Κοινοποίηση καν. (ΕΕ) 2020/1646 της Ε.Επιτροπής για την επιβολή πρόσθετων δασμών σε ορισμένα προϊόντα από τις Η.Π.Α. ΑΔΑ: 99ΝΝ46ΜΠ3Ζ-ΔΛ9

Παρέχονται διευκρινίσεις σχετικά με την επιβολή πρόσθετων δασμών από Η.Π.Α. σύμφωνα με τον καν. 886/2018.(ΑΔΑ:Ω9ΔΨ46ΜΠ3Ζ-ΧΛΕ)

Τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1387/2013 σχετικά με την αναστολή των αυτόνομων δασμών του κοινού δασμολογίου για ορισμένα γεωργικά και βιομηχανικά προϊόντα - Κανονισμός (ΕΕ) αριθ.2019/2197 του Συμβουλίου της 19.12.2019 (Επίσημη Εφημερίδα Ε.Ε.: L 335/1/27-12-2019) ΑΔΑ: ΩΘ9Κ46ΜΠ3Ζ-ΖΗ1

Παρέχονται διευκρινήσεις σχετικά με την επιβολή πρόσθετων δασμών σε εμπορεύματα καταγωγής Η.Π.Α. σύμφωνα με τον Καν.(ΕΕ) 886/2018 στα Ειδικά Καθεστώτα. (ΑΔΑ: 6ΩΘ446ΜΠ3Ζ-0Ψ2)

Η απόφαση 683/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ανώνυμης εταιρίας κατά δύο πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ για τις περιόδους 01.05.2023-31.12.2023 και 01.01.2024-31.05.2024. Η φορολογική αρχή είχε μειώσει το πιστωτικό υπόλοιπο ΦΠΑ, αρνούμενη την έκπτωση ΦΠΑ εισροών (€472.990,51) για δαπάνες κατασκευής φωτοβολταϊκού σταθμού και διαμοιρασμού εξόδων υποσταθμού. Η ΔΕΔ επικύρωσε την απόφαση, καθώς, παρά τους ισχυρισμούς της εταιρίας, διαπιστώθηκε προσωρινή αναστολή των εργασιών λόγω ασφαλιστικών μέτρων και μεταγενέστερη πώληση του βασικού εξοπλισμού (αντιστροφέων και ηλιακών πάνελ) τον Μάρτιο/Απρίλιο του 2024. Συνεπώς, τα αγαθά επένδυσης δεν τέθηκαν σε χρήση για φορολογητέες πράξεις, ακυρώνοντας το δικαίωμα έκπτωσης ΦΠΑ σύμφωνα με το άρθρο 30 του ν. 2859/2000.

Με την αίτηση αυτή ζητείται η αναστολή εκτέλεσης α) της 3683/5.10.2023 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και β) κάθε συναφούς πράξης της Διοίκησης, προγενέστερης ή μεταγενέστερης.(...)	Με τα δεδομένα αυτά και συνεκτιμώντας το ύψος του καταλογισθέντος ποσού (37.809,96 ευρώ), το Δικαστήριο πιθανολογεί ότι η άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης απόφασης δύναται να επιφέρει στον αιτούντα οικονομική βλάβη, η αποκατάσταση της οποίας σε περίπτωση ευδοκίμησης της έφεσης θα είναι ιδιαίτερα δυσχερής. Ως εκ τούτου, ο οικείος λόγος πιθανολογείται ως βάσιμος.Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή, να ανασταλεί η εκτέλεση της προσβαλλόμενης απόφασης έως τη δημοσίευση οριστικής απόφασης ή την κατάργηση της δίκης επί της ασκηθείσας έφεσης και να διαταχθεί η επιστροφή στον αιτούντα του κατατεθέντος παραβόλου (άρθρο 310 παρ. 1 ν. 4700/2020). Το αίτημα του αιτούντος για τη χορήγηση προσωρινής διαταγής έχει καταστεί άνευ αντικειμένου, διότι με την από 28.3.2024 απόφαση της Προέδρου του Τμήματος έχει ήδη χορηγηθεί σε αυτόν προσωρινή διαταγή για την αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης απόφασης, η οποία μετά την έκδοση της παρούσας δεν θα έχει πλέον ισχύ. Τέλος, το παρεπόμενο αίτημα του αιτούντος για καταδίκη του Ελληνικού Δημοσίου στη δικαστική του δαπάνη πρέπει να απορριφθεί, ως μη νόμιμο, καθόσον η δίκη έχει αντικείμενο την προσωρινή δικαστική προστασία του και διεξάγεται αποκλειστικά προς το συμφέρον του (πρβλ. Ελ.Συν. Ολ. 2717/2014, Ι Τμ. 72/2018, 2138/2017). Για τους λόγους αυτούς.Δέχεται την αίτηση.Αναστέλλει την εκτέλεση της 3683/5.10.2023 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων 
	 

Με την αίτηση αυτή ζητείται η αναστολή εκτέλεσης της 171755 ΕΞ 2023/ΥΠΟΙΚ 22.11.2023 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης του Προϊσταμένου της Γενικής Διεύθυνσης Δημοσιονομικών Ελέγχων (Επιτροπή Συντονισμού Ελέγχων) του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών(...)	Με τα δεδομένα αυτά και συνεκτιμώντας το ύψος του καταλογισθέντος ποσού, το Δικαστήριο πιθανολογεί ότι η άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης απόφασης δύναται να επιφέρει στον αιτούντα οικονομική βλάβη, η αποκατάσταση της οποίας σε περίπτωση ευδοκίμησης της έφεσης θα είναι ιδιαίτερα δυσχερής. Ως εκ τούτου, ο οικείος λόγος πιθανολογείται ως βάσιμος. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να ανασταλεί η εκτέλεση της προσβαλλόμενης απόφασης καθ’ όσον αφορά το ποσό των 300.396,56 ευρώ, έως τη δημοσίευση οριστικής απόφασης ή την κατάργηση της δίκης επί της ασκηθείσας έφεσης. Το αίτημα του αιτούντος για τη χορήγηση προσωρινής διαταγής έχει καταστεί άνευ αντικειμένου, διότι με την από 12.3.2024 απόφαση της Προέδρου του Τμήματος έχει ήδη χορηγηθεί σε αυτόν προσωρινή διαταγή για το αιτηθέν ποσό (300.396,56 ευρώ), η οποία μετά την έκδοση της παρούσας δεν θα έχει πλέον ισχύ. Τέλος, το παρεπόμενο αίτημα του αιτούντος για καταδίκη του Ελληνικού Δημοσίου στη δικαστική του δαπάνη πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμο, καθόσον η δίκη έχει αντικείμενο την προσωρινή δικαστική προστασία του και διεξάγεται αποκλειστικά προς το συμφέρον του (πρβλ. Ελ.Συν. Ολ. 2717/2014, Ι Τμ. 72/2018, 2138/2017). Για τους λόγους αυτούςΔέχεται την αίτηση.Αναστέλλει την εκτέλεση της 171755 ΕΞ 2023/ΥΠΟΙΚ 22.11.2023 απόφασης του Προϊσταμένου της Γ.Δ.Δ.Ε. του Γ.Λ.Κ. καθ’ όσον αφορά το                    ποσό  των  300.396,56  ευρώ,   μέχρι τη δημοσίευση οριστικής απόφασης 

Πρόσληψη συμβασιούχων για την κάλυψη των αναγκών φύλαξης Νοσοκομείου.Με τα δεδομένα αυτά, το υπό έλεγχο χρηματικό ένταλμα 19/2018 έχει πλέον καταστεί άνευ αντικειμένου ως προς τους 44 από τους 47 φερομένους ως δικαιούχους υπαλλήλους, καθόσον η εντελλόμενη με αυτό δαπάνη, κατά το μέρος που αφορά στους συγκεκριμένους υπαλλήλους, έχει περιληφθεί στο μεταγενέστερο 211/2018 χρηματικό ένταλμα που εκδόθηκε σε συμμόρφωση προς την 4261/2018 διαταγή πληρωμής και έχει ήδη θεωρηθεί. Συνεπώς, το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα διατηρεί το αντικείμενό του μόνον όσον αφορά στους εργαζομένους .., .. και …, ως προς τους οποίους περιορίζεται, εκ των πραγμάτων, και η ανακύψασα διαφωνία. Περαιτέρω, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η διαδικασία πρόσληψης των φερομένων ως δικαιούχων εργαζομένων, η οποία συνιστά το νόμιμο έρεισμα της εντελλόμενης δαπάνης, ολοκληρώθηκε κατά παράβαση του απορρέοντος από την από 10.11.2017 προσωρινή διαταγή της Προέδρου του ΙΒ΄ Τμήματος του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών δεδικασμένου, καθόσον η 7522/9.11.2017 απόφαση του Διοικητή του Νοσοκομείου – που απαιτείτο για την ολοκλήρωση της πρόσληψης, χωρίς να αρκεί μόνη η προηγούμενη υπογραφή των σχετικών συμβάσεων, όπως αβασίμως προβάλλεται στο 15/19.1.2018 έγγραφο του Νοσοκομείου– έλαβε νόμιμη υπόσταση από την ανάρτησή της στο πρόγραμμα «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» στις 15.11.2017, δηλαδή σε χρόνο κατά τον οποίο η διαδικασία πρόσληψης τελούσε πλέον σε αναστολή μετά την κοινοποίηση της ανωτέρω προσωρινής διαταγής στο Νοσοκομείο. Ως εκ τούτου, η εντελλόμενη δαπάνη, καθ’ ο μέρος αφορά στους ανωτέρω τρεις εργαζομένους, παρίσταται μη νόμιμη. Ωστόσο, το Κλιμάκιο κρίνει ότι, τα αρμόδια όργανα του Νοσοκομείου δεν ενήργησαν με σκοπό την καταστρατήγηση  των κειμένων διατάξεων, αλλά υπέλαβαν συγγνωστώς ότι για τη νόμιμη πρόσληψη των εργαζομένων αρκούσε μόνη η υπογραφή των επιμέρους ατομικών συμβάσεων, η οποία είχε ολοκληρωθεί προ της κοινοποίησης στο Νοσοκομείο της προσωρινής διαταγής περί αναστολής της διαδικασίας. Κατά συνέπεια, το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα μπορεί να θεωρηθεί κατά το μέρος που εξακολουθεί να διατηρεί το αντικείμενό του, δηλαδή κατά το ποσό που αντιστοιχεί στις δεδουλευμένες αποδοχές των υπαλλήλων .., … και ….

Προμήθεια οξυγόνου...Με τα δεδομένα αυτά το Τμήμα κρίνει ότι με την κατακύρωση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού ως προς όλα τα υπό προμήθεια είδη πλην του διοξειδίου του άνθρακα στην εταιρεία «...» με την από 23.4.2019 απόφαση του Νοσοκομείου δεν παραβιάστηκε το απορρέον από την 374/2018 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών δεδικασμένο, αφού, όπως βασίμως προβάλλεται από το αιτούν, από το σκεπτικό της εν λόγω απόφασης, στο οποίο ρητώς παραπέμπει το διατακτικό της, προκύπτει ότι η αναστολή εκτέλεσης της από 31.7.2018 απόφασης του Δ.Σ. του Νοσοκομείου αφορά στην αποδοχή των δικαιολογητικών κατακύρωσης μόνον ως προς το διοξείδιο του άνθρακα και όχι ως προς τα υπόλοιπα είδη, για τα οποία ουδεμία κρίση διαλαμβάνεται στο σκεπτικό της ως άνω δικαστικής απόφασης. Συνεπώς, είναι μη νόμιμη η περί του αντιθέτου κρίση της προσβαλλόμενης Πράξης και πρέπει να γίνει δεκτός ο σχετικός λόγος ανάκλησης. Περαιτέρω, όμως, δοθέντος ότι, όπως προκύπτει από το συνδυασμό των αναφερόμενων στη σκέψη 4 της παρούσας άρθρων της οικείας διακήρυξης, ήταν επιτρεπτή η υποβολή προσφοράς μόνο για το σύνολο των υπό προμήθεια ειδών, η αναθέτουσα αρχή δεν διέθετε τη διακριτική ευχέρεια να προβεί σε ματαίωση μέρους μόνο της προμήθειας και συγκεκριμένα ως προς το είδος του διοξειδίου του άνθρακα, αφού η διάταξη του άρθρου 104 παρ. 4 του ν. 4412/2016 προβλέπει τη δυνατότητα της αναθέτουσας αρχής να ακυρώσει τη διαδικασία σύναψης δημόσιας σύμβασης για ορισμένα μόνο εκ των υπό προμήθεια ειδών, μόνο εφόσον επιτρέπεται η υποβολή προσφορών για τμήμα μόνο της διακήρυξης. Εξάλλου, αβασίμως το αιτούν προβάλλει ότι προέβη στη μερική ματαίωση του διαγωνισμού κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 3 του άρθρου 106 του ν. 4412/2013, αφού κατά την έννοια της διάταξης αυτής επιτρέπεται η μερική ακύρωση της διαδικασίας ανάθεσης δημόσιας σύμβασης όταν έχουν διαπιστωθεί σφάλματα κατά τη διαδικασία αυτή, εφόσον όμως τούτο δεν παραβιάζει διατάξεις νόμου, όπως αυτές της παραγράφου 4 του ίδιου άρθρου, ή της οικείας διακήρυξης. Συνεπώς ορθώς κρίθηκε με την προσβαλλόμενη πράξη ότι μη νομίμως το αιτούν κατακύρωσε τα αποτελέσματα του διαγωνισμού για μέρος μόνο των υπό προμήθεια ειδών κατόπιν ματαίωσης του διαγωνισμού ως προς το διοξείδιο του άνθρακα. Κατόπιν της παραδοχής αυτής, κρίνεται αλυσιτελής η παράθεση της επάλληλης σκέψης της προσβαλλόμενης πράξης η οποία βασίζεται στην προϋπόθεση ότι ήταν νόμιμη η μερική ματαίωση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού και η συνακόλουθη κατακύρωση ορισμένων μόνο εκ των υπό προμήθεια ειδών.

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ:Ζητείται η ακύρωση: 1) της 15364/18.8.2015 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης του Αναπληρωτή Υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας και 2) της εγκριθείσας στις 14.7.2014 από τον Ειδικό Γραμματέα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων έκθεσης αποτελεσμάτων ελέγχου(..)Ακολούθως προβάλλεται ότι η προσβαλλομένη πάσχει νομίμου ερείσματος, καθόσον κύρια νομική βάση της έκδοσής της αποτελεί η παραβίαση της διάταξης του άρθρου 2 παρ. 7 του ν. 2160/1993, η οποία κατ’ εκτίμηση του δικογράφου, το μεν δεν παραβιάσθηκε, αφού κατ’ ουσίαν είχαν τηρηθεί όλες οι προϋποθέσεις χαρακτηρισμού του ακινήτου ως τουριστικού καταλύματος και, το δε, κατά το χρόνο έκδοσής της ή τουλάχιστον επίδοσης αυτής (16.11.2015) είχε καταργηθεί. Ο λόγος αυτός κατά το πρώτο σκέλος  του κρίνεται κατά πλειοψηφία ομοίως ως απορριπτέος εφόσον η έννοια των διατάξεων του άρθρου 2 παρ. 7 του ν. 2160/1993, όπως προεκτέθηκε στη σκέψη 9 είναι σαφής, και συνεπώς κατά πλάσμα του νόμου απεκδύθη του χαρακτηρισμού του ως τουριστικού καταλύματος το ακίνητο της εκκαλούσας που εκμισθώθηκε για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 90 ημερών, ενώ κατά την μειοψηφούσα άποψη σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 10 το ακίνητο ουδέποτε απώλεσε τον χαρακτήρα του ως τουριστικό κατάλυμα. Περαιτέρω, ο προβαλλόμενος λόγος κατά το δεύτερο σκέλος του πρέπει επίσης να απορριφθεί, καθόσον κρίσιμος εν προκειμένω είναι, όπως προαναφέρθηκε, ο χρόνος έκδοσης της 287248/11452/24.8.2004 απόφασης ένταξης του επενδυτικού σχεδίου της εκκαλούσας στον άξονα 7 του Ε.Π. «Αγροτική Ανάπτυξη-Ανασυγκρότηση της Υπαίθρου 2000-2006», κατά τον οποίο και ήταν σε ισχύ η ανωτέρω διάταξη, όπως αυτή είχε τροποποιηθεί με την παρ.1 του άρθρου 21 του ν. 2741/1999. Τούτο δε έως την 1.1.2015, οπότε και η επίμαχη διάταξη καταργήθηκε με την παρ. 4 του άρθρου 51 του ν. 4276/2014 Α΄155 (στο άρθρο 2 παρ. 1 του οποίου προβλεπόταν ότι, ακίνητο που εκμισθώνεται για προσωρινή διαμονή του μισθωτή έως για χρονικό διάστημα μικρότερο των 30 ημερών, θεωρείται τουριστικό κατάλυμα, ενώ, ήδη από 7.4.2014, η επίμαχη ως άνω διάταξη της παρ.7 του άρθρου 2 του ν. 2160/1993 είχε αντικατασταθεί με την περ. 2 της υποπαρ. ΙΔ1της ΠΑΡ. ΙΔ του ν. 4254/2014, Α΄85/7.4.2014 ως εξής : «Ακίνητο που εκμισθώνεται για προσωρινή διαμονή του μισθωτή για χρονικό διάστημα μικρότερο των τριάντα (30) ημερών θεωρείται τουριστικό κατάλυμα», καταργουμένων εν τέλει αμφοτέρων των ως άνω διατάξεων -και των αντίστοιχων προβλεπόμενων σε αυτές χρονικών περιορισμών- των άρθρων 2 παρ. 7 του ν. 2160/1993 και 2 παρ. 1 του ν. 4276/2014 ήδη από 1.11.2015, δυνάμει της παρ.4 της υποπαρ. Α3 του άρθρου 2 του ν. 4336/2015, Α΄94/14.8.2015). Ωστόσο, ουδεμία των ως άνω τροποποιήσεων καταλαμβάνει ούτε αφορά στον κρίσιμο χρόνο ένταξης του επίμαχου επενδυτικού σχεδίου στο Ε.Π., ούτε καν στο ελεγχόμενο διάστημα τήρησης μακροχρόνιων υποχρεώσεων (15.1.2009 έως 15.1.2014), μη δυνάμενης να προβληθεί βασίμως, κατ’ εκτίμηση του σχετικού λόγου, τυχόν πρόκληση στην εκκαλούσα σύγχυσης περί του εφαρμοστέου νομοθετικού πλαισίου.Περαιτέρω η εκκαλούσα προβάλλει αντιφατικότητα και έλλειψη αιτιολογίας της προσβαλλομένης. Ωστόσο, από την προσβαλλομένη, με την ειδικότερη αναφορά αυτής στην οικεία έκθεση ελέγχου στην οποία ερείδεται και της οποίας η εκκαλούσα έλαβε έγκαιρα πλήρη γνώση, ασκώντας τα δικαιώματα άμυνάς της, προκύπτει κατά τρόπο σαφή η συλλογιστική του εκδόντος την προσβαλλομένη οργάνου, ως προς τους λόγους που δικαιολογούν την αναλογική επιστροφή μέρους της καταβληθείσας ενίσχυσης, και δη αντιστοίχως της διαπιστωθείσας απόκλισης από τις αναληφθείσες υποχρεώσεις περί διενέργειας τουριστικών μισθώσεων, παρελκούσης ως αλυσιτελούς της περαιτέρω διευκρίνισης του αχρεώστητου ή παράνομου χαρακτήρα της καταβολής, δεδομένου ότι επισύρουν την αυτή συνέπεια της επιβολής της δημοσιονομικής διόρθωσης. Ειδικότερα, η επιστροφή μέρους της ενίσχυσης δικαιολογείται από το ότι και οι 6 κατοικίες είχαν εκμισθωθεί με συνεχόμενη μακροχρόνια μίσθωση, η οποία, όπως σαφώς προκύπτει από την έκθεση ελέγχου και δεν αμφισβητείται από την εκκαλούσα, υπερβαίνει σε κάθε περίπτωση τους 30 μήνες. Ως εκ τούτου, με νόμιμη αιτιολογία η προσβαλλομένη, αφού προσδιόρισε με σαφήνεια την αποδιδόμενη στην εκκαλούσα παρατυπία, συνιστάμενη σε αλλαγή χρήσης της επένδυσης,  έκρινε ότι, σύμφωνα με τις ισχύουσες κατά τον κρίσιμο χρόνο διατάξεις του ν. 2160/1993, τα ανωτέρω ακίνητα δεν θεωρούνται τουριστικά καταλύματα, καθώς αποδεδειγμένα εκμισθώθηκαν για διαμονή του μισθωτή για διάστημα που υπερβαίνει κατά πολύ τις προβλεπόμενες στο νόμο 90 ημέρες (ενίοτε και τα 4 έτη) και άρα η εκκαλούσα μετέβαλε καταφανώς την προβλεπόμενη στο εγκριθέν και επιχορηγηθέν επενδυτικό της σχέδιο χρήση και εκμετάλλευση αυτών, προβαίνοντας σε αστικές μισθώσεις αντί τουριστικών, ως είχε δεσμευθεί. (Ι Τμ. 236/2019, 1253/2016, 636/2015, 3719/2014). Εξάλλου, απορριπτέος τυγχάνει ο λόγος περί παράβασης της αρχής της αναλογικότητας, καθώς εν προκειμένω, μετά τη διαπίστωση της παραβίασης των όρων χορήγησης της ενίσχυσης, νομίμως επιβλήθηκε η συγκεκριμένη δημοσιονομική διόρθωση, για τον προσδιορισμό της οποίας τηρήθηκε προσηκόντως η αρχή της αναλογικότητας, αφού λήφθηκε υπόψη το είδος της παράβασης και η σοβαρότητα της διαπιστωθείσας παρατυπίας που συνίστατο στη μεταβολή της χρήσης των ακινήτων από τουριστικά σε αστικά με τη μακροχρόνια μίσθωση αυτών, η οποία μάλιστα υπερέβαινε κατά πολύ τις 90 ημέρες, δημιουργώντας συνθήκες εκμίσθωσης ίδιες με τις ισχύουσες γενικώς επί αστικών εκμισθώσεων ακινήτων, λαμβανομένης περαιτέρω υπόψη της υπερβαίνουσας το ως άνω νόμιμο όριο διάρκειας εκάστης, ήτοι της  διαπιστωθείσας απόκλισης από το νόμιμο όριο χρόνου τουριστικής εκμίσθωσης για εκάστη κατοικία, προκειμένου ο αριθμητικός προσδιορισμός του προς ανάκτηση ποσού να γίνει αναλογικά, αντί της επιστροφής του συνόλου της επιχορήγησης. Ως εκ τούτου και λαμβανομένης περαιτέρω υπόψη της χρήσης σαφούς μαθηματικού τύπου προς υπολογισμό αναλογικά των προς ανάκτηση ποσών, η επιβολή της συγκεκριμένης δημοσιονομικής διόρθωσης δεν παρίσταται κατά την κρίση του Δικαστηρίου καταφανώς δυσανάλογη προς τον επιδιωκόμενο από τις εν προκειμένω εφαρμοστέες διατάξεις σκοπό ανάκτησης των μη ορθώς διατεθέντων, για την επίτευξη των χρηματοδοτούμενων στόχων, κονδυλίων και αποτροπής της διασπάθισης αυτών (Ι Τμ. 1450/2018, 1007/2017, 1699/2016).Συνακόλουθα, η ένδικη έφεση πρέπει κατά την πλειοψηφούσα άποψη να απορριφθεί και να διαταχθεί η κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου υπέρ του Δημοσίου, ενώ κατά την μειοψηφούσα άποψη να γίνει δεκτή.