Η υπ' αριθμόν 178 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), εκδοθείσα στις 04/02/2024, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου γονικής παροχής. Η πράξη, εκδοθείσα από την Δ.Ο.Υ. Σερρών, επέβαλε κύριο φόρο 3.000,00€ και πρόστιμο ανακρίβειας δήλωσης 1.500,00€ για γονική παροχή χρηματικού ποσού 30.000,00€.
Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η μεταφορά του χρηματικού ποσού δεν πραγματοποιήθηκε με μεταφορά μέσω χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, όπως απαιτεί ο νόμος 2961/2001 για την εφαρμογή του αφορολογήτου των 800.000€, αλλά με κατάθεση μετρητών από τη λήπτρια στον τραπεζικό της λογαριασμό. Συνεπώς, ο φόρος υπολογίστηκε αυτοτελώς με συντελεστή 10%. Απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί περί παραβίασης της νομιμότητας και των αρχών της χρηστής διοίκησης.

Η απόφαση 412/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά τριών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Γονικής Παροχής (φορολογικά έτη 2023 και 2024). Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε την επιβολή φόρου για γονικές παροχές χρηματικών ποσών συνολικού ύψους 86.000,00€ (20.000,00€, 46.000,00€, 20.000,00€), υποστηρίζοντας ότι η μεταφορά έγινε νομότυπα, αν και με κατάθεση μετρητών ή εξαργύρωση επιταγής σε τραπεζικό λογαριασμό. Η φορολογική αρχή έκρινε ότι οι παροχές δεν πληρούσαν την προϋπόθεση της «μεταφοράς χρημάτων μέσω χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων» (άρθρο 44 παρ. 1 Ν. 2961/2001) για να υπαχθούν στο αφορολόγητο των 800.000,00€, καθώς η μία αφορούσε κατάθεση μετρητών και οι άλλες δύο δεν αποδείχθηκε ότι έγιναν με τον απαιτούμενο τρόπο μεταφοράς. Εφαρμόστηκε, συνεπώς, η παράγραφος 2 του άρθρου 44, με αυτοτελή φορολόγηση 10%. Οι πράξεις προστίμου επικυρώθηκαν, αλλά η νομική βάση του προστίμου (άρθρο 54 του ΚΦΔ) τροποποιήθηκε σε εκείνη του ν. 4987/2022.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου γονικής παροχής χρηματικού ποσού 22.000,00€. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της πράξης, υποστηρίζοντας ότι δικαιούται την αφορολόγητη παροχή των 800.000€, καθώς και την απαλλαγή λόγω αγοράς πρώτης κατοικίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον πρώτο ισχυρισμό, επειδή η παροχή δεν διενεργήθηκε με μεταφορά χρημάτων μέσω χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, αλλά με ανάληψη και κατάθεση μετρητών εκτός του ειδικού χρονικού διαστήματος (έως 09.09.2022) που επέτρεπε αυτήν τη διαδικασία. Επίσης, απέρριψε τον ισχυρισμό περί απαλλαγής πρώτης κατοικίας, καθώς η σχετική διάταξη είχε καταργηθεί πριν την ημερομηνία σύστασης της γονικής παροχής (09/05/2024). Κατά συνέπεια, ο καταλογισθείς φόρος 2.200,00€ επικυρώθηκε.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Τρικάλων να δεχτεί τροποποιητική δήλωση φορολογίας εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Η προσφεύγουσα ζητούσε να συμπεριληφθεί ποσό 90.651,66€ (από δωρεά συζύγου) στον κωδικό 781 για την κάλυψη τεκμηρίου αγοράς ακινήτου. Η αρχική πράξη προσδιορισμού φόρου είχε καταλογίσει διαφορά αντικειμενικών δαπανών 54.018,23€ και φόρο 21.334,38€. Αν και ο σύζυγος υπέβαλε εκπρόθεσμη δήλωση δωρεάς, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών, επικαλούμενη την εγκύκλιο Ε.2009/2025, απέρριψε την αναγνώριση του ποσού. Ο λόγος ήταν ότι, μολονότι η δωρεά προηγήθηκε της δαπάνης, δεν διαπιστώθηκε η παράδοση και η είσπραξη των χρηματικών ποσών από την προσφεύγουσα (δωρεοδόχο) πριν από την πραγματοποίηση της δαπάνης. Συγκεκριμένα, η μεταφορά των χρημάτων έγινε απευθείας από τον λογαριασμό του δωρητή στους πωλητές και η μεταφορά προς την προσφεύγουσα δεν επιβεβαιώθηκε από το τραπεζικό ίδρυμα. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε, επικυρώνοντας την τελική χρεωστική υποχρέωση των 21.334,38 €.

Η απόφαση 622/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ανεπαρκώς αιτιολογημένες πρωτογενείς πιστώσεις μετρητών σε τραπεζικό λογαριασμό, ύψους 314.074,00€, καταλογίζοντας προσαύξηση περιουσίας 217.788,50€. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι το ποσό αποτελούσε τμηματική επανακατάθεση 250.000,00€ που είχε αναληφθεί το 2015 και φυλάσσονταν εκτός τραπεζικού συστήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς διαπίστωσε ότι το άθροισμα των τραπεζικών υπολοίπων και των δηλωθέντων εισοδημάτων προηγούμενων ετών δεν δικαιολογούσε την ύπαρξη χρηματικών διαθεσίμων εκτός συστήματος στο αιτούμενο ύψος. Ως αποτέλεσμα, επικυρώθηκε φορολογική υποχρέωση (φόρος, πρόστιμο και εισφορά αλληλεγγύης) συνολικού ποσού 126.783,01€.

Υποχρεώσεις του σχολείου απέναντι στους γονείς μαθητών εκτός γάμου – Επικοινωνία πατέρα γονέα με μαθητή δημοτικού σχολείου – Άσκηση γονικής μέριμνας.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
α) Ο πατέρας γονέας που έχει αναγνωρίσει το τέκνο, δεν είναι όμως παντρεμένος με τη μητέρα του η οποία ασκεί την επιμέλειά του έχει την γονική μέριμνα του τέκνου, αν έπαυσε για κάποιο λόγο η γονική μέριμνα της μητέρας ή αν αυτή αδυνατεί να την ασκήσει για νομικούς ή πραγματικούς λόγους ή μετά από δικαστική απόφαση που αναθέτει και σ αυτόν την άσκηση της γονικής μέριμνας ή κατόπιν συμφωνίας με τη μητέρα. β) Η υπ αριθμ. Φ.7/517/127893/Γ1/13-10-2010 εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας εφαρμόζεται στην περίπτωση του πατέρα γονέα που έχει αναγνωρίσει το τέκνο, χωρίς να είναι παντρεμένος με τη μητέρα, αν έχει και αποδεικνύει νόμιμα τη γονική μέριμνα του τέκνου. (ομοφ.)

Η απόφαση 745 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), με ημερομηνία 02/05/2025, αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου γονικής παροχής. Η φορολογική αρχή είχε καταλογίσει φόρο 1.000€ και πρόστιμο 500€, επειδή το αρχικό αποδεικτικό έγγραφο της τράπεζας για τη μεταφορά 10.000€ από τον πατέρα της προσφεύγουσας, έδειχνε ως δικαιούχο τον αδελφό της. Η προσφεύγουσα απέδειξε, προσκομίζοντας νεότερη βεβαίωση, ότι ήταν συνδικαιούχος του συγκεκριμένου τραπεζικού λογαριασμού της Τράπεζας Πειραιώς. Καθώς η γονική παροχή χρηματικών ποσών μεταξύ συγγενών Α' κατηγορίας έγινε μέσω χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, εμπίπτει στο αφορολόγητο ποσό των 800.000€. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη, μηδενίζοντας την οφειλόμενη φορολογική διαφορά και το πρόστιμο.

Η απόφαση 148/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Γονικής Παροχής ύψους 30.000€, μετά από αναπομπή της υπόθεσης από το Διοικητικό Πρωτοδικείο. Η ΔΕΔ δέχθηκε τον ισχυρισμό για το ποσό των 2.500€, καθώς διαπιστώθηκε ότι μεταφέρθηκε μέσω χρηματοπιστωτικού ιδρύματος. Ωστόσο, απέρριψε την απαλλαγή για τα ποσά των 20.000€ και 7.500€ (€27.500 συνολικά), καθώς η κατάθεσή τους σε λογαριασμό της προσφεύγουσας έγινε με μετρητά και δεν αποδείχθηκε ότι πληρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 175 ν.4972/2022 (ανάληψη από λογαριασμό δωρητή και κατάθεση εντός 3 εργάσιμων ημερών). Συνεπώς, τα 27.500€ φορολογήθηκαν με συντελεστή 10%, μειώνοντας την οριστική φορολογική υποχρέωση από 3.000,00€ σε 2.750,00€.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που στρεφόταν κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου γονικής παροχής/δωρεάς, με ποσό οφειλής 1.000,00 ευρώ. Ο φόρος επιβλήθηκε λόγω της αυτοτελούς φορολόγησης με 10% χρηματικού ποσού 10.000,00 ευρώ, επειδή η δωρεά πραγματοποιήθηκε με κατάθεση μετρητών (αντί μέσω μεταφοράς χρημάτων). Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση ή τροποποίηση της πράξης, επικαλούμενη έλλειψη ενημέρωσης για τον προβλεπόμενο τρόπο μεταφοράς. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης άσκησής της, κρίνοντας ότι η πάροδος μακρού χρόνου (πάνω από ένα έτος) από την έκδοση της πράξης, την οποία είχε προκαλέσει η ίδια με τη δήλωσή της, αποτελεί τεκμήριο γνώσης.

Φορολογία εισοδήματος. Η παράλειψη δήλωσης φορολογητέου εισοδήματος και η ύπαρξη αντίστοιχης φορολογητέας ύλης μπορεί να προκύπτει, κατά την αιτιολογημένη κρίση της φορολογικής αρχής, και από έμμεσες αποδείξεις. Τέτοιες αποτελούν τα μεγάλα ποσά που περιέχονται σε τραπεζικό λογαριασμό του φορολογούμενου, μέσω του οποίου πραγματοποιείται έμβασμα στο εξωτερικό, που δεν καλύπτονται από τα νομίμως φορολογηθέντα ή απαλλαχθέντα του φόρου εισοδήματα. Το εμμέσως αποδεικνυόμενο εισόδημα λογίζεται και φορολογείται ως εισόδημα από ελευθέριο επάγγελμα, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 48 παρ. 3 του ΚΦΕ, που εφαρμόζεται και όταν η κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό προκύπτει σε χρόνο προγενέστερο της 30.9.2010, χωρίς αυτό να αντίκειται στην παρ. 2 του άρθρου 78 του Συντάγματος. Κρίσιμος ο χρόνος της κατάθεσης του επίμαχου ποσού στον τραπεζικό λογαριασμό του δικαιούχου ή τυχόν προγενέστερος κατά τον οποίο επήλθε η αντίστοιχη προσαύξηση της περιουσίας του φορολογούμενου. Εξουσίες του δικαστηρίου αν κρίνει ότι η περιουσιακή προσαύξηση δεν επήλθε κατά τη διαχειριστική περίοδο εντός της οποίας πραγματοποιήθηκε το οικείο έμβασμα. Πότε ο φορολογούμενος δύναται να επικαλεσθεί ότι το ποσό που βρέθηκε σε τραπεζικό λογαριασμό του προέρχεται από δάνειο που του χορήγησε άλλο πρόσωπο. Αν το διοικητικό δικαστήριο αδυνατεί να σχηματίσει πλήρη δικανική πεποίθηση περί του χρόνου της επέλευσης της περιουσιακής προσαύξησης άγνωστης πηγής ή αιτίας, επιρρίπτει το βάρος απόδειξης στη φορολογική διοίκηση και όχι στον φορολογούμενο. Εφόσον οι αναιρεσείοντες είχαν αμφισβητήσει ότι οι επίμαχες προσαυξήσεις της περιουσίας τους έλαβαν χώρα το 2010, το 2011 και το 2012, το βάρος απόδειξης του χρόνου επέλευσης αυτών έφερε η φορολογική αρχή. Η ανωτέρω κρίση του ΔΕΑ, σχετικά με τον κρίσιμο χρόνο επέλευσης των επίδικων προσαυξήσεων περιουσίας και, περαιτέρω, το οικονομικό έτος φορολόγησης των αντίστοιχων ποσών εμβασμάτων, ενέχει εσφαλμένη ερμηνεία και πλημμελή εφαρμογή του άρθρου 48 παρ. 3 του ΚΦΕ. Ο σχετικός λόγος αναίρεσης προβάλλεται παραδεκτά κατά το άρθρο 12 παρ. 1 του ν.3900/2010. Μερικά δεκτή η αναίρεση (αναιρεί εν μέρει την αριθμ. 805/2018 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών).