Η απόφαση 303/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντα. Ο προσφεύγων είχε υποβάλει αίτημα στο ΚΕΒΕΙΣ Αττικής ζητώντας να αναγνωριστεί ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για τη θεμελίωση της αλληλέγγυας ευθύνης του για συγκεκριμένες εταιρικές οφειλές, καθώς και την άρση των μέτρων που έχουν ληφθεί σε βάρος του. Το ΚΕΒΕΙΣ απέρριψε το αίτημα ως απαράδεκτο, καθώς είχε υποβληθεί για δεύτερη φορά. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι προηγούμενη σχετική ενδικοφανής προσφυγή του είχε απορριφθεί το 2022 ως εκπρόθεσμη. Κατ' εφαρμογή του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η άσκηση δεύτερης προσφυγής με το ίδιο αίτημα είναι απαράδεκτη, ειδικά όταν η πρώτη έχει απορριφθεί λόγω εκπρόθεσμης άσκησης. Για αυτόν τον λόγο, η υπό κρίση ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε.

Η απόφαση 1084/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που αφορά την άρνηση καταβολής τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού φόρων και προστίμων ύψους 42.337,59 ευρώ. Το ποσό αυτό επεστράφη στον προσφεύγοντα τον Νοέμβριο του 2024, μετά από ακυρωτικές αποφάσεις του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, οι οποίες ακύρωσαν πράξεις προσδιορισμού φόρου και προστίμων των ετών 2014 και 2015. Ο προσφεύγων ζήτησε την καταβολή τόκων επί της αχρεώστητης καταβολής, αίτημα που απέρριψε η Προϊσταμένη του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν είχε υποβάλει αίτημα έντοκης επιστροφής φόρων (τόκων) στα αρχικά δικόγραφα των προσφυγών του, προϋπόθεση που απαιτείται από τις διατάξεις του άρθρου 53 του ν. 4987/2022 για τη γένεση σχετικού δικαιώματος.

Η απόφαση 638 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε η κληρονόμος κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής - Υπερημερίας του ΚΕΒΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η προσφεύγουσα αιτούνταν τη διαγραφή ληξιπρόθεσμων οφειλών του θανόντος, συνολικού ποσού 4.106,64 ευρώ (περιλαμβανομένων προσαυξήσεων), που αφορούσαν Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε./Ε.Ε.Τ.Α. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η Ατομική Ειδοποίηση αποτελεί πράξη που εκδίδεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και όχι πράξη προσδιορισμού φορολογικού βάρους. Ως εκ τούτου, οι αναφυόμενες διαφορές αντιμετωπίζονται με την άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων, καθιστώντας την υποβολή ενδικοφανούς προσφυγής στη ΔΕΔ νομικά απαράδεκτη.

Η Απόφαση 534/05.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 15.11.2024. Η προσφεύγουσα στρεφόταν κατά της από 16.10.2024 ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, συνολικού ποσού 29.744,89 ευρώ, το οποίο αφορούσε οφειλές θανούσας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η εν λόγω ειδοποίηση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ή εκτελεστό τίτλο, όπως αυτοί ορίζονται στο άρθρο 44 του ν. 5104/2024. Κατά συνέπεια, εφόσον δεν προσβάλλονται παραδεκτώς με ενδικοφανή προσφυγή πράξεις που στερούνται εκτελεστότητας, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η απόφαση 297/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΕΝΦΙΑ για τα έτη 2020 έως 2024, καθώς και κατά των τόκων υπερημερίας. Η εταιρεία είχε υποβάλει δεύτερες τροποποιητικές δηλώσεις Ε9 στις 25.09.2024, με αποτέλεσμα την επαναβεβαίωση φόρου ύψους 45.998,79 ευρώ ανά έτος. Η προσφεύγουσα ζήτησε να ακυρωθεί ο υπολογισμός των τόκων, ισχυριζόμενη εμπρόθεσμη πληρωμή. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή αφορούσε τις ταμειακές βεβαιώσεις των τόκων, οι οποίες ανάγονται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης (είσπραξη) και όχι στον προσδιορισμό του φόρου. Συνεπώς, η επίλυση των διαφορών αυτών εμπίπτει στην αρμοδιότητα των Διοικητικών Δικαστηρίων μέσω ανακοπής (άρθρο 65 Κ.Ε.Δ.Ε.), καθιστώντας την προσφυγή στη ΔΕΔ μη επιτρεπτή.

Η απόφαση 170 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), εκδοθείσα στις 03-02-2025, απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή πολίτη κατά της απάντησης του Προϊστάμενου της αρμόδιας ΔΟΥ. Η προσφεύγουσα ζητούσε την τροποποίηση της απάντησης της ΔΟΥ, η οποία την είχε ενημερώσει ότι η προθεσμία υποβολής αιτήματος αμφισβήτησης του τεκμαρτού εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023 είχε λήξει την 01-10-2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η απάντηση της ΔΟΥ αποτελεί έγγραφο πληροφοριακού χαρακτήρα που στερείται εκτελεστότητας και δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη κατά την έννοια του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, καθιστώντας έτσι την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση 536/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 15.11.2024. Η προσφυγή στρεφόταν κατά της υπ' αριθμόν ...... ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, η οποία αφορούσε συνολικό ποσό 29.744,89 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου πρόσθετου φόρου και τόκου) λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών θανούσας, της οποίας ο προσφεύγων φέρεται κληρονόμος. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η εν λόγω ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, σύμφωνα με τα άρθρα 36 και 44 του ν. 5104/2024. Ως εκ τούτου, εφόσον στερείται εκτελεστότητας, δεν επιτρέπεται η προσβολή της με ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση (Αριθμός 566/7-3-2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της απορριπτικής απάντησης της Προϊσταμένης του ΚΕ.ΦΟ.Κ. Αττικής. Η προσφεύγουσα ζητούσε τη διαγραφή φόρων κατοχής ακινήτων (ΦΑΠ, ΕΤΑΚ) φορολογικών ετών 2010 και εντεύθεν, οι οποίοι είχαν βεβαιωθεί σε αποβιώσασα συγκυρία της (θεία). Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη απορριπτική απάντηση στερείται εκτελεστότητας, καθώς η διαφορά αφορά βεβαιωμένες οφειλές και ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης, κατά των οποίων προβλέπεται η άσκηση ανακοπής (και όχι ενδικοφανούς προσφυγής). Περαιτέρω, κρίθηκε ότι η προσφεύγουσα στερείται ενεργητικής νομιμοποίησης, καθώς οι φόροι δεν επιβλήθηκαν σε αυτήν και δεν προσκόμισε νομιμοποιητικά έγγραφα που να αποδεικνύουν την ιδιότητα του κληρονόμου της αποβιωσάσης, ώστε να θεωρείται υπόχρεη για την καταβολή τους.

Η Απόφαση 477/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής - Υπερημερίας του ΚΕΒΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η προσφεύγουσα, ως κληρονόμος, ενημερώθηκε για ληξιπρόθεσμες οφειλές της θανούσης συνολικού ποσού 4.393,91 ευρώ και ζητούσε την ακύρωση τους, υποστηρίζοντας ότι είχε επέλθει παραγραφή, καθώς είχαν παρέλθει δέκα χρόνια χωρίς ενημέρωση από τη φορολογική διοίκηση. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η Ατομική Ειδοποίηση εκδίδεται στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης, επομένως οι διαφορές που αναφύονται από αυτήν δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής της ενδικοφανούς προσφυγής, αλλά αντιθέτως προσβάλλονται με ανακοπή ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων, καθιστώντας την προσφυγή στη ΔΕΔ μη παραδεκτή. 

Η απόφαση 674/2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματος έντοκης επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών ύψους 112.165,63 ευρώ. Ο προσφεύγων είχε αρχικά κατορθώσει την εξώδικη επίλυση φορολογικών διαφορών (άρθρο 16 ν.4714/2020) με την Επιτροπή Εξώδικης Επίλυσης, βάσει των οποίων διαγράφτηκαν οι φόροι, και του επιστράφηκε το συνολικό ποσό των 118.910,63 ευρώ τον Ιούνιο του 2024. Το αίτημα για καταβολή τόκων υποβλήθηκε μετά την επιστροφή των φόρων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων ουδέποτε υπέβαλε αίτημα επιστροφής φόρου ή διακριτό αίτημα καταβολής τόκων przed την επιστροφή, όπως απαιτείται από τον ΚΦΔ και τη νομολογία (ΣΤΕ 1684/2023). Δεδομένου δε ότι η φορολογική αρχή προέβη άμεσα στην εκτέλεση των πρακτικών επίλυσης και στην επιστροφή των ποσών εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας των 90 ημερών, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για έντοκη επιστροφή.