με αυτήν υποστηρίζεται ότι η ίδια ανωτέρω διάταξη του άρθρου 14 παρ. 2 περ. α του ν. 4387/2016 καταλαμβάνει ρυθμιστικά και το διάστημα από 1.1.2013 έως την 11.5.2016 και ότι οι παραπάνω μειώσεις των συντάξεων βάσει των νόμων 4051/2012 και 4093/2012 είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. για το χρονικό διάστημα από της θεσπίσεώς των έως 11.5.2016 εφόσον από εμπεριστατωμένη επιστημονική μελέτη, μεταγενέστερη των αποφάσεων 2287-2288/2015 της Ολομελείας, προκύπτει ή θα προκύψει ότι οι μειώσεις των συντάξεων από την έναρξη επιβολής τους ήταν κατ’ ουσίαν σύμφωνες με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ.Επειδή, μετά την επίλυση των ζητημάτων για τα οποία εισήχθη στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η κρινόμενη αγωγή πρέπει, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 1 του ν. 3900/2010, να παραπεμφθεί προς εκδίκαση, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο αυτής, στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών ως προς όλους τους ενάγοντες, πλην των με αριθμό δικογράφου 15 και 33, ως προς τους οποίους πρέπει να απορριφθεί (σκέψη 6) και, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων, να μην επιβληθεί δικαστική δαπάνη.

Άδεια ανατροφής τέκνου:..Επειδή, ο λόγος που προβάλλει ο αιτών ότι κατά παραβίαση του δικαιώματος προστασίας της οικογένειας (άρθρο 21 παρ. 1 και 5), του άρθρου 25 παρ. 1 και 22 παρ. 1 του Συντάγματος και του άρθρου 53 του ν 3528/2007 δεν του χορηγήθηκε πλήρης εννεάμηνη άδεια ανατροφής τέκνου είναι αβάσιμος, καθώς σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην 7η σκέψη, όταν ο διορισμός ακολουθεί τη γέννηση τέκνου, ο γονέας δεν έχει δικαίωμα να λάβει πλήρη εννεάμηνη άδεια, αλλά, αν επιλέξει να λάβει συνεχόμενη άδεια, αυτή είναι ίση με τις ώρες του μειωμένου ωραρίου που απομένει μέχρι τη συμπλήρωση του τέταρτου έτους της ηλικίας του τέκνου του προσαυξημένη κατά ένα μήνα στην περίπτωση που είναι ανάπηρος σε ποσοστό άνω του 67%, όπως ο αιτών, ο οποίος εξάλλου δεν προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη πάσχει γιατί δεν έχει υπολογιστεί σωστά σύμφωνα με τα ανωτέρω η άδεια που του χορηγήθηκε.Επειδή, μη υπάρχοντος άλλου λόγου, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση, να καταπέσει το παράβολο υπέρ του Δημοσίου και τέλος, εκτιμώντας τις περιστάσεις να απαλλαγεί ο αιτών από τη δικαστική δαπάνη του καθού ΝΠΔΔ το οποίο έχει υποβάλλει σχετικό αίτημα, (παρ. 1 άρθρου 275 Κ.Δ.Δ., που εφαρμόζεται δυνάμει της παρ. 1 περ. στ ν. 702/1977, όπως αυτή προστέθηκε με το άρθρο 50 του ν.3659/2008).

Σύσταση και συγκρότηση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου Υπαλλήλων του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (τέως Υπουργείο Εσωτερικών, όπως αυτό οριοθετείται από το Π.δ. 24/2015 άρθρο 1, παρ. 1 περ. α).

Φορολογία κληρονομιών. Παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου να εκδώσει και κοινοποιήσει πράξη επιβολής κύριου και προσθέτου φόρου λόγω υποβολής ανακριβούς δηλώσεως. Με απόφαση της Ολομελείας κρίθηκε ότι τα άρθρα 10 του Ν. 3790/2009, 82 του Ν. 3842/2010, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 92 παρ. 3 περ. β` του Ν. 3862/2010, περί παράτασης του χρόνου της παραγραφής, αντίκεινται στο Σύνταγμα. Εσφαλμένη αντίθετη κρίση της προσβαλλόμενης απόφασης. Η αναίρεση ασκήθηκε παραδεκτά κατά το άρθρο 12 παρ. 1 του Ν. 3900/2010. Δεκτές η αναίρεση και η προσφυγή (αναιρεί την αριθ. 572/2015 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών)

Κοινοποίηση ορισμένων διατάξεων του ν. 3659/2008 που αναφέρονται σε τροποποιήσεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας και παροχή οδηγιών σχετικά με την εφαρμογή τους.

Αξιολόγηση υπαλλήλων:Επειδή η υπό κρίση διαφορά που αφορά τον ορισμό, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 51 του Ν. 3905/2010, Προϊστάμενου Γενικής Διευθύνσεως Υπηρεσίας του Δημοσίου για ορισμένο χρόνο, χωρίς όμως ουσιαστική αξιολόγηση των υποψηφίων υπαλλήλων, δεν ανήκει, κατά τα γενόμενα δεκτά στην τέταρτη σκέψη, στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας αλλά στην αρμοδιότητα του Διοικητικό Εφετείου … (σύμφωνα και με το άρθρο 3 του Ν. 702/1977). Επομένως η υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί στο Διοικητικό Εφετείο …, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 67 παράγραφος 1 του Π.Δ. 18/1989 (φ. 8) και του άρθρου 34 παράγραφοι 1 και 2 του Ν. 1968/1991 (φ. 150). .Κατά την μειοψηφήσασα γνώμη των Συμβούλων Γεωργίου Ποταμιά και Δημητρίου Μακρή καθώς και των δύο Παρέδρων, εν όψει της προαναφερθείσας απόψεώς τους, η κρινόμενη υπόθεση ανήκει στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας, διότι περιλαμβάνεται στην σαφώς προβλεπομένη από την μνησθείσα δικονομική διάταξη κατηγορία υποθέσεων οι οποίες εκδικάζονται σε πρώτο και τελευταίο βαθμό από το Συμβούλιο της Επικρατείας ως αρμόδιο δικαστήριο και αφορούν την ανάθεση καθηκόντων Προϊσταμένων Γενικών Διευθύνσεων για ορισμένο χρονικό διάστημα, χωρίς διάκριση με βάση τον τρόπο, τα κριτήρια ή την διαδικασία επιλογής των υποψηφίων υπαλλήλων για ανάθεση των εν λόγω καθηκόντων.Παραπέμπει την κρινομένη αίτηση στο Διοικητικό Εφετείο …, κατά το σκεπτικό.