Εάν κατά την αληθή έννοια της διάταξης του άρθρου 28 παρ. 3 εδ. α΄ του ν. 4387/2016, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο εξόδου του ασφαλισμένου από την ασφάλιση, για τον προσδιορισμό των συντάξιμων αποδοχών που θα ληφθούν υπόψη προκειμένου να υπολογισθεί το ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης, θα συμπεριληφθούν και τα πλασματικά χρόνια που αναγνώρισε και εξαγόρασε ως χρόνο ασφάλισης ο ενδιαφερόμενος με αίτησή του που υπέβαλε μετά το έτος 2002.(...)Κατά την αληθή έννοια της διάταξης του άρθρου 28 παρ. 3 εδ. α΄ του ν. 4387/2016, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο εξόδου του ασφαλισμένου από την ασφάλιση, για τον προσδιορισμό των συντάξιμων αποδοχών που θα ληφθούν υπόψη προκειμένου να υπολογισθεί το ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης, θα συμπεριληφθούν και τα πλασματικά χρόνια που αναγνώρισε και εξαγόρασε ως χρόνο ασφάλισης ο ενδιαφερόμενος με αίτησή του που υπέβαλε μετά το έτος 2002 (ομόφωνα).

Χορήγηση της πλήρους σύνταξης του ΤΣΑΥ στα 39 έτη ασφάλισης.

Χρόνος καταβολής των οδοιπορικών εξόδων που δικαιούνται οι στρατιωτικοί, στην περίπτωση που αποστρατεύονται, έχοντας συμπληρώσει 15ετή πλήρη πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και δικαίωμα σύνταξης, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 7 παρ.3 εδ. α’ του ν. 2084/1992, όχι όμως και το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.Τα οδοιπορικά έξοδα, τα οποία δικαιούνται οι στρατιωτικοί στην περίπτωση που αποστρατεύονται, έχοντας συμπληρώσει 15ετή πλήρη πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και δικαίωμα σύνταξης, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 7 παρ.3 εδ. α’ του ν. 2084/1992, καταβάλλονται κατά το χρόνο της αποστρατείας τους και όχι κατά το χρόνο της συνταξιοδότησής τους (ομόφ.).

Ασφαλιστικοί Οργανισμοί - Καθορισμός ανώτατου ορίου σύνταξης (πλαφόν) του Ταμείου Ασφάλισης Προσωπικού Ιονικής και Λαϊκής Τράπεζας (ΤΑΠ-ΙΛΤ).(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Από τις διατάξεις του άρθρου 51 του Ν 2084/1992, η οποία τυγχάνει καθολικής εφαρμογής για όλους τους φορείς κύριας ασφάλισης, συνεπώς και του ΤΑΠ-ΙΛΤ, σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 58 του ίδιου νόμου, προκύπτει ότι τίθενται ορισμένα ανώτατα όρια στο ύψος των συντάξεων των μέχρι 31-12-1992 ασφαλισμένων στους φορείς αυτούς. Συγκεκριμένα, θεσπίζεται ότι το ποσό της μηνιαίας σύνταξης λόγω γήρατος ή αναπηρίας, για 35 έτη ασφάλισης ή 10.500 ημέρες, δεν μπορεί να υπερβαίνει ούτε το 80% των κατά τις οικείες διατάξεις των φορέων μηνιαίων συντάξιμων αποδοχών, χωρίς τα οικογενειακά επιδόματα, όπως αυτές καθορίζονται κατά τις οικείες διατάξεις των ασφαλιστικών φορέων και τις διατάξεις του άρθρου 50 του ίδιου νόμου (2084/92) ούτε το τετραπλάσιο του κατά το έτος 1991 μέσου μηνιαίου κατά κεφαλήν ΑΕΠ, αναπροσαρμοσμένου με το εκάστοτε ποσοστό αύξησης των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων. Επίσης, θεσπίζεται ότι για όσους παραμένουν στην υπηρεσία και μετά την συμπλήρωση 35ετούς συντάξιμου χρόνου, το ποσό της σύνταξης προσαυξάνεται κατά 1/50 για κάθε επιπλέον έτος ή 300 ημέρες υπηρεσίας πέραν του 35ου έτους και ότι η προσαύξηση αυτή μπορεί να χορηγείται και πέραν του ποσοστού που καθορίζεται με την προηγούμενη παράγραφο 1. Είναι πρόδηλο από τα εκτεθέντα ότι με τη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 51 θεσπίζονται δύο αυτοτελώς λειτουργούντα και σαφώς διακεκριμένα μεταξύ των ανώτατα όρια σύνταξης (πλαφόν). Το πρώτο αφορά στο 80% των μηνιαίων συντάξιμων αποδοχών ασφαλισμένων για 35 έτη ασφάλισης ή 10.500 ημέρες, χωρίς στο ποσοστό αυτό να συνυπολογίζονται τα οικογενειακά επιδόματα. Το δεύτερο αφορά στο κατά το έτος 1991 τετραπλάσιο του μέσου μηνιαίου κατά κεφαλήν ΑΕΠ, όπως το ποσό αυτό αναπροσαρμόζεται εκάστοτε. Τοιουτοτρόπως δεν επιτρέπεται η χορήγηση μηνιαίας συντάξεως καθ’ υπέρβαση του ενός ή του άλλου των ως είρηται καθοριζόμενων ανωτάτων ορίων. Στο πλαίσιο αυτό, η δυνάμει των καταστατικών διατάξεων του ως άνω άρθρου 45 του ΤΑΠ-ΙΛΤ χορηγουμένη μηνιαία σύνταξη δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει κανένα από τα ως είρηται ανώτατα όρια σύνταξης που τίθενται με την ειρημένη διάταξη του άρθρου 51 του Ν 2084/92, ενώ είναι επιτρεπτή η καταβολή μικρότερης σύνταξης.

Η απόφαση (ΣτΕ 1538/2024) αφορά αίτηση αναίρεσης του e-ΕΦΚΑ κατά της υπ’ αριθμ. 45/2021 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης. Η διαφορά αφορούσε τη χορήγηση δεύτερης σύνταξης λόγω γήρατος από τον Ο.Α.Ε.Ε. (πρώην Τ.Ε.Β.Ε.) σε ασφαλισμένο, ο οποίος λάμβανε ήδη σύνταξη από το Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. Το κεντρικό νομικό ζήτημα ήταν αν υπερισχύει η διάταξη που επιτρέπει συνταξιοδότηση με 37 έτη ασφάλισης ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας ή η ειδική διάταξη για τους διπλοσυνταξιούχους (άρθρο 47 παρ. 10 του ν. 2084/1992) που απαιτεί τη συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας. Το ΣτΕ έκρινε ότι για τη χορήγηση δεύτερης σύνταξης από τον Ο.Α.Ε.Ε. απαιτείται αναγκαίως η συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας, ακόμη και αν έχουν συμπληρωθεί 37 έτη ασφάλισης. Ως εκ τούτου, έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης του e-ΕΦΚΑ, αναιρώντας την προσβαλλόμενη απόφαση, και παρέπεμψε την υπόθεση στο Διοικητικό Εφετείο για νέα νόμιμη κρίση.

Υπολογισμός του ύψους της σύνταξης γήρατος που λαμβάνει δικαστική λειτουργός, η οποία έχει συνταξιοδοτηθεί κατ΄ εφαρμογήν των ευεργετικών διατάξεων περί αναπηρίας καθώς και του γεγονότος ότι έχει διανύσει ασφαλιστικό χρόνο τόσο με την ιδιότητα της δικηγόρου όσο στη συνέχεια και με εκείνη της δικαστικής λειτουργού(...)Για τον υπολογισμό του ύψους της σύνταξης που δικαιούται να λάβει, η τέως δικαστική λειτουργός Α.Ε., θα πρέπει να προστεθούν πλέον του πραγματικού χρόνου ασφάλισης που έχει διανύσει και πλασματικά έτη μέχρι την συμπλήρωση 35 ετών συνολικά. Ο πλασματικός αυτός χρόνος πρέπει να κατανεμηθεί επί του χρόνου ασφάλισης και των δύο ιδιοτήτων με βάση αναφοράς τα έτη που έχουν διανυθεί με εκάστη ιδιότητα.

Υπολογισμός στο συντάξιμο χρόνο του Δ. Μ. το ίδιο χρονικό διάστημα δύο φορές, που έχει αναγνωριστεί από το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ με δύο διαφορετικές διατάξεις (άρθρα 5 και 8 Ν. 1469/1984 και Π.Δ. 68/2000) – Νομιμότητα.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Δεν είναι νόμιμος ο συνυπολογισμός στον συντάξιμο χρόνο του ασφαλισμένου Δ. Μ. το χρονικό διάστημα απασχόλησης στη Λιβύη δύο φορές. (ομοφ.)

Έκταση εφαρμογής του άρθρου 39 του ν. 2084/1992, μετά την σύσταση του Κλάδου Κύριας Ασφάλισης Αγροτών στον Οργανισμό Γεωργικών Ασφαλίσεων (ν. 2458/1997).(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Κατ’ αρχήν και ενόψει της ειδικής για τον Ο.Γ.Α. διάταξης του άρθρου 34 του ν. 1140/1981, που ορίζει, μεταξύ άλλων, ότι τα πρόσωπα που είναι ασφαλισμένα σε άλλο φορέα κύριας ασφάλισης για τους Κλάδους Σύνταξης και Ασθένειας, δεν μπορεί να υπαχθούν παράλληλα και στην ασφάλιση του Ο.Γ.Α., για τους Κλάδους αυτούς, παρέλκει η έρευνα αναφορικά με το εάν εμπίπτει ή όχι ο Ο.Γ.Α. στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 39 του ν. 2084/1992, αφού ελλείπει η βασική προϋπόθεση εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου αυτού, που είναι η υποχρεωτική υπαγωγή στην ασφάλιση δύο ή περισσοτέρων φορέων Κύριας Ασφάλισης ή Ασφάλισης Ασθένειας και όχι μόνον ενός. Σε κάθε όμως περίπτωση, ο Ο.Γ.Α., ακόμη και μετά τη σύσταση σε αυτόν, με τις διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 2458/1997, του Κλάδου Κύριας Ασφάλισης Αγροτών, εξακολουθεί να μην εμπίπτει στις ανωτέρω, περί επιλογής φορέα, ρυθμίσεις του άρθρου 39 του ν. 2084/1992, αφού από αυτές ρητά εξαιρέθηκε με την ισχύουσα ακόμη και μέχρι σήμερα διάταξη του άρθρου 43 παρ. 1 του ίδιου νόμου.

Ερωτάται: 1) Εάν οι πάσχοντες από κληρονομική σιδηροβλαστική αναιμία υπάγονται ή όχι στις διατάξεις του ν. 612/1977, οι οποίες προβλέπουν τη θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης με 4050 ημέρες εργασίας ή 15 έτη ασφάλισης και 2) εάν δύναται να χορηγηθεί η βασική σύνταξη του πρώην Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ), όπως αυτή προβλέπεται στο άρθρο 4 παρ. 1 του ν. 4169/1961, στους συνταξιοδοτούμενους από τον Οργανισμό που λαμβάνουν την κύρια σύνταξη του πρώην ΟΓΑ του ν.2458/1997 με βάση τις διατάξεις του ν. 612/1977, οι οποίες προβλέπουν τη θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης με 4.050 ημέρες εργασίας ή 15 έτη ασφάλισης, άνευ ορίου ηλικίας.(...)1) Οι πάσχοντες από κληρονομική σιδηροβλαστική αναιμία δεν υπάγονται στις συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις της παραγράφου 3 του άρθρου 16 του ν. 2227/1994 και κατ’ επέκταση στο ειδικό και ευεργετικό καθεστώς συνταξιοδότησης του ν. 612/1997 (ομόφωνα). 2) Η χορηγούμενη, στα πλαίσια του άρθρου 99 του ν. 4387/2016, προνοιακή «βασική» σύνταξη γήρατος στους ασφαλισμένους του πρώην ΟΓΑ, που αναφέρεται στο άρθρο 4 παρ. 1 του ν. 4169/1961 και καταβάλλεται στους ασφαλισμένους του Οργανισμού αυτού παράλληλα με την ανταποδοτική σύνταξη, που δικαιούνται αυτοί να λάβουν σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 5 και 12 του ν. 2458/1997, δεν δύναται να καταβληθεί στους συνταξιοδοτούμενους λόγω γήρατος με βάση τις διατάξεις του ν. 612/1977 ασφαλισμένους του πρώην ΟΓΑ, χωρίς τη συμπλήρωση του απαιτούμενου ορίου ηλικίας των 67 ετών (ομόφωνα).

Προϋποθέσεις ανάκλησης πράξεων κύριας και επικουρικής συνταξιοδότησης της συζύγου ασφαλισμένου του e ΕΦΚΑ, ως οιονεί χήρας, λόγω οριστικής απόλυσης από την υπηρεσία του ασφαλισμένου, εξαιτίας της διάπραξης βαρύτατων πειθαρχικών παραπτωμάτων, μετά από αμετάκλητη αθώωση του ασφαλισμένου από ποινικό Δικαστήριο για ποινική κατηγορία απολύτως συναφή με την πειθαρχική ποινή που του έχει επιβληθεί. Ημερομηνία έναρξης των οικονομικών αποτελεσμάτων της συνταξιοδότησης ασφαλισμένου του e ΕΦΚΑ(...)Η Διοίκηση του e ΕΦΚΑ δεν έχει τη δυνατότητα ανάκλησης των πράξεων κύριας και επικουρικής συνταξιοδότησης της συζύγου ασφαλισμένου του οργανισμού, ως οιονεί χήρας, κατά τις διατάξεις του άρθρου 15 περ. ε΄ του καταστατικού του τ. Ταμείου Συντάξεων και Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Γεωργικών Συνεταιριστικών Οργανώσεων (ΤΣΕΑΠΓΣΟ), εξαιτίας της επιβληθείσας, σε αυτόν, πειθαρχικής ποινής της οριστικής απόλυσης από την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών, στην οποία αυτός εργαζόταν ως υπάλληλος, παρ’ ότι στη συνέχεια ο ασφαλισμένος αυτός αθωώθηκε, αμετάκλητα, της συναφούς, με την προαναφερόμενη πειθαρχική ποινή, ποινικής κατηγορίας και, συνεπώς, δεν δύναται να προβεί και στην επανεξέταση της συνταξιοδοτικής υπόθεσης αυτού του ασφαλισμένου του, επί τη βάσει των διατάξεων του άρθρου 15 περ. δ΄ του καταστατικού του τ. ΤΣΕΑΠΓΣΟ, που προβλέπουν τη συνταξιοδότηση ασφαλισμένου, κατόπιν απόλυσης λόγω κατάργησης θέσης ή άλλων λόγων που δεν οφείλονται σε υπαιτιότητά του. Ο ασφαλισμένος του e ΕΦΚΑ, που είχε απολυθεί οριστικά από την υπηρεσία σε Γεωργική Συνεταιριστική Οργάνωση, εξαιτίας της διάπραξης βαρύτατου πειθαρχικού παραπτώματος, δικαιούται κύριας και επικουρικής σύνταξης γήρατος από τον e ΕΦΚΑ, δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 15 περ. α΄ και ε΄ του καταστατικού του τ. ΤΣΕΑΠΓΣΟ, με ταυτόχρονη διακοπή (δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 15 περ. ε΄ του καταστατικού του τ. ΤΣΕΑΠΓΣΟ) της παροχής κύριας και επικουρικής σύνταξης, ως οιονεί χήρας, στην σύζυγό του, αμέσως μετά τη συμπλήρωση του προβλεπόμενου, από το νόμο, ορίου ηλικίας, ήτοι του 65ου έτους αυτού, χωρίς να προαπαιτείται η ανάκληση των ανωτέρω αναφερόμενων συνταξιοδοτικών πράξεων και η επανεξέταση της συνταξιοδοτικής υπόθεσης του ασφαλισμένου αυτού, ενώ, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ. 2α του ν. 4454/2018, όταν δεν έχουν συμπληρωθεί, κατά τον χρόνο κατάθεσης της αίτησης για συνταξιοδότηση, οι προς τούτο νόμιμες προϋποθέσεις, ημεροχρονολογία έναρξης των οικονομικών αποτελεσμάτων της συνταξιοδότησης τυγχάνει η πρώτη του επόμενου μήνα από εκείνον κατά τον οποίο θα συντρέξουν, σωρευτικά, όλες οι νόμιμες προϋποθέσεις.