Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) για τα έτη 2014, 2015, 2016, 2017 και 2018. Ο προσφεύγων υπέβαλε εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις Ε9 στις 16/10/2024, δηλώνοντας εκ νέου το ακίνητό του, προσθέτοντας στοιχεία οικοπέδου στο κτίσμα, με αποτέλεσμα την αύξηση της φορολογικής του υποχρέωσης (από 85,05€ σε έως 419,59€ ετησίως). Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η συμπλήρωση έγινε εκ παραδρομής και ζήτησε την ακύρωση των πράξεων, υποβάλλοντας νέες, ανακλητικές, τροποποιητικές δηλώσεις στις 22/10/2024. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, καθώς οι πρώτες εκπρόθεσμες δηλώσεις έγιναν δεκτές νομίμως (ως συμπληρωματικές), επιτρέποντας την παραίτηση του φορολογουμένου από την παραγραφή. Ωστόσο, οι δεύτερες τροποποιητικές δηλώσεις (ως ανακλητικές) δεν έγιναν αποδεκτές από τη Φορολογική Διοίκηση, διότι είχε επέλθει παραγραφή του δικαιώματος διόρθωσης των δηλώσεων προς τα κάτω.

Η απόφαση 452 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «.........» κατά της ρητής άρνησης του Προϊσταμένου της αρμόδιας ΔΟΥ να εκκαθαρίσει τις από 20-11-2024 τροποποιητικές δηλώσεις Στοιχείων Ακινήτων (Ε9) για τα έτη 2015, 2016, 2017 και 2018. Η εταιρεία ζητούσε τη διαγραφή ενός ακινήτου, υποστηρίζοντας ότι δεν της ανήκει πλέον. Η άρνηση της ΔΟΥ βασίστηκε στην παραγραφή. Η ΔΕΔ επικύρωσε την άρνηση, καθώς οι τροποποιητικές δηλώσεις, οι οποίες συνεπάγονταν μείωση της φορολογικής υποχρέωσης, υποβλήθηκαν μετά τον χρόνο παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου για επιβολή φόρου (ο οποίος έληγε μεταξύ 31-12-2020 και 31-12-2023), και συνεπώς δεν δεσμεύουν τη φορολογική αρχή.

Η απόφαση 274 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φορολογούμενου που ζητούσε τη διαγραφή οφειλών ΕΝΦΙΑ των ετών 2014-2018. Ο προσφεύγων είχε μεταβιβάσει το επίμαχο ακίνητο το 2008, αλλά συνέχιζε να το δηλώνει, με αποτέλεσμα την παράλληλη βεβαίωση ΕΝΦΙΑ. Αν και οι εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις Ε9 που υπέβαλε το 2024 (μείωσης φόρου) δεν έγιναν δεκτές λόγω παραγραφής, η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι υφίσταται πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης. Εφαρμόζοντας το άρθρο 74 του ν. 5104/2024, ακύρωσε τις πράξεις διοικητικού προσδιορισμού ΕΝΦΙΑ και διέγραψε τις οφειλές για τα έτη 2015-2018. Η πράξη του 2014 εξαιρέθηκε, καθώς εκδόθηκε πριν την 01/12/2014, ημερομηνία από την οποία εφαρμόζεται η διάταξη.

Η απόφαση 359/10.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της γνωστοποίησης προστίμων της Δ.Ο.Υ. ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ για τα φορολογικά έτη 2018, 2019, 2020 και 2021. Ο προσφεύγων είχε υποβάλει τροποποιητικές δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος στις 17.10.2024, μετά την έκδοση εντολής ελέγχου. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ορθώς επιβλήθηκαν τα πρόστιμα για ανακριβείς δηλώσεις, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 23 παρ. 3γ΄ σε συνδυασμό με το άρθρο 54 παρ. 1γ΄ του ν. 5104/2024, καθώς η υποβολή τροποποιητικών δηλώσεων μετά την κοινοποίηση εντολής ελέγχου συνεπάγεται την επιβολή προστίμου 50% επί της διαφοράς φόρου.

Η απόφαση 589/2025 αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που κατατέθηκε κατά αποφάσεων της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. Αγίου Νικολάου, οι οποίες απέρριψαν τροποποιητικές δηλώσεις Φ.Α.Π. (2012, 2013) και ΕΝ.Φ.Ι.Α. (2014-2018). Η προσφεύγουσα ζητούσε τη διόρθωση της δήλωσης ενός γεωτεμαχίου (70383,17 τ.μ.) από εντός σε εκτός οικισμού, επικαλούμενη εκ παραδρομής λάθος. Οι τροποποιητικές δηλώσεις υποβλήθηκαν μετά την πάροδο της παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου για τα εν λόγω φορολογικά έτη. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας περί πρόδηλης έλλειψης φορολογικής υποχρέωσης (άρθρο 74 ν. 5104/2024), κρίνοντας ότι το ζήτημα απαιτούσε άσκηση εξελεγκτικής αρμοδιότητας από τη Δ.Ο.Υ. και όχι άμεση διαπίστωση.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που ασκήθηκε κατά της άρνησης της Δ.Ο.Υ. Άμφισσας να εκκαθαρίσει τροποποιητικές δηλώσεις φόρου εισοδήματος για το οικονομικό και φορολογικό έτος 2014. Η προσφεύγουσα ζητούσε την τροποποίηση για τη συμπλήρωση του κωδικού 023 (εξαίρεση από την πραγματοποίηση δαπανών). Η Δ.Ο.Υ. απέρριψε το αίτημα, καθώς οι αρχικές δηλώσεις είχαν υποβληθεί εκπρόθεσμα το 2017 βάσει του ν. 4446/2016. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών επικύρωσε την απόρριψη, κρίνοντας ότι το αίτημα τροποποίησης στις 05/11/2024 υποβλήθηκε εκτός της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου για επιβολή φόρου (άρθρο 23 ΚΦΔ), καθιστώντας τη νέα εκκαθάριση μη αποδεκτή.

Η απόφαση 295/12.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής συνταξιούχου. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε πράξη της Φορολογικής Διοίκησης σχετικά με τη βεβαίωση φόρου σε αναδρομικές αποδοχές που εισπράχθηκαν το 2023 και αφορούσαν τα φορολογικά έτη 2016 έως 2022, για τα οποία είχε υποβάλει τροποποιητικές δηλώσεις. Το αίτημα του προσφεύγοντος απορρίφθηκε ως απαράδεκτο. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή ήταν αόριστη και αναπόδεικτη, καθώς ο υπόχρεος είχε αναρτήσει μόνο τη βεβαίωση αποδοχών του 2023, η οποία περιλάμβανε τις αναδρομικές αποδοχές, χωρίς να επισυνάψει ή να επικαλεστεί κανένα άλλο σχετικό έγγραφο ή δικαιολογητικό.

Η απόφαση 297/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΕΝΦΙΑ για τα έτη 2020 έως 2024, καθώς και κατά των τόκων υπερημερίας. Η εταιρεία είχε υποβάλει δεύτερες τροποποιητικές δηλώσεις Ε9 στις 25.09.2024, με αποτέλεσμα την επαναβεβαίωση φόρου ύψους 45.998,79 ευρώ ανά έτος. Η προσφεύγουσα ζήτησε να ακυρωθεί ο υπολογισμός των τόκων, ισχυριζόμενη εμπρόθεσμη πληρωμή. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή αφορούσε τις ταμειακές βεβαιώσεις των τόκων, οι οποίες ανάγονται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης (είσπραξη) και όχι στον προσδιορισμό του φόρου. Συνεπώς, η επίλυση των διαφορών αυτών εμπίπτει στην αρμοδιότητα των Διοικητικών Δικαστηρίων μέσω ανακοπής (άρθρο 65 Κ.Ε.Δ.Ε.), καθιστώντας την προσφυγή στη ΔΕΔ μη επιτρεπτή.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά εκκαθαριστικών σημειωμάτων φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019, 2020, 2021 και 2022. Ο προσφεύγων ζήτησε τη διαγραφή των προσαυξήσεων, ισχυριζόμενος ότι οι τροποποιητικές δηλώσεις υποβλήθηκαν εκπρόθεσμα λόγω ευθύνης του ΕΦΚΑ, ο οποίος καθυστέρησε να αναρτήσει ή να διορθώσει τις βεβαιώσεις εισοδημάτων. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι, βάσει των αρχών της νομιμότητας και της χρηστής διοίκησης, εφόσον ο ασφαλιστικός φορέας δεν ενημέρωσε εγκαίρως τον φορολογούμενο, οι τροποποιητικές δηλώσεις θεωρούνται εμπρόθεσμες ή εκπρόθεσμες χωρίς υπαιτιότητα του φορολογουμένου. Ως εκ τούτου, η προσφυγή γίνεται δεκτή και διατάσσεται η διαγραφή των προσαυξήσεων.

Η Απόφαση 602/2025 αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από φορολογούμενο κάτοικο Κοζάνης κατά πέντε πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΕΝΦΙΑ για τα έτη 2020 έως 2024. Ο προσφεύγων είχε υποβάλει εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις Ε9 στις 28-11-2024, προσθέτοντας ένα οικόπεδο (25% ποσοστό ιδιοκτησίας) λόγω αποδοχής κληρονομιάς. Ο προσφεύγων ζήτησε τον επαναπροσδιορισμό του φόρου, υποστηρίζοντας ότι τα πληρωτέα ποσά ήταν αδικαιολόγητα μεγαλύτερα από τον φόρο που αναλογούσε στο συγκεκριμένο ακίνητο. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η διαφορά στο οφειλόμενο ποσό οφείλεται δικαιολογημένα στους τόκους εκπρόθεσμης καταβολής, καθώς το ακίνητο φορολογήθηκε για πρώτη φορά μέσω των συγκεκριμένων εκπρόθεσμων δηλώσεων. Ως εκ τούτου, οι επιβληθέντες τόκοι/προσαυξήσεις για το ΕΝΦΙΑ 2020-2024 επικυρώθηκαν.