Αμοιβή δικηγόρου για την άσκηση έφεσης:..Με τα δεδομένα αυτά, η ..., καταρχάς, νομίμως προσέφυγε   σε εξωτερικό δικηγόρο για την άσκηση έφεσης κατά της 115/2018 απόφασης του Ειρηνοδικείου ..., διότι όπως βεβαιώνεται στο 4000/23.9.2019 έγγραφο επανυποβολής της Διευθύντριας Οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών της,  η Επιχείρηση δεν απασχολεί δικηγόρο με πάγια αντιμισθία. Περαιτέρω, όμως, η εντελλόμενη με το ελεγχόμενο ένταλμα δαπάνη δεν είναι νόμιμη, προεχόντως διότι στην απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ..., με την οποία δόθηκε η εντολή στην δικηγόρο ... να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης του Ειρηνοδικείου και να παρασταθεί για την υποστήριξη αυτής ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου ... και συμφωνήθηκε, κατόπιν ελεύθερης διαπραγμάτευσης, η αμοιβή της, δεν περιλαμβάνεται αιτιολογία για τον προσδιορισμό αυτής σε ποσό υψηλότερο έναντι της νόμιμης. Τούτο δε διότι, η αμοιβή της ως  άνω δικηγόρου υπολογίστηκε εσφαλμένα κατ’ εφαρμογή των άρθρων 63 και 68 του Κώδικα Δικηγόρων, που αφορούν στην άσκηση αγωγής με βάση την αξία του αντικειμένου αυτής, καθόσον η νόμιμη αμοιβή για την άσκηση έφεσης προσδιορίζεται, ενόψει της έλλειψης σχετικής πρόβλεψης στον Κώδικα Δικηγόρων, κατ’ άρθρο 63 παρ. 2 με βάση το Παράρτημα I αυτού (περ. Β. Λ. Μονομελές Πρωτοδικείο ως β΄ θμιο), όπως αυτό τροποποιήθηκε με την παρ. 14 του άρθρου 7 του ν. 4205/2013 (Φ.Ε.Κ. Α 242), σε 260 ευρώ (130 Χ 2) για την άσκηση της έφεσης και την παράσταση ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου. Ως εκ τούτου, εφόσον στην 21/8.2.2019 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Επιχείρησης δεν περιλαμβάνεται ειδική αιτιολογία αναφορικά με την υπέρβαση της κατά τα ανωτέρω νόμιμης αμοιβής, ώστε να κριθεί το εύλογο αυτής, δεν έχει τηρηθεί η διαγραφόμενη κατά τα ανωτέρω διαδικασία, η οποία ειδικώς στην συγκεκριμένη περίπτωση παρίσταται αναγκαία, καθόσον παρατηρείται υπερβολική απόκλιση της καθορισθείσας αμοιβής σε σχέση με την οριζόμενη στον Κώδικα Δικηγόρων. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η εντελλόμενη δαπάνη δεν είναι νόμιμη και το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα δεν πρέπει να θεωρηθεί.

ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΕΟΦ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ-ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΟΦ:..η εκκαλούσα ζητά την εξαφάνιση της 11024/2019 οριστικής απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 22ο), με την οποία απορρίφθηκε η από 3.11.2017 αγωγή της κατά του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (Ε.Ο.Φ.) και του Ελληνικού Δημοσίου. Με την αγωγή αυτή, η εκκαλούσα, μόνιμη υπάλληλος του Ε.Ο.Φ., ζήτησε να υποχρεωθούν τα εφεσίβλητα να της καταβάλουν νομιμοτόκως, το ποσό των 6.000 ευρώ και περαιτέρω, να αναγνωριστεί η εις ολόκληρον υποχρέωση αυτών να της καταβάλουν νομιμοτόκως, το ποσό των 30.588,17 ευρώ (συνολικά 36.588,17 ευρώ), ως αποζημίωση, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 106 και 105 του Εισ.Ν.ΑΚ.(....)Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έχουν προαναφερθεί, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν στοιχειοθετείται ευθύνη των εφεσιβλήτων Ε.Ο.Φ. και Ελληνικού Δημοσίου, κατά τα άρθρα 106 και 105 του ΕισΝΑΚ, προς αποζημίωση της εκκαλούσας, δεδομένου ότι δεν συντρέχει η προβαλλόμενη από αυτήν παρανομία, της αντίθεσης δηλαδή της επίμαχης διάταξης του άρθρου 30 παρ. 1 του ν. 4024/2011 σε υπερκείμενους κανόνες δικαίου ή στο Σύνταγμα. Συνεπώς, ορθά απορρίφθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση η αγωγή της ως προς την κύρια βάση της. Ενόψει δε του ότι τα εφεσίβλητα κατά τα παραπάνω, δεν κατέστησαν πλουσιότερα σε βάρος της εκκαλούσας χωρίς νόμιμη αιτία, ορθά απορρίφθηκε και η επικουρική βάση της αγωγής της περί επιδίκασης των αιτούμενων ποσών με τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού, απορριπτομένου ως αβασίμου του αντίθετου λόγου έφεσης.Απορρίπτει την έφεση.

Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη-μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

ΑΠΟΔΟΧΕΣ:Νόμιμη η δαπάνη που αφορά την καταβολή ποσού 2.069,63 ευρώ στη …., υπάλληλο του Δήμου, ως αποδοχές μηνός Σεπτεμβρίου και αναδρομικές όμοιες μηνός Αυγούστου του έτους 2015(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν στη σκέψη 2.1.1, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η προαναφερόμενη υπάλληλος του Δήμου ….. δε δικαιούται να λαμβάνει με τις αποδοχές της νέας θέσης της, κατόπιν μετάταξής της από κατώτερη (ΔΕ) σε ανώτερη (ΠΕ) εκπαιδευτική κατηγορία, τη διαφορά μείωσης αποδοχών που λάμβανε στην παλαιά θέση της, κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 2 περίπτωση γ΄ του άρθρου 29 του ν. 4024/2011. Και τούτο, διότι μετά την κατά τ’ ανωτέρω μετάταξή της, με συνέπεια την αύξηση του καταβαλλόμενου σ’ αυτήν μισθού, η ως άνω διαφορά έπαψε να υπάρχει, καθόσον μεταβλήθηκαν τα στοιχεία που τη δημιούργησαν (και συγκεκριμένα η εκπαιδευτική κατηγορία) και, ως εκ τούτου, δεν τίθεται θέμα καταβολής της, ενώ, περαιτέρω, με τις προαναφερόμενες διατάξεις δεν ορίστηκε η διαφορά αυτή ως ένα είδος πρόσθετης παροχής, η οποία ακολουθεί τον υπάλληλο ανεξαρτήτως μεταγενέστερης αύξησης του μισθού του ή η οποία μειώνεται αναλόγως της αύξησης αυτής (βλ. σκέψη 2.1.1). Συνεπώς, ο αναπληρωτής Επίτροπος νομίμως αρνήθηκε τη θεώρηση του κρινόμενου χρηματικού εντάλματος, έστω και με διαφορετική αιτιολογία, ερειδόμενη στην απαγόρευση της παραγράφου 22 του άρθρου 3 του ν. 3845/2010, όπως η παράγραφος αυτή προστέθηκε με το άρθρο 2 του ν. 3899/2010, η οποία, όμως, δεν είναι εφαρμοστέα εν προκειμένω (βλ. σκέψη 2.2.1). Ωστόσο, το γεγονός της μη εφαρμογής της διάταξης αυτής στην περίπτωση της ανωτέρω υπαλλήλου του Δήμου ….δε συνεπάγεται αυτόθροα τη χορήγηση της προμνησθείσας «υπερβάλλουσας μείωσης», όπως αβασίμως υποστηρίζει ο Δήμος, καθόσον η χορήγηση οποιουδήποτε ποσού ως μέρους των αποδοχών του υπαλλήλου του Δημοσίου ή Ο.Τ.Α. ή ν.π.δ.δ. πρέπει να ερείδεται επί συγκεκριμένης διάταξης νόμου, ενώ, εν προκειμένω, τέτοια διάταξη δεν υφίσταται, ούτε μπορεί η χορήγησή της προαναφερόμενης παροχής να συναχθεί καθ’ ερμηνεία της παραγράφου 2 του άρθρου 29 του ν. 4024/2011 (βλ. σκέψη 2.1.1).

Καθορισμός αποδοχών...Ενόψει των ανωτέρω, και λαμβανομένου επιπλέον υπόψη ότι, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη σκέψη 17, ο καθορισμός μονομερώς από τον κοινό ή τον κανονιστικό νομοθέτη των εν γένει αποδοχών του ειδικού επιστημονικού προσωπικού και των δικηγόρων με έμμισθη εντολή της ΡΑΕ δεν θίγει άνευ ετέρου την ανεξαρτησία της Αρχής, τα προσβαλλόμενα μισθολογικά μέτρα δεν παρίστανται, καταρχήν, απρόσφορα, και μάλιστα προδήλως, για την επίτευξη των επιδιωκόμενων με αυτά σκοπών, ούτε μπορεί να θεωρηθούν ότι δεν ήταν αναγκαία. Συνεπώς, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι οι περί του αντιθέτου ως άνω ειδικότεροι λόγοι ακυρώσεως. Περαιτέρω, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη σκέψη 17, ο προκύπτων από τις ρυθμίσεις της προσβαλλόμενης υπουργικής αποφάσεως βασικός μισθός ανέρχεται στο ποσό των 2.097 ευρώ και προσαυξάνεται με τα προβλεπόμενα επιδόματα, ενόψει δε αυτών, οι θεσπιζόμενες με την προσβαλλόμενη απόφαση αποδοχές του ειδικού επιστημονικού προσωπικού και των δικηγόρων με σχέση έμμισθης εντολής της ΡΑΕ, οι οποίες, κατά τα εκτιθέμενα στην ίδια ως άνω σκέψη, υπερέχουν, γενικώς, έναντι των καθοριζομένων με τις περί ενιαίου μισθολογίου διατάξεις του ν. 4024/2011 συνολικών αποδοχών των εν ευρεία εννοία δημοσίων υπαλλήλων, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι προδήλως απρόσφορες σε σχέση με τα λειτουργικά καθήκοντα και τη σημασία της αποστολής των συγκεκριμένων επιστημόνων. Με τα ανωτέρω δεδομένα, συνολικώς εκτιμώμενα, οι επίμαχες ρυθμίσεις δεν αντίκεινται στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου, ούτε στην κατοχυρωμένη από το άρθρο 25 παρ. 1 εδάφ. δ' του Συντάγματος αρχή της αναλογικότητας (πρβλ. ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψη 35, 1286/2012 Ολομ., σκέψη 16), αλλ’ ούτε και στο εγγυώμενο την ιδιοκτησία άρθρο 17 του Συντάγματος, ανεξαρτήτως αν η ιδιοκτησία κατά το εν λόγω άρθρο έχει ή όχι την αυτή έννοια με την κατά το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου περιουσία, εφόσον δεν κατοχυρώνεται από καμία συνταγματική ή άλλη διάταξη δικαίωμα ορισμένου ύψους αποδοχών και δεν αποκλείεται, καταρχήν, η διαφοροποίηση αυτών ανάλογα με τις συντρέχουσες εκάστοτε συνθήκες. Συνεπώς, οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι. 

Έγκριση πρόσθετης χρηματοδότησης για το έργο των σχολικών καθαριστών-τριών κατά το σχολικό έτος 2019-2020, λόγω αυξημένων αναγκών καθαριότητας των σχολικών μονάδων κατά τη διάρκεια του ωρολογίου προγράμματος, οι οποίες προκύπτουν από την επαναλειτουργία των σχολείων και τα ληφθέντα μέτρα τήρησης κοινωνικών αποστάσεων για την αποτροπή διάδοσης του κορωνοϊού COVID-19.

Αποδοχές μετατασσομένων.(.....) Μη νόμιμη η καταβολή σε υπαλλήλους Δήμου, αναλογίας της παροχής του άρθρου 29 παρ. 2 του ν. 4024/2011 (ήτοι της διαφοράς από τη μείωση των αποδοχών τους σε ποσοστό μεγαλύτερο του 25%, λόγω της εφαρμογής του νέου μισθολογίου – «υπερβάλλουσα μείωση») συνολικού ποσού 191,06 ευρώ, καθόσον οι ανωτέρω εμφανίστηκαν στην νέα υπηρεσία τους στις 10.6.2014, μετά τη θέση τους σε διαθεσιμότητα για χρονικό διάστημα ενός μηνός, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, ενώ από την προηγούμενη υπηρεσία τους, ελάμβαναν την παροχή του άρθρου 29 του ν. 4024/2011 (διαφορά μείωσης αποδοχών υπερβάλλουσα του 25%), για το λόγο ότι η παροχή του άρθρου 29 του ν. 4024/2011 αποτελεί μέρος των αποδοχών της θέσης προέλευσης των μετατασσόμενων υπαλλήλων, η οποία, ως προσωπική διαφορά, δεν διατηρείται στις αποδοχές της θέσης τους στον φορέα υποδοχής τους.

Συνταξιοδοτικές παροχές:Επειδή, από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, σε συνδυασμό προς τα λοιπά διαδικαστικά έγγραφα προκύπτουν τα εξής: Με την 4864/18.03.1980 πράξη κανονισμού στρατιωτικής σύνταξης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους απονεμήθηκε στην αναιρεσείουσα, με την ιδιότητα της διαζευγμένης θυγατέρας, σύνταξη λόγω θανάτου του πατέρα της, λοχαγού εν αποστρατεία. Η αναιρεσείουσα με την από 13.05.1987 αίτησή της προς το αναιρεσίβλητο Ταμείο, ζήτησε να της απονεμηθεί το προβλεπόμενο μέρισμα που λάμβανε ο πατέρας της ως μέτοχος του Ταμείου. Η αίτηση απορρίφθηκε με την 2430/Σ.13/8.7.1987 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου, με την αιτιολογία ότι το δικαίωμα της αναιρεσείουσας για απονομή μερίσματος, το οποίο είχε γεννηθεί στις 30.12.1980, ημερομηνία δημοσίευσης του ν. 1105/1980, είχε αποσβεστεί, διότι δεν ασκήθηκε, κατά το άρθρο 1 παρ. 14 του ν.δ. 4198/1961, εντός πενταετίας από τη γέννησή του, δηλαδή μέχρι 30.12.1985. Ακολούθως, η αναιρεσείουσα υπέβαλε την 22213/30.11.1995 αίτηση με το ίδιο αίτημα, η οποία απορρίφθηκε με την 744/Σ.6/1996 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου. Η αναιρεσείουσα άσκησε στις 8.4.1999 την επίδικη αγωγή (α.π. 1370/8.4.1999), με την οποία ζήτησε να αναγνωριστεί η υποχρέωση του αναιρεσίβλητου Ταμείου να της καταβάλει ποσό που αντιστοιχούσε στα μερίσματα που θα ελάμβανε από 30.12.1980 έως 30.3.1999. Το Διοικητικό Πρωτοδικείο .. εξέδωσε την 12640/1999 προδικαστική απόφαση και, ακολούθως, με την 1583/2001 απόφαση δέχτηκε εν μέρει την αγωγή, κρίνοντας ότι το δικαίωμα της αναιρεσείουσας να λάβει μέρισμα ήταν απαράγραπτο βάσει του άρθρου 31 του ν. 1027/1980 και ότι μπορούσε, συνεπώς, να ασκηθεί οποτεδήποτε, αναγνώρισε δε την υποχρέωση του αναιρεσίβλητου Ταμείου να της καταβάλει ποσό 3.216.931 δραχμών, που αντιστοιχούσε στα μερίσματα που θα ελάμβανε από 13.05.1987, ημερομηνία υποβολής της πρώτης αίτησής της, έως 30.3.1999. Κατά της απόφασης αυτής το Ταμείο άσκησε έφεση. Επ’ αυτής εκδόθηκε αρχικά η 1607/2004 προδικαστική απόφαση του Διοικητικού Εφετείου ..και, ακολούθως, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η έφεση, μεταρρυθμίστηκε η εκκληθείσα απόφαση και κρίθηκε ότι το δικαίωμα της αναιρεσείουσας να λάβει μέρισμα δεν υπέκειτο σε χρονικούς περιορισμούς, η απορρέουσα όμως από το δικαίωμα αυτό αξίωση υπέκειτο στη διετή παραγραφή του άρθρου 48 παρ. 3 του ν.δ. 496/1974. Με τις σκέψεις αυτές το εφετείο μεταρρύθμισε την πρωτόδικη απόφαση και περιόρισε το μέρισμα που εδικαιούτο να λάβει η αναιρεσείουσα από το Ταμείο σε 2.720 ευρώ, ποσό που αντιστοιχούσε στο χρονικό διάστημα από 1.1.1996 ως 30.3.1999. 

ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, το Κλιμάκιο κρίνει τα ακόλουθα:1) Κατά τον βασίμως προβαλλόμενο από την Επίτροπο πρώτο λόγο διαφωνίας, μη νομίμως παρασχέθηκαν οι επίμαχες υπηρεσίες ποσού 433.884,02 ευρώ χωρίς να προηγηθεί ο επιβαλλόμενος από τις διατάξεις του π.δ 60/2007 ανοικτός διαγωνισμός, το μεν διότι ακόμη και αυτή η μηνιαία δαπάνη για την κάλυψη των αναγκών του Νοσοκομείου σε υπηρεσίες καθαριότητας υπερβαίνει το κοινοτικό όριο των 209.000 ευρώ χωρίς Φ.Π.Α., το δε διότι από τα στοιχεία του φακέλου δεν προκύπτει η συνδρομή μη οφειλόμενων σε υπαιτιότητα των αρμοδίων οργάνων του φορέα, εκτάκτων και απρόβλεπτων περιστάσεων. Αντιθέτως, από κανένα στοιχείο του φακέλου δεν αποδεικνύεται ότι από τις 30.6.2013 –οπότε έληξε η αρχική διάρκεια της από 1.7.2011 σύμβασης- δεν κατέστη δυνατή η προκήρυξη και διενέργεια διαγωνισμού για την κάλυψη των παγίων και εκ των προτέρων γνωστών  αναγκών του Νοσοκομείου σε υπηρεσίες καθαριότητας. Συναφώς το Νοσοκομείο και χωρίς καμία αναφορά σε προγενέστερα ΠΠΥΥ (επισημαίνεται ότι ακόμη και στο πλαίσιο υλοποίησης του ΠΠΥΥ 2010 είναι δυνατή η κατακύρωση διαγωνισμού έως τις 30.6.2016 βάσει της 5108/2015, (Β΄ 3008/2015) απόφασης του Υπουργού Υγείας), αναφέρει ότι στο πλαίσιο υλοποίησης του ΠΠΥΥ 2013 και μολονότι είχε οριστεί ως καταληκτική ημερομηνία για την δημοσίευση της διακήρυξης η 31.12.2014, τα αρμόδια όργανά του διαβίβασαν τις τεχνικές προδιαγραφές προς έγκριση στην Ε.Π.Υ. το πρώτον στις 4.11.2014, εν συνεχεία δε λόγω της μη έγκαιρης έγκρισης των τεχνικών προδιαγραφών ο διαγωνισμός δεν προκηρύχθηκε. Ωστόσο, οι περιστάσεις αυτές και ιδίως η καθυστερημένη διαβίβαση των τεχνικών προδιαγραφών προς έγκριση στην Ε.Π.Υ. δεν αποδεικνύουν ότι ακόμη και στο πλαίσιο υλοποίησης του ΠΠΥΥ 2013 η μη διενέργεια διαγωνισμού δεν ανάγεται στη σφαίρα ευθύνης των οργάνων του Νοσοκομείου. Περαιτέρω, μόνος ο ορισμός του Νοσοκομείου «….» με την 9944/12.3.2015 απόφαση της 1ης Υ.ΠΕ. ως φορέα διενέργειας του ενιαίου διαγωνισμού για την κάλυψη των αναγκών των Νοσοκομείων αρμοδιότητάς της στο πλαίσιο υλοποίησης του ΠΠΥΥ 2014 και η μη ολοκλήρωση του οικείου διαγωνισμού δεν συνιστά απρόβλεπτο γεγονός μη αναγόμενο στη σφαίρα ευθύνης των οργάνων του Νοσοκομείου. Τούτο διότι δεν προβάλλεται ότι τα αρμόδια όργανα του Νοσοκομείου απέστειλαν εγκαίρως τις απαιτούμενες τεχνικές προδιαγραφές στο Νοσοκομείο «…», ούτε ότι εν συνεχεία όχλησαν το Νοσοκομείο αυτό ή την εποπτεύουσα Υγειονομική Περιφέρεια για τη διενέργεια του διαγωνισμού. (..)

ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕλΣυν./Τμ.4/40/2016

Αποζημίωση Απαλλοτρίωσης Ακινήτου:(....)Τούτο διότι, μετά την συντέλεση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, για λόγους δημόσιας ωφέλειας και υπέρ του ....., του κοινού ακινήτου των διαδίκων το έτος 2002 και την παρακατάθεση της αποζημίωσης από το υπέρ ού η απαλλοτρίωση, όπως τούτο εκατέρωθεν συνομολογείται από τις διάδικες πλευρές, η ψιλή κυριότητα του ... ..., ως και η επικαρπία της ανωτέρω αρχικής διαδίκου μητέρας του, αποσβέστηκαν [άρθρα 1135,1170 ΑΚ και ΑΠ 1278/2012 δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του Α.Π), το δε δικαίωμα της τελευταίας επί της είσπραξης της αποζημίωσης έκτης απαλλοτρίωσης, στο οποίο μετατράπηκε η επικαρπία της (άρθρο 1171 ΑΚ), ικανοποιήθηκε, καθόσον εκατέρωθεν συνομολογείται η από κοινού είσπραξή της(....) ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ ουσίαν τις εφέσεις. ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή (α) στην εκκαλούσα ... ... του υπ’ αριθμ. κωδ. ..../2020 ηλεκτρονικού παραβόλου (e-παραβόλου) που κατέθεσε κατά την άσκηση της υπ' αριθ. πινακίου ... έφεσής της, (β) στον εκκαλούντα ... ... του υπ’ αριθ. κωδ. ..../2020 ηλεκτρονικού παραβόλου (e-παραβόλου) που κατέθεσε κατά την άσκηση της υπ’ αριθ. πινακίου ... έφεσής του και (γ) στην εκκαλούσα ... ... του υπ΄ αριθ. κωδ. ..../2020 ηλεκτρονικού παραβόλου που κατέθεσε κατά την άσκηση της υπ’ αριθ. πινακίου ... έφεσής της. ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ΄ αριθ. 1227/2020 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, καθ' ό μέρος της υπόθεσης, επί της οποίας αυτή εκδόθηκε, μεταβιβάστηκε κατ' έφεση, ήτοι ως προς την αναγνώριση του ενάγοντος ... ..., δικαιούχου της αποζημίωσης, λόγω απαλλοτρίωσης, για τα έξοδα μετεγκατάστασης της επιχείρησης που ασκούσε σε μισθωμένο, από αυτόν, κι εκμισθωμένο από τους εναγόμενους, τμήμα του ευρισκόμενου στην οδό ... αριθ. .... του Δήμου Α. ...., ακινήτου που απαλλοτριώθηκε αναγκαστικά, υπέρ του Ιδρύματος ...., δυνάμει της υπ’ αριθ. .... απόφασης των Υφυπουργών Οικονομίας & Οικονομικών, Περιβάλλοντος Χωροταξίας & Δημοσίων Έργων και του Υπουργού Πολιτισμού (ΦΕΚ ....), κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό. ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ ουσίαν την υπόθεση κατά το ως άνω κεφάλαιό της, για το οποίο έγιναν δεκτές ως βάσιμες κατ' ουσίαν οι εφέσεις, κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό. ΚΗΡΥΣΣΕΙ τη βίαιη διακοπή της δίκης επί της από 6/2/2012 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης .../.../2012 αγωγής και κατά το παραπάνω αντίστοιχο, προς το εκκληθέν κεφάλαιο της υπόθεσης, τμήμα της (την αναγνώριση του ενάγοντος ... ... δικαιούχου της αποζημίωσης, λόγω αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, των εξόδων μετεγκατάστασης της επιχείρησής του), όσον αφορά την εναγόμενη ... χα ... ... το γένος ... ..., όπως είναι το ορθό γένος αυτής, αντί του αναγραφόμενου λανθασμένα στην παραπάνω αγωγή γένους «... ...». ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΙ ως προς τους λοιπούς διαδίκους την εκδίκαση της από 6/2/2012 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης .../.../2012 αγωγής και κατά το παραπάνω αντίστοιχο, προς το εκκληθέν κεφάλαιο της υπόθεσης, τμήμα της (την αναγνώριση του ενάγοντος ... ... δικαιούχου της αποζημίωσης, λόγω αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, των εξόδων μετεγκατάστασης της επιχείρησής του), εωσότου περατωθεί με νόμιμο τρόπο, διά εκδόσεως τελεσίδικης απόφασης ή με τη νομότυπη, κατ' άρθρα 294 επ. ΚΠολΔικ, παραίτηση του ενάγοντος, η δίκη επί της προγενέστερης από 20/11/2009 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης .../.../2009 αγωγής αυτού.