Η απόφαση 525/01-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένου κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018. Η προσβαλλόμενη πράξη επέβαλε συνολικό ποσό €46.257,13 (€27.588,05 κύριος φόρος, €13.794,03 πρόστιμο και €4.875,03 ειδική εισφορά αλληλεγγύης), βασιζόμενη σε διαπιστωμένη προσαύξηση περιουσίας ύψους €83.600,21. Η προσαύξηση προήλθε από πρωτογενείς καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς τις οποίες ο προσφεύγων δεν αιτιολόγησε. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι τα ποσά ήταν αποταμιεύσεις, εισπράξεις λιανικής που ήδη φορολογήθηκαν, ή οικονομική βοήθεια από συγγενείς. Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς ως αναπόδεικτους, επικυρώνοντας την ορθότητα του καταλογισμού από τη φορολογική αρχή.

Η απόφαση 271/21-02-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020. Οι πράξεις αρχικά καταλόγισαν προσαύξηση περιουσίας (αδήλωτα εισοδήματα) από καταθέσεις μετρητών σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Ο προσφεύγων (εκμεταλλευτής ΤΑΞΙ) ισχυρίστηκε ότι οι καταθέσεις (2.930,00€ για το 2019 και 1.970,60€ για το 2020) προήλθαν από τις νόμιμες εισπράξεις της επιχείρησής του. Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι καταθέσεις αυτές καλύπτονται από τα δηλωθέντα ακαθάριστα έσοδά του, με αποτέλεσμα την πλήρη ακύρωση της πράξης του 2019 (από 1.450,35€ σε 0€). Για το 2020, η πράξη τροποποιήθηκε. Μόνο το ποσό των 233,32€ κρίθηκε ως φορολογητέο εισόδημα, οδηγώντας σε μείωση του συνολικού ποσού προς καταβολή από 1.090,94€ σε 115,50€.

Η απόφαση 688/30-04-2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018, η οποία επέβαλε φόρο και πρόστιμο συνολικού ύψους 6.228,20€. Η πράξη βασίστηκε σε έλεγχο που ξεκίνησε μετά από έκθεση της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων, διαπιστώνοντας ανεξήγητες πιστώσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς ύψους 12.582,22€, τις οποίες καταλόγισε ως εισόδημα από προσαύξηση περιουσίας. Απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα περί παραβίασης δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης και περί μη νομότυπης διενέργειας ελέγχου. Επίσης, απορρίφθηκε ο ισχυρισμός περί κάλυψης του ποσού μέσω ανάλωσης κεφαλαίου προηγούμενων ετών, καθώς ο φορολογούμενος δεν είχε δηλώσει μετρητά εκτός τραπεζικού συστήματος και οι καταθέσεις ήταν χρονικά κοντινές στις αναλήψεις, γεγονός που δεν συνάδει με επανακατάθεση παλαιών διαθεσίμων.

Η απόφαση 891 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της (με κύρια δραστηριότητα Λιανικό εμπόριο φαρμακευτικών ειδών) κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020, διατηρώντας καταλογισμό συνολικού ποσού €70.639,54 και €88.742,06 αντίστοιχα. Ο έλεγχος διαπίστωσε προσαύξηση περιουσίας, ύψους €123.412,05 (2019) και €179.276,88 (2020), από αναιτιολόγητες πρωτογενείς τραπεζικές καταθέσεις. Η προσφεύγουσα φορολογήθηκε με βάση τις γενικές διατάξεις, καθώς το προσδιορισθέν εισόδημα ήταν υψηλότερο από αυτό που προέκυψε με την έμμεση τεχνική της ανάλυσης ρευστότητας. Οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας για παράνομη χρήση έμμεσων τεχνικών και έλλειψη αιτιολογίας απορρίφθηκαν.

Η απόφαση 633/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, με τις οποίες καταλογίστηκαν ποσά ως προσαύξηση περιουσίας, βασιζόμενη σε αναιτιολόγητες πιστώσεις σε κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς. Η ΔΕΔ ακύρωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις για τυπικές πλημμέλειες, κρίνοντας ότι δεν τηρήθηκε κατ’ ουσίαν η διαδικασία της προηγούμενης ακρόασης. Συγκεκριμένα, η ελεγκτική αρχή δεν κάλεσε την προσφεύγουσα να αιτιολογήσει τις πιστώσεις (άρθρο 14 ΚΦΔ) και το Σημείωμα Διαπιστώσεων δεν παρείχε επαρκή αιτιολογία για τον προσδιορισμό του φόρου, στερώντας την αποτελεσματική άμυνα από την προσφεύγουσα. Η ελεγκτική αρχή καλείται να εκδώσει νέα πράξη σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης.

Η απόφαση 176/03.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων επιβολής προστίμου και διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι προσβαλλόμενες πράξεις προέκυψαν από έλεγχο που χρησιμοποίησε έμμεσες μεθόδους (άρθρο 28 ν.4172/2013) λόγω μη έκδοσης Αποδείξεων Παροχής Υπηρεσιών (ΑΠΥ) για εισπράξεις μέσω POS, λόγω λογιστικών διαφορών, και λόγω προσαύξησης περιουσίας από πρωτογενείς καταθέσεις αγνώστου πηγής. Ο έλεγχος προσδιόρισε τα ακαθάριστα έσοδα για το 2018 σε 53.500,00€ και για το 2019 σε 156.670,00€, βασιζόμενος σε διαθέσιμα στοιχεία (ΗΔΙΚΑ). Η ΔΕΔ επικύρωσε τις πράξεις, θεωρώντας βάσιμες και πλήρως αιτιολογημένες τις διαπιστώσεις του ελέγχου.

Η απόφαση 879/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2021, ύψους €44.019,77 (φόρος και πρόστιμο), που εξέδωσε η Δ.Ο.Υ. Βέροιας. Η πράξη εκδόθηκε λόγω διαπίστωσης προσαύξησης περιουσίας, καθώς εντοπίστηκαν αδικαιολόγητες πρωτογενείς καταθέσεις ύψους €91.290,98 στην προσφεύγουσα. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι τα ποσά προήλθαν από οικονομίες σε μετρητά του αποβιώσαντος συζύγου της. Παρόλο που η ελεγκτική υπηρεσία αναγνώρισε την ύπαρξη διαθέσιμου οικογενειακού κεφαλαίου προς ανάλωση, η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον ισχυρισμό της, καθώς η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε στοιχεία που να αποδεικνύουν σαφώς ότι οι καταθέσεις προήλθαν από το εν λόγω κεφάλαιο (πχ. καταθετήρια) και δεν δικαιολόγησε καταθέσεις από τρίτα πρόσωπα. Η Δ.Ε.Δ. προέβη μόνο σε τροποποίηση της αιτιολογίας της πράξης ως προς τη νομική βάση του προστίμου, από τον ν. 5104/2024 στον ν. 4987/2022.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου, για το φορολογικό έτος 2018, με συνολικό καταλογιζόμενο ποσό ύψους €39.533,29. Η πράξη εκδόθηκε λόγω διαπίστωσης προσαύξησης περιουσίας ύψους €69.083,88 από ανεξήγητες πρωτογενείς πιστώσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Ο προσφεύγων ζήτησε ακύρωση, επικαλούμενος ανάλωση κεφαλαίου προηγούμενων ετών, κέρδη εταιρείας, μισθώματα, μισθοδοσία συζύγου και δώρα γάμου, καθώς και παράνομη επιβολή προστίμου και ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς ως αβάσιμους, καθώς ο προσφεύγων δεν παρείχε επαρκείς αποδείξεις για την αιτιολόγηση των πιστώσεων. Κατέληξε στην επικύρωση της αρχικής πράξης της ΔΟΥ Σερρών.

Η απόφαση 910/19.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ακύρωση οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2021. Η αρχική πράξη είχε επιβάλει συνολικό ποσό φόρου και προστίμου €75.918,15 στον προσφεύγοντα, βασιζόμενη σε προσαύξηση περιουσίας ύψους €153.370,00, η οποία προέκυψε από ανεξήγητες πρωτογενείς καταθέσεις μετρητών. Ο προσφεύγων υποστήριξε ότι ο τραπεζικός του λογαριασμός χρησιμοποιήθηκε για τη διαχείριση της ατομικής επιχείρησης του πατέρα του (είσπραξη εσόδων μετρητών από πωλήσεις και άμεση πληρωμή υποχρεώσεων). Η ΔΕΔ, εξετάζοντας τα στοιχεία, διαπίστωσε ότι ο λογαριασμός χρησιμοποιήθηκε εκτενώς για την κάλυψη δραστηριοτήτων της επιχείρησης του πατέρα, με τις πιστώσεις (€186.714,26) να αντιστοιχούν σε εξόφληση υποχρεώσεων (€184.115,03). Κατά συνέπεια, η ΔΕΔ έκρινε βάσιμους τους ισχυρισμούς του, ακύρωσε την πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου, και μηδένισε την οριστική φορολογική υποχρέωση.

Η Απόφαση 1240/07.07.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων της Δ.Ο.Υ. Λάρισας για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε το προσωρινό διορθωτικό προσδιορισμό φόρου εισοδήματος και το σημείωμα διαπιστώσεων ελέγχου, υποστηρίζοντας ότι οι καταθέσεις μικροποσών σε τραπεζικούς λογαριασμούς συνιστούσαν εισόδημα από την άσκηση οικογενειακής επιχείρησης (εκμετάλλευση υπεραστικού λεωφορείου) το οποίο ήδη είχε φορολογηθεί. Η ΔΕΔ απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη, κρίνοντας ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις (σημείωμα διαπιστώσεων ελέγχου και προσωρινός διορθωτικός προσδιορισμός) δεν αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, κατά των οποίων προβλέπεται η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής βάσει του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας.