Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως άνευ αντικειμένου. Η προσφεύγουσα αρχικά αμφισβήτησε πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (έτους 2023) ύψους 1.429,88 €, ισχυριζόμενη ότι έπεσε θύμα απάτης και ότι η 1η τροποποιητική δήλωση, η οποία δημιούργησε τη φορολογική υποχρέωση καταχωρώντας εισόδημα 9.500,00 € από την αλλοδαπή, είχε υποβληθεί χωρίς τη γνώση της. Με την προσφυγή ζητούσε την αποδοχή της 2ης τροποποιητικής δήλωσης που διέγραφε το επίμαχο ποσό. Ωστόσο, επειδή, μετά την υποβολή της προσφυγής, η αρμόδια φορολογική αρχή αποδέχθηκε τη 2η τροποποιητική δήλωση και προσδιόρισε φόρο ίσο με την αρχική δήλωση (6,11 €), η υπό κρίση ενδικοφανής προσφυγή κρίνεται πλέον άνευ αντικειμένου και απορρίπτεται ως απαράδεκτη.

Η απόφαση 65 αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, η οποία επέβαλε κύριο φόρο ύψους 786,88€. Ο προσφεύγων είχε υποβάλει δεύτερη τροποποιητική δήλωση, δηλώνοντας εισόδημα από σύνταξη αλλοδαπής προέλευσης (Δανία) και τον αντίστοιχο φόρο που καταβλήθηκε στην αλλοδαπή. Η αρμόδια ΔΟΥ Καλαμαριάς, μετά τον έλεγχο των δικαιολογητικών, προέβη στην εκκαθάριση διαγράφοντας το ποσό του φόρου αλλοδαπής. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η σύνταξη αποτελεί κοινωνική ασφάλιση και είναι υπόχρεος φόρου μόνο στη Δανία, βάσει της σύμβασης περί αποφυγής διπλής φορολογίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο προσφεύγων δεν είχε διατυπώσει επιφύλαξη κατά την υποβολή της δήλωσης, επικυρώνοντας την οριστική φορολογική υποχρέωση των 786,88€. Ωστόσο, επισημαίνεται ότι διατηρεί το δικαίωμα υποβολής τροποποιητικής δήλωσης για την πίστωση του φόρου αλλοδαπής.

Η Απόφαση 53/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά της απόφασης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Λιβαδειάς, η οποία είχε απορρίψει τροποποιητική δήλωση φορολογίας εισοδήματος (φορολογικό έτος 2022). Η αρχική δήλωση του προσφεύγοντος είχε καταλογίσει φόρο ύψους 44.878,17 ευρώ, λόγω προστιθέμενης διαφοράς τεκμηρίων (97.953,31 ευρώ) που προέκυψε από χρηματική δωρεά 100.000,00 ευρώ προς τον εγγονό του. Ο προσφεύγων προσπάθησε να καλύψει το τεκμήριο δηλώνοντας δάνεια συνολικού ποσού 99.000,00 ευρώ από τα τέκνα του, τα οποία αποδείχθηκαν με ιδιωτικά συμφωνητικά. Η ΔΕΔ έκρινε ότι τα συμφωνητικά έφεραν βέβαιη χρονολογία, είχαν συναφθεί πριν την πραγματοποίηση της δωρεάς και υπήρχε εύλογη σύνδεση με το προς κάλυψη τεκμήριο. Ως εκ τούτου, ακυρώθηκε η απορριπτική απόφαση της Δ.Ο.Υ. και διατάχθηκε η εκκαθάριση της τροποποιητικής δήλωσης, με την επιφύλαξη περαιτέρω ελέγχου από την φορολογική αρχή ως προς τον πραγματικό ή εικονικό χαρακτήρα των δανείων και την οικονομική δυνατότητα των δανειστών.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2018. Η προσφεύγουσα είχε λάβει εισόδημα από τόκους αλλοδαπής προέλευσης ύψους 4.200,00 € (από το Ηνωμένο Βασίλειο), το οποίο αρχικά δεν είχε δηλώσει. Η προσφεύγουσα, μετά την έκδοση αρχικής τροποποιητικής δήλωσης (με την οποία δήλωσε 1.600,00 €), προσέβαλε τη δεύτερη οίκοθεν τροποποιητική δήλωση που καταχώρισε το σύνολο του ποσού. Ο κύριος ισχυρισμός της προσφεύγουσας ήταν ότι η φορολογική αρχή, κατά την οίκοθεν εκκαθάριση, προέβη σε βεβαίωση χωρίς να διαγράψει το ποσό που είχε βεβαιωθεί στην πρώτη τροποποιητική δήλωση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό ως αβάσιμο, καθώς από τα στοιχεία του TAXIS προέκυψε ότι η διαφορά του τελικού πιστωτικού υπολοίπου υπολογίστηκε ορθώς. Συνεπώς, η προσφυγή απορρίφθηκε, επικυρώνοντας τελικό πιστωτικό ποσό 401,68 €.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από τον κληρονόμο της αποβιώσασας συζύγου του, κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2018 του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής. Η προσβαλλόμενη πράξη είχε προσδιορίσει επιπλέον χρεωστικό φόρο 9.046,26 € στην αποβιώσασα, βασιζόμενη σε οίκοθεν δήλωση που εκδόθηκε μετά από στοιχεία αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών από τη Γαλλία σχετικά με τόκους αλλοδαπής προέλευσης. Η Φορολογική Διοίκηση είχε υπολογίσει ότι στην αποβιώσασα αντιστοιχούσε το 1/3 των συνολικών τόκων κοινών λογαριασμών. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι το συνολικό ποσό των τόκων είχε ήδη δηλωθεί από τους τρεις συνδικαιούχους (αυτόν, τη σύζυγό του και τον υιό τους) βάσει της πραγματικής αναλογίας που τους αντιστοιχούσε, υπερκαλύπτοντας το ποσό των τόκων που απεστάλη. Ο ισχυρισμός κρίθηκε βάσιμος και η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη, με την οριστική φορολογική υποχρέωση να ανέρχεται στο αρχικό ποσό των 8.835,75 €.

Η απόφαση 152/03-02-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε τη διόρθωση του κωδικού 781 (€10.080,64) του εντύπου Ε1, ισχυριζόμενη αυθαίρετη τροποποίηση. Η αρμόδια φορολογική αρχή προχώρησε σε διόρθωση του κωδικού 781 στο ποσό των €4.242,97, καθώς μέρος των δηλωθέντων ποσών (π.χ. επιδόματα και παροχές) είχε δηλωθεί διπλά ή η αρχική δήλωση παρουσίαζε ανακολουθίες. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η φορολογική αρχή είχε την εξουσία να επαληθεύει τις δηλώσεις με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία (άρθρο 27 Ν. 5104/2024) και απέρριψε τους ισχυρισμούς, επικυρώνοντας την οριστική φορολογική υποχρέωση ύψους €1.258,57.

Η απόφαση 926/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση πράξης επιβολής προστίμου, ύψους 100,00 €, που είχε εκδοθεί από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Καβάλας. Το πρόστιμο επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα λόγω εκπρόθεσμης υποβολής τροποποιητικής περιοδικής δήλωσης Φ.Π.Α. για τη φορολογική περίοδο 01/10/2023 – 31/12/2023. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι, βάσει των διατάξεων του άρθρου 53 παρ. 7 του ν. 5104/2024 (Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας), δεν επιβάλλονται πρόστιμα για εκπρόθεσμη τροποποιητική δήλωση Φ.Π.Α. εάν η αρχική δήλωση υποβλήθηκε εμπρόθεσμα, όπως συνέβη στην προκειμένη περίπτωση (εκπρόθεσμη τροποποιητική δήλωση χωρίς φόρο προς καταβολή). Συνεπώς, η πράξη επιβολής προστίμου ακυρώθηκε πλήρως.

Η απόφαση 974/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φορολογουμένης κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (με τόκους εκπρόθεσμης καταβολής) και κατά πράξης επιβολής προστίμου 100,00€ για το φορολογικό έτος 2018. Η φορολογούμενη υπέβαλε εκπρόθεσμα τροποποιητική δήλωση (27.12.2024) μετά την αρχική της δήλωση (04.04.2019), καθώς ο εργοδότης της ανάρτησε εκπρόθεσμα (27.06.2019) βεβαίωση αποδοχών που αφορούσε ασφάλισμα ομαδικού συνταξιοδοτικού συμβολαίου, χωρίς εκείνη να ενημερωθεί. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμους τους ισχυρισμούς της, αποδεχόμενη ότι η τροποποιητική δήλωση υποβλήθηκε εκπρόθεσμα χωρίς υπαιτιότητα της προσφεύγουσας. Συνεπώς, ακυρώθηκε το πρόστιμο των 100,00€ και τροποποιήθηκε η πράξη προσδιορισμού φόρου, χαρακτηρίζοντας την τροποποιητική δήλωση ως εμπρόθεσμη (ή εκπροθέσμως υποβληθείσα άνευ υπαιτιότητας).

Η απόφαση 990/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς, ύψους 24.338,88€ (που περιλαμβάνει φόρο, τόκους και πρόστιμο 6.092,94€). Ο προσφεύγων, ως εκ διαθήκης κληρονόμος, ζήτησε ακύρωση του προστίμου, ισχυριζόμενος ότι δικαιούταν μείωση 50% αυτού, διότι υπέβαλε εκπρόθεσμη τροποποιητική δήλωση εντός της δεκαήμερης προθεσμίας του άρθρου 23 παρ. 3 ΚΦΔ, μετά την κοινοποίηση σημειώματος διαπιστώσεων. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, διαπιστώνοντας ότι η απαραίτητη δήλωση αποδοχής πράξεων, σύμφωνα με το άρθρο 75 του ΚΦΔ και την Απόφαση Α.1192/2024, υποβλήθηκε εκπρόθεσμα στις 27/01/2025, ενώ η προθεσμία έληξε στις 14/01/2025.

Η απόφαση (725/2025) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας κατά της Πράξης Επιβολής Προστίμου (άρθρου 53 του ν. 5104/24) του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής, ύψους 100,00€. Το πρόστιμο επιβλήθηκε διότι η προσφεύγουσα υπέβαλε εκπρόθεσμα, στις 10.05.2019, την τροποποιητική συγκεντρωτική κατάσταση φορολογικών στοιχείων πελατών – προμηθευτών (ΜΥΦ) για τα έσοδα του Δεκεμβρίου 2018. Η καταληκτική ημερομηνία υποβολής ήταν η 22.04.2019. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι η εκπρόθεσμη τροποποιητική δήλωση προκάλεσε μεταβολές στα στοιχεία εσόδων, γεγονός που στοιχειοθετεί πλήρως την επιβολή του προστίμου.