Η υπ' αριθμ. 357 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «…………………» κατά των πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Η προσφυγή στρεφόταν κατά των πράξεων του Προϊσταμένου του 3ου ΕΛ.ΚΕ. Αττικής, οι οποίες βασίστηκαν στη διαπίστωση λήψης έντεκα (11) εικονικών φορολογικών στοιχείων, συνολικής καθαρής αξίας 25.340,00 ευρώ, από δύο συναλλακτικά ανύπαρκτες εταιρείες. Η απόφαση κρίνει αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί αναρμοδιότητας του ελεγκτικού οργάνου, ελλιπούς ακρόασης, και πραγματοποίησης των συναλλαγών. Επικυρώνει τον καταλογισμό φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ, με τα συνολικά προς καταβολή ποσά να διαμορφώνονται σε 4.363,53€ και 9.122,72€ αντίστοιχα.

Η Απόφαση 296/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχεται εν μέρει την ενδικοφανή προσφυγή μιας ομόρρυθμης εταιρίας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/ΦΠΑ/προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου. Οι πράξεις βασίστηκαν σε δεδομένα της ΑΑΔΕ για αδήλωτα έσοδα από πλατφόρμες μίσθωσης ακινήτων και στην απόρριψη δαπανών λόγω αρχικής μη προσκόμισης λογιστικών αρχείων. Η προσφεύγουσα προσκόμισε εκ των υστέρων πρόσθετα στοιχεία και βιβλία, με αποτέλεσμα την αναπομπή της υπόθεσης και την έκδοση συμπληρωματικών εκθέσεων ελέγχου. Η ΔΕΔ τροποποιεί τις πράξεις ΦΠΑ 2018, Φόρου Εισοδήματος 2019 και ΦΠΑ 2019, μειώνοντας τα καταλογισθέντα ποσά, βάσει των νέων στοιχείων, αλλά επικυρώνει τις πράξεις Φόρου Εισοδήματος 2018, Φόρου Εισοδήματος 2020, ΦΠΑ 2020 και το πρόστιμο του άρθρου 54 για το 2023.

Η απόφαση 1277/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την εκπρόθεσμη ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2016 και 2017, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Ξάνθης. Οι πράξεις αφορούσαν την αναμόρφωση των δηλώσεων εισοδήματος, καθώς ο φορολογούμενος είχε δηλώσει συντάξεις από την Ιταλία ως απαλλασσόμενες, ενώ βάσει διασταυρώσεων, η φορολογική αρχή τις χαρακτήρισε ως εισόδημα αλλοδαπής προέλευσης φορολογητέο στην Ελλάδα. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι δεν έλαβε νόμιμη κοινοποίηση εντός των προθεσμιών παραγραφής. Η ΔΕΔ, βασιζόμενη στα πιστοποιητικά ανάρτησης, έκρινε ότι οι πράξεις κοινοποιήθηκαν νόμιμα μέσω TAXISnet στις 14.11.2022 και 16.04.2023 αντίστοιχα. Δεδομένου ότι η ενδικοφανής προσφυγή υποβλήθηκε στις 27.03.2025, η Διεύθυνση την απέρριψε ως απαράδεκτη.

Η απόφαση 1038/03.06.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής της εταιρείας «............... ................... ΣΙΑ Ο.Ε.» κατά πέντε πράξεων του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ΒΕΡΟΙΑΣ. Ο βασικός ισχυρισμός περί παραγραφής κρίθηκε βάσιμος ως προς τις πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος 2016 και 2017, οι οποίες ακυρώθηκαν, λόγω μη νόμιμης κοινοποίησης με θυροκόλληση. Αντίθετα, οι οριστικές πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ για το 2016 και 2017 επικυρώθηκαν, καθώς η μη απόδοση φόρου άνω των 50.000,00€ συνιστά φοροδιαφυγή, επεκτείνοντας τη σχετική παραγραφή σε δεκαετή, και η νόμιμη κοινοποίηση συντελέστηκε εγκαίρως στις 09/01/2025. Τέλος, επικυρώθηκε και η πράξη επιβολής προστίμου 250,00€ για το 2022 λόγω μη ανταπόκρισης σε αίτημα πληροφοριών.

Η απόφαση 1480 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022, με τελικό χρεωστικό ποσό ύψους 1.273,69€. Η προσφεύγουσα, μέλος ΕΔΙΠ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, ζητούσε τη διαγραφή του φόρου που της καταλογίστηκε για το ειδικό επίδομα βιβλιοθήκης (€280,00), υποστηρίζοντας ότι δεν αποτελεί φορολογητέο εισόδημα. Η ΔΕΔ αποφάσισε ότι, σύμφωνα με το άρθρο 12 του ΚΦΕ και τη διευκρινιστική εγκύκλιο ΔΕΑΦ-68544/13.06.2025 της ΑΑΔΕ, το ειδικό επίδομα βιβλιοθήκης του ν.5045/2023 συνιστά εισόδημα από μισθωτή εργασία που φορολογείται κανονικά, καθώς δεν περιλαμβάνεται στις νομοθετικές εξαιρέσεις.

Η απόφαση 494 της 04/03/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας «…………………………» ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης υποβολής. Η εταιρία αμφισβητούσε πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (για τα φορολογικά έτη 2017 και 2018) και ΦΠΑ (για τις φορολογικές περιόδους 2017 και 2018) της Δ.Ο.Υ. Μυτιλήνης. Οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν ψηφιακά στις 14/10/2024, καθιστώντας καταληκτική ημερομηνία υποβολής της προσφυγής την 13η/11/2024. Η προσφυγή υποβλήθηκε στις 19/11/2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η νόμιμη κοινοποίηση συντελέστηκε ψηφιακά στις 14/10/2024 και ότι η μεταγενέστερη αποστολή με συστημένη επιστολή (στις 22/10/2024) ήταν περιττή ενέργεια που δεν μεταβάλλει την ημερομηνία νόμιμης κοινοποίησης.

Η απόφαση 260/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη τη δεύτερη ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από την εταιρεία με επωνυμία «………» και ΑΦΜ «………» στις 17-10-2024. Η προσφυγή στρεφόταν κατά πράξεων του Προϊσταμένου του 4ου ΕΛ.ΚΕ. ΑΤΤΙΚΗΣ, που αφορούσαν οριστική πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (ΦΕ 2023) και πράξεις επιβολής προστίμων (ΦΕ 2023 και 2024). Η πρώτη ενδικοφανής προσφυγή είχε απορριφθεί επί της ουσίας με προηγούμενη απόφαση στις 11-2-2025. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 24 του ν. 4274/2014 και του άρθρου 72 του ΚΦΔ, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κατά της ίδιας πράξης είναι απαράδεκτη. Τα νέα στοιχεία που προσκόμισε η εταιρεία με την εν λόγω προσφυγή οδήγησαν μόνο σε συμπληρωματικό έλεγχο, όπου η φορολογική αρχή ενέμεινε στις αρχικές της απόψεις.

Η απόφαση 1442/09.09.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, φορολογικού έτους 2020. Η προσφεύγουσα υπέβαλε εκπρόθεσμη τροποποιητική δήλωση, με την οποία δήλωσε επιπλέον τακτικές αποδοχές ύψους 1.021,54€ από τον ΕΦΚΑ, με αποτέλεσμα την έκδοση χρεωστικού ποσού 623,82€ και την επιβολή τόκων. Ο ΕΦΚΑ είχε αποστείλει την ενημέρωση για τις αποδοχές στην ΑΑΔΕ στις 01/03/2023, ενώ η καταληκτική ημερομηνία υποβολής του αρχείου ήταν η 29/03/2021. Η προσφεύγουσα ζήτησε τη διαγραφή των τόκων και προστίμων, ισχυριζόμενη ότι δεν είχε ενημερωθεί εγκαίρως από τον φορέα. Η ΔΕΔ (Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών) αποδέχθηκε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι η τροποποιητική δήλωση δεν υποβλήθηκε εκπρόθεσμα λόγω υπαιτιότητας της φορολογουμένης.

Η απόφαση 200/04-02-2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντα με ΑΦΜ ………, κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2020, που εκδόθηκαν από την Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. ΚΟΡΙΝΘΟΥ. Ο έλεγχος δεν αναγνώρισε δαπάνες συνολικής καθαρής αξίας 43.328,00 ευρώ, εκ των οποίων ποσό 2.400,00 ευρώ αφορά διαφορά μεταξύ δήλωσης και λογιστικών αρχείων (μη επίδειξη στοιχείων), ενώ ποσά 17.500,00 ευρώ (και ΦΠΑ 4.200,00 ευρώ) και 23.428,00 ευρώ (και ΦΠΑ 5.622,72 ευρώ) αφορούν μη επίδειξη στοιχείων και εικονικά στοιχεία ως προς τον εκδότη (που κρίθηκε συναλλακτικά ανύπαρκτος), αντίστοιχα. Ο έλεγχος επικυρώθηκε, με τελική συνολική υποχρέωση καταβολής 16.805,13 Ευρώ για Φόρο Εισοδήματος και 14.734,08 Ευρώ για ΦΠΑ.

Η απόφαση 54/14.01.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 της ΔΟΥ Βόλου. Η προσφεύγουσα ζήτησε την τροποποίηση της πράξης, καθώς της είχε προσδιοριστεί ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος €10.920,00 από επιχειρηματική δραστηριότητα χωρίς τη μείωση. Ισχυρίστηκε ότι δικαιούται μείωση κατά το ήμισυ επειδή η κύρια κατοικία της και η έδρα της δραστηριότητάς της βρίσκονται σε οικισμό με πληθυσμό μικρότερο των 500 κατοίκων (συγκεκριμένα στους ...., με μόνιμο πληθυσμό 122 ατόμων). Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι τα στοιχεία της δήλωσης εισοδήματος και τα προσκομιζόμενα δικαιολογητικά επιβεβαιώνουν ότι πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 28Γ παρ. 3 του ν. 4172/2013. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή έγινε δεκτή και το ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος μειώνεται κατά το ήμισυ, οδηγώντας σε τροποποίηση της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου.