Η απόφαση 378/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από ομόρρυθμο εταίρο εταιρείας, στρεφόμενη κατά της αλληλέγγυας ευθύνης της για οφειλές που καταλογίστηκαν στην εταιρεία (Φ.Π.Α., Φόρος Εισοδήματος και πρόστιμα) για τα φορολογικά έτη 2019 έως 2021. Οι πράξεις καταλογισμού εκδόθηκαν λόγω μη ανταπόκρισης της εταιρείας στην προσκόμιση λογιστικών αρχείων. Η προσφεύγουσα ζητούσε επανεξέταση της ευθύνης της βάσει του άρθρου 49 Κ.Φ.Δ. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, για τους ομόρρυθμους εταίρους, δεν εφαρμόζονται οι γενικές διατάξεις του Κ.Φ.Δ. περί ευθύνης διοικούντων, αλλά οι ειδικότερες διατάξεις του άρθρου 249 και επόμενων του Ν. 4072/2012, οι οποίες θεσπίζουν απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη για τα χρέη της εταιρείας προς το Δημόσιο. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η Απόφαση 760/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή πρώην διαχειρίστριας εταιρείας κατά απόφασης της Επιχειρησιακής Μονάδας Είσπραξης (Ε.Μ.ΕΙΣ.). Η προσφεύγουσα ζητούσε την απαλλαγή της από την αλληλέγγυα ευθύνη για εταιρικές οφειλές που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας της (16/11/2011 έως 02/05/2013), ισχυριζόμενη έλλειψη υπαιτιότητας και τυπικό διορισμό. Η Ε.Μ.ΕΙΣ. είχε περιορίσει την ευθύνη της προσφεύγουσας στο ποσό των 67.858,23 ευρώ, το οποίο αντιστοιχούσε σε οφειλές ΦΠΑ που προήλθαν από τη λήψη εικονικών στοιχείων εντός της περιόδου διαχείρισής της. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό της περί απουσίας υπαιτιότητας, καθώς η προσφεύγουσα, ως διορισμένη διαχειρίστρια, διέθετε την οργανική εξουσία και δεν προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία για τη μη ενεργό συμμετοχή της στη διοίκηση.

Η απόφαση 978/23.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας (ΙΚΕ). Η προσφεύγουσα ζητούσε την πλήρη απαλλαγή της από την αλληλέγγυα ευθύνη για χρέη λυθείσας ομορρύθμου εταιρείας, καθώς είχε διατελέσει εκκαθαρίστρια αυτής. Οι επίμαχες οφειλές, για τις οποίες η Δ.Ο.Υ. Κοζάνης δεν ενέκρινε την απαλλαγή, αφορούσαν Φόρο Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) και Φόρο Εισοδήματος (συμπεριλαμβανομένου του τέλους επιτηδεύματος) που κατέστησαν ληξιπρόθεσμες κατά τη διάρκεια της θητείας της ως εκκαθαρίστριας. Η ΔΕΔ έκρινε, με βάση το άρθρο 49 του ΚΦΔ, ότι τεκμαίρεται η υπαιτιότητα της προσφεύγουσας για τις οφειλές αυτές, και ότι οι ενέργειες της εκκαθάρισης (όπως η ρευστοποίηση περιουσίας) δεν ήταν αρκετές για να αποδείξουν την έλλειψη υπαιτιότητας και να ανατρέψουν το νομικό τεκμήριο.

Η απόφαση (Αριθμός 63/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός ομόρρυθμου εταίρου και διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης εταιρείας, ο οποίος ζητούσε την παύση της αλληλέγγυας ευθύνης του για χρέη προς το Δημόσιο (ύψους 133.918,75 ευρώ), επικαλούμενος τις διατάξεις περί αλληλέγγυας ευθύνης του ΚΦΔ. Η ΔΕΔ επικύρωσε την απορριπτική πράξη της Προϊσταμένης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΑΤΤΙΚΗΣ. Η αιτιολόγηση της ΔΕΔ βασίζεται στο ότι, στην περίπτωση του ομόρρυθμου εταίρου, εφαρμόζονται οι ειδικότερες διατάξεις του ν.4072/2012 (άρθρο 249 κ.ε.) για την απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη του, οι οποίες υπερτερούν των γενικών διατάξεων του άρθρου 50 του ΚΦΔ. Συνεπώς, ο προσφεύγων εξακολουθεί να ευθύνεται απεριόριστα για τα χρέη της εταιρείας.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής που υπέβαλε ο διαχειριστής της εταιρείας «...................», η οποία εταιρεία ήταν διαχειρίστρια της πρωτοφειλέτιδας εταιρείας «...................», κατά πράξεων επιβολής προστίμου, ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019, 2020 και 2021. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την αλληλέγγυα ευθύνη του, επικαλούμενος εσφαλμένη ερμηνεία και πλημμελή εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 49 Κ.Φ.Δ. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, καθότι στις καταλογιστικές πράξεις δεν αναγραφόταν ο ίδιος ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο, αλλά η εταιρεία της οποίας τυγχάνει διαχειριστής.

Εργασίες καθαρισμού-Αποκλεισμός υποψηφίου:Υπό τα δεδομένα αυτά, η ως άνω αιτιολογία απορρίψεως της προσφοράς της αιτούσης στηρίζεται, κατ’ αρχάς, σε ορθή ερμηνεία των σχετικών όρων της διακηρύξεως καθώς και των διατάξεων του π.δ/τος 60/2007, ο δε ερειδόμενος επί της αντίθετης ερμηνευτικής εκδοχής λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται ότι η 522/10.7.2008 απόφαση περί αποκλεισμού της αιτούσης κοινοπραξίας είναι μη νόμιμη, διότι η ως άνω έκπτωση δεν αφορούσε το μέλος αυτής, την εταιρεία «... ΟΕ», αλλά τον ομόρρυθμο εταίρο της ..., και μάλιστα για δραστηριότητα αναγόμενη σε χρόνο κατά τον οποίο αυτός ασκούσε ατομική επιχείρηση, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Περαιτέρω, η, διαπιστωθείσα με την προμνησθείσα 32/20.12.2002 απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου .., επανειλημμένη, εκ μέρους του ..., ομορρύθμου εταίρου και διαχειριστή της ομόρρυθμης εταιρείας- μέλους της αιτούσης κοινοπραξίας- πλημμελής εκτέλεση ανειλημμένων συμβατικών του υποχρεώσεων, έστω και σε χρόνο κατά τον οποίο ο εν λόγω ασκούσε ατομική επιχείρηση, η οποία οδήγησε στην κήρυξή του ως εκπτώτου από τις σχετικές εργολαβίες, συνιστά, κατ’ αρχήν, σοβαρό παράπτωμα συναρτώμενο προς την άσκηση της επαγγελματικής του δραστηριότητας. Με τα δεδομένα αυτά, στοιχειοθετείται νόμιμος λόγος αποκλεισμού από τον επίδικο διαγωνισμό της αιτούσης κοινοπραξίας, στην οποία μετέχει η ομόρρυθμη εταιρεία, της οποίας εταίρος είναι ο ανωτέρω ....

Νόμιμη εκπροσώπηση και διαχείριση ομόρρυθμης εταιρείας – Aποχή του καταστατικού διαχειριστή και εκπροσώπου από την άσκηση των καθηκόντων του.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η εκπροσώπηση ομόρρυθμης εταιρείας ενώπιον της φορολογικής αρχής για ζητήματα που σχετίζονται με την επιδίωξη του εταιρικού σκοπού, μπορεί να γίνει από ομόρρυθμο εταίρο, ο οποίος δεν έχει ορισθεί από το καταστατικό διαχειριστής και εκπρόσωπος της εταιρείας, υπό την προϋπόθεση όμως ότι ο καταστατικός διαχειριστής απέχει πράγματι από την άσκηση των καθηκόντων του. Η αποχή από τα καθήκοντα πρέπει να προκύπτει από πρόσφορα στοιχεία, που οφείλει να προσκομίσει ο ομόρρυθμος εταίρος, ο οποίος επιδιώκει την κατά τα ως άνω ενώπιον της φορολογικής αρχής εκπροσώπηση της εταιρείας, στη δε φορολογική αρχή εναπόκειται να εκτιμήσει τη βασιμότητα και αποδεικτική επάρκεια των εν λόγω στοιχείων και να διασφαλίσει σε κάθε περίπτωση την εγκυρότητα της φορολογικής διαδικασίας, ιδίως κατά την έκδοση και κοινοποίηση των οικείων πράξεών της. (πλειοψ.)

Η απόφαση 176/2025 αφορά την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2019, συνολικού ύψους περίπου 1,4 εκατομμυρίων ευρώ. Οι πράξεις εκδόθηκαν σε βάρος της προσφεύγουσας, καθώς κρίθηκε ως αυτουργός ή συμμέτοχος στην έκδοση εικονικών φορολογικών στοιχείων, λόγω του ότι ασκούσε εν τοις πράγμασι τη διοίκηση και τη διαχείριση της εταιρίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχτηκε την προσφυγή και προέβη στην ακύρωση των προσβαλλόμενων πράξεων. Η ακύρωση αιτιολογήθηκε από το γεγονός ότι δεν προβλέπεται η παράλληλη έκδοση πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου με υπόχρεο το αλληλεγγύως ευθυνόμενο πρόσωπο (την προσφεύγουσα), καθώς η φορολογική της υποχρέωση προσδιορίζεται ήδη από τις πράξεις που εκδόθηκαν σε βάρος του νομικού προσώπου, για τις οποίες κρίθηκε αλληλεγγύως υπεύθυνη σε προγενέστερη απόφαση. Παρ' όλα αυτά, η ΔΕΔ επιβεβαιώνει ότι η προσφεύγουσα είναι αυτουργός ή συμμέτοχος στην τέλεση του εγκλήματος φοροδιαφυγής ως de facto διαχειρίστρια.

Η Απόφαση 266/11-02-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 29/10/2024 από ομόρρυθμο εταίρο εταιρίας κατά πράξεων της Δ.Ο.Υ. Κηφισιάς. Οι προσβαλλόμενες πράξεις αφορούσαν οριστικούς διορθωτικούς προσδιορισμούς φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2014 και 2015 και πράξη επιβολής προστίμου. Δεδομένου ότι οι πράξεις είχαν θυροκολληθεί νομίμως στις 29/12/2020, η αποκλειστική προθεσμία των 30 ημερών για την άσκηση προσφυγής έληγε στις 28/01/2021. Συνεπώς, η προσφυγή κρίθηκε εκπρόθεσμη και απορρίφθηκε. Επίσης, η προσφυγή ήταν απαράδεκτη ως προς πράξεις μη εκτελεστέες (προσωρινοί προσδιορισμοί και έκθεση κατάσχεσης).

Η απόφαση (1343/29-07-2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από φυσικό πρόσωπο κατά τριών οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2020, 2021, και 2022. Οι πράξεις, οι οποίες επικυρώνονται, καταλογίζουν συνολικό ποσό προς καταβολή περίπου 5 εκατομμυρίων ευρώ σε βάρος ιταλικής εταιρίας. Η προσφεύγουσα θεωρήθηκε αλληλεγγύως υπεύθυνη με την ιδιότητα της φορολογικής αντιπροσώπου της εταιρίας. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας ότι είχε την ιδιότητα του απλού φορολογικού εκπροσώπου ή ότι δεν έφερε ευθύνη επειδή δεν είχε ασκήσει πράξεις διαχείρισης. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ορισμός ως φορολογικής αντιπροσώπου θεμελιώνει ρητά την αλληλέγγυα ευθύνη για ΦΠΑ βάσει του άρθρου 55 περ. α΄ του Ν. 2859/2000, ανεξάρτητα από το αν η ιδιότητα ήταν υποχρεωτική ή αν άσκησε διαχείριση. Τέλος, η ΔΕΔ σημείωσε ότι δεν προβλήθηκε κανένας ισχυρισμός ως προς την ουσία της φορολογικής καταλογιστικής πράξης.