ΘΕΜΑ: «Πληρωμή επιδικασθέντων τόκων επί επιστρεφόμενων εσόδων που έχουν εισπραχθεί αχρεωστήτως» Βλ.σχετικά την 2/87965/0026/2010 απόφαση η οποία αντικαταστάθηκε από την 2/55763/0026/2013

Καθορισμός διαδικασίας και δικαιολογητικών για την πληρωμή δαπανών τόκων επί επιστρεφόμενων εσόδων που έχουν εισπραχθεί αχρεώστητα.

Τροποποίηση της με αριθμ. πρωτ. 2/55763/0026/ 17-7-2013 (ΦΕΚ 215 Β’) απόφασης του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών «Καθορισμός διαδικασίας και δικαιολογητικών για την πληρωμή δαπανών τόκων επί επιστρεφόμενων εσόδων που έχουν εισπραχθεί αχρεώστητα».

Παροχή οδηγιών σχετικά με την τροποποίηση της υπ’ αριθμ. 2/55763/0026/17.07.2013 (ΑΔΑ:ΒΕΥΤΗ-Ε33, ΦΕΚ 215 Β΄) Απόφασης του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών «Καθορισμός διαδικασίας και δικαιολογητικών για την πληρωμή δαπανών τόκων επί επιστρεφόμενων εσόδων που έχουν εισπραχθεί αχρεώστητα

Καθορισμός δικαιολογητικών πληρωμής δαπανών για επιδικασθέντες τόκους επί επιστρεφομένων εσόδων που έχουν εισπραχθεί αχρεωστήτως.

Αντικαταστάθηκε από την 2/55763/0026/2013

Φορολογία εισοδήματος. Η πάγια αποζημίωση χορηγείται στους γιατρούς του ΕΣΥ για δημιουργία και ενημέρωση βιβλιοθήκης και προς αντιμετώπιση δαπανών συμμετοχής σε σεμινάρια και δεν αποτελεί εισόδημα. Κατά παράβαση των άρθρων 78 και 4 παρ. 5 του Συντάγματος υπήχθη αυτή σε φορολόγηση με το άρθρο 12 παρ. 13 του ν. 3052/2002. Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση ορθά όρισε ως χρόνο ενάρξεως της τοκοφορίας το χρόνο ασκήσεως της προσφυγής με αίτημα την επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντος φόρου, χωρίς να διατυπώνει κρίση περί αντισυνταγματικότητας διάταξης. Το άρθρο 38 παρ. 2 του ν. 1473/1984, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 του ν. 2120/1993, καθ’ ό μέρος ορίζει το επιτόκιο που ισχύει επί επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντων φόρων, δεν αντίκειται στα άρθρα 4 παρ. 1, 4 παρ. 5, 78 παρ. 1 του Συντάγματος και 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Μη νόμιμα το δικαστήριο εφάρμοσε το εκάστοτε ισχύον επιτόκιο υπερημερίας. Η αναίρεση ασκήθηκε ως προς το ζήτημα αυτό παραδεκτά κατά το άρθρο 2 του ν.3900/2010. Μερικά δεκτές η αναίρεση και η προσφυγή (αναιρεί εν μέρει την αριθμ. 154/2011 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιώς). Όμοια με την αρ. 1990/2019 ΣτΕ

Φορολογία. Επί αχρεώστητης καταβολής φόρων, τόκοι οφείλονται από την άσκηση της προσφυγής, με την οποία υποβάλλεται το σχετικό αίτημα. Το άρθρο 38 παρ. 2 του ν. 1473/1984, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 του ν. 2120/1993, καθ’ ό μέρος ορίζει διαφορετικό χρόνο έναρξης της τοκοφορίας, αντίκειται στα άρθρα 4 παρ. 5 και 17 παρ. 1 του Συντάγματος και 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Επιτρέπεται να υποβληθεί το πρώτον κατ’ έφεση αίτημα περί επιδικάσεως τόκων, γεννηθέντων μετά την τελευταία 13 συζήτηση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την έφεση και όχι με το υπόμνημα. Το ίδιο ισχύει και για τη συζήτηση της έφεσης ενώπιον του μετ’ αναίρεση επιλαμβανόμενου δικαστηρίου. Νομίμως το διοικητικό εφετείο απέρριψε το περί τόκων αίτημα της αναιρεσείουσας. Απορρίπτεται η αναίρεση (επικυρώνει την αριθμ. 2148/2008 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών). Όμοια με την αρ. 2909/2019 ΣτΕ. 

Η απόφαση 1084/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που αφορά την άρνηση καταβολής τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού φόρων και προστίμων ύψους 42.337,59 ευρώ. Το ποσό αυτό επεστράφη στον προσφεύγοντα τον Νοέμβριο του 2024, μετά από ακυρωτικές αποφάσεις του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, οι οποίες ακύρωσαν πράξεις προσδιορισμού φόρου και προστίμων των ετών 2014 και 2015. Ο προσφεύγων ζήτησε την καταβολή τόκων επί της αχρεώστητης καταβολής, αίτημα που απέρριψε η Προϊσταμένη του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν είχε υποβάλει αίτημα έντοκης επιστροφής φόρων (τόκων) στα αρχικά δικόγραφα των προσφυγών του, προϋπόθεση που απαιτείται από τις διατάξεις του άρθρου 53 του ν. 4987/2022 για τη γένεση σχετικού δικαιώματος.

Η απόφαση 1196/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά της αρνητικής απάντησης του ΚΕΒΕΙΣ Θεσσαλονίκης. Η εταιρεία ζητούσε την καταβολή τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντων φόρων ύψους 14.979,33€, καθώς και την ακύρωση του διενεργηθέντος συμψηφισμού. Η ΔΕΔ έκρινε απαράδεκτο τον ισχυρισμό περί συμψηφισμού, καθώς αυτός ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης (είσπραξη) και όχι του προσδιορισμού των φόρων. Επίσης, η προσβαλλόμενη πράξη περί άρνησης καταβολής τόκων κρίθηκε επιβεβαιωτική προγενέστερων αρνητικών απαντήσεων, οι οποίες είχαν καταστεί οριστικές, και συνεπώς στερείται  εκτελεστότητας, καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή μη επιτρεπτή.

ΘΕΜΑ: Κοινοποίηση της αριθ. 147/2013 γνωμοδότησης του Α’ Τμήματος του Ν.Σ.Κ αναφορικά με το εάν :α) δύναται να εκτελεστεί απόφαση ασφαλιστικών μέτρων που έχουν διαταχθεί επί κυρίας αγωγής, σε περίπτωση κατά την οποία ο ενάγων έχει παραιτηθεί από αυτήν κατά την συζήτηση της, και έχει ασκήσει νέα αγωγή