Ζητείται η αναίρεση της 412/2016 απόφασης του Ι Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία απορρίφθηκε  έφεση του αναιρεσείοντος κατά της 1916/Α.Πλ.3301/17.1.2012 απόφασης Το Δικαστήριο δικάζον την υπόθεση στην ουσία, κρίνει ότι πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η από 1.3.2012 έφεση του εκκαλούντος κατά της 1916/Α.Πλ.3301/17.1.2012 απόφασης του Υφυπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και να μεταρρυθμιστεί η εν λόγω απόφαση δημοσιονομικής διόρθωσης, αφού αφαιρεθεί το ποσό των 14.600 ευρώ χωρίς φόρο προστιθέμενης αξίας που αντιστοιχεί στο διατεθέν ποσόν για την κατασκευή του υδατόπυργού, περιορίζοντας το σε βάρος του επιβληθέν ποσό δημοσιονομικής διόρθωσης σε 153.547,32 ευρώ. Ακολούθως δε, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση  κατά το ήμισυ του κατατεθέντος για την άσκησή της παραβόλου στον εκκαλούντα και η κατάπτωση του υπολοίπου υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου [άρ. 56 παρ. 4 εδ. α΄ του π.δ/τος  774/1980 (Α΄ 189) και ήδη άρθρο 310 παρ. 1 εδ. β΄ και 1 του ν. 4700/2020], ενώ το Δικαστήριο εκτιμώντας τις περιστάσεις, συμψηφίζει τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων. ​Δέχεται την από 6.6.2016 (ΑΒΔ 1160/2016) αίτηση αναίρεσης του ..... του Ιωάννη. Αναιρεί την 412/2016 απόφαση του Ι Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ.(...)Κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, η διάταξη του άρθρου 18 παρ. 5 της ΚΥΑ 192249/ΕΥΣ 4057/19.8.2002 κρίθηκε από το ΔΕΕ (σκέψη 23 της παρούσας) ως μη συμβατή με το άρθρο 30 παρ. 4 εδ. α΄ του Κανονισμού 1260/1999. Συνεπώς, η επίδικη απόφαση δημοσιονομικής διόρθωσης και ανάκτησης, ερειδόμενη επί διάταξης μη συμβατής με το ενωσιακό δίκαιο και άρα μη εφαρμοστέας, ως εκ της αρχής της υπεροχής του ενωσιακού δικαίου (άρθρο 28 του Συντάγματος) στερείται νομίμου ερείσματος. Τούτου δοθέντος, πρέπει, κατ’ αποδοχή του πρώτου λόγου, να αναιρεθεί η πληττόμενη απόφαση για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή της διέπουσας την επίδικη σχέση αρχής της διάρκειας, όπως καθορίζεται στο άρθρο 30 παρ. 4 εδ. α΄ του Κανονισμού 1260/1999. Κατά συνέπεια, ο πρώτος λόγος αναίρεσης πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος.	Μετά τη διακράτηση και την εξέταση της υπόθεσης στην ουσία πρέπει, σύμφωνα με όσα ήδη εκτέθηκαν, να γίνει δεκτή η από 22.11.2010 έφεση της εκκαλούσας κατά της 3411/Α.Πλ.3704/3.8.2010 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης του Υφυπουργού Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και να ακυρωθεί η πράξη αυτή.Μετά την παραδοχή της έφεσης πρέπει να αποδοθεί στην εκκαλούσα το παράβολο που κατέθεσε για την άσκησή της (άρθρο 310 παρ. 1 του ν. 4700/2020). Για τους λόγους αυτούς.Δέχεται  την  από  23.6.2016   (με  ΑΒΔ  1266/2016)   αίτηση  αναίρεσης  της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…». Αναιρεί την 444/2016 απόφαση του Ι Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου

Τροποποίηση της μεθοδολογίας εφαρμογής κανόνων αποδοχής Εντολών Αγοράς / Πώλησης με αλληλένδετη τιμή στην Αγορά Επόμενης Ημέρας και στην Ενδοημερήσια Αγορά κατά τις διατάξεις των υποενοτήτων 4.1.3.2, 4.3.3 και 5.10.3 του Κανονισμού Λειτουργίας της Αγοράς Επόμενης Ημέρας και Ενδοημερήσιας Αγοράς, και της παρ. 4 του άρθρου 18 του ν. 4425/2016.

 Περί κυρώσεως του Κανονισμού Μουσικής Χωροφυλακής

 

Έγκριση Μεθοδολογίας Υπολογισμού Φορτίου Αναφοράς Χαρτοφυλακίων Κατανεμόμενων Φορτίων, σύμφωνα τις διατάξεις της παραγράφου 14 του άρθρου 85 του Κανονισμού Αγοράς Εξισορρόπησης (ΦΕΚ Β΄ 5910/2018 και ΦΕΚ Β΄ 468/2019) και της παραγράφου 4 του άρθρου 18 του ν. 4425/2016 (ΦΕΚ Α΄ 185/2016), όπως ισχύουν.

Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ 480/2022-ΦΕΚ:2810/Β/06.06.2022

Κανονισμός διαδικασίας δημόσιας διαβούλευσης.

ΑΠ 1062/18/2023 ΦΕΚ: 947/Β/23.02.2023 άρθρο 13 παρ.2:2.Από την θέση σε ισχύ της παρούσας καταργείται η Απόφαση ΕΕΤΤ ΑΠ: 375/10/14-2-2006 με την επιφύλαξη του άρθρου 12 παρ.1.

-ΑΠ 1062/18/2023 ΦΕΚ: 947/Β/23.02.2023 άρθρο 12 παρ.1:1. Οι διαδικασίες της δημόσιας διαβούλευσης που βρίσκονται σε εξέλιξη κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος Κανονισμού συνεχίζονται και ολοκληρώνονται σύμφωνα με την διαδικασία που προβλέπεται στην Απόφαση της ΕΕΤΤ 375/10/14-2-2006.

Παράταση της προθεσμίας της παρ. 1 του άρθρου 41 του ν. 4673/2020 (Α' 52).

Παράταση της προθεσμίας της παρ. 1 του άρθρου 25 του ν. 4373/2016 (Α’ 49).

Ορισμός αποφαινόμενων οργάνων και διατακτών και μεταβίβαση αρμοδιοτήτων, σύμφωνα με την παρ. 6 του άρθρου 13 και των παρ. 2 και 3 του άρθρου 37 του ν. 4622/2019 (Α’ 133).

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ Με την υπό κρίση έφεση ζητείται η ακύρωση, α) της 41557/Α.Πλ.6379/8.11.2005 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, με την οποία καταλογίστηκε εις βάρος της .… το ποσό των 2.150.000 ευρώ, το οποίο φέρεται ότι καταβλήθηκε σε αυτήν αχρεώστητα από κοινοτικούς (Ε.Τ.Π.Α. 75 %) και εθνικούς πόρους (Π.Δ.Ε. 25%), β) των με αρ. πρωτ. 1617/25.2.2005 και 3131/31.5.2005 εκθέσεων αποτελεσμάτων ελέγχου της Υπηρεσίας Διαχείρισης ΕΠ Αττικής και γ) κάθε άλλης συναφούς σχετικής πράξης.(....)Εξάλλου, ο λόγος της έφεσης περί εσφαλμένης εκκαθάρισης του ποσού του καταλογισμού, από το οποίο μη νομίμως δεν αφαιρέθηκε η αμοιβή και τα έξοδα του αναδόχου για τις εκτελεσθείσες από αυτόν εργασίες (άρθρο 50 παρ. 2 π.δ. 609/1985), είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, καθόσον οι εκκρεμείς απαιτήσεις που απορρέουν από την λυθείσα εργολαβική σύμβαση ανάγονται, μετά την απένταξη του επίμαχου έργου, στις σχέσεις μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών, ήτοι μεταξύ της εκκαλούσας και του αναδόχου και δεν καλύπτονται από την αναδρομικά καταργηθείσα χρηματοδοτική συνδρομή. Περαιτέρω, αβάσιμος είναι και ο ισχυρισμός  περί εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 909 Α.Κ. (μη σωζόμενος πλουτισμός), διότι η προσβαλλόμενη απόφαση ερείδεται επί του ανωτέρω παρατιθέμενου ειδικότερου ρυθμιστικού πλαισίου, που διέπει την καταβολή και διαχείριση των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων, προς το οποίο δεν προσιδιάζει η επικαλούμενη διάταξη, τυχόν εφαρμογή της οποίας θα αναιρούσε κατ’ ουσία το σκοπό και τη λογική των δημοσιονομικών διορθώσεων. Ομοίως αβάσιμοι είναι οι ισχυρισμοί της εκκαλούσας περί της μη τοκοφορίας του αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού, καθόσον οι τόκοι οφείλονται  ευθέως εκ του νόμου (βλ. άρθρο 5 παρ. 1 V της 907/052/2.7.2003 Κ.Υ.Α.), ενώ η επιβαλλόμενη από την ανωτέρω Κ.Υ.Α. υποχρέωση  ειδικής ενημέρωσης του καταλογιζομένου  ως προς τα ένδικα βοηθήματα που διαθέτει αποσκοπεί στην διασφάλιση της άσκησης του δικαιώματος εννόμου προστασίας, ενόψει δε του ότι η υπό κρίση έφεση ασκήθηκε παραδεκτά, ο σχετικός ισχυρισμός της εκκαλούσας αλυσιτελώς προβάλλεται. Τέλος, απορριπτέος είναι και ο ισχυρισμός περί έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης της εκκαλούσας αναφορικά με την επιβολή της επίδικης δημοσιονομικής διόρθωσης, αφού αυτή είναι, σύμφωνα με την απόφαση ένταξης, ο τελικός δικαιούχος της χρηματοδοτικής συνδρομής, ο οποίος φέρει και την ευθύνη για την εκτέλεση της πράξης.Απορρίπτει την έφεση.