Η απόφαση 954/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την εξέταση και απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. φορολογικού έτους 2018, συνολικού ύψους €1.656,00. Η προσφυγή στρεφόταν κατά του καταλογισμού ποσών που προέκυψαν από τη φορολογική αρχή, η οποία απέδωσε στον προσφεύγοντα τη λήψη ενός εικονικού φορολογικού στοιχείου καθαρής αξίας €2.400,00 από εκδότη χονδρικού εμπορίου παλαιών μετάλλων. Η Δ.Ε.Δ. υιοθέτησε πλήρως τα πορίσματα της Έκθεσης Ελέγχου της Υ.Ε.Δ.Δ.Ε. Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με την οποία ο εκδότης ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτος, στερούνταν μέσων και λειτουργικών εγκαταστάσεων. Η αξίωση του προσφεύγοντα περί καλής πίστης και πραγματικότητας της συναλλαγής απορρίφθηκε, με την αιτιολογία ότι δεν αποδείχθηκε με πλήρη βεβαιότητα η πραγματοποίηση της αγοράς, οδηγώντας στην επικύρωση των προσβαλλομένων πράξεων.

Η απόφαση 292 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας ατομικής επιχείρησης χονδρικού εμπορίου ρολογιών κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου, συνολικού ποσού €18.504,00, για τη φορολογική περίοδο 2020. Η πράξη εκδόθηκε λόγω της μη αναγνώρισης προς έκπτωση Φ.Π.Α. ύψους €12.336,00 που αντιστοιχούσε σε δύο ληφθέντα εικονικά φορολογικά στοιχεία συνολικής καθαρής αξίας €51.400,00. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμες τις διαπιστώσεις του ελέγχου, βάσει των οποίων ο εκδότης στερούνταν των απαραίτητων υποδομών και μέσων για την πραγματοποίηση των συναλλαγών. Απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί έλλειψης αιτιολογίας, καλής πίστης, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας και παραβίασης της προηγούμενης ακρόασης, καθώς το βάρος απόδειξης των συναλλαγών δεν καλύφθηκε από τα προσκομισθέντα στοιχεία, όπως παραστατικά διακίνησης, και επιβεβαίωσε την οριστική φορολογική υποχρέωση.

Η απόφαση 280/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος / Επιβολής Προστίμου της Δ.Ο.Υ. Σύρου, φορολογικού έτους 2020. Ο προσφεύγων είχε καταλογισθεί με συνολικό ποσό 29.045,70€ για τη λήψη δέκα (10) εικονικών φορολογικών στοιχείων, συνολικής καθαρής αξίας 70.661,10€, τα οποία εξέπεσε από τα ακαθάριστα έσοδα της ατομικής του επιχείρησης. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο εκδότης των τιμολογίων ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτος, χωρίς επαγγελματική εγκατάσταση ή προσωπικό. Δεδομένης της ανυπαρξίας του εκδότη, το βάρος απόδειξης των συναλλαγών μεταφέρθηκε στον προσφεύγοντα. Καθώς ο προσφεύγων δεν προσκόμισε τραπεζικά έγγραφα για την εξόφληση των συναλλαγών, ούτε στοιχεία μεταφοράς των αγαθών, οι διαπιστώσεις του ελέγχου κρίθηκαν βάσιμες, με αποτέλεσμα την επικύρωση της καταλογιστικής πράξης.

Η απόφαση 532 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), εκδόθηκε στις 01.04.2025 και απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου συνολικού ύψους 468,48€ (312,32€ φόρος και 156,16€ πρόστιμο) για την φορολογική περίοδο 01/01-31/12/2018. Η πράξη αφορούσε ατομική επιχείρηση χονδρικού εμπορίου αλκοολούχων ποτών. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό του προσφεύγοντος ότι προσκομίστηκαν τα ζητηθέντα λογιστικά στοιχεία, κρίνοντάς τον αβάσιμο, καθώς συγκεκριμένα βιβλία και αναλυτικά καθολικά δεν είχαν διαβιβαστεί στην φορολογική αρχή. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί έλλειψης φοροδοτικής ικανότητας ως αλυσιτελώς προβαλλόμενο.

Η απόφαση 748/05.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρίας «................... ...................... ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ» κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου για τη φορολογική περίοδο 2018. Η φορολογική αρχή, βασιζόμενη σε έκθεση ελέγχου του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, έκρινε 38 τιμολόγια, συνολικής καθαρής αξίας €380.002,35, ως εικονικά (ως προς το σύνολο της συναλλαγής), καθώς εκδόθηκαν από επιχείρηση χονδρικού εμπορίου σκραπ που δεν διέθετε υποδομές, προσωπικό ή αγορές εμπορευμάτων. Κατά συνέπεια, δεν αναγνωρίστηκε έκπτωση ΦΠΑ ύψους 91.200,57€. Η ΔΕΔ επιβεβαίωσε την οριστική φορολογική υποχρέωση που ανέρχεται σε 88.888,15€ διαφορά φόρου και 44.444,08€ πρόστιμο, συνολικού ύψους 133.332,23€, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί πραγματικών συναλλαγών και παραβίασης της χρηστής διοίκησης.

Η απόφαση 378 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την εκπρόθεσμη ενδικοφανή προσφυγή της Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρίας «.... ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΙΚΕ», η οποία υποβλήθηκε στις 15-11-2024. Η προσφυγή στρεφόταν κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου, ύψους €100,00 έκαστη, που εκδόθηκαν στις 04-10-2024 από το προϊστάμενο της ΔΟΥ Ε΄ Θεσσαλονίκης, για εκπρόθεσμη υποβολή αντιγράφων τιμολογίων αγοράς επενδυτικών αγαθών. Καθώς οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν ψηφιακά στις 10-10-2024, η προβλεπόμενη προθεσμία των τριάντα (30) ημερών έληγε στις 11-11-2024. Ως εκ τούτου, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή λόγω εκπρόθεσμης άσκησης.

Η απόφαση 674/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ομόρρυθμης εταιρείας κατά πράξεων επιβολής φόρου εισοδήματος και προστίμων για τη χρήση 2013. Η φορολογική αρχή προχώρησε στις πράξεις λόγω λήψης και καταχώρισης είκοσι τεσσάρων (24) εικονικών φορολογικών στοιχείων, καθαρής αξίας 25.950,00 € πλέον Φ.Π.Α. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς της εταιρείας περί παραγραφής, κρίνοντας ότι το δελτίο πληροφοριών αποτέλεσε συμπληρωματικό στοιχείο το οποίο παρέτεινε την προθεσμία ελέγχου στη δεκαετία. Επίσης, απέρριψε τον ισχυρισμό περί καλής πίστης, καθώς ο εκδότης των στοιχείων είχε κριθεί συναλλακτικά ανύπαρκτος, μεταφέροντας το βάρος απόδειξης της αλήθειας των συναλλαγών στον προσφεύγοντα λήπτη. Ως εκ τούτου, επικυρώθηκαν οι καταλογιζόμενες οφειλές συνολικού ύψους 14.843,04 € (φόρος εισοδήματος και πρόστιμο ανακρίβειας) και 2.500,00 € (πρόστιμο ν.4337/2015).

Η απόφαση 998 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρίας «......... ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΕΠΕ» κατά των πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ, καθώς και των αντίστοιχων προστίμων, για το φορολογικό έτος 2019. Οι πράξεις είχαν επιβληθεί λόγω της μη αναγνώρισης προς έκπτωση δαπάνης ύψους €107.255,10 και ΦΠΑ €25.741,22, που αφορούσαν πέντε (5) ληφθέντα φορολογικά στοιχεία, τα οποία κρίθηκαν ως εικονικά στο σύνολό τους, διότι ο εκδότης δεν διέθετε την επιχειρηματική ικανότητα (απουσία προσωπικού, ανακριβής διεύθυνση) να πραγματοποιήσει τις επίμαχες συναλλαγές. Η ΔΕΔ έκρινε επαρκώς αιτιολογημένες τις διαπιστώσεις του ελέγχου και απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί αοριστίας και περί της πραγματικότητας των συναλλαγών, λόγω έλλειψης επαρκών αποδεικτικών στοιχείων εξόφλησης και μεταφοράς των εμπορευμάτων.

Η απόφαση 508 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρίας χονδρικού εμπορίου παλαιών σιδήρων και μετάλλων (scrap) κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου για τη φορολογική περίοδο 01/01/2018 - 31/12/2018. Η φορολογική αρχή είχε καταλογίσει φόρο ύψους 69.913,30 € και πρόστιμο 34.956,65 €, συνολικού ποσού 104.869,95 €, καθώς δεν αναγνώρισε προς έκπτωση τον ΦΠΑ που αναλογούσε σε σαράντα πέντε (45) τιμολόγια συνολικής καθαρής αξίας 347.194,78 € που κρίθηκαν εικονικά. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι οι συναλλαγές ήταν πραγματικές. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο εκδότης των τιμολογίων δεν διέθετε τις απαραίτητες υποδομές (εγκαταστάσεις, οχήματα, προσωπικό) ούτε είχε προβεί σε αγορές αποθεμάτων, επιβεβαιώνοντας έτσι την εικονικότητα των συναλλαγών.

Η Απόφαση 531/01.04.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός ατομικού επιχειρηματία χονδρικού εμπορίου αλκοολούχων ποτών. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου (άρθρο 58α Ν. 4987/2022) για τη φορολογική περίοδο 2019, συνολικού ύψους €1.064,43. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η πράξη βασίστηκε σε μη προσκόμιση παραστατικών, τα οποία προσκόμισε αργότερα, και στην έλλειψη φοροδοτικής ικανότητας. Η ΔΕΔ απέρριψε τον πρώτο ισχυρισμό ως αβάσιμο, τονίζοντας ότι οι διαπιστώσεις του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης ήταν ορθές και αιτιολογημένες. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί φοροδοτικής ικανότητας ως αλυσιτελή, καθώς η φορολογική αρχή εφάρμοσε νόμιμα τις κείμενες διατάξεις για τον καταλογισμό φόρου και προστίμου λόγω ανακρίβειας.