Συνδρομητική Υπηρεσία. Για να έχετε πλήρη πρόσβαση στο mydocman.gr πρέπει να συνδεθείτε: Είσοδος

ΥΠΕΣ/35798/2005

Τύπος: Αποφάσεις

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ: υπεσ/35798/2005
ΦΕΚ: 105/0Β/25.07.2005

Αύξηση του ορίου του δευτέρου εδαφίου της παρ. 6 του άρθρου 100 του π.δ/τος 30/1996 «Κώδικας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης» για ανάθεση της εκτέλεσης έργου, προμήθειας ή εργασίας από τις Ν.Α. σε Επιχείρηση Οργανισμού Τοπικής Αυτ/σης πρώτου και δεύτερου βαθμού.

Ιστορικό Αναθεωρήσεων (Πιλοτική Εφαρμογή)

Σχετικά Έγγραφα

113573/2023

Παράταση χρονικού διαστήματος του πρώτου και δεύτερου εδαφίου του άρθρου 19 του ν. 4659/2020 (Α’ 21).


4325/2019

Αντικατάσταση του πρώτου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρ. 2 και κατάργηση του δεύτερου εδαφίου του άρθρ. 4 της αριθμ. 635/08.03.2016 απόφασης του ΔΣ του ΟΑΕΔ (Β’ 1708).


ΝΣΚ/233/2007

Οι μισθώσεις ακινήτων για τη στέγαση υπηρεσιών των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων διέπονται αποκλειστικώς από το ΠΔ 242/1996. Δεν είναι νόμιμη η υπεισέλευση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης σε υφιστάμενη μεταξύ ιδιωτών μίσθωση ακινήτου. Δεν είναι νόμιμη η χωρίς δημοπρασία μίσθωση από τη Ν.Α. ακινήτου που ανήκει στο Δημόσιο, Ν.Π.Δ.Δ. και Ο.Τ.Α.


ΠΟΛ.1111/2018

Καθορισμός του καταλόγου των Δικαιοδοσιών των Αρμόδιων Αρχών της Πολυμερούς Συμφωνίας Αρμόδιων Αρχών (ΠΣΑΑ) για την ανταλλαγή Εκθέσεων ανά Χώρα (ΕαΧ), βάσει του πρώτου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου όγδοου του Μέρους Δεύτερου του ν. 4490/2017 (Α' 150)


Α.1124/2020

Καθορισμός του καταλόγου των Δικαιοδοσιών των Αρμόδιων Αρχών της Πολυμερούς Συμφωνίας Αρμόδιων Αρχών (ΠΣΑΑ) για την ανταλλαγή Εκθέσεων ανά Χώρα (ΕαΧ), βάσει του πρώτου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου όγδοου του Μέρους Δεύτερου του ν. 4490/2017 (Α΄ 150), για στοιχεία του φορολογικού έτους 2018.


Α.1117/2019

Καθορισμός του καταλόγου των Δικαιοδοσιών των Αρμόδιων Αρχών της Πολυμερούς Συμφωνίας Αρμόδιων Αρχών (ΠΣΑΑ) για την ανταλλαγή Εκθέσεων ανά Χώρα (ΕαΧ), βάσει του πρώτου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου όγδοου του Μέρους Δεύτερου του ν. 4490/2017 (Α΄ 150), για στοιχεία του φορολογικού έτους 2017.


ΕΣ/Τ1/115/2007

Υπάλληλος που ορίστηκε μέλος του Πρωτοβάθμιου Υπηρεσιακού Συμβουλίου κατ’ εφαρμογή των μεταβατικών διατάξεων του άρθρου 11 του ν.3260/2004, μη νόμιμα στη συνέχεια, τοποθετήθηκε σε θέση Προϊσταμένης Διεύθυνσης για μία τριετία χωρίς να έχει προηγηθεί επιλογή της από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο, κατ’ εφαρμογή του δεύτερου εδαφίου της παρ.2 του άρθρου 37 του ν.2190/1994, που επανήλθε σε ισχύ με την παρ.2 του άρθρου 9 του ν.3260/2004, αφού η εν λόγω διάταξη προϋποθέτει υπαλλήλους που έχουν επιλεγεί βάσει του πρώτου εδαφίου της ίδιας παραγράφου και πληρούν, ως εκ τούτου, τις προϋποθέσεις των παρ. 3 και 6 του άρθρου 36 του ν.2190/1994, που αξιώνουν, μεταξύ άλλων, επιλογή από Υπηρεσιακό Συμβούλιο.


ΝΣΚ/259/2019

Αναγνώριση χρόνου δημόσιας υπηρεσίας μετακλητής υπαλλήλου ως ασφαλιστέου στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, που δεν θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα στο Δημόσιο, αλλά στο πρώην ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (ήδη ΕΦΚΑ) – Εφαρμοστέες διατάξεις.(...)Η αναγνώριση στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ως ασφαλιστέου του χρόνου δημόσιας υπηρεσίας μετακλητής υπαλλήλου, η οποία δεν θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα στο Δημόσιο, αλλά στο πρώην ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (ήδη ΕΦΚΑ), πρέπει να γίνει με βάση τη διάταξη του δευτέρου εδαφίου της παραγράφου 2 του άρθρου 85 του α.ν. 1854/1951, όπως έχει κωδικοποιηθεί ως άρθρο 85 στην ισχύουσα κωδικοποίηση με τον τίτλο «Κώδικας Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων», που εχώρησε με το π.δ. 169/2007 και προβλέπει, για την εν λόγω αναγνώριση ασφαλιστέου χρόνου δημόσιας υπηρεσίας τον επιμερισμό των εισφορών μεταξύ του εργοδότη – Δημοσίου και του εργαζόμενου – μετακλητού υπαλλήλου (κατά πλειοψηφία).


ΣΤΕ/3376/2013

Αιρετοί-ποινή της αργίας: Επειδή, οι προαναφερόμενες διατάξεις του άρθρου 72 παρ. 9 και 10 του π.δ/τος 30/1996 προέβλεπαν ότι το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, που επισύρει την επιβολή του διοικητικού μέτρου της αργίας, πρέπει να στρέφεται «κατά της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ή νομικών προσώπων της». Κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, δεν απαιτείτο η παράβαση καθήκοντος να έχει επιφέρει εν γένει βλάβη σε βάρος της Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως, ούτε να αποβλέπει στην πρόκληση τέτοιας βλάβης, αλλά αρκούσε ότι η παράβαση στρέφεται κατά της Ν.Α., υπό την έννοια ότι πλήσσει τη νόμιμη και εύρυθμη λειτουργία της και, επομένως, βλάπτει το δημόσιο συμφέρον (βλ. ΣτΕ 1421/2011, πρβλ. ΣτΕ 766/2006, 1120/2005). Εξάλλου, και η εφαρμογή των επίμαχων διατάξεων του άρθρου 236, παρ. 2, περιπτ. β.α. και β.β., του Ν. 3852/2010, προϋποθέτει παράβαση καθήκοντος η οποία, από τη φύση της ως έγκλημα περί την υπηρεσία, στρέφεται κατά της καλής λειτουργίας του οικείου Ο.Τ.Α., στο πλαίσιο του κράτους δικαίου, ενώ σύμφωνα και με την αιτιολογική έκθεση του νόμου, σε καμμία περίπτωση δεν απαιτείται να έχει προξενήσει και οικονομική βλάβη σε βάρος του οικείου Ο.Τ.Α. Με τα δεδομένα αυτά, ο προβαλλόμενος με την υπό κρίση αίτηση λόγος ακυρώσεως ότι εφαρμοστέες εν προκειμένω, ήσαν όχι οι ως άνω διατάξεις του άρθρου 236 του Ν. 3852/2010, αλλά οι ισχύουσες κατά τον χρόνο τελέσεως του αδικήματος της παράβασης καθήκοντος και ευμενέστερες, κατά τον αιτούντα, ανωτέρω διατάξεις του άρθρου 72 παρ. 9 και 10 του π.δ/τος 30/1996, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί.


ΕΣ/ΚΠΕ/ΤΜ.7/77/2013

Συμμετοχή του Δήμου στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ανώνυμης εταιρείας.(..) Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα εκτίθενται στις προηγούμενες σκέψεις, το Κλιμάκιο άγεται στην κρίση ότι δοθείσας της συρρίκνωσης του συνόλου των ιδίων κεφαλαίων της επιχείρησης κατά την τελευταία χρήση (2011) πριν από την αύξηση του κεφαλαίου της, που ανήλθαν σε 8.397,30 ευρώ, ποσό καταφανώς κατώτερο του ½ του μετοχικού της κεφαλαίου, αφού η εταιρεία εμφανίζει ζημιές από προηγούμενες χρήσεις 48.361,03 ευρώ και κατά την ίδια χρήση 3.241,67 ευρώ, η αύξηση του κεφαλαίου της επιχείρησης, επιτρεπτή με τις προϋποθέσεις και μόνο του άρθρου 47 του ν. 2190/1920 και του άρθρου 265 παρ. 8 περ. γ΄ του Κ.Δ.Κ., δεν μπορούσε να υπερβαίνει το ποσό των 30.000,00 ευρώ, ανεξάρτητα από μεταβολές στο εταιρικό σχήμα, και να αποφασισθεί από Γενική Συνέλευση εντός έξι μηνών από τη λήξη του έτους 2011, και μάλιστα συγκαλούμενη με αποκλειστικό σκοπό την υιοθέτηση μέτρου για την ανατροπή της δυσαναλογίας που καταγράφεται κατά το ίδιο έτος μεταξύ του μετοχικού κεφαλαίου και της καθαρής θέσης της επιχείρησης. Η αύξηση κατά 100% του μετοχικού κεφαλαίου, η οποία βαρύνει στο σύνολό της τους Ο.Τ.Α. πρώτου βαθμού που συμμετέχουν στην επιχείρηση, δε βρίσκει έρεισμα στις εφαρμοστέες διατάξεις,(..). Εξάλλου, και ο δεύτερος λόγος διαφωνίας είναι βάσιμος, δεδομένου ότι δεν επιτρέπεται η επιχορήγηση των επιχειρήσεων Ο.Τ.Α. και ότι εν προκειμένω, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην οικονομοτεχνική μελέτη η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου αποσκοπεί στην κάλυψη λειτουργικών δαπανών, ενέργεια η οποία καταλήγει τελικώς σε μη επιτρεπτή επιχορήγηση της ανώνυμης εταιρείας.