Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος εφάρμοσε έμμεσες μεθόδους, συγκεκριμένα την τεχνική της αρχής των αναλογιών, καθώς κρίθηκε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις εφαρμογής (μη αξιόπιστο λογιστικό σύστημα, μη έκδοση φορολογικών στοιχείων και μη προσκόμιση λογιστικών αρχείων). Η ΔΕΔ επικυρώνει τον προσδιορισμό αποκρυβείσας ύλης ύψους 426.313,50 € και μη εκπιπτόμενων δαπανών συνολικού ύψους 95.911,64 €, οι οποίες αφορούσαν δαπάνες μη καταχωρημένες στα βιβλία, καθώς και δαπάνες άνω των 500 € και δαπάνες μισθοδοσίας που δεν εξοφλήθηκαν με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής. Ως εκ τούτου, επικυρώνονται οι καταλογιζόμενες συνολικές διαφορές φόρου και προστίμων.

Η απόφαση 338 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχεται μερικώς την ενδικοφανή προσφυγή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο του 2ου ΕΛ.ΚΕ. ΑΤΤΙΚΗΣ. Η προσφεύγουσα υποστήριξε επιτυχώς ότι μέρος των επίμαχων πιστώσεων σε κοινούς λογαριασμούς ήταν καταθέσεις του πατέρα της και ότι διέθετε αδιάθετο κεφάλαιο (αποταμιευτική δυνατότητα) από προηγούμενα φορολογημένα έτη. Ως αποτέλεσμα, η προσαύξηση περιουσίας για το 2018 μειώθηκε από 16.726,48€ σε 790,00€ και για το 2019 από 26.237,03€ σε 0,00€. Η απόφαση εκδίδει νέο υπολογισμό της φορολογικής υποχρέωσης για τα έτη αυτά.

Η απόφαση 633/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, με τις οποίες καταλογίστηκαν ποσά ως προσαύξηση περιουσίας, βασιζόμενη σε αναιτιολόγητες πιστώσεις σε κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς. Η ΔΕΔ ακύρωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις για τυπικές πλημμέλειες, κρίνοντας ότι δεν τηρήθηκε κατ’ ουσίαν η διαδικασία της προηγούμενης ακρόασης. Συγκεκριμένα, η ελεγκτική αρχή δεν κάλεσε την προσφεύγουσα να αιτιολογήσει τις πιστώσεις (άρθρο 14 ΚΦΔ) και το Σημείωμα Διαπιστώσεων δεν παρείχε επαρκή αιτιολογία για τον προσδιορισμό του φόρου, στερώντας την αποτελεσματική άμυνα από την προσφεύγουσα. Η ελεγκτική αρχή καλείται να εκδώσει νέα πράξη σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης.

Η απόφαση 264/19.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας ατομικής επιχείρησης (λιανικό εμπόριο) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Ξάνθης. Ο έλεγχος εφάρμοσε την έμμεση τεχνική της αρχής των αναλογιών, καθώς το δηλούμενο εισόδημα της προσφεύγουσας και του συζύγου της κρίθηκε ανεπαρκές για την κάλυψη των προσωπικών δαπανών διαβίωσης. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί μη νόμιμης κοινοποίησης των πράξεων (κρίνοντας νόμιμη την ψηφιακή ανάρτηση στο TAXISnet) και περί εσφαλμένης εφαρμογής της έμμεσης τεχνικής ελέγχου. Ως εκ τούτου, επιβεβαιώνονται οι καταλογισμοί συνολικού ποσού 2.724,09€ για το 2018 και 24.353,33€ για το 2019.

Η απόφαση 114/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φυσικού προσώπου με κύρια δραστηριότητα κομμωτηρίου, κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019 (Δ.Ο.Υ. Δράμας). Ο έλεγχος είχε εφαρμόσει την έμμεση τεχνική ανάλυσης ρευστότητας, διαπιστώνοντας προσαύξηση περιουσίας λόγω μη αιτιολογημένων πιστώσεων (37.450€ το 2018 και 37.710€ το 2019) και μη κάλυψη δαπανών, συμπεριλαμβανομένων δαπανών ανέγερσης κατοικίας. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς περί επαρκούς οικογενειακού κεφαλαίου παρελθόντων ετών, αλλά έκανε μερικώς δεκτό τον ισχυρισμό περί εσφαλμένου καταλογισμού του συνόλου των πιστώσεων σε κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς. Κατόπιν μερικής αποδοχής, οι μη αιτιολογημένες πιστώσεις που καταλογίζονται στην προσφεύγουσα διαμορφώνονται σε 23.675,00€ (2018) και 26.310,00€ (2019), οδηγώντας σε μείωση των συνολικών καταλογιζόμενων φόρων και προστίμων.

Η απόφαση 997/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών Θεσσαλονίκης αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ατομικής επιχείρησης (λιανικό εμπόριο ζαχαρωδών) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η επιχείρηση αμφισβητούσε τη μη αναγνώριση δαπανών μισθοδοσίας και αγοράς εμπορευμάτων αξίας άνω των 500€, λόγω μη εξόφλησης με τραπεζικό μέσο. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμους ορισμένους ισχυρισμούς, αναγνωρίζοντας προς έκπτωση: α) για το 2018, 225,06€ για επίδομα αδείας υπαλλήλου, και β) για το 2019, 1.434,51€ (καθαρή αξία) για δύο τιμολόγια αγοράς εμπορευμάτων, καθώς αποδείχθηκε η εξόφληση μέσω τραπεζικού λογαριασμού. Οι λοιποί ισχυρισμοί απορρίφθηκαν ως αναπόδεικτοι ή αβάσιμοι. Κατόπιν της διόρθωσης, τα καθαρά φορολογητέα κέρδη μειώθηκαν στα 128.006,46€ για το 2018 και στα 51.869,22€ για το 2019, οδηγώντας σε τροποποίηση των αρχικών πράξεων προσδιορισμού φόρου.

Η απόφαση 133/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κληρονόμου κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς (ΦΚληρ) του ΚΕΦΟΜΕΠ, συνολικού ύψους €49.132,71 (συμπεριλαμβανομένου προστίμου). Η φορολογική αρχή είχε επαναπροσδιορίσει την αξία της κληρονομιαίας περιουσίας λόγω της προσθήκης χρηματικών ποσών από καταθέσεις αλλοδαπής ύψους €327.551,44. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας, καθώς ο χρόνος γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης ήταν η ημερομηνία θανάτου (19.2.2022), πριν την εφαρμογή του ν. 4916/2022. Επιπλέον, κρίθηκε ότι δεν τεκμηριώθηκε με βεβαιότητα ούτε η ρήτρα εξαίρεσης από τον φόρο στους κοινούς λογαριασμούς ούτε ότι τα ποσά προέρχονταν αποκλειστικά από τα τέκνα της προσφεύγουσας. Ως εκ τούτου, η πράξη του ΚΕΦΟΜΕΠ επικυρώνεται.

Η Απόφαση 1240/07.07.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων της Δ.Ο.Υ. Λάρισας για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε το προσωρινό διορθωτικό προσδιορισμό φόρου εισοδήματος και το σημείωμα διαπιστώσεων ελέγχου, υποστηρίζοντας ότι οι καταθέσεις μικροποσών σε τραπεζικούς λογαριασμούς συνιστούσαν εισόδημα από την άσκηση οικογενειακής επιχείρησης (εκμετάλλευση υπεραστικού λεωφορείου) το οποίο ήδη είχε φορολογηθεί. Η ΔΕΔ απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη, κρίνοντας ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις (σημείωμα διαπιστώσεων ελέγχου και προσωρινός διορθωτικός προσδιορισμός) δεν αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, κατά των οποίων προβλέπεται η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής βάσει του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Ο έλεγχος είχε κρίνει το λογιστικό σύστημα της επιχείρησης (εμπορία pellet-καυσόξυλων, κλπ.) αναξιόπιστο λόγω μεγάλων ζημιών, αρνητικού μικτού κέρδους και σημαντικών αποκλίσεων στις ποσότητες αγαθών, οδηγώντας στην εφαρμογή έμμεσων μεθόδων (Αρχή των Αναλογιών). Η ΔΕΔ επιβεβαίωσε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για τις έμμεσες τεχνικές και θεώρησε ορθή την επιβολή των διορθωμένων συντελεστών μικτού κέρδους (18,63% το 2018 και 18,77% το 2019). Επιπλέον, απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας σχετικά με την ανάγκη υπολογισμού φύρας 20% και την εκπεσιμότητα δαπανών μισθοδοσίας που δεν εξοφλήθηκαν τραπεζικά. Ως αποτέλεσμα, η συνολική καταλογιζόμενη οφειλή (φόροι και πρόστιμα) επικυρώθηκε στα 3.831,57€ και 5.569,31€ για τον Φόρο Εισοδήματος 2018 και 2019, αντίστοιχα, καθώς και στα 33.381,87€ και 30.521,03€ για τον ΦΠΑ 2018 και 2019.

Η απόφαση 737/02.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής ατομικής επιχείρησης (λιανικό εμπόριο ειδών ιματισμού) κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α./πράξεων επιβολής προστίμου των φορολογικών περιόδων 2019 και 2020. Η φορολογική αρχή είχε κρίνει τις συναλλαγές με τέσσερις προμηθευτές ως εικονικές, με αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση έκπτωσης ΦΠΑ (συνολικά €39.943,32) και τον καταλογισμό συνολικού ποσού €38.302,86 για το 2019, και €7.635,93 για το 2020. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας και της αναλογικότητας, κρίνοντας βάσιμες τις διαπιστώσεις του ελέγχου ότι οι εκδότες των τιμολογίων ήταν ανύπαρκτοι ή δεν διέθεταν την απαραίτητη υποδομή για την εκτέλεση των φερόμενων πράξεων.