Η απόφαση 1016/2022 του Ελεγκτικού Συνεδρίου (Μείζονα Ολομέλεια) αναιρεί απόφαση του IV Τμήματος, η οποία καταλόγιζε την αναιρεσείουσα, ως πρόεδρο επιτροπής παραλαβής του νομαρχιακού διαμερίσματος Καβάλας, με ποσό 13.495,00 ευρώ πλέον προσαυξήσεων λόγω ελλείμματος. Το Δικαστήριο απέρριψε την εφαρμογή των απαλλακτικών ρυθμίσεων του ν. 4735/2020 αλλά δέχθηκε ότι το Τμήμα εσφαλμένα υπήγαγε τη συμπεριφορά της αναιρεσείουσας στην έννοια της βαρείας αμέλειας αντί της ελαφράς αμέλειας, δεδομένης της έλλειψης κατευθύνσεων. Εφαρμόζοντας την αρχή της αναλογικότητας, η Ολομέλεια απαλλάσσει την αναιρεσείουσα από τις προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής (12.415,40 ευρώ) και περιορίζει το ποσό του καταλογισμού στο 10% του ελλείμματος, δηλαδή στα 1.349,50 ευρώ.

Επειδή, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, η προσβαλλόμενη απόφαση δέχθηκε ότι η 955/379/12.6.1991 πράξη της Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του αναιρεσιβλήτου Ταμείου αποτελεί πράξη εκτελέσεως της 21/3/4.6.1991 αποφάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου και συνεπώς δεν προσβάλλεται με προσφυγή αλλά με ανακοπή κατά τις διατάξεις του Κ.Ε.Δ.Ε., δέχθηκε δε περαιτέρω ότι η ως άνω απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου αποτελεί την πράξη καταλογισμού των ενδίκων εισφορών σύμφωνα με το άρθρο 4 του Κανονισμού του αναιρεσιβλήτου Ταμείου (Α.Υ.Ε. 34333/1935, ΦΕΚ 145, τ. Παράρτημα), η οποία είναι εκτελεστή πράξη και προσβάλλεται με προσφυγή. Εξάλλου η προσβαλλόμενη απόφαση δεν βεβαιώνει ότι η ως άνω καταλογιστική απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου κοινοποιήθηκε στην αναιρεσείουσα εταιρία. Κατόπιν αυτών, το Διοικητικό Εφετείο έπρεπε να θεωρήσει ότι η προσφυγή της αναιρεσείουσας εταιρίας στρέφεται κατά της ως άνω αποφάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 3 του π.δ. 341/1978, δεδομένου ότι με την ανακοπή του άρθρου 73 του ΚΕΔΕ κατά της πράξεως της Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου, ενόψει του ότι προβλέπεται προσφυγή κατά της καταλογιστικής πράξεως του Διοικητικού Συμβουλίου, δεν ήταν δυνατή η προβολή λόγων που αναφέρονται στο κατ' ουσίαν βάσιμο της απαιτήσεως (πρβλ. ΣτΕ 186/1998, 2282/2000 Ολ., 1776/2002). Για το λόγο αυτόν, που βασίμως προβάλλεται με την κρινόμενη αίτηση, πρέπει αυτή να γίνει δεκτή και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, παρέλκει δε ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων αναιρέσεως. Περαιτέρω, η υπόθεση, που χρειάζεται διευκρίνιση ως προς το πραγματικό, πρέπει να παραπεμφθεί στο δικάσαν δικαστήριο για νέα νόμιμη κρίση.

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ:Με την αναιρεσιβαλλόμενη 786/2017 απόφαση του IΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου απορρίφθηκε έφεση της αναιρεσείουσας, συνταξιούχου του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ (και ήδη ΕΦΚΑ) με το ειδικό συνταξιοδοτικό καθεστώς του ν.3163/1955, τέως ιατρού στον Οίκο Ναύτου, κατά της ... πράξης της Διεύθυνσης Συντάξεων Προσωπικού ΝΠΔΔ του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ, κατά το μέρος αυτής με το οποίο η σύνταξή της ορίστηκε πληρωτέα από 4.2.2027, ημερομηνία που συμπληρώνει το 63ο έτος της ηλικίας της(...)εφόσον η ήδη αναιρεσείσουσα θεμελίωσε συνταξιοδοτικό δικαίωμα το έτος 2012, με την συμπλήρωση εικοσιπενταετίας, η σύνταξή της έπρεπε να οριστεί πληρωτέα με την συμπλήρωση του 63ου έτους της ηλικίας της, σύμφωνα με το άρθρο 56 παρ. 1 περ. β΄ υποπερ. βγ΄ του Συνταξιοδοτικού Κώδικα, όπως ισχύει μετά τον ν. 3865/2010, όπως ορθώς κρίθηκε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από την αναιρεσείουσα τυγχάνουν αβάσιμα και απορριπτέα. Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης. 

ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:Ζητείται η αναίρεση της υπ’αριθ.1340/2007 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε έφεση της ήδη αναιρεσείουσας εταιρείας κατά της υπ’αριθ. 6969/2005 αποφάσεως του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών. Με την τελευταία αυτή απόφαση είχε απορριφθεί ανακοπή της ιδίας εταιρείας κατά της υπ’αριθ. ... αποφάσεως των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας, με την οποία, μεταξύ άλλων, είχε διαταχθεί η επιστροφή στο Δημόσιο τμήματος της καταβληθείσας στην αναιρεσείουσα επιχορήγησης κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ν.1262/1982 και του ν.1682/1987 και τμήματος του ποσού που αντιστοιχούσε στην επιδότηση του επιτοκίου συναφθέντος τραπεζικού δανείου, συνολικού ύψους 103.421.000 δραχμών.(....)Ο δε ισχυρισμός της αναιρεσείουσας ότι υπήρξε ολιγωρία των οργάνων να προβούν σε αυτοψία και έλεγχο για την τήρηση των όρων που είχαν τεθεί από την εγκριτική της επένδυσης απόφαση κρίθηκε από το δικάσαν δικαστήριο ότι δεν αποδεικνυόταν από κάποιο στοιχείο, αντιθέτως, μάλιστα, στην από 18.12.1990 έκθεση του Κεντρικού Οργάνου Ελέγχου που είχε προηγηθεί, κατά τα προαναφερόμενα, της αίτησης της ανωτέρω για την οριστικοποίηση της επένδυσης, αναφερόταν ότι πριν τον έλεγχο αυτό είχε προηγηθεί και προγενέστερος όμοιος, με τον οποίο δεν είχε γίνει δεκτό ότι ο σχετικός μηχανολογικός εξοπλισμός της επίμαχης μονάδας ήταν καινούργιος, όπως απαιτείτο (αφού η επένδυση περιελάμβανε και καινούργιο μηχανολογικό εξοπλισμό), και κατά του οποίου είχε ασκηθεί σχετική ένσταση της ανωτέρω, γεγονός από το οποίο συναγόταν ότι υπήρξαν προβλήματα σχετικά με την πιστοποίηση τήρησης όλων των απαιτούμενων όρων που έπρεπε να διερευνηθούν, προκειμένου να εκδοθεί η σχετική απόφαση περί ολοκλήρωσης της επένδυσης.Απορρίπτει την υπό κρίση αίτηση.

Η απόφαση της Μείζονος Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά αίτηση αναίρεσης υπαλλήλου (πρόεδρος επιτροπής παραλαβής) κατά του καταλογισμού 78.400,00 ευρώ (έλλειμμα 40.000,00 € και προσαυξήσεις 38.400,00 €) για ανοίκεια εξόφληση εντάλματος σχετικά με ματαιωθείσες συναυλίες. Το Δικαστήριο απέρριψε τους λόγους περί άρσης του καταλογισμού βάσει του ν. 4735/2020 και περί παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας, κρίνοντας τη δημοσιονομική ευθύνη αυτοτελή. Ωστόσο, έγινε δεκτό ότι η υπαιτιότητα της αναιρεσείουσας ήταν σε βαθμό ελαφράς αμέλειας. Συνεπεία αυτού, η Ολομέλεια ανήρεσε την προσβαλλόμενη απόφαση, δίκασε την υπόθεση στην ουσία, απαλλάσσοντας την αναιρεσείουσα από το σύνολο των προσαυξήσεων και περιορίζοντας το ποσό του καταλογισμού (λόγω αναλογικότητας) στο 10% του ελλείμματος, δηλαδή στα 4.000,00 ευρώ.

ΜΤΠΥ. Μέρισμα. Δικαίωμα λήψεως. Χρόνος καταβολής.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Οι συνταξιοδοτούμενοι βάσει του άρθρου 19 παρ.7 του Ν 2084/1992 λαμβάνουν μέρισμα από το ΜΤΠΥ μόνο με τις προϋποθέσεις του άρθρου 40 παρ.1 και 2 του Π. Δ/τος 422/1981. Η καταβολή του μερίσματος στους συνταξιοδοτουμένους αυτούς αναστέλλεται μέχρι την καταβολή της κυρίας συντάξεώς τους.

Έγκριση πρόσθετης χρηματοδότησης για το έργο των σχολικών καθαριστών-τριών κατά το σχολικό έτος 2019-2020, λόγω αυξημένων αναγκών καθαριότητας των σχολικών μονάδων κατά τη διάρκεια του ωρολογίου προγράμματος, οι οποίες προκύπτουν από την επαναλειτουργία των σχολείων και τα ληφθέντα μέτρα τήρησης κοινωνικών αποστάσεων για την αποτροπή διάδοσης του κορωνοϊού COVID-19.

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (1473/2024) αφορά αίτηση αναίρεσης κατά της απόφασης 294/2024 του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία ακύρωνε την ανακήρυξη της αναιρεσείουσας ως τακτικής δημοτικής συμβούλου στον Δήμο …. λόγω κωλύματος εκλογιμότητας. Το κώλυμα φερόταν να συνίσταται στην άσκηση καθηκόντων Προϊσταμένης Διεύθυνσης στην Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής (ΠΕΔΑ). Το ΣτΕ έκρινε ότι, ενόψει της στενής ερμηνείας, το κώλυμα εκλογιμότητας του άρθρου 10 παρ. 2 περ. ε´ του ν. 4804/2021 εφαρμόζεται μόνο σε οργανικές μονάδες που παράγουν διοικητικό έργο και χειρίζονται υποθέσεις των πολιτών. Καθώς η Διεύθυνση της ΠΕΔΑ ασχολείται κυρίως με την υποστήριξη και το συντονισμό των μελών-δήμων και όχι με διοικητικές υποθέσεις των δημοτών, η αναιρεσείουσα δεν εμπίπτει στο κώλυμα. Συνεπώς, η αίτηση αναίρεσης έγινε δεκτή, η πρωτόδικη απόφαση αναιρέθηκε, και η αρχική ένσταση απορρίφθηκε.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ:ζητείται η αναίρεση της 2915/2014 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία: α) απορρίφθηκε η αγωγή της δεύτερης αναιρεσίβλητης («... ΑΕ»), αναδόχου εκτέλεσης του δημοσίου έργου Επειδή, τέλος, προβάλλεται ότι, από το συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 26 παρ. 1 και 2 του ν. 1882/1990, των διατάξεων του άρθρου 1 και 2 της, κατ’ εξουσιοδότηση αυτού εκδοθείσας, 2048300/6844-11/0016/9.8.1990 υπουργικής απόφασης του Υπουργού Οικονομικών, του ν.δ/τος 17.7.-13.8.1923 και του Αστικού Κώδικα περί εκχώρησης απαίτησης, προκύπτει ότι, σε περίπτωση εκχωρηθείσας απαίτησης κατά νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, κρίσιμος χρόνος, κατά τον οποίο θα πρέπει να υφίσταται η φορολογική ενημερότητα του εκχωρητή, αποδεικνυόμενη από το πιστοποιητικό φορολογικής ενημερότητας, είναι ο χρόνος κατάρτισης της σύμβασης της εκχώρησης ή έστω της γέννησης της εκχωρούμενης έννομης σχέσης ή έστω ο χρόνος που κατέστη ληξιπρόθεσμος η εκχωρηθείσα απαίτηση, αδυναμία δε προσκόμισης του αποδεικτικού ενημερότητας μετά τα ως άνω χρονικά διαστήματα δεν αντιτάσσεται στον εκδοχέα, η δε απαίτηση μετά την εκχώρηση περιέρχεται στον εκδοχέα, κατά του οποίου δεν είναι δυνατόν να αντιταχθούν απαγορεύσεις ή περιορισμοί που αφορούν τον εκχωρητή. Ως προς το παραδεκτό του λόγου αυτού, προβάλλεται ότι δεν υπάρχει επί του ζητήματος αυτού σχετική νομολογία του Δικαστηρίου. Ο ισχυρισμός αυτός πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος, διότι η ερμηνεία των διατάξεων που επικαλείται η αναιρεσείουσα δεν είναι κρίσιμη για την επίλυση της κρινόμενης διαφοράς, ως προς το ως άνω τιθέμενο νομικό ζήτημα. Ειδικότερα, με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση ερμηνεύτηκε και εφαρμόστηκε η παρ. 9 του άρθρου 26 του ν. 1882/1990, η οποία προστέθηκε με τη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 29 του ν. 3943/2011, στην οποία ορίζεται ρητά ότι, για την καταβολή των εκχωρημένων χρηματικών απαιτήσεων, κατά νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, το αποδεικτικό ενημερότητας προσκομίζεται τόσο από τον εκχωρητή, όσο και από τον εκδοχέα, και όχι οι διατάξεις που επικαλείται η αναιρεσείουσα, δηλαδή η διάταξη του άρθρου 26 του ν. 1882/1990, σε συνδυασμό με την υπ’ αριθ. 2048300/6844-11/0016/1990 απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, η οποία, άλλωστε, είχε ήδη καταργηθεί με την 1109793/ 6134-11/0016/24.11.1999 απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών. Κατά συνέπεια, ο προβαλλόμενος λόγος αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος.Απορρίπτει την αίτηση.

Προσαρμογή διατάξεων της νομοθεσίας της σχετικής με το άρτιο μέρισμα των μονίμων υπαλλήλων του Μετοχικού Ταμείου Αεροπορίας, προς το βαθμολογικό καθεστώς του ν. 1586/86 (Α. 37) .