Η απόφαση 88/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019. Η πράξη καταλόγιζε συνολικό ποσό €63.954,88. Ο καταλογισμός βασίστηκε σε μη εκπιπτόμενες δαπάνες ύψους €89.496,34 (κυρίως λόγω εξόφλησης φορολογικών στοιχείων άνω των €500 χωρίς τραπεζικό μέσο και μη απόδειξη δαπανών καυσίμων) και σε μη συμπεριληφθέν έσοδο €10.000 από πώληση μηχανήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί αοριστίας της έκθεσης ελέγχου, περί ανωτέρας βίας (πλημμύρα) για τη μη προσκόμιση παραστατικών και περί παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας.

Η απόφαση 367/10.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την εν μέρει αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής από ατομική επιχείρηση οδικών μεταφορών κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ για τις περιόδους 2018 και 2019. Η φορολογική αρχή είχε απορρίψει την έκπτωση ΦΠΑ εισροών για δαπάνες πετρελαίου, ανταλλακτικών και επισκευών, λόγω έλλειψης αναγραφής του αριθμού κυκλοφορίας των επαγγελματικών οχημάτων στα τιμολόγια. Η ΔΕΔ έκανε εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό του προσφεύγοντα μόνο για δύο τιμολόγια του 2018, συνολικής αξίας €1.291,00 πλέον ΦΠΑ, κρίνοντας ότι εξασφαλιζόταν η συσχέτιση. Ως αποτέλεσμα, η πράξη του 2018 τροποποιείται, μειώνοντας το συνολικό καταβλητέο ποσό από €2.926,24 σε €2.461,48, ενώ η πράξη του 2019 επικυρώνεται στο αρχικό ποσό των €18.479,96.

Η Απόφαση 502 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ατομική επιχείρηση παροχής γευμάτων ταχείας εξυπηρέτησης. Η προσφυγή στρεφόταν κατά πράξεων επιβολής προστίμου συνολικού ύψους 20.942,81€ (10.032,93€ για το 2018 και 10.909,88€ για το 2019) για παραβάσεις μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων. Οι κυρώσεις βασίστηκαν σε έκθεση ελέγχου που διαπίστωσε 32.685 περιπτώσεις μη έκδοσης αποδείξεων, έπειτα από αντιπαραβολή των ηλεκτρονικών αρχείων του Φορολογικού Ηλεκτρονικού Μηχανισμού (ΦΗΜ) της επιχείρησης με δεδομένα παραγγελιών που λήφθηκαν από τις συνεργαζόμενες ηλεκτρονικές πλατφόρμες. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμες τις διαπιστώσεις του ελέγχου και απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί αντισυνταγματικότητας, αοριστίας των πράξεων και έκδοσης χειρόγραφων στοιχείων, καθώς αυτοί ήταν αβάσιμοι ή αναπόδεικτοι.

Η απόφαση 960/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ενός αγρότη κτηνοτρόφου κατά πράξεων της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων για το φορολογικό έτος 2018. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τον προσδιορισμό διαφορετικής τιμής πώλησης των ζώων, τη μη εκπεσιμότητα δαπανών καυσίμων και δαπανών άνω των 500€ λόγω μη σύννομου τρόπου εξόφλησης. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις διαπιστώσεις του ελέγχου περί υποτιμολόγησης ζώντων ζώων και μη εκπιπτόμενων δαπανών καυσίμων. Ωστόσο, αναγνώρισε προς έκπτωση δαπάνες καθαρής αξίας 32.182,35€, καθώς αποδείχθηκε ότι εξοφλήθηκαν με τραπεζικές επιταγές. Κατόπιν αυτού, η πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος τροποποιήθηκε, ενώ οι πράξεις Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου επικυρώθηκαν.

Η απόφαση 375/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από ομόρρυθμο εταίρο (και διαχειρίστρια) εταιρείας. Η προσφυγή στρεφόταν κατά πράξεων επιβολής προστίμου, ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος, ζητώντας την επανεξέταση ως προς την αλληλέγγυα ευθύνη της προσφεύγουσας για τις οφειλές της εταιρείας. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη, διότι η ευθύνη της προσφεύγουσας, λόγω της ιδιότητάς της ως ομορρύθμου εταίρου, καθορίζεται από τις ειδικές διατάξεις των άρθρων 249 κ.ε. του ν. 4072/2012, οι οποίες προβλέπουν απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη για τα χρέη της εταιρείας (συμπεριλαμβανομένου του Δημοσίου). Συνεπώς, δεν τυγχάνουν εφαρμογής οι γενικές διατάξεις του άρθρου 49 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα.

Η απόφαση 30/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου, ύψους 120.540,01€ (για την περίοδο 01.01.2016-31.12.2016), η οποία εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του ΚΕΜΕΕΠ. Η πράξη βασίστηκε στη μείωση των φορολογητέων εισροών της προσφεύγουσας κατά 339.000,00€, καθώς κρίθηκαν ως εικονικά, ως προς τη συνολική συναλλαγή, πέντε (5) τιμολόγια. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η εκδότρια εταιρεία ήταν «συναλλακτικώς ανύπαρκτη», καθώς δεν διέθετε τις απαραίτητες υποδομές (εγκαταστάσεις, πάγιο εξοπλισμό, προσωπικό) για την παροχή των τιμολογημένων υπηρεσιών. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί καλής πίστης, πραγματικών συναλλαγών και εξόφλησης με επιταγές, καθώς δεν προσκόμισε πλήρη αποδεικτικά στοιχεία για την πραγματοποίηση των υπηρεσιών, επικυρώνοντας έτσι τη συνολική οφειλή.

Η απόφαση 1112 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την εν μέρει αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής της προσφεύγουσας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα έτη 2020 και 2021, που εκδόθηκαν από τη ΔΟΥ Ιωαννίνων. Οι αρχικές πράξεις βασίστηκαν σε διαπιστώσεις έκδοσης και λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων, μη εξόφλησης δαπανών άνω των 500€ με τραπεζικό μέσο και μη απόδειξης μεταφοράς για ενδοκοινοτικές παραδόσεις. Η ΔΕΔ, εξετάζοντας νέα στοιχεία κατόπιν αναπομπής, αναγνώρισε την έκπτωση δαπάνης καθαρής αξίας 4.140,00€ και αντίστοιχου ΦΠΑ 924,26€ για το 2020, τροποποιώντας τις πράξεις. Ωστόσο, απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς σχετικά με την εικονικότητα των τιμολογίων και την έλλειψη τεκμηρίωσης των ενδοκοινοτικών παραδόσεων.

Η απόφαση 662 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022, καθώς και ΦΠΑ για τις περιόδους 01-01 έως 31-12-2021 και 01-01 έως 31-12-2022. Ο έλεγχος διαπίστωσε λογιστικές διαφορές λόγω της χρήσης αποδείξεων λιανικής πώλησης καυσίμων χωρίς τα απαραίτητα στοιχεία (ΑΦΜ, διεύθυνση, αριθμός κυκλοφορίας οχήματος). Η φορολογική αρχή αναγνώρισε μόνο το 20% των δαπανών καυσίμων, απορρίπτοντας το υπόλοιπο 80% ως μη εκπιπτόμενο, καθώς η προσφεύγουσα δεν απέδειξε ότι οι δαπάνες αυτές έγιναν προς το συμφέρον της επιχείρησής της, παρά τον ισχυρισμό της για χρήση βενζίνης σε πλυστικά μηχανήματα και αντλίες νερού για τον καθαρισμό ξυλείας.

Η Απόφαση 446/19-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. και Πράξης Επιβολής Προστίμου για τη φορολογική περίοδο 01/01/2018 – 31/12/2018. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τη μείωση του πιστωτικού υπολοίπου κατά 5.173,80 ΕΥΡΩ, η οποία προέκυψε επειδή ο έλεγχος δεν αναγνώρισε Φ.Π.Α. 5.173,80 ΕΥΡΩ επί δαπανών καθαρής αξίας 21.583,89 ΕΥΡΩ (κυρίως καυσίμων). Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε έλλειψη αιτιολογίας, παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας (λόγω απόρριψης του συνόλου των δαπανών καυσίμων) και πλημμελή διενέργεια ελέγχου. Η ΔΕΔ έκρινε τους ισχυρισμούς αβάσιμους, τονίζοντας ότι η απόρριψη των δαπανών βασίστηκε στην έλλειψη νομίμων δικαιολογητικών (όπως η μη αναγραφή αριθμού κυκλοφορίας σε Α.Λ.Π.) και ότι τα πορίσματα του ελέγχου ήταν πλήρως τεκμηριωμένα.

Οδηγίες για την εφαρμογή της Εγκατάστασης Ολοκληρωμένου Συστήματος Ελέγχου Εισροών - Εκροών στα πρατήρια υγρών καυσίμων