Η απόφαση 239 της ΔΕΔ αποδέχεται μερικώς την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «…………………» κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ (ΦΕ 2021, 2022) και προστίμων της Δ.Ο.Υ. Πύργου. Η προσφυγή σχετιζόταν κυρίως με τον καταλογισμό ΦΠΑ σε πλασματικές παραδόσεις αγροτικών προϊόντων (φράουλες) μέσω αγροτικού συνεταιρισμού (παραγγελιοδόχου). Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο καταλογισμός για την εκκαθάριση του Ιουνίου 2021 ήταν νόμιμος, καθώς εκδόθηκε εντός μηνός. Ωστόσο, δέχθηκε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας για την εκκαθάριση του Δεκεμβρίου 2021, επειδή αφορούσε χρονικό διάστημα άνω του ενός μηνός, καθιστώντας υπόχρεο τον παραγγελιοδόχο. Κατόπιν αυτού, η οριστική πράξη ΦΠΑ του 2021 τροποποιήθηκε, μειώνοντας τη συνολική οφειλή. Οι πράξεις του 2022 και οι πράξεις επιβολής προστίμου άρθρου 54 επικυρώθηκαν.

Η απόφαση 623/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου από την Δ.Ο.Υ. Μυτιλήνης. Οι πράξεις αφορούσαν την επιβολή προστίμου ποσού 250,00 ευρώ για κάθε μία δήλωση, λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεων απόδοσης τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση/φόρου διαμονής, για τις χρονικές περιόδους 01/07/2018-31/07/2018 και 01/08/2018-30/08/2018. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρχε δόλος και ότι το ύψος του προστίμου ήταν υπερβολικό. Η ΔΕΔ έκρινε νόμιμη την επιβολή του προστίμου των 250,00 ευρώ ανά παράβαση, σύμφωνα με το άρθρο 53 του ν. 5104/2024, καθώς ο προσφεύγων ήταν υπόχρεος τήρησης απλογραφικού λογιστικού συστήματος. Επομένως, επικυρώνονται οι πράξεις και η οριστική φορολογική υποχρέωση ανέρχεται σε 500,00 ευρώ (250,00 ευρώ για κάθε πράξη).

Η απόφαση 363/18-02-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά τριών πράξεων επιβολής προστίμου της Δ.Ο.Υ. Πύργου για φορολογικά έτη 2018 και 2019. Ο προσφεύγων κατηγορήθηκε για μη έκδοση παραστατικών αγοράς (άρθρο 57 παρ. 5) και μη έκδοση φορολογικών στοιχείων πώλησης (άρθρο 57 παρ. 6) ελαιολάδου. Η Δ.Ε.Δ. επικύρωσε την πράξη επιβολής προστίμου 500€ για το φορολογικό έτος 2019 (παράβαση παρ. 5), καθώς αυτή ήταν ορθά τεκμηριωμένη. Ωστόσο, ακύρωσε και τις δύο πράξεις που αφορούσαν τη μη έκδοση φορολογικών στοιχείων πώλησης (παρ. 6) των ετών 2018 και 2019. Η ακύρωση βασίστηκε στην αποδοχή του ισχυρισμού του προσφεύγοντος περί έλλειψης επαρκούς αιτιολογίας και αδυναμίας προσδιορισμού του ακριβή αριθμού των μη εκδοθέντων στοιχείων από τον έλεγχο. Ως εκ τούτου, η οριστική φορολογική υποχρέωση περιορίστηκε στα 500,00€.

Η Οριστική Απόφαση 642, που εκδόθηκε στις 22/04/2025 από τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρίας «...ΟΕ» κατά τριών πράξεων προσδιορισμού φόρου/επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2020. Οι πράξεις καταλογίζουν συνολικό ποσό €508.134,03 (€261.393,78 για Φόρο Εισοδήματος/πρόστιμο και €244.240,25 για ΦΠΑ/πρόστιμο) συν πρόστιμο €2.500,00 για μη ορθή τήρηση βιβλίων. Ο καταλογισμός βασίστηκε στη διαπίστωση λήψης 228 εικονικών φορολογικών στοιχείων από την επιχείρηση «...Ε.Π.Ε.», η οποία κρίθηκε συναλλακτικά ανύπαρκτη. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος ήταν επαρκώς αιτιολογημένος και ότι η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία που να επιβεβαιώνουν την πραγματοποίηση των επίμαχων συναλλαγών.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οκτώ πράξεων επιβολής προστίμου, συνολικού ποσού €800, από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Ιωνίας Θεσσαλονίκης για φορολογικά έτη 2022 και 2023. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν λόγω εκπρόθεσμης υποβολής τροποποιητικών δηλώσεων Φ.Π.Α. και διορθωτικών ανακεφαλαιωτικών πινάκων ενδοκοινοτικών αποκτήσεων. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών επικύρωσε τις έξι πράξεις που αφορούσαν την εκπρόθεσμη υποβολή των διορθωτικών ανακεφαλαιωτικών πινάκων, καθώς οι εξαιρέσεις του άρθρου 53 του Ν.5104/2024 δεν εφαρμόζονται στις δηλώσεις πληροφοριακού χαρακτήρα. Αντίθετα, ακύρωσε τις δύο πράξεις για την εκπρόθεσμη υποβολή των τροποποιητικών δηλώσεων Φ.Π.Α. (για τις φορολογικές περιόδους 01/10/2022-31/12/2022 και 01/01/2023-31/03/2023) βάσει του άρθρου 53 παρ. 7 περ. α) του Ν.5104/2024, επειδή οι αρχικές δηλώσεις είχαν υποβληθεί εμπρόθεσμα. Το τελικό καταλογιζόμενο πρόστιμο ανέρχεται σε €600.

Η απόφαση 747/05.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «...................... .................. ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ» κατά της επιβολής φόρου εισοδήματος και προστίμου για το φορολογικό έτος 2018, συνολικού ποσού 165.301,02 €. Ο καταλογισμός έγινε λόγω μη αναγνώρισης προς έκπτωση της καθαρής αξίας 380.002,35 € από 38 ληφθέντα εικονικά φορολογικά στοιχεία. Η ελεγκτική αρχή διαπίστωσε ότι η εκδότρια ατομική επιχείρηση, με αντικείμενο εργασιών τις υπηρεσίες μεσιτείας αγαθών, ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτη, δεν διέθετε προσωπικό, υλικοτεχνική υποδομή για τον όγκο των πωλήσεων και οι πληρωμές κρίθηκαν ως ανακύκλωση χρημάτων. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμες τις διαπιστώσεις του ελέγχου και απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί πραγματικών συναλλαγών και παραβίασης της αρχής της χρηστής διοίκησης.

Η απόφαση 469/04-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «...» κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2018, συνολικού ύψους 79.957,59€. Η καταλογιζόμενη διαφορά φόρου προέκυψε από την προσθήκη λογιστικών διαφορών ύψους 183.810,53€, καθαρής αξίας τριάντα δύο (32) τιμολογίων παροχής υπηρεσιών που κρίθηκαν εικονικά ως προς το σύνολο της συναλλαγής. Η εκδότρια οντότητα κρίθηκε συναλλακτικά ανύπαρκτη (χωρίς έδρα, προσωπικό, και αδυναμία εκπλήρωσης των παροχών). Η ΔΕΔ επικύρωσε την καταλογιστική πράξη, κρίνοντας ότι η έκθεση ελέγχου ήταν πλήρως αιτιολογημένη και ότι η προσφεύγουσα εταιρεία, η οποία έφερε το βάρος της απόδειξης, δεν απέδειξε την αλήθεια των συναλλαγών.

Η απόφαση 1223/04-07-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή και ακυρώνει τρεις πράξεις επιβολής προστίμου, συνολικού ύψους 300,00€, που είχαν επιβληθεί βάσει του άρθρου 53 του Ν.5104/2024. Τα πρόστιμα αφορούσαν την εκπρόθεσμη υποβολή τροποποιητικών δηλώσεων ΦΠΑ για τις φορολογικές περιόδους 01/10/2020–31/12/2020, 01/10/2021–31/12/2021 και 01/10/2022–31/12/2022. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, εφόσον οι σχετικές αρχικές δηλώσεις είχαν υποβληθεί εμπρόθεσμα και από τις εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις δεν προέκυψε ποσό φόρου προς καταβολή, τα πρόστιμα δεν έπρεπε να επιβληθούν, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 7 του άρθρου 53 του Ν.5104/2024.

Η απόφαση 229/10-02-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά τεσσάρων πράξεων επιβολής προστίμου της Δ.Ο.Υ. Καστοριάς για εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεων λύσης μίσθωσης ακίνητης περιουσίας, φορολογικού έτους 2024. Ο προσφεύγων είχε υποβάλει εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις λύσης μίσθωσης για τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι οι συνολικές μισθωτικές περίοδοι ήταν δύο: 01/08/2017 έως 31/10/2019 και 01/03/2020 έως 31/03/2023. Κρίθηκε ότι οι δηλώσεις λύσης με ημερομηνίες 31/08/2019 και 31/03/2022 δεν ήταν υποχρεωτικές, καθώς αυτές οι ημερομηνίες εμπίπτουν εντός των κύριων μισθωτικών περιόδων και οι αντίστοιχες πράξεις προστίμου ακυρώνονται. Αντίθετα, η εκπρόθεσμη υποβολή των δηλώσεων για τη λύση στο τέλος κάθε μη συνεχούς περιόδου (31/10/2019 και 31/03/2023) ήταν υποχρεωτική, και οι αντίστοιχες δύο πράξεις προστίμου επικυρώνονται, με διόρθωση της νομικής βάσης στο άρθρο 53 παρ. 1 περ. α) του Ν.5104/2024. Συνολικά επικυρώθηκαν δύο πρόστιμα των 100,00 € έκαστο.

Η απόφαση 30/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου, ύψους 120.540,01€ (για την περίοδο 01.01.2016-31.12.2016), η οποία εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του ΚΕΜΕΕΠ. Η πράξη βασίστηκε στη μείωση των φορολογητέων εισροών της προσφεύγουσας κατά 339.000,00€, καθώς κρίθηκαν ως εικονικά, ως προς τη συνολική συναλλαγή, πέντε (5) τιμολόγια. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η εκδότρια εταιρεία ήταν «συναλλακτικώς ανύπαρκτη», καθώς δεν διέθετε τις απαραίτητες υποδομές (εγκαταστάσεις, πάγιο εξοπλισμό, προσωπικό) για την παροχή των τιμολογημένων υπηρεσιών. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί καλής πίστης, πραγματικών συναλλαγών και εξόφλησης με επιταγές, καθώς δεν προσκόμισε πλήρη αποδεικτικά στοιχεία για την πραγματοποίηση των υπηρεσιών, επικυρώνοντας έτσι τη συνολική οφειλή.