Η απόφαση 467/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων εκτιμώμενου προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Ξάνθης. Οι πράξεις βασίστηκαν σε εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες στη Ρουμανία, τα οποία γνωστοποιήθηκαν μέσω αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι είναι κάτοικος εξωτερικού, αλλά τα πληροφοριακά συστήματα της ΑΑΔΕ τον έδειχναν ως φορολογικό κάτοικο Ελλάδας. Καθώς οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν ηλεκτρονικά (31/10/2023 και 30/09/2024), η προθεσμία των 30 ημερών για την άσκηση της προσφυγής είχε παρέλθει όταν αυτή υποβλήθηκε στις 22/11/2024, κρίνοντας την εκπρόθεσμη.

Η απόφαση 725/02-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ανώνυμης εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Η προσφεύγουσα καταλογίστηκε με συνολική διαφορά φόρου εισοδήματος και πρόστιμο 35.807,99€ και συνολική διαφορά ΦΠΑ και πρόστιμο 30.930,66€, λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων από την επιχείρηση «.................». Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι τα τιμολόγια ήταν εικονικά ως προς το σύνολο των συναλλαγών, βασιζόμενος σε πορίσματα άλλων ελέγχων που έδειχναν ότι η εκδότρια ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτη και ότι οι επικαλούμενες εξοφλήσεις ήταν μεθοδευμένες (μετρητά, μεταφορές). Η ΔΕΔ έκρινε πως οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας ότι οι συναλλαγές ήταν πραγματικές ήταν αβάσιμοι, καθώς το βάρος της απόδειξης βάρυνε την ίδια.

Με την προσβαλλόμενη πράξη αποφασίσθηκε η παρακράτηση από τη σύνταξη της εκκαλούσας, τέως υπαλλήλου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ποσοστού ίσου με το ¼ αυτής, σε μηνιαίες δόσεις, αρχής γενομένης από τη σύνταξη του μηνός Φεβρουαρίου 2015 μέχρις εξοφλήσεως του συνολικού ποσού των 14.795,98 ευρώ, εκ των οποίων α) ποσό 14.121,81 ευρώ αντιστοιχεί σε διαφορά αποδοχών, που φέρεται ότι εισέπραξε αυτή αχρεωστήτως κατά το χρονικό διάστημα από 11.7.2002 μέχρι 5.6.2014, κατόπιν ανάκλησης της πράξης μετάταξής της από την κατηγορία ΥΕ Κλάδου Προσωπικού Καθαριότητας με βαθμό Δ΄ σε ομοιόβαθμη κενή οργανική θέση της ανώτερης κατηγορίας ΔΕ, Κλάδου Διοικητικού – Λογιστικού του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, λόγω του ότι διαπιστώθηκε ότι ο τίτλος σπουδών που είχε υποβάλει για τη μετάταξή της, ήταν πλαστός και β) ποσό 674,17 ευρώ αντιστοιχεί σε αποδοχές που φέρεται ότι εισέπραξε αχρεωστήτως κατά την έξοδό της από την υπηρεσία και συγκεκριμένα κατά το χρονικό διάστημα από 7.6.2014 έως 30.6.2014.

Η απόφαση 362/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής ενός φυσικού προσώπου και την ακύρωση της Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019. Η φορολογική αρχή είχε προσδιορίσει κύριο φόρο εισοδήματος και εισφορά αλληλεγγύης (συνολικά 21.575,80€) με βάση εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες στη Ρουμανία. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Ρουμανίας το 2019, προσκομίζοντας πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας, άδειες παραμονής και στοιχεία εργασίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων ήταν φορολογικός κάτοικος Ρουμανίας και, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4172/2013 και τη Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδας-Ρουμανίας, δεν φορολογείται στην Ελλάδα για εισόδημα αλλοδαπής προέλευσης.

Η απόφαση 438/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φυσικών προσώπων για το φορολογικό έτος 2019, ύψους 63.778,73€. Η φορολογική αρχή είχε προχωρήσει σε εκτίμηση λόγω μη υποβολής δήλωσης, παρά το εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες στη Γερμανία. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Γερμανίας για το 2019 και προσκόμισε σχετικά δικαιολογητικά, συμπεριλαμβανομένων πιστοποιητικών φορολογικής κατοικίας και συμβάσεων εργασίας. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο ισχυρισμός είναι βάσιμος, καθώς μάλιστα είχε ήδη αναγνωριστεί η φορολογική του κατοικία αλλοδαπής από τη Δ.Ο.Υ. Κατοίκων Εξωτερικού, εγκρίνοντας την υπαγωγή του στον ειδικό τρόπο φορολόγησης του άρθρου 5Γ του Ν. 4172/2013. Συνεπώς, η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται.

Η Απόφαση 742/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος Φ.Π. φορολογικού έτους 2019 της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Η φορολογική αρχή είχε προσδιορίσει φόρο, θεωρώντας την προσφεύγουσα φορολογικό κάτοικο Ελλάδας, για εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες (23.345,94 ευρώ) που απέκτησε στη Ρουμανία, βάσει διασταυρώσεων δεδομένων. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι ήταν κάτοικος Ρουμανίας για το 2019 (προσκομίζοντας πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας, βεβαίωση εισοδήματος και στοιχεία διαμονής/εργασίας) και ότι το εισόδημα υπέκειτο σε αποκλειστική φορολόγηση στη Ρουμανία δυνάμει της Σύμβασης Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδας – Ρουμανίας (ν.2279/1955). Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι το κέντρο των ζωτικών συμφερόντων της προσφεύγουσας βρισκόταν στη Ρουμανία. Ως εκ τούτου, έγινε δεκτή η προσφυγή και διατάχθηκε η διενέργεια νέας εκκαθάρισης για το έτος 2019.

Εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες:..αποτελεί εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, υποκείμενο σε φόρο εισοδήματος, και το χρηματικό ποσό που καταβάλλεται ως αποζημίωση δυνάμει δικαστικής αποφάσεως σε μισθωτό ή συνταξιούχο, λόγω παράνομης παραλείψεως προαγωγής του, κατά το μέρος που αντιστοιχεί στις αποδοχές τις οποίες, αν είχε προαχθεί, θα δικαιούτο και θα εισέπραττε, πλέον των όσων εισέπραξε. Διότι η παροχή αυτή, ανεξάρτητα από το χαρακτήρα της ως αποζημιώσεως από αδικοπραξία (άρθρο 914, 71 ΑΚ ή 105, 106 Εισ. Ν.Α.Κ.) πάντως δεν παύει να αποτελεί, στην πραγματικότητα, εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες με την έννοια που δίδεται από την προπαρατεθείσα φορολογικού δικαίου διάταξη, εφόσον οφείλεται εξαιτίας της παροχής μισθωτών υπηρεσιών και επιδικάστηκε στο μισθωτό (ή συνταξιούχο) ως ζημία ένεκα της απώλειας εισοδημάτων από την προσφορά των μισθωτών υπηρεσιών του, τα οποία φορολογούνται με βάση την εν λόγω διάταξη, ενώ, εκ τρίτου, δεν προβλέπεται από την διάταξη αυτήν ή άλλη διάταξη νόμου απαλλαγή της αποζημίωσης που λαμβάνει τη θέση των οφειλόμενων αποδοχών (ή σύνταξης) που παρανόμως δεν καταβλήθηκαν. Επομένως η αμφισβήτηση που προέκυψε μεταξύ της υπ’αριθμ. 2236/1999 αποφάσεως της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας και της υπ’αριθμ. 96/1990 αποφάσεως του Α’ Τμήματος του Αρείου Πάγου ως προς την έννοια της διατάξεως του άρθρου 40 παρ. 1 του Ν.Δ. 3323/1955 πρέπει να αρθεί υπέρ της γνώμης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.

Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος 2019, η οποία εκδόθηκε λόγω μη υποβολής δήλωσης και συμπεριέλαβε εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες ύψους 177.177,14 € που απέκτησε από την Γερμανία. Ο προσφεύγων, ιρλανδικής υπηκοότητας, ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Γεωργίας για το έτος 2019, όπου διέμενε πάνω από 183 ημέρες και είχε το κέντρο των ζωτικών του συμφερόντων (οικογενειακή εστία, εργασία). Προς επίρρωση των ισχυρισμών του προσκόμισε μεταξύ άλλων πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας Γεωργίας, στοιχεία εργασίας στην αλλοδαπή και προηγούμενες αποφάσεις της ΔΕΔ που τον αναγνώριζαν ως κάτοικο εξωτερικού. Η ΔΕΔ δέχθηκε ότι ο προσφεύγων ήταν φορολογικός κάτοικος Γεωργίας και συνεπώς φορολογείται στην Ελλάδα μόνο για εισόδημα ελληνικής πηγής (τόκοι), οδηγώντας στην αποδοχή της προσφυγής και την τροποποίηση της πράξης.

Η απόφαση (Αριθμός 601, ημερομηνία 10/04/2025) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 100,00€, που επιβλήθηκε για εκπρόθεσμη υποβολή της 1ης τροποποιητικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2022. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι η καθυστέρηση δεν οφειλόταν σε δική της υπαιτιότητα, καθώς ο αρμόδιος φορέας ανάρτησε τα αναθεωρημένα στοιχεία αποδοχών στις 15/05/2023, μετά την εμπρόθεσμη υποβολή της αρχικής δήλωσης και αφού είχε παρέλθει η καταληκτική ημερομηνία υποβολής βεβαιώσεων (28/02/2023). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκανε δεκτό τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι οι τροποποιητικές δηλώσεις, οι οποίες υποβάλλονται εκπρόθεσμα λόγω καθυστέρησης του φορέα, θεωρούνται εμπρόθεσμες εφόσον υποβληθούν εντός του φορολογικού έτους έκδοσης των βεβαιώσεων, με αποτέλεσμα την ακύρωση του προστίμου.

Η Απόφαση 149/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξετάζει εκ νέου, κατόπιν αναπομπής από το Διοικητικό Πρωτοδικείο, ενδικοφανή προσφυγή κατά της σιωπηρής απόρριψης αίτησης μερικής ανάκλησης/τροποποίησης δήλωσης φόρου εισοδήματος οικονομικού έτους 2014 (χρήση 2013). Η διαφορά αφορά τη φορολόγηση ποσού 38.709,77 ευρώ που προήλθε από την εκκαθάριση του Επενδυτικού Λογαριασμού Κάλυψης Στεγαστικών Παροχών του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Η ΔΕΔ κρίνει ότι το ποσό αυτό συνιστά εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, με δικαίωμα είσπραξης που αποκτήθηκε στις 18/01/2013. Ως εκ τούτου, αποτελεί φορολογητέο εισόδημα της χρήσης 2013 (οικ. έτος 2014). Η ΔΕΔ απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή, επιβεβαιώνοντας ότι το ποσό πρέπει να ληφθεί υπόψη για την εκκαθάριση των φορολογικών υποχρεώσεων του οικονομικού έτους 2014.