Η υπ' αριθμόν 281/21-02-2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε φυσικό πρόσωπο (επαγγελματίας ποδοσφαιριστής) κατά της πράξης εκτιμώμενου προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019, συνολικού ύψους 90.371,47 ευρώ. Η πράξη είχε εκδοθεί λόγω μη υποβολής δήλωσης, βάσει των ηλεκτρονικών αρχείων βεβαιώσεων αποδοχών που έδειχναν εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες 182.807,63€. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι αποδοχές ήταν ανείσπρακτες και ότι εισέπραξε μόνο ένα μέρος τους. Η Διεύθυνση απέρριψε τον ισχυρισμό, τονίζοντας ότι η ευθύνη για την εγκυρότητα και την ακρίβεια των βεβαιώσεων αποδοχών φέρουν οι εργοδότες και ότι τυχόν διαφορά για τις ανείσπρακτες αμοιβές αποτελεί αστική διαφορά που υπάγεται στα αρμόδια δικαστήρια.

Η απόφαση 344/04-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που αφορά πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμων για το φορολογικό έτος 2018. Ο προσφεύγων, ατομική επιχείρηση κατασκευαστικών εργασιών, αμφισβητούσε τον καταλογισμό φόρων λόγω της λήψης δεκατεσσάρων (14) εικονικών φορολογικών στοιχείων, συνολικής καθαρής αξίας 35.500 ευρώ, από άλλον επιτηδευματία. Η Δ.Ε.Δ. επικύρωσε το πόρισμα του ελέγχου, κρίνοντας ότι οι συναλλαγές ήταν ανύπαρκτες στο σύνολό τους. Απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί πραγματικών συναλλαγών, καθώς διαπιστώθηκε ότι οι εξοφλήσεις μέσω τραπεζών ήταν εικονικές (άμεσες αναλήψεις του εκδότη) και τα ιδιωτικά συμφωνητικά δεν είχαν υποβληθεί εμπρόθεσμα. Η συνολική οριστική φορολογική υποχρέωση ύψους €5.118,53 (εισοδήματος) και €12.423,25 (Φ.Π.Α.) επικυρώνεται.

Η απόφαση 156/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Γονικής Παροχής φορολογικού έτους 2014. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της πράξης και του προστίμου, υποστηρίζοντας ότι η αρχική λανθασμένη εκκαθάριση του φόρου (στο μισό της δηλωθείσας αξίας) ήταν σφάλμα της φορολογικής αρχής. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραβίασης της αρχής της προστατευόμενης εμπιστοσύνης λόγω παρέλευσης δέκα ετών. Ωστόσο, έκανε δεκτό ότι το πρόστιμο ανακρίβειας του άρθρου 54 του Ν.5104/2024 έπρεπε να επιβληθεί μόνο επί της διαφοράς φόρου που αντιστοιχούσε στην ανακρίβεια της δηλωθείσας αξίας των μεριδίων (7.594,49 ευρώ) σε σχέση με την αξία του ελέγχου, και όχι στην συνολική διαφορά που προέκυψε από το σφάλμα της διοίκησης. Καθώς η διαφορά ήταν μικρότερη του 20%, το πρόστιμο μειώθηκε από 50% (4.851,50 ευρώ) σε 10% (37,97 ευρώ), τροποποιώντας το συνολικό ποσό για καταβολή από 14.554,49 ευρώ σε 9.740,96 ευρώ.

Η απόφαση 680/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενάντια σε πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων για το φορολογικό έτος 2018, οι οποίες εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Λάρισας. Στον προσφεύγοντα καταλογίστηκαν συνολικά €95.610,80 (φόρος εισοδήματος, πρόστιμο άρθρου 58 και ειδική εισφορά αλληλεγγύης), €34.120,72 (διαφορά ΦΠΑ), €17.060,36 (πρόστιμο για μη έκδοση 3.031 φορολογικών στοιχείων) και €2.600,00 (πρόστιμο άρθρου 54). Ο έλεγχος έκρινε ότι ο προσφεύγων ήταν ο εν τοις πράγμασι υπεύθυνος της επιχείρησης, η οποία λειτουργούσε στο όνομα άλλου προσώπου (αχυράνθρωπος) και δεν είχε εκδώσει τις σχετικές αποδείξεις. Ο ισχυρισμός του προσφεύγοντα ότι η αμετάκλητη αθωωτική απόφαση του Πλημμελειοδικείου Αθηνών αποτελεί δεδικασμένο απορρίφθηκε, καθώς η αθώωση αφορούσε διαφορετικά αδικήματα και βασίστηκε σε αμφιβολίες, όχι σε ουσιαστική έρευνα φορολογικών ζητημάτων.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 500,00 € από την Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Θεσσαλονίκης για το φορολογικό έτος 2023. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω εκπρόθεσμης υποβολής τροποποιητικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος στις 01/10/2024. Η εταιρεία υποστήριξε ότι η τροποποίηση κατέστη αναγκαία μετά την απόφαση διανομής μερισμάτων στις 05/09/2024, παρά την ύπαρξη ζημίας, και ότι δεν υπήρχε δόλος. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι η καταληκτική ημερομηνία για την εμπρόθεσμη υποβολή ήταν η 09/08/2024. Επειδή η διαφορά φόρου προς καταβολή (€25.001,78) ήταν μεγαλύτερη των 100 € και η εταιρεία τηρεί διπλογραφικά βιβλία, το πρόστιμο των 500,00 € κρίθηκε ορθό βάσει του άρθρου 53 παρ. 2 του Ν.5104/2024, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας.

Η απόφαση 267/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αποδέχεται μερικώς την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά πράξεων προσδιορισμού φόρου του 3ου ΕΛ.ΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ για το φορολογικό έτος 2022. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και φόρου αμοιβών δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, κρίθηκε ότι οι πληρωμές σε αλλοδαπές εταιρείες για χρήση λογισμικού-πλατφόρμας καταχώρησης διαφημίσεων μέσω διαδικτύου συνιστούν δικαιώματα (royalties) κατά την έννοια του ν. 4172/2013, επικυρώνοντας τον καταλογισμό φόρου €32.279,23 και προστίμου €16.139,62. Ωστόσο, ακυρώθηκε το πρόστιμο του άρθρου 58Α ν.4987/2022 ύψους €6.027,27 για μη έκδοση φορολογικών στοιχείων, καθώς ο έλεγχος δεν προσδιόρισε με ακρίβεια το χρόνο και το πλήθος των συναλλαγών, βασιζόμενος μόνο σε ποσοτικό έλλειμμα απογραφής.

Η απόφαση 1326/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά της πράξης επιβολής προστίμου ύψους 250,00€ από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου, για το φορολογικό έτος 2020. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω εκπρόθεσμης υποβολής της 2ης τροποποιητικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, η οποία αφορούσε αναδρομικά ποσά. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η επιβολή του προστίμου ήταν μη νόμιμη, καθώς η δήλωση αφορούσε αναδρομικά κύριας σύνταξης και το επιπλέον ποσό φόρου προς καταβολή δεν υπερέβαινε τα 100€. Η Υπηρεσία όμως διαπίστωσε ότι η τροποποιητική δήλωση υποβλήθηκε εκπροθέσμως στις 09-08-2024 (ενώ έπρεπε να υποβληθεί έως 31-12-2023), σχετικά με αναδρομικά επικουρικής σύνταξης, και ότι η διαφορά φόρου μεταξύ της αρχικής και της 2ης τροποποιητικής δήλωσης ήταν μεγαλύτερη των 100€, απορρίπτοντας ως αβάσιμο τον ισχυρισμό του.

Η απόφαση 370/10-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «..........» (ΑΦΜ: ..........) κατά πολλαπλών οριστικών πράξεων μερικού διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ, και πράξεων επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2020 έως 2024. Η φορολογική αρχή καταλόγισε φόρους και πρόστιμα λόγω μη υποβολής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, μη τήρησης αξιόπιστου λογιστικού συστήματος και μη ανταπόκρισης στις προσκλήσεις ελέγχου, αλλά κυρίως λόγω έκδοσης εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες συναλλαγές, με συνολική καταλογιζόμενη διαφορά φόρου και προστίμων που υπερβαίνει τα 2,000,000€. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι ουδέποτε ανέπτυξε επαγγελματική δραστηριότητα και ότι τα τιμολόγια ήταν εικονικά και δεν εκδόθηκαν από αυτήν. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι η εταιρεία φέρει την αντικειμενική και πραγματική ευθύνη για την έκδοση των εικονικών στοιχείων και τη μη τήρηση των φορολογικών υποχρεώσεων.

Η απόφαση 994/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της κληρονόμου κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ. Η φορολογική αρχή είχε επαναπροσδιορίσει τη φορολογητέα αξία κληρονομηθέντος ακινήτου (οικόπεδο εκτός σχεδίου) από 158.989,34€ σε 247.994,52€, οδηγώντας σε διαφορά φόρου 8.900,52€ και πρόστιμο 4.450,26€. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε εσφαλμένο προσδιορισμό της αγοραίας αξίας και λανθασμένη επιβολή προστίμου 50%. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσδιορισμός της αξίας στα 150€/τ.μ. ήταν ορθός, καθώς στηρίχθηκε σε προγενέστερη αποδεκτή προεκτίμηση του ίδιου ακινήτου. Επίσης, επιβεβαίωσε την ορθότητα του προστίμου 50%, καθώς η διαφορά φόρου υπερέβαινε το 50% του αρχικά δηλωθέντος φόρου, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 94,7%.

Η απόφαση (Αριθμ. 881/16.05.2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2018, η οποία επέβαλε στον προσφεύγοντα συνολική οφειλή ύψους 297.500,00€ (φόρος, πρόστιμο, εισφορά). Η οφειλή προέκυψε από την καταγραφή ως εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα μιας προσαύξησης περιουσίας ύψους 500.000,00€, λόγω είσπραξης δύο επιταγών αγνώστου πηγής. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι τα ποσά αφορούσαν πωλήσεις μετοχών που είχαν φορολογηθεί, ωστόσο η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον ισχυρισμό καθώς τα σχετικά αποδεικτικά έγγραφα ήταν ξενόγλωσσα, χωρίς μετάφραση ή θεώρηση, και δεν παρασχέθηκαν δεδομένα για την τιμή και τον χρόνο κτήσης των μετοχών.