Η απόφαση 511/01-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή Ομόρρυθμης Εταιρείας κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 100,00 € από τη Δ.Ο.Υ. Λευκάδας. Το πρόστιμο επιβλήθηκε επειδή η εταιρεία υπέβαλε εκπρόθεσμα τροποποιητική συγκεντρωτική κατάσταση πελατών-προμηθευτών για το φορολογικό έτος 2018. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η πράξη ήταν άκυρη λόγω παρέλευσης πενταετίας και διακοπής της εταιρείας. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι ο ισχυρισμός της παραγραφής ήταν αβάσιμος, καθώς η προθεσμία υποβολής των καταστάσεων για το 2018 έληγε στις 22/04/2019, και συνεπώς η πενταετής παραγραφή έληγε την 31/12/2024. Καθώς η πράξη επιβολής προστίμου εκδόθηκε την 01/11/2024, κρίθηκε νόμιμη και εμπρόθεσμη. Το οριστικό πρόστιμο παραμένει 100,00 €.

Η απόφαση 299/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Η πράξη αφορούσε κληρονομιά του 2013 και καταλόγισε οφειλόμενη διαφορά φόρου ύψους 7.805,13 ευρώ, λόγω ανακριβούς δήλωσης της αξίας κληρονομιαίων ακινήτων, συνολικού ποσού προς καταβολή 17.171,29 ευρώ (συμπεριλαμβανομένων τόκων).
Ο προσφεύγων επικαλέστηκε παραγραφή του δικαιώματος ελέγχου και εσφαλμένη εκτίμηση της αγοραίας αξίας των ακινήτων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι δεν επήλθε παραγραφή, καθώς η δεκαετής προθεσμία (άρθρο 102 ν.2961/2001) έληγε 31.12.2024 και η πράξη εκδόθηκε εντός αυτής. Επιπλέον, έκρινε ότι ο έλεγχος εφάρμοσε ορθά τη φορολογική νομοθεσία και τις οδηγίες της Διοίκησης (ΠΟΛ.1129/2004) για τον προσδιορισμό της αξίας των ακινήτων, χρησιμοποιώντας τον μέσο όρο των συγκριτικών στοιχείων και των αντικειμενικών αξιών πρώτης εφαρμογής.

Η υπ' αριθ. 492/04.03.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής σχετικά με την πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2015. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τη φορολόγηση ποσού €58.122,47 ως εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, το οποίο προήλθε από εκκαθάριση Επενδυτικού Λογαριασμού Κάλυψης Στεγαστικών Παροχών. Μετά την αναπομπή της υπόθεσης από το Διοικητικό Πρωτοδικείο, η ΔΕΔ έκρινε ότι το μεγαλύτερο μέρος του ποσού (€55.805,62), αν και αποτελεί εισόδημα μισθωτών υπηρεσιών, ανάγεται στη χρήση του 2013 και έχει υποπέσει σε παραγραφή. Το υπόλοιπο ποσό (€2.316,85) αναχαρακτηρίζεται ως εισόδημα από κεφάλαιο (τόκοι) του 2015. Δεδομένου ότι το πλήρες ποσό δαπανήθηκε απευθείας για την εξόφληση δανείων, δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο τεκμηρίου δαπάνης διαβίωσης. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ διατάσσει νέα εκκαθάριση της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του 2015.

Η απόφαση αφορά την επανεξέταση ενδικοφανούς προσφυγής σχετικά με οριστική πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2002 (χρήση 2001), συνολικού ύψους 136.610,28€ (κύριος φόρος και πρόσθετος φόρος). Η υπόθεση αναπέμφθηκε στην Υπηρεσία Επίλυσης Διαφορών κατόπιν δικαστικής απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου. Ο βασικός ισχυρισμός της προσφεύγουσας ήταν η παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι, εφαρμόζοντας τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 1738/2017), οι διατάξεις περί παράτασης της παραγραφής είναι αντισυνταγματικές για το εν λόγω οικονομικό έτος. Συνεπώς, εφόσον είχε παρέλθει ο αρχικός πενταετής χρόνος παραγραφής, ο ισχυρισμός της έγινε αποδεκτός και η πράξη καταλογισμού φόρου εισοδήματος ακυρώθηκε.

Η απόφαση 147/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων προσδιορισμού φόρου (εισοδήματος, ΦΠΑ) και επιβολής προστίμων (ΦΠΑ, ΚΒΣ) για τη χρήση 2009 (οικονομικό έτος 2010), λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η Δ.Ε.Δ. έκανε μερική αποδοχή της προσφυγής. Απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής για τον φόρο εισοδήματος και το πρόστιμο ΚΒΣ, δεχόμενη τη δεκαετή παραγραφή λόγω συμπληρωματικών στοιχείων (31/12/2020), και επικύρωσε την οριστική πράξη φόρου εισοδήματος ύψους 12.052,32 €. Ωστόσο, ακύρωσε τις πράξεις προσδιορισμού ΦΠΑ (9.939,00 €) και επιβολής προστίμου ΦΠΑ (1.995,00 €) λόγω παραγραφής πενταετίας (31/12/2015), καθώς δεν είχε εκδοθεί αρχική πράξη ΦΠΑ. Επίσης, η πράξη επιβολής προστίμου Κ.Β.Σ. τροποποιήθηκε σε 2.500,00 € (από 8.400,00 €) βάσει των ευμενέστερων διατάξεων του Ν.4174/2013, σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ 2319/2021. Τέλος, απέρριψε τους ισχυρισμούς περί μη εικονικότητας και καλής πίστης του προσφεύγοντα.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου, η οποία εκδόθηκε από την Δ.Ο.Υ. Μεσολογγίου για το οικονομικό έτος 2014. Ο προσφεύγων είχε εισπράξει αναδρομικά συντάξεων το έτος 2023, ύψους 214,98 € (ως εκτέλεση απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου), και υπέβαλε τροποποιητική δήλωση. Η προσβαλλόμενη πράξη οδήγησε σε νέο χρεωστικό ποσό 50,91 €. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση λόγω παραγραφής του δικαιώματος επιβολής φόρου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι για τα αναδρομικά που καταβλήθηκαν το 2023, η προθεσμία υποβολής της δήλωσης έληγε στις 31/12/2024. Συνεπώς, ο χρόνος παραγραφής (πενταετία) συμπληρώνεται στις 31/12/2029, και η έκδοση της πράξης (21/10/2024) ήταν εμπρόθεσμη, επικυρώνοντας το συνολικό χρεωστικό ποσό των 3.943,21 €.

Επενδυτικά αγαθά. Δικαίωμα έκπτωσης του Φ.Π.Α. – Διακανονισμός. Ανάκτηση του εν λόγω δικαιώματος.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Το δικαίωμα του επενδυτή να εκπέσει τον Φ.Π.Α. επενδυτικών αγαθών, τα οποία διέθεσε σε μη φορολογητέες δραστηριότητες, πριν από την πάροδο της πενταετίας διακανονισμού του δικαιώματος εκπτώσεως του φόρου, εκλείπει στο σύνολό του αφ’ ου χρόνου έλαβε χώρα η ως άνω διάθεση και μέχρι το τέλος της πενταετίας, επομένως η παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου να καταλογίσει το φόρο αρχίζει άπαξ από το τέλος του επόμενου έτους της εν λόγω διάθεσης. (ομόφωνα) β) Ο επενδυτής που απώλεσε το δικαίωμα έκπτωσης του Φ.Π.Α., λόγω της προαναφερθείσης διάθεσης, δεν έχει τη δυνατότητα ανάκτησης του εν λόγω δικαιώματος, έστω και αν τα επενδυτικά αγαθά (επανα)χρησιμοποιήθηκαν από αυτόν σε φορολογητέες πράξεις, πριν από την πάροδο της προβλεπόμενης πενταετίας. (πλειοψ.)

Φορολόγηση αποθεματικού Εταιρείας Επενδύσεων σε Ακίνητη Περιουσία (ΑΕΕΑΠ)(...)Η φορολόγηση του αφορολόγητου αποθεματικού ανώνυμης εταιρείας, το οποίο σχηματίσθηκε κατά τις διατάξεις του ν. 2238/1994 και, μετά τη μετατροπή της εταιρείας αυτής σε Εταιρεία Επενδύσεων σε Ακίνητη Περιουσία (ΑΕΕΑΠ), μεταφέρθηκε ως αποθεματικό στα ίδια κεφάλαια της τελευταίας, χωρίς να διανεμηθεί ή κεφαλαιοποιηθεί, διενεργείται σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 31 του ν. 2778/1999 και όχι σύμφωνα με τις διατάξεις των παραγράφων 12 και 13 του άρθρου 72 του ν. 4172/2013 (ομοφ.).

Η Απόφαση 149/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξετάζει εκ νέου, κατόπιν αναπομπής από το Διοικητικό Πρωτοδικείο, ενδικοφανή προσφυγή κατά της σιωπηρής απόρριψης αίτησης μερικής ανάκλησης/τροποποίησης δήλωσης φόρου εισοδήματος οικονομικού έτους 2014 (χρήση 2013). Η διαφορά αφορά τη φορολόγηση ποσού 38.709,77 ευρώ που προήλθε από την εκκαθάριση του Επενδυτικού Λογαριασμού Κάλυψης Στεγαστικών Παροχών του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Η ΔΕΔ κρίνει ότι το ποσό αυτό συνιστά εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, με δικαίωμα είσπραξης που αποκτήθηκε στις 18/01/2013. Ως εκ τούτου, αποτελεί φορολογητέο εισόδημα της χρήσης 2013 (οικ. έτος 2014). Η ΔΕΔ απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή, επιβεβαιώνοντας ότι το ποσό πρέπει να ληφθεί υπόψη για την εκκαθάριση των φορολογικών υποχρεώσεων του οικονομικού έτους 2014.

Η απόφαση 27/08-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου (με ΑΦΜ: ...) με κύρια δραστηριότητα «Κατασκευαστικές εργασίες κτιρίων για κατοικίες και μη» κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση των πράξεων ισχυριζόμενος την παραγραφή της χρήσης 2018 (η οποία απορρίφθηκε, καθώς η προθεσμία έληγε 31-12-2024), καθώς και την εσφαλμένη απόρριψη δαπανών καυσίμων και αγορών υλικών. Η ΔΕΔ επικύρωσε την απόρριψη των δαπανών καυσίμων (Α.Λ.Π.) λόγω μη αναγραφής αριθμού κυκλοφορίας και την απόρριψη των αγορών υλικών που δεν σχετίζονται με τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Επίσης, απέρριψε τους ισχυρισμούς περί εικονικότητας συναλλαγών, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή απέδειξε πλήρως ότι ο εκδότης των τιμολογίων ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτος, διατηρώντας το σύνολο της καταλογιζόμενης οφειλής.