Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του Αστικού Κώδικα σε άλλες διατάξεις.

Καθορισμός διαδικασίας υποβολής αίτησης της παρ. 1 του άρθρου 8 του ν. 5083/2024 για λογαριασμό εκλογέων από τις αρμόδιες ελληνικές Προξενικές Αρχές.

«Θεώρηση αποδείξεων λιανικής πώλησης αγοραστών - ταξιδιωτών, μη εγκατεστημένων στην Κοινότητα, κατά την έξοδό τους από τη χώρα μας, με απευθείας μετάβασή τους σε τρίτη χώρα κατά τις ημερομηνίες 2 και 3 Απριλίου του έτους 2024, από τις Ελληνικές Προξενικές Αρχές» ΑΔΑ:6Υ5Ν46ΜΠ3Ζ-Β2Λ

Προϋποθέσεις, δικαιολογητικά και διαδικασία παραλα­βής καυσίμων κινητήρων από τις ξένες διπλωματι­κές αποστολές και προξενικές αρχές καθώς και τους αναγνωρισμένους διεθνείς οργανισμούς με απαλλα­γή από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης από ελεύθερα αποθέματα (φορολογημένα) με συμψηφισμό για την κάλυψη των αναγκών κίνησης των αυτοκινήτων οχημάτων τους.

Ε.2031/2024: Παροχή διευκρινίσεων σχετικά με την εφαρμογή της αρ. Δ18Α 5010879 ΕΞ 2011/9-3-2011 Α.Υ.Ο. με θέμα «Προϋποθέσεις, δικαιολογητικά και διαδικασία παραλαβής καυσίμων κινητήρων από τις ξένες διπλωματικές αποστολές και προξενικές αρχές καθώς και τους αναγνωρισμένους διεθνείς οργανισμούς με απαλλαγή από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης από ελεύθερα αποθέματα (φορολογημένα) με συμψηφισμό για την κάλυψη των αναγκών κίνησης των αυτοκινήτων οχημάτων τους» (Β’ 729). ΑΔΑ:6Κ3946ΜΠ3Ζ-27Β

Αποδοχή αναθεωρημένων οδηγιών σχετικά με την εφαρμογή του Διεθνούς Κώδικα Ασφαλούς Διαχείρισης (ISM CODE) από τις Αρχές, όπως οι οδηγίες αυτές υιοθετήθηκαν από το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ) σύμφωνα με την υπ’ αρ. A.1118(30)/6.12.2017 απόφαση.

«Προϋποθέσεις ίδρυσης και λειτουργίας Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών με Αναπηρία (ΚΔΑΠ-ΜΕΑ) από Δήμους και Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου αυτών, Επιχειρήσεις ιδιωτικού δικαίου ή Εταιρείες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα του άρθρου 741 του αστικού κώδικα, άλλα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου μη κερδοσκοπικού και κερδοσκοπικού χαρακτήρα και ιδιώτες».

Η υπ’ αρ. 14957/9.10.2001 απόφαση του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας (Β΄ 1397) καταργείται από τη δημοσίευση του παρόντος. με την παρ.3 του άρθρου 3 του N.4756/2020 - ΦΕΚ: 235/A/26.11.2020 

Καταβολή αμοιβής στον πολιτικό μηχανικό…, ο οποίος διορίστηκε πραγματογνώμονας στο πλαίσιο πολιτικής δίκης.(,,,)Με δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα αναφέρονται στη μείζονα σκέψη της παρούσας, η δαπάνη είναι νόμιμη, διότι από τις προπαρατεθείσες διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας δεν προκύπτει, παρά τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από τον Επίτροπο, ότι η αμοιβή του πραγματογνώμονα που διορίζεται από το δικαστήριο, προκειμένου να διευκολύνει το έργο του σε θέματα που χρήζουν ειδικών τεχνικών ή επιστημονικών γνώσεων, καθορίζεται κατά δίκαιη κρίση από το τελευταίο, το δε άρθρο 219 του ίδιου Κώδικα, στο οποίο παραπέμπει η διάταξη του άρθρου 8 του β.δ. της 25ης Μαρτίου (6ης Απριλίου) του 1835 έχει καταργηθεί υπό την προγενέστερη διατύπωσή του. Συνεπώς, ορθώς εν προκειμένω το ύψος της αμοιβής ορίσθηκε αρχικώς από τον δικαιούχο πραγματογνώμονα, αποτέλεσε δε τελικά προϊόν διαπραγματεύσεων μεταξύ αυτού και του ενδιαφερόμενου Δήμου, κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων των άρθρων 7 του ν. 3919/2011, καθώς και αυτών του π.δ. 696/1974 περί των νομίμων, πλέον, αμοιβών των μηχανικών για την παροχή εργασίας. Λαμβάνοντας, μάλιστα, υπόψη τις διαδοχικές εκπτώσεις που επήλθαν στο αρχικώς καθορισθέν ποσό, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η καταβλητέα αμοιβή βρίσκεται εντός των ορίων που υπαγορεύουν οι αρχές της χρηστής διοίκησης και της συνετούς διαχείρισης του δημόσιου χρήματος και είναι εύλογη. 

1) Εάν περιλαμβάνονται στη φορολογητέα αξία της αντιπαροχής που λαμβάνουν οι άμισθοι υποθηκοφύλακες, για την από μέρους τους παροχή υπηρεσιών, το σύνολο των δικαιωμάτων τα οποία εισπράττουν (αναλογικά, πάγια και γραφικά), κατά το άρθρο 19 παρ. 1 του Κώδικα ΦΠΑ. 2) Εάν, με βάση τις αρχές της χρηστής διοίκησης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του φορολογούμενου, δικαιολογείται η μη αναζήτηση του ΦΠΑ από το χρόνο έναρξης ισχύος των οικείων διατάξεων, λαμβανομένου υπόψη ότι διευρύνεται η βάση επιβολής του ΦΠΑ σε σχέση με τις οδηγίες που έχουν ήδη δοθεί με την εγκύκλιο ΠΟΛ. 1100/2010 για την από 1.7.2010 υπαγωγή στο ΦΠΑ των άμισθων υποθηκοφυλάκων:1. Στη φορολογητέα αξία της αντιπαροχής που λαμβάνουν οι άμισθοι υποθηκοφύλακες για την από μέρους τους παροχή υπηρεσιών, περιλαμβάνεται, σΣύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 19 του Κώδικα ΦΠΑ (ν.2859/2000, όπως ισχύει), το σύνολο των δικαιωμάτων τα οποία εισπράττουν ως αναλογικά, πάγια και γραφικά (ομόφ). 2. Η τυχόν αναδρομική επιβολή ΦΠΑ επί των επίμαχων δικαιωμάτων θα ήταν αντίθετη προς τις αρχές της χρηστής διοίκησης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης των ως άνω φορολογουμένων, εφόσον η φορολογική διοίκηση ήθελε κρίνει, σωρευτικά, ότι η μη καταβολή του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας οφείλεται στο γεγονός ότι οι υπόχρεοι συμμορφώθηκαν καλοπίστως προς την υπ’ αριθμ. ΠΟΛ 1100/2010 εγκύκλιο του Υπουργού των Οικονομικών και ότι η αναδρομική αυτή επιβάρυνση θα μπορούσε, ενόψει των συντρεχουσών σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση συνθηκών, να θέσει σε σοβαρό κίνδυνο την οικονομική σταθερότητα και την εύρυθμη λειτουργία των άμισθων υποθηκοφυλακείων (ομόφ).

Επειδή, το Β2 Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, με την … απόφαση, παρέπεμψε στην τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου κατ’ άρθρο 563 παρ.2 εδ. β΄ του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας το λόγο της αίτησης αναίρεσης του Ελληνικού Δημοσίου που έπληττε την κρίση της … απόφασης του Εφετείου Αθηνών ως προς την αναγνώριση οφειλής από το Δημόσιο τόκων στην περίπτωση μετατροπής (περιορισμού) της εναντίον του αγωγής από καταψηφιστική σε αναγνωριστική, λόγω δημιουργίας ζητήματος γενικότερου ενδιαφέροντος εξαιτίας της διαφορετικής ερμηνευτικής προσέγγισης του όρου « αγωγή » στη διάταξη του άρθρου 21 του δ/τος της … από τον Αρειο Πάγο και το Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 88 παρ.2 του Συντάγματος. Με τη 10/2008 απόφαση η τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκρινε τα εξής : από τη διάταξη του άρθρου 21 του δ/τος της … σε συνδυασμό προς τις διατάξεις των άρθρων 340, 341, 345 και 346 Α.Κ προκύπτει ότι επί χρηματικής οφειλής του Δημοσίου μοναδικό γενεσιουργό λόγο της υποχρεώσεως αυτού προς πληρωμή τόκων υπερημερίας αποτελεί η επίδοση αντιγράφου αγωγής. Ως «αγωγή» νοείται εν προκειμένω η καταψηφιστική αγωγή, η επίδοση της οποίας επιφέρει έναρξη τοκοφορίας. Η επίδοση καταψηφιστικής αγωγής, της οποίας το αίτημα περιορίστηκε εν συνεχεία σε απλώς αναγνωριστικό, δεν αρκεί για να γεννηθεί η υποχρέωση του Δημοσίου προς τοκοδοσία κατά το άρθρο 346 Α.Κ, αφού η αγωγή αυτή θεωρείται μη ασκηθείσα ως προς το καταψηφιστικό της αίτημα (άρθρο 295 παρ.1 Κ.Πολ.Δ.). Εξάλλου, η επίδοσή της εξακολουθεί μεν να ισχύει ως όχληση, δεν γεννά όμως υποχρέωση του Δημοσίου για πληρωμή τόκων υπερημερίας κατά τα άρθρα 340 και 345 Α.Κ. Και τούτο, διότι η υποχρέωση αυτή δεν γεννάται με την όχληση αλλά μόνο με την επίδοση της αγωγής. Τελικώς ο Άρειος Πάγος, με την προαναφερόμενη απόφασή του , δέχθηκε ότι το εφετείο με την κρίση του ως προς την αναγνώριση οφειλής τόκων από το Δημόσιο παραβίασε, με εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή, τη διάταξη του άρθρου 21 του ως άνω Κώδικα  και έκρινε βάσιμο τον παραπεμφθέντα στην Ολομέλεια λόγο αναιρέσεως με τον οποίο, υπό την επίκληση του άρθρου 559 αρ. 1 του Κ.Πολ.Δ, καταλογιζόταν στο εφετείο η ανωτέρω πλημμέλεια. Η κρίση όμως αυτή του Αρείου Πάγου ως προς την έννοια του άρθρου 21 του Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου είναι αντίθετη προς την κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας την εκφερόμενη με την παρούσα απόφαση· .. Η αναφορά δε στην απόφαση αυτή και των διατάξεων των άρθρων 340, 341, 345 και 346 του Αστικού Κώδικα έγινε, όχι υπό την εκδοχή ότι και αυτές διέπουν την επί την επίδικη περίπτωση και τυγχάνουν συνεφαρμοστέες, αλλά προς αιτιολόγηση του πορίσματος, στο οποίο κατέληξε το ανώτατο αυτό δικαστήριο καθ΄ ερμηνεία της –μόνης εφαρμοσθείσης- διατάξεως του άρθρου 21 του Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου και δε διαφοροποιεί σε τίποτε το νομικό ζήτημα που αντιμετώπισε η απόφαση αυτή από το ίδιο ακριβώς νομικό ζήτημα που αντιμετωπίζει η παρούσα απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, το ζήτημα δηλαδή της οφειλής από το Δημόσιο νόμιμων τόκων σε περίπτωση άσκησης κατ’ αυτού αναγνωριστικής αγωγής .. Επομένως, πρέπει να παραπεμφθεί το ζήτημα της έννοιας της διάταξης του άρθρου 21 του Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο για να αρθεί η πιο πάνω αμφισβήτηση σύμφωνα με τα άρθρα 100 παρ.1 περίπτ. ε΄ του Συντάγματος και 48 παρ.2 του Κώδικα περί του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου...

Για την ανάθεση από τους Δήμους συμβάσεων παροχής υπηρεσιών, οι οποίες ως αντικείμενο έχουν την υποστήριξη της υπηρεσίας στη διεξαγωγή ανάθεσης σύμβασης μελέτης, έργου ή υπηρεσίας, στην επίβλεψη ή έλεγχο μελέτης και στη διοίκηση ή επίβλεψη ή έλεγχο έργου, εφαρμόζονται για τις συμβάσεις που συνάπτονται μετά την 1.1.2007, ημερομηνία έναρξης ισχύος του νέου Δ.Κ.Κ. (άρθρο τέταρτο του ν.3463/2006, ΦΕΚ Α΄ 116), οι διατάξεις του ν. 3316/2005. Επομένως, η παροχή της ειδικής αυτής κατηγορίας υπηρεσιών προς τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης α΄ βαθμού ανατίθεται κατά κανόνα κατόπιν δημόσιου ανοικτού ή κλειστού διαγωνισμού ώστε να καθίσταται δυνατή με την προσέλευση μεγάλου ή έστω ικανού αριθμού μειοδοτών, η ανάπτυξη επαρκούς ανταγωνισμού και η διασφάλιση των οικονομικών συμφερόντων αυτών με την επιλογή της πλέον συμφέρουσας προσφοράς. Η επίκληση λόγων κατεπείγοντος επιτρέπεται μόνο όταν οι αναθέτουσες αρχές δεν διαθέτουν επαρκή χρόνο για τη διοργάνωση ταχείας διαδικασίας διαγωνισμού, αφού σκοπός των ανωτέρω διατάξεων είναι η καθιέρωση διαφάνειας που να επιτρέπει την ισότητα συμμετοχής στις διαδικασίες για την κατάρτιση δημοσίων συμβάσεων και την ανάπτυξη πραγματικού ανταγωνισμού (πρβλ. απόφ. Δ.Ε.Κ. της 18.3.1992, υπόθ. C-24/1991 και απόφ. της 30.5.1994, υπόθ. C-328/1992). Η απαλλαγή από κάθε υποχρέωση δημοσίευσης της προκήρυξης του διαγωνισμού εξαρτάται από τη συνδρομή τριών σωρευτικών προϋποθέσεων και ειδικότερα α) ύπαρξη απρόβλεπτου γεγονότος, β) επιτακτικά επείγουσα ανάγκη, που δεν συμβιβάζεται με τις προθεσμίες που επιτάσσουν άλλες διαδικασίες και γ) ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ του απρόβλεπτου γεγονότος και της κατεπείγουσας ανάγκης που ανακύπτει (πρβλ. απόφαση Δ.Ε.Κ. της 18.5.1995, υπόθ. C-57/1994 και C-107/1992). Στην περίπτωση που δεν πληρούται μία από τις ανωτέρω προϋποθέσεις, δεν δικαιολογείται η προσφυγή στη διαδικασία με διαπραγμάτευση ενώ εξάλλου, οι περιστάσεις που επικαλείται η αναθέτουσα αρχή για την αιτιολόγηση του επείγοντος δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να απορρέουν από δική της ευθύνη.