Επενδυτικά σχέδια παραγωγής ηλεκτρισμού από ηλιακή ενέργεια – Καταβολή διαφοράς επιχορήγησης κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 20 παρ.21 του ν. 4146/2013. Μετά την αντικατάσταση της διάταξης της περίπτωσης β, της παραγράφου 1 του άρθρου 241 του ν. 4072/2012 (Α΄86), με την διάταξη της παραγράφου 21 του άρθρου 20 του ν. 4146/2013 (Α΄90), σε περίπτωση που η αρμόδια Υπηρεσία προχωρήσει σε ικανοποίηση αιτημάτων επενδυτών και καταβολής διαφοράς επιχορήγησης, δεν απαιτείται δήλωση παραίτησης αυτών από ένδικα βοηθήματα και από αξιώσεις των για καταβολή τόκων. (ομοφ.)

Προμήθεια αντιδραστηρίων και αναλωσίμων υλικών:..αβασίμως προβάλλεται ότι η διάταξη του άρθρου 73 παρ. 2 του ν. 4146/2013 εισάγει ανεπίτρεπτο περιορισμό στο δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας για τους διαγωνιζομένους από τα δικαστήρια (άρθρα 20 παρ. 1 και 2 Συντ., 6 παρ. 1 Ε.Σ.Δ.Α.), δεδομένου ότι η διαδικασία προσυμβατικού ελέγχου αφορά, προεχόντως, στην αναθέτουσα αρχή, οι συμμετέχοντες δε στον οικείο διαγωνισμό δύνανται σε κάθε περίπτωση να προσφύγουν αυτοτελώς στα αρμόδια δικαστήρια και να ζητήσουν την ικανοποίηση των εννόμων συμφερόντων τους που απορρέουν από τη σχετική διαδικασία, ενώ η προθεσμία, καθώς και η άσκηση της προδικαστικής προσφυγής και της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων κατά της απόφασης κατακύρωσης των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 5 και 6 του ν. 3886/2010, κωλύουν τη σύναψη της σύμβασης, ενώ η άσκηση κατά της τελευταίας αίτησης ακύρωσης δεν καθίσταται άνευ αντικειμένου σε περίπτωση υπογραφής της σύμβασης με την αναδειχθείσα ανάδοχο εταιρεία, αφού η αναγνωρισμένη με δικαστική απόφαση παρανομία της κατακυρωτικής απόφασης μπορεί να αποτελέσει το θεμέλιο αποζημιωτικής αγωγής κατά του Δημοσίου. Περαιτέρω, η προαναφερόμενη διάταξη δεν αντιβαίνει στην αρχή της ίσης δικονομικής μεταχείρισης των διαγωνιζομένων (άρθρο 4 του Σ.), όπως ορθώς κρίθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση, καθόσον η ανάδοχος και η αιτούσα εταιρεία, η οποία κατετάγη εν προκειμένω δεύτερη κατά σειρά μειοδοσίας, δεν τελούν υπό όμοιες συνθήκες, αφού η μεν αιτούσα συνιστά τρίτο πρόσωπο που δεν σχετίζεται πλέον με την υπόθεση της ανάθεσης της εν λόγω προμήθειας, η δε ανάδοχος εταιρεία απέκτησε, δια της οριστικής κατακυρώσεως των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού, την ιδιότητα του συμβαλλόμενου προσώπου, το οποίο και μόνο συνιστά (μαζί με την αντισυμβαλλόμενη αναθέτουσα αρχή), ενόψει του προεκτεθέντος σκοπού της διάταξης και της φύσης του διενεργούμενου προσυμβατικού ελέγχου, υποκείμενο των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που απορρέουν από την ελεγχόμενη σύμβαση και έχει αποκλειστικά τη δυνατότητα άσκησης αίτησης ανάκλησης.(...)Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, ορθώς απορρίφθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση η αίτηση της εταιρείας «….» για ανάκληση της 78/2013 πράξης του ΣΤ΄ Κλιμακίου και, απορριπτομένων ως αβασίμων των οικείων λόγων αναθεώρησης, πρέπει να απορριφθούν εν συνεχεία ως απαράδεκτοι οι λοιποί ισχυρισμοί της αιτούσας, με τους οποίους προβάλλονται πλημμέλειες της διαγωνιστικής διαδικασίας, καθόσον με αυτούς δεν πλήττεται η αιτιολογία της προσβαλλομένης απόφασης περί απορρίψεως της αίτησης ανάκλησης. (..)Απορρίπτει την αίτηση της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…», για αναθεώρηση της 3256/2013 απόφασης του VI Τμήματος (Γ΄ Διακοπών) του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Περί νομιμοποίησης δαπανών Ειδικού Λογαριασμού.Ενόψει των πραγματικών δεδομένων που εκτέθηκαν στην προηγούμενη σκέψη, δεν μπορεί να υποστηριχθεί, σύμφωνα με τα γενόμενα δεκτά στις σκέψεις 3 και 5, ότι η επίμαχη διάταξη του άρθρου 36 παρ. 10 του ν. 4186/2013 κατά το μέρος που «θεωρεί νόμιμες» τις προαναφερόμενες δαπάνες καταλύει τον συνταγματικώς κατοχυρωμένο κατασταλτικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου και αντίκειται, ως εκ τούτου, στο άρθρο 98 παρ. 1 περ. γ΄ του Συντάγματος....Kατ’ ακολουθίαν των γενομένων δεκτών στη σκέψη 7, η Ολομέλεια του Δικαστηρίου επιλύοντας το παραπεμφθέν σε αυτή από το ΙV Τμήμα ζήτημα της συνταγματικότητας ή μη των διατάξεων του άρθρου 36 παρ. 10 του ν. 4186/2013, αποφαίνεται ότι οι διατάξεις αυτές δεν αντίκεινται στο άρθρο 98 παρ. 1 του Συντάγματος και είναι, ως εκ τούτου, ισχυρές και εφαρμοστέες.

Κατασκευή κτιρίου γεωτεχνικών υπηρεσιών:..Με τα δεδομένα αυτά, το Τμήμα κρίνει ότι η διάταξη του άρθρου 2 παρ. 2 περ. γ΄ υποπερ. δδ΄ του ν. 4013/2011, όπως ισχύει, δεν αντιβαίνει κατά περιεχόμενο στο άρθρο 98 παρ. 1 εδ. β΄ του Συντάγματος, καθόσον η καθιέρωση ενός επιπλέον διοικητικού προσταδίου ελέγχου, όπως είναι ο έλεγχος από την ως άνω Ανεξάρτητη Αρχή, που απολήγει στην έκδοση της απόφασης που εγκρίνει τη συμπληρωματική σύμβαση, ουδόλως μεταβάλλει ή απομειώνει την ανατεθείσα από την ανωτέρω συνταγματική διάταξη αρμοδιότητα του Ελεγκτικού Συνεδρίου εφ’ όλης της διαδικασίας σύναψης των συμβάσεων αυτών, δεδομένου ότι κατατείνει αφ’ ενός στην ενίσχυση της διαφάνειας της προηγηθείσας διοικητικής διαδικασίας (βλ. άρθρο 1 του ν. 4013/2011 και την οικεία εισηγητική έκθεση), καθόσον αφορά σε ειδικές περιπτώσεις ανάθεσης δημόσιων συμβάσεων με προσφυγή στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, οι οποίες, λόγω του υψηλού κριτηρίου υποκειμενικότητας που ενέχουν, αποτελούν πεδίο αυξημένης επικινδυνότητας και εμφιλοχώρησης κρουσμάτων διαφθοράς, αφ’ ετέρου δύναται, ενόψει και των ειδικών χαρακτηριστικών των ως άνω υποβαλλόμενων συμβάσεων, να εξυπηρετεί το γενικότερο δημόσιο συμφέρον και να συμβάλει θετικά στην άσκηση του ελέγχου που θα διεξάγει μεταγενεστέρως, κατά συνταγματική επιταγή, το Ελεγκτικό Συνέδριο. Περαιτέρω, το Τμήμα κρίνει, κατά πλειοψηφία, ότι απορριπτέος τυγχάνει και ο ισχυρισμός της αιτούσας περί συγγνωστής πλάνης των οργάνων αυτής, όσον αφορά στον χρόνο υποβολής του φακέλου στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων, δεδομένου ότι η υποβολή αυτή μετά την έκδοση της απόφασης για την έγκριση της συμπληρωματικής σύμβασης αποδεικνύει τη γνώση των οργάνων αυτών περί ισχύος της εν λόγω διαδικασίας, ο χρόνος δε της ως άνω υποχρέωσης υποβολής προκύπτει με σαφή τρόπο από τις προεκτεθείσες διατάξεις, ενώ, περαιτέρω, η αναγνώριση πλάνης στην περίπτωση που η εγκριτική της συμπληρωματικής σύμβασης απόφαση εκδίδεται σε χρόνο αρκετά μεταγενέστερο της έναρξης ισχύος της εξαιρετικής νομιμοποιητικής διάταξης του ν. 4146/2013, θα οδηγούσε κατ’ ουσίαν σε ανεπίτρεπτη επέκταση αυτής. Κατά τη γνώμη, όμως, του Συμβούλου Γεωργίου Βοΐλη, η μη τήρηση και μόνο του ως άνω τύπου της προηγούμενης σύμφωνης γνώμης της Ανεξάρτητης Αρχής και εφ’ όσον η υπό κρίση σύμβαση δεν πάσχει οποιασδήποτε άλλης πλημμέλειας σύμφωνα με τις διατάξεις που τη διέπουν, δεν αρκεί από μόνη της για να αποτελέσει διακωλυτικό λόγο για τη σύναψη της επίμαχης συμπληρωματικής σύμβασης. Πλην, όμως, η γνώμη αυτή δεν εκράτησε.Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, το Τμήμα αποφαίνεται, κατά πλειοψηφία, ότι η αίτηση της Περιφέρειας ... για αναθεώρηση της 3630/2013 απόφασης του VI Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου πρέπει να απορριφθεί.

Χορήγηση τηλεοπτικών αδειών...Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, η Επιτροπή κρίνει ότι, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι δεν προέκυψε, κατά τα προεκτεθέντα, βλάβη της αιτούσης δικαιολογούσα την αποδοχή της κρινομένης αιτήσεως, συντρέχουν εν προκειμένω –κατά τα βασίμως προβαλλόμενα και από τη Διοίκηση– επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επιβάλλουν την ταχεία ολοκλήρωση της επίμαχης διαγωνιστικής διαδικασίας και ότι, προεχόντως για τον λόγο αυτό, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση (πρβλ. ΕΑ ασφ.μ. 425/2014, 318 – 323/2012, 356/2011, 382, 923, 987/2010, 1126/2007, 1243/206 κ.ά.). Εν όψει δε τούτου, πρέπει να αποδοθεί στην αιτούσα το καταβληθέν παράβολο των 20.000 ευρώ, σύμφωνα με τη διάταξη του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 5 του ν. 3886/2010, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 74 παρ. 2 του ν. 4146/2013.

Χορήγηση τηλεοπτικών αδειών...Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, η Επιτροπή κρίνει ότι, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι δεν προέκυψε, κατά τα προεκτεθέντα, βλάβη της αιτούσης δικαιολογούσα την αποδοχή της κρινομένης αιτήσεως, συντρέχουν εν προκειμένω –κατά τα βασίμως προβαλλόμενα και από τη Διοίκηση– επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επιβάλλουν την ταχεία ολοκλήρωση της επίμαχης διαγωνιστικής διαδικασίας και ότι, προεχόντως για τον λόγο αυτό, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση (πρβλ. ΕΑ ασφ.μ. 425/2014, 318 – 323/2012, 356/2011, 382, 923, 987/2010, 1126/2007, 1243/206 κ.ά.). Εν όψει δε τούτου, πρέπει να αποδοθεί στην αιτούσα το καταβληθέν παράβολο των 20.000 ευρώ, σύμφωνα με τη διάταξη του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 5 του ν. 3886/2010, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 74 παρ. 2 του ν. 4146/2013.

Εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 6 του ν. 4146/2013

Εγκύκλιος αριθ. 13 Θέμα : Εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 6 του ν. 4146/2013.

ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ ΜΕΤΟΧΩΝ:Με την αίτηση αυτή επιδιώκεται η ανάκληση της 157/2013 Πράξης του Ζ΄ Κλιμακίου (Α΄ Διακοπών) του Ελεγκτικού Συνεδρίου(....)με την οποία κρίθηκε ότι δεν κωλύεται η υπογραφή της σύμβασης μεταβίβασης του 33% των μετοχών της «… (…) Α.Ε.» από την «… Α.Ε.» στην «… Ltd».(....)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, αφενός απαραδέκτως ζητείται η ανάκληση της ως άνω πράξης του Κλιμακίου, καθόσον με αυτήν δεν κωλύεται η υπογραφή της ελεγχόμενης σύμβασης, αφετέρου ελλείπει το «σπουδαίο έννομο συμφέρον» της αιτούσας την ανάκληση εταιρείας και πρέπει για τους λόγους αυτούς, που εξετάζονται αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση ανάκλησης ως απαράδεκτη, απορριπτομένων περαιτέρω ως αβάσιμων όλων των ισχυρισμών περί αντίθεσης της διάταξης του άρθρου 73 παρ. 2 του ν.4146/2012 με τα άρθρα 20 παρ. 1 και 98 του Συντάγματος, την αρχή της αναλογικότητας και το άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ.Δεν ανακαλεί την 157/2013 Πράξη του Ζ΄ Κλιμακίου (Α΄ Διακοπών) του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

ΔΕΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣ/ΤΜ.ΜΕΙΖ.ΕΠΤΑΜ.ΣΥΝΘ/4000/2013.

Αντίθεση ή μη του άρθρου 17 παρ. 2 του ν. 4332/2015 στις διατάξεις του άρθρου 98 παρ. 1 περ. α΄, β΄ και γ΄ του Συντάγματος,(...) Από την επίμαχη διάταξη του άρθρου 17 παρ. 2 του ν. 4332/2015, προκύπτει ότι η βούληση του νομοθέτη δεν ήταν να υπερκεράσει – θέσει εκποδών το θεσμό του Παρατηρητηρίου Τιμών της Ε.Π.Υ.- αλλά να ρυθμίσει το ζήτημα της εξόφλησης υλικών και υπηρεσιών που οι τιμές τους δεν περιλαμβάνονται στο εν λόγω Παρατηρητήριο και δεν υφίστανται παρόμοιες προηγούμενες συμβάσεις. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και δεδομένου ότι η τιμή των μεταφορικών του υγρού οξυγόνου είναι καταγεγραμμένη στο Παρατηρητήριο Τιμών, η επίμαχη διάταξη (17 παρ. 2 του ν. 4332/2015) δεν χρήζει εφαρμογής στην υπό κρίση περίπτωση και συνεπώς παρέλκει η κρίση περί του εάν αυτή είναι αντίθετη προς τις διατάξεις του άρθρου 98 του Συντάγματος.