Η απόφαση 572 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών κάνει δεκτή την ενδικοφανή προσφυγή κληρονόμου σχετικά με Πράξη Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (φορολογικό έτος 2018) της αποβιώσασας μητέρας του. Η πράξη είχε εκδοθεί από το ΚΕΦΟΔΕ Αττικής, καθώς είχε προσδιοριστεί πρόσθετος φόρος λόγω μη δήλωσης όλων των τόκων αλλοδαπής προέλευσης (Γαλλία), στοιχεία που λήφθηκαν μέσω αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε και απέδειξε ότι το συνολικό ποσό των τόκων από τους κοινούς λογαριασμούς είχε ήδη δηλωθεί από τους συνδικαιούχους (μητέρα, πατέρας, γιος) στις αρχικές δηλώσεις τους, αν και με διαφορετική κατανομή από το 1/3 που είχε υπολογίσει η Φορολογική Αρχή. Βάσει των προσκομιζόμενων αποδεικτικών, η Δ.Ε.Δ. έκρινε βάσιμο τον ισχυρισμό και ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη.

Φορολογική μεταχείριση των χρηματοοικονομικών εξόδων που προκύπτουν σε περίπτωση καταβολής τόκων δανείου (ομολογιακού ή μη) όταν το ποσό του φόρου επανενσωματώνεται προκειμένου ο δικαιούχος να λαμβάνει το συνολικό ποσό των συμβατικών τόκων χωρίς το βάρος της παρακράτησης φόρου (ρήτρα “tax gross-up”). ΑΔΑ:6ΞΤΞ46ΜΠ3Ζ-3Η5

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτων (Φ.Μ.Α.) της Δ.Ο.Υ. Πύργου. Η φορολογική αρχή είχε προσδιορίσει την αγοραία αξία του ακινήτου στα 838.404,43 ευρώ, έναντι της δηλωθείσας αξίας 114.329,00 ευρώ, καταλογίζοντας συνολικό ποσό 38.150,56 ευρώ (συμπεριλαμβανομένης διαφοράς φόρου 21.722,13 ευρώ, προστίμου 50% και τόκων). Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι τα συγκριτικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν ήταν εσφαλμένα και χρονολογικά μη πρόσφορα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς, επικυρώνοντας την αξία που προσδιόρισε ο έλεγχος βάσει συγκριτικών στοιχείων και των ισχυουσών αντικειμενικών τιμών του 2022, επιβεβαιώνοντας έτσι την οριστική φορολογική υποχρέωση της εταιρείας.

Η απόφαση 785/08-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2018, η οποία προσδιόρισε συνολικό ποσό φόρου προς καταβολή ύψους 122.857,33€. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε εσφαλμένο συνυπολογισμό τόκων επαγγελματικού δανείου στον πίνακα ανάλωσης κεφαλαίου προηγούμενων ετών, ισχυρισμός που κρίθηκε βάσιμος. Ωστόσο, απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί του περί μη συνυπολογισμού εισοδήματος από περαιώσεις και ποσών δανείων (στεγαστικού και κεφαλαίου κίνησης) για κάλυψη τεκμηρίων, καθώς δεν αποδείχθηκαν ή δεν αποτελούσαν πραγματικό εισόδημα για ανάλωση. Παρά τη μερική αποδοχή, η απόφαση δεν τροποποίησε την προσβαλλόμενη πράξη, με την οριστική φορολογική υποχρέωση να παραμένει στο αρχικό ποσό των 122.857,33€.

Η απόφαση 961/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών στη Θεσσαλονίκη δέχεται εν μέρει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά των πράξεων επιβολής φόρου εισοδήματος και προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η φορολογική αρχή είχε καταλογίσει προσαύξηση περιουσίας από άγνωστη πηγή. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα σχετικά με τις μεταφορές χρημάτων από εταιρείες στις οποίες συμμετέχει, χαρακτηρίζοντας την πηγή ως γνωστή. Επίσης, μείωσε την καταλογισθείσα προσαύξηση περιουσίας λόγω του επιμερισμού ενός ποσού των 4.500,00€ στους τρεις συνδικαιούχους λογαριασμού. Ως αποτέλεσμα, το συνολικό ποσό φόρου και προστίμου για το 2018 μειώθηκε από 126.454,47€ σε 116.847,57€ και για το 2019 από 106.877,63€ σε 104.713,48€. Απορρίφθηκε ο ισχυρισμός περί αναλογικότητας των προστίμων και το ζήτημα της πλήρους κάλυψης των δαπανών από προηγούμενα διαθέσιμα κεφάλαια.

Η απόφαση 754 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας παροχής υπηρεσιών ενοικίασης αυτοκινήτων κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ (2023-2024) και επιβολής προστίμου. Η εταιρία αμφισβήτησε τον καταλογισμό ΦΠΑ σε προκαταβολές ύψους €206.000,00 από Ρώσους πελάτες, ισχυριζόμενη ότι αφορούν μη πραγματοποιηθείσες συναλλαγές λόγω του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας και ότι επιστρέφονται. Η ΔΕΔ δέχθηκε εν μέρει την προσφυγή, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή εσφαλμένα είχε υπολογίσει τον ΦΠΑ στο ακαθάριστο ποσό των προκαταβολών. Η ΔΕΔ εφάρμοσε την αρχή της ουδετερότητας του ΦΠΑ, προσδιόρισε νέες φορολογητέες εκροές ύψους €166.129,03 και αντίστοιχο ΦΠΑ €39.870,97. Ως αποτέλεσμα, τροποποιήθηκε η οριστική πράξη προσδιορισμού ΦΠΑ και μειώθηκε το επιβληθέν πρόστιμο από €24.720,00 σε €19.935,49, βάσει του άρθρου 58Α του Ν. 4987/2022.

Η απόφαση 1096/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της ΑΑΔΕ αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ενός φορολογούμενου κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων, η οποία απέρριψε το αίτημα του για καταβολή τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού 121.334,75 ευρώ. Το ποσό είχε επιστραφεί κατόπιν της με αριθμό ..../2020 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ιωαννίνων, η οποία ακύρωσε εν μέρει πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (οικ. ετών 2007, 2009, 2010). Η ΔΕΔ έκρινε ότι η αξίωση για καταβολή τόκων γεννήθηκε από την επομένη της κατάθεσης της δικαστικής προσφυγής, στην οποία περιλαμβανόταν αίτημα έντοκης επιστροφής, και διέταξε την επιστροφή των τόκων. Η παραγραφή της αξίωσης κρίθηκε πενταετής και δεν είχε συμπληρωθεί.

Η Απόφαση 310 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματος καταβολής τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντος φόρου εισοδήματος ύψους 47.249,65 ευρώ, ποσό που είχε ήδη επιστραφεί ατόμως. Ο προσφεύγων ζητούσε την έντοκη επιστροφή αναδρομικά από την ημερομηνία άσκησης της αρχικής δικαστικής προσφυγής (02-05-2012). Η απόφαση έκρινε ότι, σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ, η αξίωση για τόκους είναι πενταετής και διακόπτεται μόνο με ρητή υποβολή αιτήματος για καταβολή τόκων. Καθώς ο προσφεύγων δεν είχε συμπεριλάβει αίτημα τόκων στην αρχική δικαστική προσφυγή, ούτε υπέβαλε αίτημα εντός της πενταετίας, η αξίωσή του έχει παραγραφεί, και κρίθηκε ορθώς η απόρριψη του αιτήματός του.

Η απόφαση 833/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομίας έτους 2013, με συνολικό καταλογιζόμενο ποσό 990,46€. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε τον υπολογισμό των τόκων και των προσαυξήσεων, ισχυριζόμενη ότι η φορολογική της υποχρέωση γεννήθηκε στις 19-03-2021, λόγω της αμετάκλητης λήξης της επιδικίας. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι ο χρόνος γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης ήταν η 28-06-2017 (ημερομηνία δημοσίευσης της τελεσίδικης απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης). Συνεπώς, η εμπρόθεσμη υποβολή της δήλωσης έπρεπε να είχε γίνει έως τις 28-12-2017, και οι προσαυξήσεις υπολογίστηκαν ορθώς.

Η απόφαση 674/2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματος έντοκης επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών ύψους 112.165,63 ευρώ. Ο προσφεύγων είχε αρχικά κατορθώσει την εξώδικη επίλυση φορολογικών διαφορών (άρθρο 16 ν.4714/2020) με την Επιτροπή Εξώδικης Επίλυσης, βάσει των οποίων διαγράφτηκαν οι φόροι, και του επιστράφηκε το συνολικό ποσό των 118.910,63 ευρώ τον Ιούνιο του 2024. Το αίτημα για καταβολή τόκων υποβλήθηκε μετά την επιστροφή των φόρων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων ουδέποτε υπέβαλε αίτημα επιστροφής φόρου ή διακριτό αίτημα καταβολής τόκων przed την επιστροφή, όπως απαιτείται από τον ΚΦΔ και τη νομολογία (ΣΤΕ 1684/2023). Δεδομένου δε ότι η φορολογική αρχή προέβη άμεσα στην εκτέλεση των πρακτικών επίλυσης και στην επιστροφή των ποσών εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας των 90 ημερών, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για έντοκη επιστροφή.