Η απόφαση 514/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας φερόμενης κληρονόμου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων (ΦΕφπ) και ΦΠΑ, καθώς και προστίμων, φορολογικών ετών 2018 και 2019 της αποβιωσάσης. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση των πράξεων, ισχυριζόμενη ότι αποποιήθηκε νομίμως και εμπροθέσμως την κληρονομιά, καθώς έλαβε γνώση της επαγωγής μόνο με την κοινοποίηση της εντολής ελέγχου. Η ΔΕΔ έκανε δεκτό τον πρώτο λόγο της προσφυγής, κρίνοντας ότι για την έναρξη της τετράμηνης προθεσμίας αποποίησης απαιτείται θετική γνώση τόσο του θανάτου όσο και του λόγου κλήσης στην κληρονομιά. Δεδομένου ότι η Φορολογική Διοίκηση δεν απέδειξε τη θετική γνώση πριν την ημερομηνία κοινοποίησης της εντολής ελέγχου, η προσφυγή έγινε μερικώς δεκτή και η προσφεύγουσα διαγράφηκε από το σώμα των προσβαλλόμενων πράξεων.

Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξέδωσε την απόφαση 509/04.03.2025, αποδεχόμενη εν μέρει την ενδικοφανή προσφυγή μιας φερόμενης κληρονόμου. Η προσφυγή στρεφόταν κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων (ΦΕφπ) και προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, συνολικού ύψους άνω των 300.000€, λόγω αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης. Ο πρώτος λόγος της προσφυγής, ο οποίος έγινε δεκτός, ήταν ότι η προσφεύγουσα δεν είχε θετική γνώση του θανάτου της αποβιωσάσης και των διαδοχικών αποποιήσεων της κληρονομιάς από τους προγενέστερους κληρονόμους πριν από την κοινοποίηση εντολής ελέγχου στις 04.04.2023. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση, και ως εκ τούτου, η πλασματική αποδοχή της κληρονομιάς δεν μπορεί να τεθεί. Αποφασίστηκε η τροποποίηση των προσβαλλόμενων πράξεων, ώστε η προσφεύγουσα να διαγραφεί από το σώμα των κληρονόμων της αποβιωσάσης.

Η απόφαση 512/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας φερόμενης κληρονόμου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος Φυσικών Προσώπων (ΦΕφπ) και ΦΠΑ, καθώς και προστίμων, φορολογικών περιόδων 2018 και 2019, που είχε εκδώσει το 4ο ΕΛ.ΚΕ. Αττικής σε βάρος της αποβιωσάσης. Ο κύριος λόγος της προσφυγής ήταν ότι η προσφεύγουσα αποποιήθηκε νομίμως και εμπροθέσμως την κληρονομιά αμέσως μόλις πληροφορήθηκε την επαγωγή της, δηλαδή με την κοινοποίηση της εντολής ελέγχου στις 04.04.2023, καθώς δεν είχε προηγουμένως θετική γνώση των διαδοχικών αποποιήσεων των προηγούμενων συγγενών. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι ο ισχυρισμός της προσφεύγουσας είναι νόμιμος και βάσιμος, καθώς η Φορολογική Διοίκηση δεν απέδειξε τη θετική γνώση της επαγωγής πριν την επίδοση της εντολής. Συνεπώς, αποφασίζει τη μερική αποδοχή της προσφυγής και την τροποποίηση των πράξεων, ώστε να διαγραφεί η προσφεύγουσα από αυτές ως κληρονόμος.

Η απόφαση 511/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξετάζει την προσφυγή μιας φερόμενης κληρονόμου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (ΦΕφπ) και ΦΠΑ, συν προστίμων, που επιβλήθηκαν από το 4ο ΕΛ.ΚΕ. Αττικής στην αποβιώσασα για τα έτη 2018 και 2019. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι αποποιήθηκε νομίμως και εμπροθέσμως την κληρονομιά, καθώς δεν είχε θετική γνώση της επαγωγής της κληρονομιάς λόγω προηγούμενης αποποίησης από άλλους συγγενείς, παρά μόνο μετά την κοινοποίηση της εντολής ελέγχου (04.04.2023). Η ΔΕΔ έκανε δεκτό τον πρώτο λόγο της προσφυγής, βασιζόμενη στη νομολογία που απαιτεί θετική γνώση τόσο του θανάτου όσο και του λόγου της επαγωγής για την έναρξη της τετράμηνης προθεσμίας αποποίησης. Καθώς δεν αποδείχθηκε τέτοια γνώση, η αποποίηση κρίθηκε έγκυρη και εμπρόθεσμη. Συνεπώς, η ΔΕΔ αποφάσισε τη μερική αποδοχή της προσφυγής και την τροποποίηση των προσβαλλόμενων πράξεων, ώστε η προσφεύγουσα να διαγραφεί από το σώμα των κληρονόμων.

Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας φερόμενης κληρονόμου τρίτης τάξης, κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων που εκδόθηκαν από το 4ο ΕΛΚΕ Αττικής, σε βάρος λυθείσας ετερόρρυθμης εταιρείας, της οποίας ο διαχειριστής είχε αποβιώσει. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση των πράξεων, ισχυριζόμενη ότι αγνοούσε την επαγωγή της κληρονομίας, καθώς έλαβε θετική γνώση μόνο με την κοινοποίηση της εντολής ελέγχου, μετά την οποία προέκυψε η κλήση της, και προέβη εμπρόθεσμα σε αποποίηση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) έκανε δεκτό ως νόμιμο τον ισχυρισμό της, τονίζοντας ότι η προθεσμία αποποίησης εκκινεί από τη θετική γνώση του κληρονόμου τόσο του θανάτου όσο και του λόγου της επαγωγής. Δέχτηκε μερικώς την προσφυγή και διέταξε την τροποποίηση όλων των προσβαλλόμενων πράξεων.

Η απόφαση 575/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αποδέχεται μερικώς την ενδικοφανή προσφυγή ενός φερόμενου κληρονόμου του διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης επιχείρησης, ο οποίος βαρυνόταν με πράξεις προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων των ετών 2018, 2019 και 2024. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι αποποιήθηκε εγκαίρως την κληρονομιά εντός τετραμήνου από τη στιγμή που έλαβε θετική γνώση (τέλη 2023) της επαγωγής της, καθώς αγνοούσε τον θάνατο και τις προηγούμενες αποποιήσεις. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση ούτε την ανάμειξή του στην κληρονομιά. Συνεπώς, αποφασίζεται η τροποποίηση των πράξεων και η απομάκρυνση του ονόματος του προσφεύγοντος ως αλληλεγγύως υπεύθυνου προσώπου.

Η απόφαση 634 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος, ΦΠΑ και επιβολής Προστίμων, φορολογικών ετών 2018 και 2019. Η προσφεύγουσα θεωρήθηκε αλληλεγγύως υπεύθυνη λόγω της ιδιότητάς της ως κληρονόμου τρίτης τάξης του θανόντος (23/04/2020) διαχειριστή της λυθείσας εταιρείας. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι δεν είχε θετική γνώση της επαγωγής της κληρονομίας και του λόγου της (των προγενέστερων αποποιήσεων) πριν την κοινοποίηση των προσβαλλόμενων πράξεων (23/10/2024), με αποτέλεσμα να έχει υποβάλει εμπρόθεσμα δήλωση αποποίησης. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ισχυρισμός της είναι νόμω βάσιμος, καθώς η Φορολογική Διοίκηση δεν είχε τεκμηριώσει τη θετική γνώση της προσφεύγουσας. Κατά συνέπεια, η ΔΕΔ δέχτηκε τον πρώτο λόγο της προσφυγής και τροποποίησε την Οριστική Πράξη του 4ου ΕΛΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ενάντια σε Οριστικές Πράξεις Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ, Φόρου Εισοδήματος και Πράξεων Επιβολής Προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η προσφεύγουσα, φερόμενη ως κληρονόμος τρίτης τάξης του θανόντος διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης εταιρείας, ισχυρίστηκε ότι η επιβολή των διαφορών ήταν μη νόμιμη, καθώς αποποιήθηκε εμπρόθεσμα την κληρονομιά. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών δέχθηκε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι η τετράμηνη προθεσμία για αποποίηση εκκινεί από τη θετική γνώση της επαγωγής και του λόγου της (δηλαδή των προηγούμενων αποποιήσεων), η οποία στην περίπτωσή της συνέβη με την κοινοποίηση των προσβαλλόμενων πράξεων.

Η απόφαση 637/12.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων, φορολογικών ετών 2018, 2019 και 2024, που επιβλήθηκαν σε λυθείσα ετερόρρυθμη εταιρεία. Η προσφεύγουσα καλείται ως αλληλεγγύως υπεύθυνη λόγω της ιδιότητάς της ως κληρονόμου τρίτης τάξης του θανόντος (23/04/2020) μοναδικού ομόρρυθμου μέλους. Ο βασικός ισχυρισμός της προσφεύγουσας, ο οποίος έγινε δεκτός, ήταν η εμπρόθεσμη αποποίηση της κληρονομίας εντός τετραμήνου από τη θετική γνώση της επαγωγής, η οποία συνέβη με την κοινοποίηση της εντολής ελέγχου (05/07/2024), καθώς αγνοούσε τον θάνατο και τις προηγούμενες αποποιήσεις. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος δεν απέδειξε τη γνώση της επαγωγής και του λόγου της νωρίτερα, με αποτέλεσμα τη μερική αποδοχή της προσφυγής και την τροποποίηση των πράξεων.

Η απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από τη φερόμενη κληρονόμο του αποβιώσαντος διαχειριστή λυθείσας εταιρείας, κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος 2018 συνολικού ποσού 108.712,41 €. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι αποποιήθηκε νομίμως και εμπροθέσμως την κληρονομιά, καθώς έλαβε θετική γνώση της επαγωγής της (λόγω διαδοχικών αποποιήσεων προηγούμενων τάξεων) μόλις τον Σεπτέμβριο του 2024. Η ΔΕΔ, επικαλούμενη τη νομολογία του Αρείου Πάγου και την εγκύκλιο Ε.2059/2024, έκρινε ότι η φορολογική αρχή δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση της προσφεύγουσας περί της επαγωγής πριν την αποποίηση. Κατά συνέπεια, η ΔΕΔ αποδέχτηκε τον ισχυρισμό, διατάσσοντας την αφαίρεση της προσφεύγουσας από τις προσβαλλόμενες πράξεις ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο, ενώ επικύρωσε την πράξη προσδιορισμού φόρου κατά τα λοιπά.