Η προσφεύγουσα εταιρεία ασκεί προδικαστική προσφυγή κατά της απόφασης του αναθέτοντα φορέα, με την οποία έγιναν δεκτές οι προσφορές της παρεμβαίνουσας εταιρείας και μιας άλλης εταιρείας και κατακυρώθηκε ο διαγωνισμός στην πρώτη. Αιτείται την απόρριψη της προσφυγής και τη διατήρηση της ισχύος της προσβαλλομένης απόφασης. Το αντικείμενο της σύμβασης αφορά την παροχή υπηρεσιών διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων, συμπεριλαμβανομένων δραστηριοτήτων όπως παραλαβή, διαβίβαση, διαλογή, ταξινόμηση, δρομολόγηση και επίδοση αντικειμένων, εισπράξεις/πληρωμές χρηματοοικονομικών και τραπεζικών προϊόντων, διαχείριση επιστρεφόμενων αντικειμένων, χρέωση/αποχρέωση αντικειμένων με σύγχρονες μεθόδους, και παραλαβή και διαβίβαση αιτήσεων που σχετίζονται με τραπεζικά προϊόντα.

Η προσφεύγουσα με την προδικαστική προσφυγή ζητά την ακύρωση, εξαφάνιση, ανάκληση ή τροποποίηση της απόφασης του διοικητικού συμβουλίου της αναθέτουσας αρχής που έκανε αποδεκτή την οικονομική προσφορά της εταιρείας «……..», με αποτέλεσμα την παραμονή της στη διαγωνιστική διαδικασία και την ανάδειξή της ως προσωρινού αναδόχου. Αντικείμενο της σύμβασης είναι η παροχή ολοκληρωμένων υπηρεσιών υποστήριξης της παραγωγικής αλυσίδας, όπως ταξινόμηση, διακίνηση, θυρίδα, ποιοτική εξυπηρέτηση, πώληση και προώθηση αντικειμένων ταχυμεταφοράς στην Περιφερειακή Ενότητα Κεντρικής Αθήνας. Το έργο περιλαμβάνει καθημερινή ταξινόμηση, διακίνηση, παραλαβή και επίδοση 24.700 αντικειμένων ημερησίως, με ομάδα έργου 65 ατόμων και ωράριο εργασίας από Δευτέρα έως Σάββατο, 06:00-22:00.

Ο προσφεύγων ζητά την ακύρωση της διακήρυξης για τον Ανοιχτό Ηλεκτρονικό Διαγωνισμό για την προμήθεια Χειρουργικών Εργαλείων (CPV: ...), ειδικά ως προς τα είδη με α/α 5,6,9,10,14 και 30 (συνολικής εκτιμώμενης αξίας 48.186,35 ευρώ χωρίς ΦΠΑ). Αιτιολογεί ότι οι προδιαγραφές της διακήρυξης για ορθογώνια διατομή (5,6), ηλεκτροκίνηση (14), 6 γραμμές συρραφής (9,10) και 2 χειρολαβές (30) αποτελούν αδικαιολόγητους τεχνικούς όρους που υπερβαίνουν τις ελάχιστες απαιτήσεις σήμανσης CE, περιορίζουν τον ανταγωνισμό και αποκλείουν τα προϊόντα του.

Παροχή διευκρινίσεων για την εφαρμογή της υπό στοιχεία Α.1122/2024 κοινής απόφασης του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και του Διοικητή της ΑΑΔΕ (Β’ 4570), καθώς και της υπό στοιχεία Α.1123/2024 απόφασης του Διοικητή της ΑΑΔΕ για την ψηφιακή έκδοση των παραστατικών διακίνησης αποθεμάτων και τη διαβίβαση των σχετικών δεδομένων στη ψηφιακή πλατφόρμα myDATA της ΑΑΔΕ (Β’ 4571). ΑΔΑ: ΡΨ6Α46ΜΠ3Ζ-0ΛΠ

Καθορισμός του περιεχόμενου και του μορφότυπου των ψηφιακών παραστατικών διακίνησης, της διαδικασίας, του τρόπου και των καναλιών διαβίβασης αυτών στην ψηφιακή πλατφόρμα myDATA της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.), καθώς και κάθε άλλου ειδικότερου θέματος για την εφαρμογή της ψηφιακής παρακολούθησης διακίνησης αγαθών. 
ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ ΤΗΝ:
Ε.2030/2025-12.06.2025:Παροχή διευκρινίσεων για την εφαρμογή της υπό στοιχεία Α.1122/2024 κοινής απόφασης του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και του Διοικητή της ΑΑΔΕ (Β’ 4570), καθώς και της υπό στοιχεία Α.1123/2024 απόφασης του Διοικητή της ΑΑΔΕ για την ψηφιακή έκδοση των παραστατικών διακίνησης αποθεμάτων και τη διαβίβαση των σχετικών δεδομένων στη ψηφιακή πλατφόρμα myDATA της ΑΑΔΕ (Β’ 4571). ΑΔΑ: ΡΨ6Α46ΜΠ3Ζ-0ΛΠ

Η προσφεύγουσα εταιρεία με την προδικαστική προσφυγή της ζητά την ακύρωση της απόφασης με αριθμό 22002/1.7.2021 του Διοικητή του Νοσοκομείου, η οποία τροποποίησε τους όρους της αρχικής διακήρυξης για διεθνή, ανοιχτό, ηλεκτρονικό διαγωνισμό προμήθειας Υγειονομικού Υλικού και Μέσων Ατομικής Προστασίας (CPV). Συγκεκριμένα, η προσφυγή αφορά την αθέμιτη τροποποίηση των τεχνικών προδιαγραφών για ορισμένα είδη, όπως η δημιουργία ομάδας αντικειμένων (ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΑΙΜΑΤΟΣ) με απαίτηση να είναι του ίδιου κατασκευαστή και την αύξηση των τιμών, γεγονός που αποκλείει την προσφεύγουσα από τη συμμετοχή της. Το αντικείμενο της σύμβασης αφορά προμήθεια υγειονομικού υλικού για διάστημα δύο ετών με προϋπολογισμό 8.865.649,00€.

Επειδή, το Β2 Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, με την … απόφαση, παρέπεμψε στην τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου κατ’ άρθρο 563 παρ.2 εδ. β΄ του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας το λόγο της αίτησης αναίρεσης του Ελληνικού Δημοσίου που έπληττε την κρίση της … απόφασης του Εφετείου Αθηνών ως προς την αναγνώριση οφειλής από το Δημόσιο τόκων στην περίπτωση μετατροπής (περιορισμού) της εναντίον του αγωγής από καταψηφιστική σε αναγνωριστική, λόγω δημιουργίας ζητήματος γενικότερου ενδιαφέροντος εξαιτίας της διαφορετικής ερμηνευτικής προσέγγισης του όρου « αγωγή » στη διάταξη του άρθρου 21 του δ/τος της … από τον Αρειο Πάγο και το Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 88 παρ.2 του Συντάγματος. Με τη 10/2008 απόφαση η τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκρινε τα εξής : από τη διάταξη του άρθρου 21 του δ/τος της … σε συνδυασμό προς τις διατάξεις των άρθρων 340, 341, 345 και 346 Α.Κ προκύπτει ότι επί χρηματικής οφειλής του Δημοσίου μοναδικό γενεσιουργό λόγο της υποχρεώσεως αυτού προς πληρωμή τόκων υπερημερίας αποτελεί η επίδοση αντιγράφου αγωγής. Ως «αγωγή» νοείται εν προκειμένω η καταψηφιστική αγωγή, η επίδοση της οποίας επιφέρει έναρξη τοκοφορίας. Η επίδοση καταψηφιστικής αγωγής, της οποίας το αίτημα περιορίστηκε εν συνεχεία σε απλώς αναγνωριστικό, δεν αρκεί για να γεννηθεί η υποχρέωση του Δημοσίου προς τοκοδοσία κατά το άρθρο 346 Α.Κ, αφού η αγωγή αυτή θεωρείται μη ασκηθείσα ως προς το καταψηφιστικό της αίτημα (άρθρο 295 παρ.1 Κ.Πολ.Δ.). Εξάλλου, η επίδοσή της εξακολουθεί μεν να ισχύει ως όχληση, δεν γεννά όμως υποχρέωση του Δημοσίου για πληρωμή τόκων υπερημερίας κατά τα άρθρα 340 και 345 Α.Κ. Και τούτο, διότι η υποχρέωση αυτή δεν γεννάται με την όχληση αλλά μόνο με την επίδοση της αγωγής. Τελικώς ο Άρειος Πάγος, με την προαναφερόμενη απόφασή του , δέχθηκε ότι το εφετείο με την κρίση του ως προς την αναγνώριση οφειλής τόκων από το Δημόσιο παραβίασε, με εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή, τη διάταξη του άρθρου 21 του ως άνω Κώδικα  και έκρινε βάσιμο τον παραπεμφθέντα στην Ολομέλεια λόγο αναιρέσεως με τον οποίο, υπό την επίκληση του άρθρου 559 αρ. 1 του Κ.Πολ.Δ, καταλογιζόταν στο εφετείο η ανωτέρω πλημμέλεια. Η κρίση όμως αυτή του Αρείου Πάγου ως προς την έννοια του άρθρου 21 του Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου είναι αντίθετη προς την κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας την εκφερόμενη με την παρούσα απόφαση· .. Η αναφορά δε στην απόφαση αυτή και των διατάξεων των άρθρων 340, 341, 345 και 346 του Αστικού Κώδικα έγινε, όχι υπό την εκδοχή ότι και αυτές διέπουν την επί την επίδικη περίπτωση και τυγχάνουν συνεφαρμοστέες, αλλά προς αιτιολόγηση του πορίσματος, στο οποίο κατέληξε το ανώτατο αυτό δικαστήριο καθ΄ ερμηνεία της –μόνης εφαρμοσθείσης- διατάξεως του άρθρου 21 του Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου και δε διαφοροποιεί σε τίποτε το νομικό ζήτημα που αντιμετώπισε η απόφαση αυτή από το ίδιο ακριβώς νομικό ζήτημα που αντιμετωπίζει η παρούσα απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, το ζήτημα δηλαδή της οφειλής από το Δημόσιο νόμιμων τόκων σε περίπτωση άσκησης κατ’ αυτού αναγνωριστικής αγωγής .. Επομένως, πρέπει να παραπεμφθεί το ζήτημα της έννοιας της διάταξης του άρθρου 21 του Κώδικα των νόμων περί δικών του Δημοσίου στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο για να αρθεί η πιο πάνω αμφισβήτηση σύμφωνα με τα άρθρα 100 παρ.1 περίπτ. ε΄ του Συντάγματος και 48 παρ.2 του Κώδικα περί του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου...

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ:..Επειδή, σύμφωνα με τις διατάξεις που αναφέρονται στη σκέψη 3, οι οποίες είναι σαφείς και καταλαμβάνουν την ένδικη περίπτωση, μετά τη θέση σε ισχύ του άρθρου 15 παρ. 2 του Ν. 3212/2003, δεν παρέχεται πλέον στον ανάδοχο η δυνατότητα να λάβει προσαύξηση έως 5% των συμβατικών ή νόμιμα κανονιζόμενων τιμών για τις επιβαλλόμενες πρόσθετες (συμπληρωματικές) εργασίες. Οι ρυθμίσεις του νεότερου αυτού νόμου (Ν. 3212/2003), κατά το μέρος που καταλαμβάνουν συμβάσεις τρέχουσες μεν, για τις οποίες, όμως, δεν είχε, κατά το κρίσιμο χρονικό σημείο, εκδοθεί βεβαίωση περάτωσης εργασιών, και που αφορούν επιμέρους στάδια των συμβάσεων αυτών, για τα οποία εκκρεμούσαν διοικητικές διαδικασίες αμφισβητήσεων, όπως εν προκειμένω, δεν θίγουν, πάντως, το δικαίωμα του αναδόχου να αμείβεται για την εκτέλεση των επιβαλλόμενων, για τεχνικούς λόγους, συμπληρωματικών εργασιών. Άλλωστε, η επίμαχη προσαύξηση 5% δεν προβλεπόταν ως υποχρεωτικό δικαίωμα του αναδόχου αλλά η χορήγησή της ήταν δυνητική, συναρτώμενη με τη συνδρομή και απόδειξη ειδικών προϋποθέσεων. Ως εκ τούτου, οι νεότερες αυτές διατάξεις δεν παρίστανται αντίθετες προς την αρχή της προστατευόμενης εμπιστοσύνης. Η περαιτέρω δε αμφισβήτηση της ουσιαστικής εκτίμησης του νομοθέτη ως προς τις τεθέντα από αυτόν όρια της ως άνω αμοιβής του αναδόχου, είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη. Επομένως, το Διοικητικό Εφετείο ορθώς εφάρμοσε τις ως άνω διατάξεις και είναι απορριπτέα ως αβάσιμα τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από την αναιρεσείουσα εταιρεία.

Διαταγή πληρωμής.(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη των Πρακτικών, στα ερωτήματα του Επιτρόπου προσήκει η ακόλουθη απάντηση: α) η υποχρέωση καταβολής των τόκων υπερημερίας πηγάζει από την υποχρέωση συμμόρφωσης προς τις ως άνω εκδοθείσες διαταγές πληρωμής, οι οποίες, εφόσον δεν ασκήθηκε ανακοπή, κατέστησαν τελεσίδικες και εξομοιώνονται με δικαστικές αποφάσεις που παράγουν δεδικασμένο και δεσμεύουν το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά τον προληπτικό έλεγχο των δαπανών, αποτελούσες νόμιμο και πλήρες δικαιολογητικό, με το οποίο αποδεικνύεται νόμιμη απαίτηση. Τούτο ειδικότερα σημαίνει ότι δεν είναι επιτρεπτός ο έλεγχος της ορθότητας ή μη των ως άνω αποφάσεων επί των προσωρινών διαταγών και άρα η συμμόρφωση προς αυτές δεν συναρτάται με οιαδήποτε πλημμέλεια του Δήμου κατά την κατάρτιση ή την εκτέλεση τους, β) η μη άσκηση ανακοπής εκ μέρους του Δήμου …παρά την επίδοση των διαταγών πληρωμής δύο φορές, στις 27.2.2014 και στις 28.2.2014, και την ύπαρξη αμφισβήτησης ως προς την εγκυρότητα ή το ύψος της απαίτησης που επιδικάσθηκε, δημιουργούν ενδεχομένως πειθαρχικές κυρώσεις σε βάρος των υπαιτίων οργάνων που αμέλησαν την προάσπιση των οικονομικών συμφερόντων του Δήμου και εγείρουν ζητήματα καταλογισμού του ελλείμματος που δημιουργείται από την τοιαύτη καταβολή, αλλά δεν αποσείουν την υποχρέωση συμμόρφωσης προς αυτές, καθόσον, ως ήδη εξετέθη, οι διαταγές πληρωμής από την τελεσιδικία τους, εξομοιώνονται με δικαστικές αποφάσεις και παράγουν δεδικασμένο και γ) η μη ύπαρξη εκτελεστικών της προγραμματικής συμβάσεων και αληθής υποτιθέμενη, καθώς και η συνάρτηση της τοκοφορίας με την ανυπαρξία τοιούτων συμβάσεων, ανάγεται στην αμφισβήτηση του ουσιαστικού δικαιώματος που κρίθηκε με τις ως άνω διαταγές πληρωμής, κατά των οποίων δεν ασκήθηκαν ένδικα βοηθήματα (ανακοπές ή εφέσεις κατά της απόρριψης αυτών), με συνέπεια αυτές να καταστούν τελεσίδικες.