Η απόφαση 147/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξετάζει την προσφυγή φορολογουμένης κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2014, που προέκυψε από τεκμήριο απόκτησης περιουσιακών στοιχείων (αγορά μεριδίων αλλοδαπών ΟΣΕΚΑ). Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό της περί παραγραφής λόγω διαπίστωσης φοροδιαφυγής που υπερβαίνει τα όρια των €100.000. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί δωρεάς των χρημάτων από τους γονείς της, κρίνοντας τον αναπόδεικτο. Παρόλα αυτά, η ΔΕΔ έκανε μερικώς δεκτό τον ισχυρισμό της φορολογουμένης για εσφαλμένη εκτίμηση του ύψους των αγορών λόγω ενδιάμεσης πώλησης και επαναγοράς τίτλων. Κατόπιν αυτού, το μη καλυφθέν ποσό τεκμηρίου προς καταλογισμό μειώθηκε από €4.085.717,42 σε €2.585.714,42, οδηγώντας σε μερική τροποποίηση της προσβαλλόμενης πράξης.

Η απόφαση ακυρώνει τις οριστικές πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμου για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020, που εκδόθηκαν από το ΚΕ.ΦΟ.ΜΕ.Π. και αφορούσαν καταλογισμό φόρου ύψους άνω των 479.000 ευρώ, βάσει έμμεσης τεχνικής (ανάλυσης ρευστότητας). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό περί αναρμοδιότητας του ΚΕ.ΦΟ.ΜΕ.Π. και τη μη νομιμότητα εφαρμογής της έμμεσης μεθόδου. Ωστόσο, έκανε δεκτό τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας ότι ο έλεγχος απέρριψε εσφαλμένα και αναίτια την ύπαρξη δανείου 600.000€ σε μετρητά από τον πατέρα της, επικαλούμενος ανεπαρκή δανειοδοτική ικανότητα του δανειστή. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η αιτιολογία της έκθεσης ελέγχου για την απόρριψη του δανείου στερείται σαφήνειας και πληρότητας, καθώς δεν προσδιορίστηκε σωστά το διαθέσιμο κεφάλαιο του δανειστή. Συνεπώς, η υπόθεση αναπέμπεται στη φορολογική αρχή για επανεξέταση της δυνατότητας του δανειστή.

Η απόφαση 669/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμου, συνολικού ύψους €16.110,72, για το φορολογικό έτος 2021. Η καταλογιστική πράξη βασίστηκε στη διαπίστωση αποκρυβείσας ύλης και αδικαιολόγητης προσαύξησης περιουσίας ύψους €32.546,87, η οποία προσδιορίστηκε με την έμμεση τεχνική της ανάλυσης ρευστότητας. Η προσφεύγουσα επικαλέστηκε ότι ποσό της προσαύξησης προερχόταν από επένδυση σε στοιχηματική εταιρία και άτοκο δάνειο €35.000,00 από τον πατέρα της. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό του δανείου, διότι δεν υπήρχε κανένα αποδεικτικό τραπεζικής μεταφοράς του ποσού και το ιδιωτικό συμφωνητικό δεν είχε βέβαιη χρονολογία πριν την έναρξη του ελέγχου. Ως εκ τούτου, επαναβεβαίωσε το συνολικό ποσό φόρου και προστίμου.

Η Απόφαση 675 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά των Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διενεργήθηκε με έμμεσες τεχνικές, συγκεκριμένα τη μέθοδο του ύψους των τραπεζικών καταθέσεων και δαπανών με μετρητά, καθώς διαπιστώθηκε ότι το δηλωθέν εισόδημα δεν επαρκούσε για την κάλυψη των προσωπικών δαπανών διαβίωσης. Κατόπιν του ελέγχου, προσδιορίστηκε μη δηλωθέν έσοδο ύψους 112.490,70 €. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ποσό 80.000 € προήλθε από ταμειακή διευκόλυνση (δάνειο) από τους γονείς του. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς ο προσφεύγων δεν προσκόμισε σύμβαση με βέβαιη χρονολογία ούτε το ποσό αυτό είχε δηλωθεί στις αντίστοιχες φορολογικές δηλώσεις του 2018, καθιστώντας τον αναπόδεικτο. Επικυρώθηκε η συνολική καταλογιζόμενη οφειλή.

Η απόφαση (Αριθμός 812/2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022, η οποία όρισε χρεωστικό ποσό 1.773,52€. Ο προσφεύγων, φοιτητής, υποστήριξε ότι υπέβαλε αρχικά και εν συνεχεία τέσσερις τροποποιητικές δηλώσεις λόγω άγνοιας και λάθους, προσθέτοντας εισόδημα 13.433,13€ (κωδικός 343) παρότι δεν είχε κανένα εισόδημα. Η Δ.Ο.Υ. Ε’ Θεσσαλονίκης εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη διατηρώντας το ποσό των 13.433,13€, καθώς ο προσφεύγων δεν ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση να προσκομίσει τα απαραίτητα δικαιολογητικά για το δηλωθέν εισόδημα χωρίς ηλεκτρονική πληροφόρηση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό του προσφεύγοντος περί λάθους ως αναπόδεικτο, καθώς υπέβαλε διαδοχικές τροποποιητικές δηλώσεις σε διαφορετικές ημερομηνίες με χρήση των προσωπικών του κωδικών πρόσβασης.

Η απόφαση (1496/2025) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής αγρότη κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ για τη φορολογική περίοδο 01/10/2023 – 31/12/2023, η οποία επιβλήθηκε από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Ο προσφεύγων καταλογίστηκε με συνολικό ποσό 3.982,40€ (κύριος φόρος 2.654,93€ και πρόστιμο 1.327,47€) διότι δεν συμπεριέλαβε στις φορολογητέες εκροές του τιμολόγιο πώλησης/εκκαθάριση πωλήσεων τρίτων καθαρής αξίας 20.422,50€ που εξέδωσε προς αγροτικό συνεταιρισμό. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η μη συμπερίληψη οφειλόταν σε αδυναμία του συστήματος MYDATA. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απέρριψε τον ισχυρισμό ως αναπόδεικτο ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή ορθώς ενήργησε και καταλόγισε τον αναλογούντα φόρο και το νόμιμο πρόστιμο. Συνεπώς, η ενδικοφανής προσφυγή απορρίπτεται και η οριστική φορολογική υποχρέωση επικυρώνεται.

Η απόφαση 918 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της συζύγου και κληρονόμου κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου δωρεάς του 2ου ΕΛΚΕ Θεσσαλονίκης, συνολικού ποσού 119.625,00€. Ο φόρος αφορούσε την επιβολή φόρου 10% και προστίμου 50% επί άτυπης δωρεάς χρηματικού ποσού 797.500,00€ που πραγματοποίησε η προσφεύγουσα στον σύζυγό της το 2018. Το ποσό αυτό προερχόταν από κέρδη της προσφεύγουσας από τον «ΟΠΑΠ Α.Ε.» και χρησιμοποιήθηκε για αύξηση εταιρικού κεφαλαίου. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ορθά διαπιστώθηκε η άτυπη δωρεά, καθώς αποκλείστηκε άλλη πηγή προέλευσης των χρημάτων για τον δωρεοδόχο και η οικονομική κατάσταση της δωρήτριας επέτρεπε τη μεταβίβαση. Οι ισχυρισμοί περί μη στοιχειοθέτησης φόρου δωρεάς και προγενέστερης φορολόγησης των κερδών απορρίφθηκαν.

Η απόφαση (601/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς έτους 2010. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε τον καταλογισμό φόρου και προστίμου (€11.818,39 συνολικά) από τον 3ο ΕΛ.ΚΕ. Αττικής, ο οποίος αναμόρφωσε την αξία κληρονομιαίου οικοπέδου στα Σπάτα, με βάση ένα μοναδικό συγκριτικό στοιχείο που το αποτιμούσε στα €535,00/τ.μ. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας περί παραγραφής, ωστόσο εν μέρει δέχτηκε τον ισχυρισμό περί μη επαρκούς συγκριτικού στοιχείου. Η ΔΕΔ καθόρισε νέα τιμή οικοπέδου στα €338,00/τ.μ. (αντί 535€/τ.μ.), γεγονός που οδήγησε σε τροποποίηση της φορολογικής υποχρέωσης. Ο οφειλόμενος φόρος μειώθηκε στα €990,00, με το συνολικό ποσό προς καταβολή (φόρος και πρόστιμο) να ανέρχεται σε €2.178,00.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (φορολογικού έτους 2023) του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ζ΄ Θεσσαλονίκης, με την οποία προσδιορίστηκε κύριος φόρος ύψους 1.354,85€. Η προσφεύγουσα, φορολογικός κάτοικος Ελλάδος, ζήτησε την πίστωση φόρου αλλοδαπής (Αυστρία), ποσού 1.347,85€, για εισόδημα 15.299,35€. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό ως αναπόδεικτο, καθώς το προσκομισθέν αυστριακό έγγραφο στερούνταν επίσημης μετάφρασης, δικαιολογητικό απαραίτητο σύμφωνα με την ΠΟΛ 1026/2014 για την αναγνώριση του φόρου αλλοδαπής, επικυρώνοντας έτσι την προσβαλλόμενη πράξη.

Η απόφαση 288/2025 αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής από τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) και την ακύρωση πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου δωρεάς, συνολικού ποσού 2.814,65€, που επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα. Η φορολογική αρχή είχε καταλογίσει φόρο ύψους 1.876,43€ συν πρόστιμο, θεωρώντας την πίστωση ποσού 18.764,27€ στον λογαριασμό του ως άτυπη δωρεά από το ανήλικο τέκνο του, καθώς το ποσό προερχόταν από την πώληση ακινήτου του τέκνου και δεν κατατέθηκε, όπως όριζε δικαστική άδεια, σε κοινό λογαριασμό των γονέων και του τέκνου. Η ΔΕΔ έκανε δεκτό τον ισχυρισμό του προσφεύγοντος ότι μια δωρεά από ανήλικο καθίσταται άκυρη σύμφωνα με τα άρθρα 1524 και 1528 του Αστικού Κώδικα, και έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε η αληθής απόκτηση περιουσιακών στοιχείων, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για τη φορολόγηση.