Η Απόφαση 05/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά έξι πράξεων του Προϊσταμένου του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020. Οι προσβαλλόμενες πράξεις επέβαλαν πρόστιμα (250€ ανά έτος) για μη έκδοση φορολογικών στοιχείων και προέβησαν σε διορθωτικό προσδιορισμό φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. λόγω διαπίστωσης προσαύξησης περιουσίας από άγνωστη πηγή, ύψους 174.921,18€ (2019) και 55.101,22€ (2020). Ο προσφεύγων επικαλέστηκε παρατυπίες στην εντολή ελέγχου, αοριστία των πράξεων, παράνομη αντιστροφή του βάρους απόδειξης, καθώς και μη νόμιμη επιβολή ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για το 2019. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο έλεγχος ήταν νόμιμος και η προσαύξηση περιουσίας δεν δικαιολογήθηκε επαρκώς από τον φορολογούμενο, οδηγώντας σε συνολική οριστική φορολογική υποχρέωση 98.563,90€ για το 2019 και 27.569,21€ για το 2020.

Η απόφαση 341/04-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού προστίμων, φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 έως 2021. Οι πράξεις βασίστηκαν σε έλεγχο της Δ.Ο.Υ. Βέροιας, ο οποίος διαπίστωσε απόκρυψη φορολογητέας ύλης μέσω αντικαταβολών από εταιρεία ταχυμεταφορών και πρωτογενών καταθέσεων σε τραπεζικούς λογαριασμούς, σε αντιπαραβολή με τα δηλωθέντα έσοδα. Η αποκρυβείσα καθαρή αξία ανήλθε συνολικά σε €158.497,35 (€1.362,64 το 2018, €59.632,88 το 2019, €95.082,48 το 2020 και €2.419,35 το 2021). Οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα περί έλλειψης αιτιολογίας και παραβίασης αρχών απορρίφθηκαν. Η απόφαση τροποποίησε την αιτιολογία των προστίμων μη έκδοσης στοιχείων από το άρθρο 57 παρ. 6 του ν. 5104/2024 στο άρθρο 58Α παρ. 1 του ν. 4987/2022, διατηρώντας τα καταλογισθέντα ποσά.

ΔΑΝΕΙΑ:Αίτηση  αναθεώρηση της 2382/2011 απόφασης του VI Τμήματος του Ελεγκτικού ΣυνεδρίουΜε τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις της παρούσας, το Τμήμα κρίνει ότι οι όροι 5 και 6 του σχεδίου της υπό έλεγχο σύμβασης δεν είναι αόριστοι, δεδομένου ότι στο μεν σχέδιο της υπό έλεγχο σύμβασης διευκρινίζεται ότι «(…) Από 1/1/2012 οι ετήσιες τοκοχρεολυτικές δόσεις του Δήμου (συμπεριλαμβανομένων και των μη συνομολογημένων παραπάνω δανείων), συνολικού ποσού 928.610,38 ΕΥΡΩ θα καλύπτουν ποσοστό 13,86% των διερχομένων εσόδων ΚΑΠ έτους 2010 του Δήμου το οποίο δύναται να εκχωρηθεί σύμφωνα με το άρθρο 176 παρ. 5 Ν. 3463/06 & άρθρο 45 παρ. 3 Ν. 3731/2008. )…)» (όρος 4) και ότι «(…) ο οφειλέτης εκχωρεί στον δανειστή από τώρα και για όλη την διάρκεια του δανείου, από όλα γενικά τα έσοδά του, τακτικά και έκτακτα, από οποιαδήποτε πηγή και αιτία παρόντα και μελλοντικά, τις προσόδους του, τα μισθώματα, τις προς αυτόν χρηματικές παροχές και επιχορηγήσεις από το Ελληνικό Δημόσιο ή τρίτους, παρούσες και μελλοντικές, εκτός εκείνων που δεν εκχωρούνται σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 176 του Ν. 3463/2006 όπως το τελευταίο εδάφιο αυτής αντικαταστάθηκε με τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 45 του Ν. 3731/2008, (…)» (όρος 5), στη δε 138/7.6.2011 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του αιτούντος Δήμου, στην παράγραφο 5 περί της ασφάλειας που θα παράσχει ο Δήμος για το εν λόγω δάνειο, προβλέπεται ότι τα έσοδα που ο Δήμος εκχωρεί και μεταβιβάζει στο Τ.Π.Δ. είναι από αυτά που δύνανται να εκχωρηθούν. Κατά συνέπεια, δεν καταλείπεται αμφιβολία ότι για την εξασφάλιση του δανείου τα ποσά που θα εκχωρηθούν είναι από αυτά που δύνανται να εκχωρηθούν, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις υπό στοιχ. ΙΙ και ΙΙΙ της παρούσας. Περαιτέρω, στον Πίνακα 6 της 70/27.5.2011 απόφασης της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου ..... παρατίθενται αναλυτικά οι λοιπές πηγές εσόδων του Δήμου, οι οποίες προσαυξάνουν το μηνιαίο ποσό που αναφέρεται στην προσβαλλομένη απόφαση (578.000,00 ευρώ), ως εκ τούτου προκύπτει ότι έχουν ληφθεί υπ’ όψιν και συνυπολογιστεί τα ποσά που απαιτούνται για την κάλυψη των λοιπών γενικών και λειτουργικών αναγκών του Δήμου, κατά παραδοχή του οικείου ισχυρισμού του αιτούντος Δήμου. Τέλος, από την προσκομιζόμενη ενώπιον του παρόντος Τμήματος 20925/30.9.2011 βεβαίωση  της Διεύθυνσης Οικονομικών Υπηρεσιών του αιτούντος Δήμου, μετά των παρατιθεμένων σε αυτήν οικονομικών δεδομένων του Δήμου κατά την τελευταία τριετία, προκύπτει ότι το εν λόγω χρέος υπολείπεται του 60% των συνολικών του εσόδων, κατά τα οριζόμενα στις προεκτεθείσες διατάξεις. Εξ άλλου, όσον αφορά τον όρο 4 του σχεδίου της υπό έλεγχο σύμβασης, κατά το μέρος που προβλέπει την προαναφερθείσα ρήτρα έκπτωσης, λαμβανομένης υπ’ όψιν τόσο της Ζ1-798/25.6.2008 απόφασης του Υπουργού Ανάπτυξης όσο και της απόφασης 1210/2010 της Ολομέλειας του ΣτΕ, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση ακύρωσης κατ’ αυτής, το Τμήμα κρίνει ότι ο όρος αυτός είναι καταχρηστικός, κατά τα ορθώς κριθέντα από την Επίτροπο και το VI Τμήμα και ως εκ τούτου πρέπει να απαλειφθεί. Τέλος, το Τμήμα κρίνει ότι ο όρος 7 του σχεδίου της σύμβασης είναι αόριστος, επομένως μη νόμιμος και ορθώς απορρίφθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση ο ισχυρισμός του αιτούντος ότι ο όρος αυτός αναφέρεται στα έκτακτα έσοδα του Δήμου (από δωρεές, κληροδοτήματα, εκποίηση περιουσιακών στοιχείων κ.λπ.), καθόσον αυτός δεν διασφαλίζεται από το ενδεχόμενο να θεμελιωθεί σε βάρος του μελλοντική ενδοσυμβατική ευθύνη για απαιτήσεις του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών του αιτούντος.(..)Αναθεωρεί την 2382/2011 απόφαση του VI Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

ΔΑΝΕΙΑ : Με την κρινόμενη αίτηση, για την οποία δεν απαιτείται η καταβολή παραβόλου, ζητείται παραδεκτώς η ανάκληση της 3/2011 πράξης της Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου(...) Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη III, το Τμήμα κρίνει ως ορθή την υπό στοιχείο α κρίση του Κλιμακίου περί αοριστίας, κι επομένως μη νομιμότητας, των όρων 5 και 6 του σχεδίου της σύμβασης. Και τούτο διότι με τη θέση των όρων 5 και 6 στο επίμαχο σχέδιο σύμβασης, σύμφωνα με τους οποίους εκχωρούνται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για την εξασφάλιση του δανείου όλα γενικά τα έσοδα του Δήμου, τακτικά και έκτακτα, από οποιαδήποτε πηγή και αιτία, παρόντα και μελλοντικά, οι πρόσοδοί του, τα μισθώματα, οι προς αυτόν χρηματικές παροχές και επιχορηγήσεις από το Ελληνικό Δημόσιο ή τρίτους, παρούσες και μελλοντικές, που μπορούν μάλιστα να παρακρατούνται από τις καταθέσεις του Δήμου, δημιουργείται αμφιβολία για το ποια ποσά έχουν τελικά εκχωρηθεί για την εξυπηρέτηση και εξασφάλιση του δανείου, ενόψει και των ποσών που απαιτούνται για την εξυπηρέτηση των λοιπών δανείων και υποχρεώσεων του Δήμου, καθώς σ’ αυτά (εκχωρηθέντα) δεν αποκλείεται να περιλαμβάνονται ποσά είτε τμημάτων των Κ.Α.Π., είτε άλλων εσόδων του Δήμου, που δεν δύνανται, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις ΙΙ και ΙΙΙ, να εκχωρηθούν για την εξυπηρέτηση ή εξασφάλιση του επίμαχου δανείου, με αποτέλεσμα, λόγω της ασάφειας αυτής, σε περίπτωση ανώμαλης εξέλιξης της ενοχής από τη δανειακή σύμβαση, να παράγεται ενδοσυμβατική ευθύνη σε βάρος του Δήμου (πρβλ. και ΕΣ Τμ.Μ.Σ. 1284/2011, VI Τμ. 1643, 2155/2011). Ήδη ο αιτών Δήμος προβάλλει ότι νομίμως εκχωρείται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων το απαιτούμενο για την εξυπηρέτηση του δανείου ποσό (64.231,87 ευρώ ετησίως), καθώς από τα εκτιθέμενα τόσο στην παρ. 4 της ελεγχόμενης δανειακής σύμβασης όσο και την 70/27.5.2011 απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής προκύπτει ότι, από 1.1.2012, το σύνολο των ετήσιων τοκοχρεωλυτικών δόσεων του Δήμου θα ανέρχονται σε ποσό 928.610,38 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε ποσοστό 13,86% των εσόδων από τους Κ.Α.Π. έτους 2010, περαιτέρω δε ότι το ζητούμενο ποσό θα αντληθεί από την τακτική μηνιαία επιχορήγηση του Δήμου, που ανέρχεται σε 578.000,00 ευρώ, ενώ, τέλος, το παρακρατούμενο ποσό για τις οφειλές προς το ΙΚΑ ανέρχεται σε μόλις 195,79 ευρώ μηνιαίως και ουδόλως επηρεάζει την πιστοληπτική ικανότητα του Δήμου. Επικουρικά προβάλλει ότι οι δόσεις των δύο (2) δανείων που έχουν προεγκριθεί αλλά δεν έχουν μέχρι σήμερα συνομολογηθεί, δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη. Ο λόγος αυτός τυγχάνει απορριπτέος, προεχόντως διότι η άρση της αοριστίας προϋποθέτει την σύνταξη και υποβολή προς έλεγχο νέας δανειακής σύμβασης, μη δυνάμενη να θεραπευθεί με την ασκηθείσα ενώπιον του Τμήματος αίτηση ανάκλησης και τους διαλαμβανόμενους σ’ αυτήν αριθμητικούς υπολογισμούς. Σε κάθε περίπτωση, από τα ανωτέρω έγγραφα ουδόλως προκύπτει η σχέση του συνολικού χρέους του Δήμου προς τα συνολικά του έσοδα, ήτοι ότι το εν λόγω χρέος υπολείπεται του 60% των συνολικών του εσόδων (βλ. άρθρο 264 ν.3852/2010 και την 43093/30.7.2010 υπουργική απόφαση), ενώ και ο ισχυρισμός ότι από την τακτική μηνιαία επιχορήγηση (578.000,00 ευρώ), αφαιρουμένων των ανελαστικών δαπανών μισθοδοσίας (496.263,00 ευρώ), απομένει ποσό περίπου 82.000,00 ευρώ, που αρκεί για την εξυπηρέτηση του συνόλου των δανείων (75.078,97 ευρώ μηνιαίως), δεν καθιστά νόμιμη τη γενόμενη εκχώρηση, καθώς βασίζεται στην παραδοχή ότι το ποσό αυτό (82.000,00 ευρώ) δύναται στο σύνολό του να χρησιμοποιηθεί για τον παραπάνω σκοπό, χωρίς να προκύπτει ότι έχουν ληφθεί υπόψη και συνυπολογιστεί τα ποσά που απαιτούνται για την κάλυψη των λοιπών γενικών και λειτουργικών αναγκών του Δήμου, ενόψει και του ρητού προορισμού ορισμένων κατηγοριών εσόδων. Περαιτέρω, με βάση τα εκτιθέμενα στη σκέψη IV, το Τμήμα κρίνει ως ορθή και την υπό στοιχείο β κρίση της Επιτρόπου, σύμφωνα με την οποία ο όρος 4 του σχεδίου της σύμβασης είναι καταχρηστικός, κατά την έννοια των διατάξεων του ν.2251/1994, κι επομένως μη νόμιμος, κατά το μέρος που προβλέπει ρήτρα έκπτωσης, ήτοι τη δυνατότητα του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων να καταγγείλει τη σύμβαση και να επιδιώξει την είσπραξη του συνόλου της οφειλής σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής οποιασδήποτε ετήσιας δόσης, και μάλιστα με τόκους υπερημερίας μέχρι την ολοσχερή εξόφλησή του (VI Τμ. 279/2011). Εξάλλου, το γεγονός ότι ο αιτών Δήμος βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, με σκοπό την τροποποίηση του παραπάνω όρου, δεν ασκεί επιρροή, προεχόντως διότι αναφέρεται σε περιστατικό μελλοντικό και αντικειμενικά αβέβαιο. Τέλος, τo Τμήμα κρίνει επίσης ως ορθή, σύμφωνα και με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις IΙ και ΙΙΙ, την υπό στοιχείο γ κρίση της Επιτρόπου ότι ο όρος 7 του σχεδίου της σύμβασης είναι αόριστος, κι επομένως μη νόμιμος, και απορρίπτει τον προβαλλόμενο με την αίτηση ισχυρισμό ότι ο όρος αυτός - που προβλέπει την υποχρέωση του Δήμου να καταβάλει «εξ ιδίων χρημάτων» στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων τις οφειλόμενες δόσεις του δανείου, στην περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο, κατά τη διάρκεια αποπληρωμής του, τα εκχωρηθέντα με τον όρο 5 της σύμβασης έσοδά του δεν επαρκούν για την εξυπηρέτησή του – αναφέρεται στα έκτακτα έσοδα του Δήμου (από δωρεές, κληροδοτήματα, εκποίηση περιουσιακών στοιχείων κ.λπ.). Και τούτο διότι, πέραν του ότι η άρση της αοριστίας δεν επιτρέπεται να αποτελεί αντικείμενο της αίτησης ανάκλησης, σε κάθε περίπτωση η παρατηρούμενη και συνομολογούμενη από το Δήμο ασάφεια του κρίσιμου όρου δεν τον διασφαλίζει από το ενδεχόμενο να θεμελιωθεί σε βάρος του μελλοντική ενδοσυμβατική ευθύνη για απαιτήσεις του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων (VI Τμ. 2155/2011). Εξάλλου, δοθείσης της σαφήνειας των διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας, δεν συντρέχει περίπτωση συγγνωστής πλάνης των αρμόδιων οργάνων της Αναθέτουσας Αρχής, που ενήργησαν κατά τον κριθέντα ως μη νόμιμο τρόπο (Ε.Σ. VI Τμ. 1643/2011).(...) Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη