Η απόφαση 258/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρείας κατά 36 πράξεων επιβολής προστίμου (€100 έκαστη), συνολικού ποσού €3.600, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Βέροιας. Τα πρόστιμα αφορούσαν την εκπρόθεσμη υποβολή αρχικών περιοδικών δηλώσεων Φ.Π.Α. για τις διαχειριστικές περιόδους 2011, 2012 και 2013. Η εταιρεία επικαλέστηκε παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου. Η ΔΕΔ δέχθηκε ότι το δικαίωμα επιβολής προστίμων για τις περιόδους 2011 και 2012 είχε παραγραφεί (λήξη 31/12/2022 και 31/12/2023 αντίστοιχα), καθώς οι πράξεις εκδόθηκαν αργότερα (16/09/2024). Συνεπώς, ακυρώθηκαν 24 πράξεις. Ωστόσο, για το 2013, η παραγραφή δεν είχε συμπληρωθεί (λήξη 31/12/2024), με αποτέλεσμα να επικυρωθούν οι 12 πράξεις που αφορούσαν το έτος αυτό, οδηγώντας σε τελικό καταλογιζόμενο πρόστιμο €1.200.

Η απόφαση 76 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντα κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και Πράξης Επιβολής Προστίμου, φορολογικού έτους 2019. Ο καταλογισμός ύψους 2.698,58 ΕΥΡΩ προήλθε από τη μη αναγνώριση δαπανών συνολικής καθαρής αξίας 7.710,00 ΕΥΡΩ, οι οποίες βασίζονταν σε εικονικά φορολογικά στοιχεία που έλαβε ο προσφεύγων από δύο εκδότες. Η ΔΕΔ επικύρωσε την πράξη, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή τεκμηρίωσε πλήρως την εικονικότητα των συναλλαγών, καθώς οι εκδότριες εταιρείες κρίθηκαν συναλλακτικώς ανύπαρκτες, βάσει της έλλειψης εγκαταστάσεων, προσωπικού, αγορών ή φορολογικής συμμόρφωσης. Απορρίφθηκαν όλοι οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί έλλειψης αιτιολογίας, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας (καθώς πρόκειται για διοικητική κύρωση) και φορολόγησης πλασματικού εισοδήματος.

Η απόφαση 185 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «……………………………….» κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων, συνολικού ύψους 28.939,60€, για το οικονομικό έτος 2014 (χρήση 2013). Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση των πράξεων υποστηρίζοντας ότι η αξίωση του Δημοσίου ήταν παραγεγραμμένη, αμφισβήτησε την εικονικότητα των στοιχείων και επικαλέστηκε την καλή της πίστη ως λήπτρια. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, καθώς τα πληροφοριακά δελτία από άλλη φορολογική αρχή θεωρούνται συμπληρωματικά στοιχεία που δικαιολογούν την επιμήκυνση της παραγραφής στη δεκαετία. Επίσης, η ΔΕΔ επιβεβαίωσε την εικονικότητα των δέκα φορολογικών στοιχείων, βασιζόμενη στα πορίσματα ελέγχου που έκριναν τις εκδότριες επιχειρήσεις συναλλακτικά ανύπαρκτες, και κρίνοντας ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς περί καλοπιστίας.

Η απόφαση 673/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας υπό εκκαθάριση εταιρείας και των εταίρων της κατά τεσσάρων Πράξεων Επιβολής Προστίμου ΚΒΣ της Δ.Ο.Υ. Κηφισιάς για τις διαχειριστικές χρήσεις 2007, 2008, 2009 και 2010. Τα πρόστιμα είχαν επιβληθεί λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η ΔΕΔ δέχτηκε την προσφυγή και ακύρωσε όλες τις προσβαλλόμενες πράξεις. Η ακύρωση θεμελιώθηκε στον ισχυρισμό της παραγραφής, καθώς κρίθηκε, βάσει τελεσίδικης απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου, ότι η κοινοποίηση των πράξεων (η οποία πραγματοποιήθηκε το 2020) έγινε πέραν του προβλεπόμενου χρόνου παραγραφής, καθιστώντας τον σχετικό καταλογισμό μη νόμιμο.

Η απόφαση 976 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ανώνυμης βιομηχανικής εταιρίας κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και Φ.Π.Α. για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα ζήτησε, έλαβε και καταχώρησε στα βιβλία της εικονικά φορολογικά στοιχεία, συνολικής καθαρής αξίας 16.073,60 ΕΥΡΩ, για συναλλαγές προπανίου που ήταν ανύπαρκτες στο σύνολό τους. Η εταιρία ισχυρίστηκε ότι οι συναλλαγές ήταν πραγματικές λόγω των υψηλών αναγκών της σε προπάνιο. Παρόλα αυτά, η απόρριψη βασίζεται σε στοιχεία ελέγχου (σημειώσεις οδηγού, ταχογράφοι) που αποδεικνύουν ότι το βυτιοφόρο όχημα του εκδότη των στοιχείων δεν μετέβη στις εγκαταστάσεις της προσφεύγουσας. Η απόφαση επικυρώνει τις πράξεις καταλογισμού φόρου και προστίμων, διαμορφώνοντας συνολική οφειλή 6.992,02 ΕΥΡΩ για Φόρο Εισοδήματος και 5.786,49 ΕΥΡΩ για Φ.Π.Α.

Η Απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) 556/2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και Φ.Π.Α. και Προστίμων της Δ.Ο.Υ. Πατρών για το φορολογικό έτος 2019. Οι προσβαλλόμενες πράξεις, συνολικού ύψους €31.233,14, καταλογίστηκαν λόγω λήψης 94 τιμολογίων συνολικής καθαρής αξίας €44.000,00, τα οποία κρίθηκαν εικονικά στο σύνολο της συναλλαγής. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο εκδότης των τιμολογίων ήταν συναλλακτικώς ανύπαρκτος, στερούμενος υλικοτεχνικής υποδομής και ειδικότητας, ενώ ο προσφεύγων δεν απέδειξε την αλήθεια των συναλλαγών ούτε την καλή του πίστη, απορρίπτοντας όλους τους ισχυρισμούς του.

Η απόφαση αποτελεί μερική αποδοχή ενδικοφανής προσφυγής εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος Νομικών Προσώπων (ΦΕνπ), ΦΠΑ και προστίμων για τα φορολογικά έτη 2016-2018. Η φορολογική αρχή είχε καταλογίσει αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη βασιζόμενη σε ανεξήγητες τραπεζικές πιστώσεις. Η απόφαση επικυρώνει όλες τις πράξεις ΦΕνπ και ΦΠΑ, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς περί παραγραφής και αβάσιμης φορολόγησης των πιστώσεων. Ωστόσο, γίνεται δεκτός ο ισχυρισμός περί ευνοϊκότερου καθεστώτος κυρώσεων, τροποποιώντας τις πράξεις επιβολής προστίμου του άρθρου 57 παρ. 6 ν. 5104/2024. Τα εν λόγω πρόστιμα αντικαθίστανται από πρόστιμα του άρθρου 54 παρ. 2 ν. 5104/2024, διασφαλίζοντας τον ΦΠΑ μέσω του προστίμου ανακρίβειας δήλωσης, με αποτέλεσμα τη μείωση του συνολικού καταλογιζόμενου ποσού προστίμων στις σχετικές πράξεις.

Η απόφαση 98/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υπέβαλε μια λυθείσα και εκκαθαρισθείσα ομόρρυθμη εταιρεία γραφείου τελετών. Η εταιρεία προσέβαλε τέσσερις οριστικές πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ για τις διαχειριστικές/φορολογικές περιόδους 01/01/2013 – 31/12/2013, 01/01/2014 – 31/12/2014, 01/01/2015 – 31/12/2015 και 01/01/2016 – 31/12/2016, συνολικού ποσού φόρου και προστίμων άνω των 160.000€. Ο κύριος λόγος της προσφυγής ήταν ότι δαπάνες που έγιναν για λογαριασμό πελατών δεν λογίζονται ως αμοιβή της εταιρείας. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, διότι διαπιστώθηκε ότι η ίδια εταιρεία είχε ήδη υποβάλει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί τελεσίδικα με την υπ’ αριθ. 537/12.03.2020 απόφαση, παραβιάζοντας την αρχή του μη επιτρεπτού της άσκησης δεύτερης προσφυγής.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ. 218/10-02-2025) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της ομόρρυθμης εταιρείας «.... ΚΑΙ ΣΙΑ Ο.Ε.» κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα έλαβε τρία εικονικά φορολογικά στοιχεία, συνολικής καθαρής αξίας 15.500,20€ και ΦΠΑ 3.720,05€, από μια εκδότρια επιχείρηση που κρίθηκε ως συναλλακτικώς ανύπαρκτη (λόγω έλλειψης αγορών, προσωπικού και μόνιμων εγκαταστάσεων). Οι προσβαλλόμενες πράξεις καταλογίζουν συνολικά 5.580,07€ ΦΠΑ και 6.742,59€ Φόρο Εισοδήματος, συμπεριλαμβανομένων των προστίμων. Η ΔΕΔ επικυρώνει τις πράξεις, κρίνοντας ότι η αιτιολογία είναι επαρκής και απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί αναδρομικής εφαρμογής επιεικέστερης κύρωσης και παραβίασης της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

Η απόφαση 195/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης υπό εκκαθάριση και ο νόμιμος εκπρόσωπός της. Η προσφυγή στρεφόταν κατά τεσσάρων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ειδικής ασφαλιστικής εισφοράς υπέρ ΕΛΓΑ για τις διαχειριστικές περιόδους 2004, 2005, 2006 και 2007, με συνολικό καταλογιζόμενο ποσό άνω των 300.000 ευρώ. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς περί παραγραφής, καθώς διαπίστωσε ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν και κοινοποιήθηκαν εντός της ετήσιας προθεσμίας από την κοινοποίηση των δικαστικών αποφάσεων που ακύρωσαν τις αρχικές πράξεις για τυπικούς λόγους. Επιπλέον, απέρριψε τους ισχυρισμούς για μη ορθή κοινοποίηση και μη απόδειξη αδυναμίας ελεγκτικών επαληθεύσεων, καθώς και τον ισχυρισμό για συνυπολογισμό παλαιότερων καταβολών.