Η απόφαση 147/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων προσδιορισμού φόρου (εισοδήματος, ΦΠΑ) και επιβολής προστίμων (ΦΠΑ, ΚΒΣ) για τη χρήση 2009 (οικονομικό έτος 2010), λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων. Η Δ.Ε.Δ. έκανε μερική αποδοχή της προσφυγής. Απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής για τον φόρο εισοδήματος και το πρόστιμο ΚΒΣ, δεχόμενη τη δεκαετή παραγραφή λόγω συμπληρωματικών στοιχείων (31/12/2020), και επικύρωσε την οριστική πράξη φόρου εισοδήματος ύψους 12.052,32 €. Ωστόσο, ακύρωσε τις πράξεις προσδιορισμού ΦΠΑ (9.939,00 €) και επιβολής προστίμου ΦΠΑ (1.995,00 €) λόγω παραγραφής πενταετίας (31/12/2015), καθώς δεν είχε εκδοθεί αρχική πράξη ΦΠΑ. Επίσης, η πράξη επιβολής προστίμου Κ.Β.Σ. τροποποιήθηκε σε 2.500,00 € (από 8.400,00 €) βάσει των ευμενέστερων διατάξεων του Ν.4174/2013, σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ 2319/2021. Τέλος, απέρριψε τους ισχυρισμούς περί μη εικονικότητας και καλής πίστης του προσφεύγοντα.

Η απόφαση 194/4.2.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας περιορισμένης ευθύνης υπό εκκαθάριση και του νομίμου εκπροσώπου της, επικυρώνοντας έξι οριστικές πράξεις επιβολής προστίμου ΚΒΣ από τη Δ.Ο.Υ. Λιβαδειάς, που αφορούν τις διαχειριστικές περιόδους 2003 έως 2008. Οι πράξεις είχαν αρχικά ακυρωθεί από το δικαστήριο για τυπικούς λόγους (μη σύνταξη απόδειξης παραλαβής βιβλίων) και εκδόθηκαν εκ νέου. Οι προσφεύγοντες ισχυρίστηκαν παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου, μη νόμιμη κοινοποίηση και παραλείψεις στη διαδικασία του ελέγχου (όπως η μη πρόσκληση του άρθρου 4 του Ν. 3610/2007). Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς περί παραγραφής, καθώς οι πράξεις κοινοποιήθηκαν εντός της ετήσιας προθεσμίας. Επίσης, έκρινε ότι οι διαπιστώσεις του ελέγχου είναι βάσιμες, καθώς η μη προσκόμιση των βιβλίων κατέστησε αδύνατη την πραγματοποίηση επαληθεύσεων, ενώ οι προσφεύγοντες δεν αμφισβήτησαν την ουσία των παραβάσεων.

Η υπ' αριθμ. 1131/17.06.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής διαχειριστή λυθείσας κοινοπραξίας κατά της άρνησης απαλλαγής του από την αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές ΦΠΑ και προστίμου ΚΒΣ της χρήσης 2004. Η ΔΕΔ, κατ' εφαρμογή δικαστικής απόφασης, έκρινε την αίτηση με βάση τις διατάξεις του άρθρου 49 ΚΦΔ. Η ΔΕΔ δέχτηκε εν μέρει την προσφυγή, απαλλάσσοντας τον προσφεύγοντα από την ευθύνη για το πρόστιμο ΚΒΣ (76.336,00€), καθώς αυτό το είδος οφειλής δεν εμπίπτει πλέον στις περιπτώσεις αλληλέγγυας ευθύνης του άρθρου 49 ΚΦΔ. Όμως, απέρριψε τον ισχυρισμό του περί έλλειψης υπαιτιότητας για την οφειλή ΦΠΑ (85.091,84€), κρίνοντας ότι δεν αποδείχθηκε πλήρως η μη πραγματική ανάμειξη στη διαχείριση της κοινοπραξίας.

Η απόφαση 386/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντα κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος, ΦΠΑ και πράξεων επιβολής προστίμων της Δ.Ο.Υ. Σπάρτης για τις χρήσεις 2013 έως 2015. Ο προσφεύγων καταλογίστηκε ως ο υποκρυπτόμενος εκδότης εικονικών φορολογικών στοιχείων (25 τιμολόγια συνολικής αξίας 395.632,02€) στον τομέα των κατασκευών, χρησιμοποιώντας την επωνυμία του αδερφού του, ο οποίος είχε αποχωρήσει στο εξωτερικό. Απορρίφθηκε ο ισχυρισμός περί παραγραφής, καθώς τα στοιχεία από την Οικονομική Αστυνομία κρίθηκαν ως συμπληρωματικά, παρατείνοντας την παραγραφή σε δεκαετή, ειδικά για τον ΦΠΑ του 2014 που υπερβαίνει τα όρια φοροδιαφυγής (€63.232,53). Απορρίφθηκε επίσης ο ισχυρισμός περί ύπαρξης αφανούς εταιρείας λόγω έλλειψης γραπτής σύμβασης.

Η απόφαση 471/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ανώνυμης εταιρείας κατά πράξεων επιβολής προστίμου συνολικού ύψους €7.500, επιβληθέντων για τις χρήσεις 2013, 2014 και 2015. Τα πρόστιμα αφορούσαν τη λήψη και καταχώριση εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες ή μερικώς ανύπαρκτες συναλλαγές. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις διαπιστώσεις του ελέγχου, οι οποίες βασίστηκαν σε εκθέσεις της ΥΕΔΔΕ Θεσσαλονίκης που τεκμηρίωναν την εικονικότητα των προμηθευτών λόγω έλλειψης απαραίτητης υλικοτεχνικής υποδομής και προσωπικού. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί παραγραφής για το 2013, κρίνοντας ότι εφαρμόζεται η 10ετής προθεσμία, καθώς η παράβαση συνιστά φοροδιαφυγή.

Η απόφαση 195/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης υπό εκκαθάριση και ο νόμιμος εκπρόσωπός της. Η προσφυγή στρεφόταν κατά τεσσάρων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ειδικής ασφαλιστικής εισφοράς υπέρ ΕΛΓΑ για τις διαχειριστικές περιόδους 2004, 2005, 2006 και 2007, με συνολικό καταλογιζόμενο ποσό άνω των 300.000 ευρώ. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς περί παραγραφής, καθώς διαπίστωσε ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν και κοινοποιήθηκαν εντός της ετήσιας προθεσμίας από την κοινοποίηση των δικαστικών αποφάσεων που ακύρωσαν τις αρχικές πράξεις για τυπικούς λόγους. Επιπλέον, απέρριψε τους ισχυρισμούς για μη ορθή κοινοποίηση και μη απόδειξη αδυναμίας ελεγκτικών επαληθεύσεων, καθώς και τον ισχυρισμό για συνυπολογισμό παλαιότερων καταβολών.

Χρόνος παραγραφής προκειμένου να θεωρηθούν φορολογικά περαιωμένες οι χρήσεις 2011, 2012 και 2013, επί υποθέσεων για τις οποίες ορκωτός ελεγκτής λογιστής έχει χορηγήσει έκθεση φορολογικής συμμόρφωσης (εφαρμογή ή μη του χρονικού περιορισμού της παρ. 2 του άρθρου 5 της ΑΥΟ ΠΟΛ 1159/2011). (...) Εφαρμοστέα εν προκειμένω είναι η προθεσμία παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου για την επιβολή του φόρου και όχι ο περιορισμός της 18μηνης παραγραφής της παρ. 2 του άρθρου 5 της ΑΥΟ ΠΟΛ 1159/2011, οπότε η χρήση 2011 είναι ήδη φορολογικά περαιωμένη (ναι μεν η 5ετία συμπληρώνεται μετά την 1-1-2014, όμως είναι χρήση πέραν του προηγουμένου έτους προ της δημοσιεύσεως του ν. 4174/2013) και κατά συνέπεια γι’ αυτήν παρέλκει η έκφραση γνώμης εκ μέρους της ΕΛΤΕ για τις υποθέσεις της χρήσης αυτής, σε αντίθεση προς τις χρήσεις 2012 και 2013, για τις οποίες γίνεται δεκτό όπως ρητά διατυπώθηκε με τη γνωμοδότηση Ν.Σ.Κ. 268/2017 (Α΄Ολομ.), ότι ο αρχικός πενταετής χρόνος παραγραφής συνταγματικώς επιτρεπτά τρέπεται σε εικοσαετή, δεδομένου ότι η πενταετία συμπληρώνεται μετά την 1-1-2014, σύμφωνα με το ν.4174/2013 [άρθρο 36 παρ.3 σε συνδυασμό με το άρθρο 66 (72) παρ.11 και το άρθρο 67 (73)], άρα για τις χρήσεις αυτές πρέπει να διατυπωθεί γνώμη εκ μέρους της ΕΛΤΕ.

Η απόφαση 372/10.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τις χρήσεις 2018 έως 2021. Οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν λόγω της μη έκδοσης αγνώστου πλήθους αποδείξεων λιανικής πώλησης για διαδικτυακές πωλήσεις. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, ακυρότητα ελέγχου, παραγραφή του ΦΠΑ 2018 και μη συμψηφισμό ζημίας του 2017. Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο έλεγχος διενεργήθηκε νόμιμα εντός παραγραφής και ότι η ζημία του 2017 δεν μπορούσε να συμψηφιστεί βάσει της φορολογικής νομοθεσίας. Ως εκ τούτου, οι αρχικές καταλογιστικές πράξεις επικυρώνονται.

Η απόφαση 39/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά πράξεων προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τις χρήσεις 2012 έως 2021, προερχόμενες από τον Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Ο έλεγχος βασίστηκε σε πορίσματα της Δ.Ε.Ο.Ε. αναφορικά με αποκρυπτόμενη φορολογητέα ύλη και προσαύξηση περιουσίας. Απορρίφθηκε ο ισχυρισμός περί παραγραφής του φορολογικού έτους 2016, καθώς η φοροδιαφυγή ξεπερνούσε τις €100.000, εφαρμόζοντας τη δεκαετή προθεσμία. Επίσης απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί περί εσφαλμένου υπολογισμού του εισοδήματος από την κατασκευαστική δραστηριότητα και οι περισσότεροι ισχυρισμοί για ελεγχόμενες πιστώσεις. Έγινε δεκτή μερική τροποποίηση της πράξης του 2016 μόνο για μία συγκεκριμένη τραπεζική επιταγή ποσού 2.000,12€, καθώς κρίθηκε ότι δεν αποτελούσε εισόδημα του προσφεύγοντα.

Η απόφαση 799/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της υπό εκκαθάριση ετερόρρυθμης εταιρίας «............» και επικυρώνει έξι πράξεις προσδιορισμού φόρου και επιβολής προστίμων για τις διαχειριστικές περιόδους 2012 και 2013. Οι πράξεις αφορούσαν τη λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων συνολικής καθαρής αξίας 245.545,00 ΕΥΡΩ για το 2012 και 740.322,00 ΕΥΡΩ για το 2013, με αποτέλεσμα την καταλόγιση φόρων εισοδήματος, Φ.Π.Α. και προστίμων συνολικού ύψους 1.033.243,99 ΕΥΡΩ. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, κρίνοντας ότι τα πληροφοριακά δελτία του 2023 αποτελούσαν συμπληρωματικά στοιχεία που δικαιολογούσαν την επέκταση της παραγραφής στη δεκαετία λόγω φοροδιαφυγής (άρθρο 66 ν. 4174/2013). Επίσης, επικυρώθηκε η κρίση για την εικονικότητα των συναλλαγών, δεδομένου ότι οι εκδότριες εταιρείες κρίθηκαν συναλλακτικώς ανύπαρκτες.