Η Απόφαση 0481/2025 του Δευτέρου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την αγωγή που άσκησε ο Βασίλειος Τσαουσίδης κατά του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Ο ενάγων ζητούσε 30.000,00 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη, ισχυριζόμενος ότι αυτή προκλήθηκε από τις παράνομες ενέργειες του Πανεπιστημίου σχετικά με τον καταλογισμό αχρεωστήτως καταβληθεισών αποδοχών ύψους 17.207,77 ευρώ σε βάρος του. Επειδή ο ενάγων παραιτήθηκε νομίμως από το δικόγραφο της αγωγής του με έγγραφο που κατατέθηκε πριν τη συζήτηση (σύμφωνα με τα άρθρα 81, 83, 306, 307 και 310 του ν. 4700/2020), το Δικαστήριο αποφάσισε να κηρύξει την δίκη καταργημένη και να απαλλάξει τον παραιτηθέντα ενάγοντα από τα δικαστικά έξοδα.

Κατά τη διάταξη της παραγράφου 1 εδ. δ, του άρθρου 698 του Κ.Πολ.Δ., που ορίζει ότι η "διατάξασα ασφαλιστικόν μέτρον απόφαση ανακαλείται εν όλω ή εν μέρει εάν παρέλθουν τριάντα ημέρες από της κατ' άλλον τρόπον καταργήσεως ή περατώσεως της δίκης, σαφώς προκύπτει ότι εάν ο υπέρ ου λήφθηκε το ασφαλιστικό μέτρο,ανακαλέσει (παραιτηθεί) της εμπροθέσμως ασκηθείσης αγωγής του για την κυρία υπόθεση και ακολούθως μέσα στην πιο πάνω προθεσμία εγείρει εκ νέου την αγωγή του, τότε δεν δημιουργείται λόγος υποχρεωτικής ανακλήσεως της διαταξάσης το ασφαλιστικό μέτρο αποφάσεως, διότι η δίκη δεν περατώθηκε (βλ. επ.Πολυμ.Πρωτ.Αθην.2818/1970 ΝοΒ 18,1215) κατάργηση δε της δίκης σύμφωνα με τα άρθρα 294,295 και 296 του Κ.Πολ.Δ., υπάρχει, όταν ο ενάγων παραιτηθεί του δικογράφου της αγωγής του άνευ συναινέσεως του εναγομένου,προτού αυτός εισέλθει επί της ουσίας της υποθέσεως.

Αγωγή αναγνωριστική. Ως προς την εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων που εκδόθηκαν επί αναγνωριστικών αγωγών και έχουν καταστεί αμετάκλητες. Άσκηση στη συνέχεια καταψηφιστικών αγωγών. Από πότε οφείλεται τόκος.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Οι αμετάκλητες αποφάσεις των διοικητικών και πολιτικών δικαστηρίων, που δέχονται εν όλω ή εν μέρει αναγνωριστικές αγωγές των τακτικών και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου υπαλλήλων του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, δεν αποτελούν μεν τίτλους εκτελεστούς, δύνανται, όμως, να εκτελεσθούν, αφού, από της τελεσιδικίας των ήδη, έχει παραχθεί δεδικασμένο ως προς τις αναγνωρισθείσες απαιτήσεις σε βάρος του Ιδρύματος. Ως αγωγή, η επίδοση της οποίας επάγεται την παραγωγή δικονομικών τόκων, νοείται μόνον η περιέχουσα καταψηφιστικό αίτημα και όχι η αναγνωριστική τοιαύτη. Επομένως, αν ο ενάγων περιορίσει το καταψηφιστικό αίτημα της αγωγής σε αναγνωριστικό, η αγωγή θεωρείται ότι δεν ασκήθηκε όσον αφορά το καταψηφιστικό αίτημα και δεν οφείλονται τόκοι από την επίδοσή της.

Δεδικασμένο -Η εκ μέρους του Δημοσίου άσκηση αίτησης αναίρεσης κατά τελεσίδικης δικαστικής απόφασης, καθώς και η προς άσκηση αυτής προθεσμία δεν έχουν ως συνέπεια την αναστολή επέλευσης των εννόμων συνεπειών του δεδικασμένου, που απορρέει από την τελεσίδικη απόφαση. Η τελεσίδικη απόφαση που εκδίδεται επί αναγνωριστικής αγωγής για την ύπαρξη δικαιώματος αποζημίωσης τέμνει τη διαφορά, όπως και εκείνη που εκδίδεται επί καταψηφιστικής αγωγής, και παράγει δεδικασμένο μεταξύ των διαδίκων και για την καταψηφιστική αγωγή που έχει όμοια παραγωγική αιτία με το δικαίωμα που κρίθηκε και στηρίζεται στην ίδια βάση, το δεδικασμένο δε αυτό καταλαμβάνει και την ύπαρξη του δικαιώματος με τις απορρέουσες από αυτό έννομες συνέπειες. Ο ενδιαφερόμενος που έχει έννομο συμφέρον για την απόκτηση εκτελεστού τίτλου μπορεί να ασκήσει κατά του εναγομένου στην προηγούμενη αναγνωριστική δίκη καταψηφιστική αγωγή, οπότε κατά την εκδίκαση της τελευταίας αυτής αγωγής ως βάση τίθεται το δεδικασμένο που προκύπτει από την προηγούμενη τελεσίδικη αναγνωριστική απόφαση.

Εκτέλεση απόφασης ασφαλιστικών μέτρων σε περίπτωση παραίτησης από την κύρια αγωγή (δικόγραφο) και επανάσκηση αυτής εντός τριάντα ημερών – Ισχύον νομικό καθεστώς για το διάστημα από την παραίτηση μέχρι την άσκηση νέας αγωγής.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η δικαστική απόφαση που διατάσσει ασφαλιστικά μέτρα, εφόσον δεν έχει ανακληθεί με δικαστική απόφαση, είναι ισχυρή και εκτελείται και σε περίπτωση παραίτησης από το δικόγραφο της κύριας αγωγής κατά τη συζήτησή της και επανάσκησής της, με το ίδιο αντικείμενο και με τους ίδιους διαδίκους, εντός τριάντα ημερών από την επόμενη της παραίτησης, ισχύει δε και εκτελείται και κατά το χρονικό διάστημα των τριάντα ημερών ή μέχρι την εντός αυτού επανάσκηση της αγωγής. Τούτο ισχύει και σε περίπτωση περισσότερων της μιας παραιτήσεων από την αγωγή και επανάσκησή της, πάντοτε εντός των τριάντα ημερών κάθε φορά. Σε κάθε περίπτωση υφίσταται δυνατότητα άσκησης αίτησης για ανάκληση της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων είτε, κατ’ άρθρο 697 ΚΠολΔ, ενώπιον του δικαστηρίου στο οποίο εκκρεμεί η κύρια αγωγή, είτε, κατ’ άρθρο 696 ΚΠολΔ, ενώπιον του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων και μέχρι τη συζήτηση της κύριας αγωγής, κατά τα παραπάνω ειδικότερα αναφερόμενα. Οι τυχόν επαναλαμβανόμενες παραιτήσεις και επανασκήσεις της αγωγής καθιστούν περισσότερο πιθανή την ευδοκίμηση της αίτησης ανάκλησης, εφόσον πιθανολογηθεί ότι γίνονται καταχρηστικά και για παρέλκυση της δίκης. (ομοφ.)

ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ, ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ, ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΝΝΟΙΑ, ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ, ΜΙΣΘΩΣΗ ΕΡΓΟΥ, ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ, ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΠΟΔΟΧΩΝ.Α. Ενόψει του προσωρινού δεδικασμένου, που απορρέει από τις υπ’ αριθμ. 10600/2011 και 5075/2012 αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων), το Ελλ. Δημόσιο υποχρεούται να αποδέχεται προσωρινά τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες των αιτούντων- συμβασιούχων μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της ασκηθείσας κυρίας αγωγής αυτών, υπό τον όρο ότι θα τηρηθούν οι προϋποθέσεις, που ορίζουν: α) η παράγραφος 2 του άρθρου 672Α του Κ.Πολ.Δικ., όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 105 παρ.4 του ν. 4172/2013 και β) η μεταβατική διάταξη του άρθρου 106 παρ.1 του άνω ν. 4172/2013 και Β. Εφόσον το αντικείμενο του έργου για το οποίο προσελήφθησαν έχει ήδη ολοκληρωθεί, αυτοί δικαιούνται τις αποδοχές που λαμβάνει το αντίστοιχο προσωπικό που παρέχει στο Δημόσιο υπηρεσίες στο πλαίσιο έγκυρης σύμβασης εξαρτημένης εργασίας (και όχι έργου) με τα ίδια επαγγελματικά προσόντα. (ομοφ.)

Υποχρέωση ή μη του Δημοσίου για συμμόρφωση σε τελεσίδικη ή αμετάκλητη αναγνωριστική απόφαση διοικητικού δικαστηρίου, με καταβολή των ποσών που αναγνωρίζονται ως οφειλόμενα, χωρίς η απόφαση αυτή να έχει τραπεί προηγουμένως σε καταψηφιστική. Το Δημόσιο υποχρεούται, συμμορφούμενο σε εκδοθείσα επί αναγνωριστικής αγωγής τελεσίδικη ή αμετάκλητη αναγνωριστική απόφαση διοικητικού δικαστηρίου, να καταβάλει τα ποσά που αναγνωρίζονται ως οφειλόμενα στους δικαιούχους, χωρίς η απόφαση αυτή να έχει τραπεί προηγουμένως σε καταψηφιστική, κατά τη διάταξη της παρ.4 του άρθρου 199 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, όπως ισχύει. (πλειοψ.)

ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ-ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ:Με την υπό κρίση αγωγή, ο ενάγων, πρώην δικαστικός λειτουργός (Αντιπρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου) και ήδη από το έτος 2005 πολιτικός συνταξιούχος του Δημοσίου, ζητεί να αναγνωρισθεί ότι το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο οφείλει να του καταβάλει εντόκως, με το εκάστοτε ισχύον επιτόκιο υπερημερίας, αφότου κάθε επί μέρους μηνιαία παροχή κατέστη ληξιπρόθεσμη,  μέχρι την εξόφλησή της, άλλως από την επίδοση της αγωγής, το ποσό των 29.518,92 ευρώ, άλλως το ποσό των 13.500,00 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στο ποσό, κατά το οποίο, όπως αναλυτικά εκτίθεται στην αγωγή, περιορίσθηκε η σύνταξή του(....)Τέτοια στοιχεία για το σύνολο των συνταξιούχων του Δημοσίου δεν αναδεικνύονται στην κρινόμενη υπόθεση, τα δεδομένα της οποίας άλλωστε δεν είναι αντιπροσωπευτικά για την πλειοψηφία των συνταξιούχων του Δημοσίου, καθόσον ο ενάγων ως εκ της ιδιότητάς του υπάγεται σε ειδικό μισθολόγιο. Κατόπιν των ανωτέρω, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι η επίδικη διάταξη του ν. 4093/2012 δεν είναι συμβατή με το Σύνταγμα για το λόγο και μόνο ότι ο νομοθέτης δεν αιτιολόγησε επαρκώς τη μη ανατροπή της αναλογίας αποδοχών και σύνταξης. Με βάση τα προεκτεθέντα και εφόσον η επίδικη μείωση υπό το πρίσμα του σκοπού δημοσίου συμφέροντος για τον οποίο θεσπίστηκε δεν συνιστά υπέρμετρη παρέμβαση στο συνταξιοδοτικό δικαίωμα ούτε θίγει τον πυρήνα αυτού (....) δεν ανακύπτει θέμα αντίθεσης της διάταξης του άρθρου πρώτου, υποπαράγραφος B3 παρ. Β του ν. 4093/2012, στις επικαλούμενες από τον ενάγοντα συνταγματικές διατάξεις(....).Επιλύει το νομικό ζήτημα της συμφωνίας ή μη προς το Σύνταγμα των  διατάξεων του άρθρου πρώτου παράγραφος Β υποπαράγραφος Β.3 του ν. 4093/2012, κατά τα αναφερόμενα  στο σκεπτικό.

ΑΠΟΔΟΧΕΣ:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη νομική σκέψη που προηγήθηκε, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η  προαναφερόμενη 2320/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου ....., κατά της οποίας ασκήθηκε εμπρόθεσμη έφεση από τον Δήμο ..... και δεν έχει εκδοθεί οριστική επ’ αυτής (έφεσης) απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, δεν έχει ακόμα καταστεί τελεσίδικη, ούτε παράγει δεδικασμένο, με συνέπεια το Ελεγκτικό Συνέδριο να μην δεσμεύεται από αυτήν κατά τον έλεγχο της εντελλόμενης με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα δαπάνης. Περαιτέρω, λαμβανομένου υπόψη ότι η ως άνω οριστική πρωτόδικη απόφαση επί της αγωγής του εν λόγω υπαλλήλου, με την οποία αναγνωρίστηκε ότι αυτός συνδέεται με τον Δήμο με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και υποχρεώθηκε ο εν λόγω Δήμος να αποδέχεται τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες του μέχρι τη δημοσίευση της τελεσίδικης απόφασης επί της αγωγής αυτής, δεν κηρύχθηκε προσωρινώς εκτελεστή, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 909 Κ.Πολ.Δ., ενώ δεν εκδόθηκε ούτε απόφαση ασφαλιστικών μέτρων υπέρ του εν λόγω εργαζομένου μετά τη δημοσίευση της πρωτόδικης απόφασης, η εκτέλεση της οποίας, μετά την άσκηση της από 13.6.2016 έφεσης του Δήμου ....., έχει ανασταλεί δυνάμει του άρθρου 521, παράγραφοι 1 και 3, του Κ.Πολ.Δ., μέχρι την έκδοση της σχετικής τελεσίδικης απόφασης. Κατόπιν τούτων, ο φερόμενος στο ελεγχόμενο ένταλμα ως δικαιούχος υπάλληλος μη νομίμως απασχολήθηκε, κατά το μήνα Ιούνιο του έτους 2016, από τον Δήμο ...... Και τούτο, διότι δεδομένου ότι η απόφαση αυτή δεν έχει καταστεί τελεσίδικη, ούτε μπορεί, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, να εκτελεσθεί, ο εν λόγω Δήμος δεν είχε υποχρέωση συμμόρφωσης στην ανωτέρω 2320/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου ..... και, κατά συνέπεια, ούτε υποχρέωση να αποδέχεται την προσηκόντως προσφερόμενη εργασία του υπαλλήλου αυτού. Μειοψήφησε η Πάρεδρος, Νεκταρία Δουλιανάκη, η οποία υποστήριξε ότι ο φερόμενος στο ελεγχόμενο ένταλμα ως δικαιούχος υπάλληλος νομίμως απασχολήθηκε στο Δήμο ..... κατά τον μήνα Ιούνιο 2016, καθόσον στο διατακτικό της 2320/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου ..... περιλαμβάνεται διάταξη σύμφωνα με την οποία ο ως άνω Δήμος υποχρεούται,  μέχρι τη δημοσίευση της τελεσίδικης απόφασης επί της ήδη κριθείσας αγωγής, να αποδέχεται τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες του εργαζομένου, υπό το καθεστώς της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου, καταβάλλοντας τις νόμιμες αποδοχές του, και κατά τούτο περιέχει διάταξη προσωρινώς εκτελεστή, που δεσμεύει το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά τον έλεγχο των δαπανών

Επιστροφή δικαστικού ενσήμου που καταβλήθηκε αχρεωστήτως. Παραγραφή.(..)Η αξίωση εναγόντων σε αναγνωριστική αγωγή κατά του Δημοσίου, για την επιστροφή δικαστικού ενσήμου, που καταβλήθηκε αχρεωστήτως, εν όψει ασκήσεως και συζητήσεως της αγωγής των, έχει υποκύψει σε παραγραφή, σύμφωνα με τις διατάξεις των παρ. 2 α΄ και 6 του άρθρου 90 του ν.2362/1995 και επομένως, η αρμόδια Υπηρεσία του Ελληνικού Δημοσίου νομίμως αρνείται την ικανοποίησή της (ομοφ.).