Ειδικός Λογαριασμός Αλληλοβοηθείας Στρατού (Ε.ΛΟ.Α.Σ.) πρώην Ταμείο Αλληλοβοηθείας Στρατού (Τ.Α.Σ.) – Έντοκη επιστροφή εφάπαξ.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Εφόσον μεταξύ του ε.α. αξιωματικού Λ.Γ. και του Ε.ΛΟ.Α.Σ. συμφωνήθηκε όπως επιστρέψει το καταβληθέν σ’ αυτόν συμπληρωματικό εφάπαξ βοήθημα σε μηνιαίες δόσεις των 400 ευρώ, τόκος υπερημερίας οφείλεται μόνο στην περίπτωση καθυστέρησης της καταβολής της μηνιαίας δόσης αμέσως μετά την πάροδο του μήνα, στον οποίο αντιστοιχεί το ως άνω χρηματικό ποσό. (ομοφ.)

Εφάπαξ  του ν. 103/1975:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη ΙΙ της παρούσας το Κλιμάκιο κρίνει ότι είναι νόμιμος ο υπολογισμός της εφάπαξ παροχής της φερομένης ως δικαιούχου του χρηματικού εντάλματος σύμφωνα με το νέο σύστημα υπολογισμού του άρθρου 35 του ν. 4387/2016, καθώς αυτή εξήλθε από την υπηρεσία της και υπέβαλε σχετική αίτηση χορήγησης του βοηθήματος αυτού μετά την 1.9.2013 (αποχώρησε από την υπηρεσία της την 2.12.2013 και υπέβαλε την από 23.6.2014 αίτηση για την χορήγηση σε αυτήν του εφάπαξ βοηθήματος). Όπως δε προκύπτει από το άρθρο 35 παρ.5 του ιδίου νόμου, ο υπολογισμός των εφάπαξ παροχών με το προγενέστερο σύστημα, σύμφωνα με τις καταστατικές διατάξεις που διέπουν τον κάθε τομέα – κλάδο πρόνοιας, που αποδίδει το εφάπαξ βοήθημα του ν. 103/1975, αλλά και τις μειώσεις που έχουν επιβληθεί με το ν. 4093/2012,  αφορούν σε αιτήσεις για αποχωρήσεις μέχρι και την 31.8.2013, απορριπτομένου ως αβάσιμου του σχετικού λόγου διαφωνίας του Επιτρόπου για την υποχρέωση περικοπής του ποσού κατά 42,29%. Περαιτέρω, η αξίωση της ανωτέρω ασφαλισμένης για λήψη της επίμαχης εφάπαξ παροχής, η οποία γεννήθηκε από την επομένη της ημερομηνίας αποχώρησής της από την υπηρεσία (3.12.2013), σε κάθε περίπτωση δεν είχε υποπέσει, κατά την ημερομηνία ενταλματοποίησης της οικείας δαπάνης (5.10.2018), στην πενταετή παραγραφή της παραγράφου 1 του άρθρου 48 του ν.δ. 496/1974, ανεξαρτήτως του γεγονότος της διακοπής της σχετικής προθεσμίας με την υποβολή της 3382/23.6.2014 αίτησής της, αλλά και των συνεπειών που επέφερε στη δράση των εμπλεκόμενων διοικητικών οργάνων η εισαγωγή του νέου συστήματος υπολογισμού της εφάπαξ παροχής με τις ρυθμίσεις του άρθρου 35 του ν. 4387/2016.

Ταμείο Αλληλοβοηθείας Ναυτικού. Εφάπαξ βοήθημα αποστράτων Διδασκάλων του Πολεμικού Ναυτικού, προαχθέντων αναδρομικώς, βάσει ειδικού νόμου, στο βαθμό του Αρχιπλοιάρχου.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Οι απόστρατοι Διδάσκαλοι του Πολεμικού Ναυτικού, οι οποίοι αρχικώς αποστρατεύθηκαν και δικαιώθηκαν εφάπαξ βοηθήματος με το βαθμό του Πλοιάρχου, μετέπειτα δε, με το π.δ. της 8-3-1993 (ΦΕΚ 41/10-3-1993, τ.Γ ), που εκδόθηκε κατ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 30 του ν.2109/1992, προήχθησαν αναδρομικώς στο βαθμό του Αρχιπλοιάρχου και αποστρατεύθηκαν εκ νέου με το βαθμό αυτό από του χρόνου της αρχικής αποστρατείας των, δικαιούνται συμπληρωματικού εφάπαξ βοηθήματος, το οποίο γεννάται από και δια της δημοσιεύσεως του ως άνω π.δ/τος στην ΕτΚ (10-3-1993) και συνίσταται στη διαφορά μεταξύ εκείνου το οποίο έλαβαν κατά την αρχική έξοδό των εκ των τάξεων του στρατεύματος με βάση το βαθμό του Πλοιάρχου και εκείνου που πρέπει να λάβουν, κατά τις κείμενες διατάξεις, με βάση το βαθμό του Αρχιπλοιάρχου κατά τον χρόνο της εξόδου των εκ των τάξεων του στρατεύματος, συνεπεία της νέας αποστρατείας των με το προαναφερθέν π.δ/μα, ο οποίος, στη συγκεκριμένη περίπτωση, συμπίπτει προς αυτόν της αρχικής εξόδου.

Σύμφωνα με το άρθρο 204 του ν. 3584/2007, το προσωπικό των Ο.Τ.Α. με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, που έχει συμπληρώσει τις προϋποθέσεις για τη λήψη σύνταξης και δεν υπάγεται για τη χορήγησή της στην ασφάλιση του Δημοσίου, καθώς και το μόνιμο προσωπικό που επέλεξε ως κύριο ασφαλιστικό φορέα το Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., λαμβάνει κατά την αποχώρησή του από την υπηρεσία αποζημίωση, η οποία υπολογίζεται με βάση τις τακτικές αποδοχές του τελευταίου μήνα πλήρους απασχόλησής του. Η εν λόγω αποζημίωση, το ύψος της οποίας συναρτάται με τα έτη υπηρεσίας του δικαιούχου υπαλλήλου στον οικείο Ο.Τ.Α., βαρύνει τον προϋπολογισμό αυτού και είναι σαφώς διακριτή από την προβλεπόμενη στο άρθρο 56 παρ. 1 περ. α΄ του ν. 3518/2006 αποζημίωση, την οποία λαμβάνουν κατά το χρόνο συνταξιοδότησής τους οι υπάλληλοι του πρώην Ε.Ο.Π. που μεταφέρθηκαν σε οργανικές ή προσωποπαγείς θέσεις των αναφερόμενων στο ν. 3106/2003 υπηρεσιών, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι υπηρεσίες των Δήμων που υποδέχθηκαν τους υπαλλήλους των Κ.Ε.Φ.Ο.. Η τελευταία αυτή αποζημίωση, που αναλογεί στα έτη υπηρεσίας των ως άνω υπαλλήλων στον καταργηθέντα Ε.Ο.Π., είναι ίση κατά ποσό με το εφάπαξ βοήθημα του ν. 103/1975, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί κατά το χρόνο της μεταφοράς τους, ενώ η δαπάνη για την καταβολή της καλύπτεται αποκλειστικά από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το οποίο επιχορηγεί με το ποσό της σχετικής αποζημίωσης τους φορείς, όπου υπηρετούσαν οι προαναφερόμενοι υπάλληλοι κατά το χρόνο αποχώρησής τους από την υπηρεσία, σύμφωνα με τα οριζόμενα στη σχετική Φ.80000/26268/1488/19.2.2008 Κ.Υ.Α. (ΦΕΚ Β΄ 326). Ενόψει των ανωτέρω, η αποζημίωση του άρθρου 204 του ν. 3584/2007 δεν σχετίζεται κατά οποιονδήποτε τρόπο και ειδικότερα όσον αφορά στο χρόνο υπηρεσίας που λαμβάνεται υπόψη για τον καθορισμό της με την αποζημίωση του άρθρου 56 παρ. 1 περ. α΄ του ν. 3518/2006, καθόσον εκάστη εκ των προαναφερόμενων χρηματικών παροχών καθορίζεται αυτοτελώς με βάση τα διανυθέντα σε διαφορετικούς φορείς και κατά διάφορα χρονικά διαστήματα έτη υπηρεσίας του δικαιούχου υπαλλήλου.

Αποζημίωση συνταξιοδότησης.(...)Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, το προσωπικό των Δήμων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, που δεν υπάγεται για τη χορήγηση σύνταξης στην ασφάλιση του Δημοσίου, όταν συμπληρώσει τις προϋποθέσεις για λήψη σύνταξης από τον ασφαλιστικό φορέα στον οποίο υπάγεται, δικαιούται από την υπηρεσία του αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης, η οποία υπολογίζεται όπως η αποζημίωση λόγω καταγγελίας, μειωμένη κατά τα προβλεπόμενα στο νόμο.  Η επικουρική ασφάλιση και η συμπλήρωση των προϋποθέσεων απόληψης επικουρικής σύνταξης δεν αποτελεί προϋπόθεση, αλλά συνιστά περίπτωση περαιτέρω περιορισμού της μειωμένης αποζημίωσης.  Αντιθέτως, η υπαγωγή του αποχωρούντος υπαλλήλου σε φορέα που έχει ως σκοπό τη χορήγηση στους ασφαλισμένους του εφάπαξ βοηθήματος, δεν κωλύει ούτε περιορίζει την παράλληλη καταβολή σε αυτόν της ανωτέρω αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης (ΑΠ 1720/2012, ΝΣΚ 112/1997, Ε.Σ. Κλ. Τμ. VΙΙ Πρακτικά Συν. 7η/12.3.2013).   (...)Επιπλέον, οι διατάξεις του άρθρου 4 του ν. 103/1975 (Α΄167) τις οποίες επικαλείται μεταξύ άλλων η Επίτροπος και οι οποίες αποκλείουν την παράλληλη καταβολή στους αποχωρούντες υπαλλήλους άλλου εφ’ άπαξ χρηματικού βοηθήματος ή αποζημιώσεως, αφορούν αποκλειστικά στο βοήθημα που χορηγείται βάσει των διατάξεων του νόμου αυτού και δεν εφαρμόζονται στην προκειμένη περίπτωση. Τέλος, ο λόγος περί αντίθεσης στην αρχή της ισότητας προβάλλεται αορίστως, επιπλέον δε, η κρίσιμη διάταξη, η οποία είναι γενική, εφαρμόζεται αδιακρίτως σε όλους τους υπαλλήλους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και δεν προκύπτει ότι εισάγει διαφορετική μεταχείριση μεταξύ υπαλλήλων που βρίσκονται σε όμοιες συνθήκες.  

Συμμόρφωση Διοικήσεως. Ανακοπές προς ακύρωση ταμειακών βεβαιώσεων και πράξεων διοικητικής εκτελέσεως. Ύπαρξη ή μη συνυπευθυνότητας για την πληρωμή των χρεών στο πρόσωπο του καθ’ ού η εκτέλεση τρίτου ανακόπτοντος.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η Δ.Ο.Υ. Α΄ Πατρών υποχρεούται να προβεί στις δέουσες ενέργειες για την εξάλειψη της 701/13-3-2006 εκθέσεως αναγκαστικής κατασχέσεως ακινήτων της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Πάτρας, Γ. Κ. και να επιστρέψει τα εισπραχθέντα ποσά βάσει της 27185/147/2-11-2005 εκθέσεως αναγκαστικής κατασχέσεως εις χείρας τρίτου του Προϊσταμένου της πιο πάνω Δ.Ο.Υ. μετά την έκδοση των υπ’ αριθμ. 737/2008, 738/2008 και 740/2008 οριστικών και μη τελεσίδικων αποφάσεων του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πάτρας (Τμήμα 4ο Μονομελές), ότι με τις οποίες, κατ’ αποδοχή αντίστοιχων ανακοπών του Θ.Κ. και με την αιτιολογία ότι δεν προβλεπόταν από καμιά διάταξη νόμου αλληλέγγυα και εις ολόκληρο ευθύνη του ανακόπτοντα, ακυρώθηκαν η υπ’ αριθμ. 171/12-1-2004 πράξη ταμειακής βεβαιώσεως ποσού 621.616 € σε βάρος της ανώνυμης εταιρείας «Κ… Α.Ε.Β.Ε.» και οι πιο πάνω πράξης διοικητικής εκτελέσεως σε βάρος του ανακόπτοντα, κατά το μέρος που μ’ αυτές επιδιωκόταν η είσπραξη απ’ αυτόν (ανακόπτοντα), ως αλληλέγγυα συνευθυνόμενου κατά τις διατάξεις της παρ. 5 του άρθρου 6 του Ν 1892/1990 (Φ.Ε.Κ. Α΄101), του πιο πάνω βεβαιωθέντος ποσού σε βάρος της ανώνυμης εταιρείας «Κ… Α.Ε.Β.Ε.» και του βεβαιωθέντος ποσού 712.160,40 € σε βάρος της ανώνυμης εταιρείας «Χ…Γ. Κ……. Α.Ε.» από επιστρεπτέα ποσά επιχορηγήσεως και επιδοτήσεως επιτοκίου σύμφωνα τον πιο πάνω Ν 1892/1990. (ομοφ.)

Αποζημίωση άρθρου 55 πδ.410/1988.Οι με σχέση ΙΔΑΧ υπάλληλοι του Δημοσίου που δεν έχουν υπαχθεί για τη χορήγηση σύνταξης στην ασφάλιση του Δημοσίου, λαμβάνουν από το Δημόσιο, κατά την αποχώρησή τους λόγω συνταξιοδότησης αποζημίωση, μειωμένη κατά 60% στην περίπτωση που είναι και επικουρικά ασφαλισμένοι, ακόμα κι αν αυτοί δεν αποτελούν ειδικό επιστημονικό ή τεχνικό ή βοηθητικό προσωπικό του Δημοσίου με σχέση ΙΔΑΧ ή λοιπό προσωπικό με την ίδια σχέση που υπηρετούσε στο Δημόσιο κατά την ημερομηνία δημοσίευσης του ν. 993/1979 (21.12.1979). Η καταβολή της αποζημίωσης αυτής προϋποθέτει τουλάχιστον ενός έτους συνεχή υπηρεσία του οικείου υπαλλήλου με σχέση ΙΔΑΧ στο Δημόσιο και ο καθορισμός του ποσού της συναρτάται προς τον χρόνο της συνεχούς αυτής υπηρεσίας. Στο χρόνο όμως αυτό δεν συνυπολογίζεται, στην περίπτωση που ο οικείος υπάλληλος έχει μεταταχθεί στο Δημόσιο από την ... Α.Ε., ως πλεονάζον τακτικό προσωπικό της, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 15 και 16 του ν. 3891/2010, ο χρόνος της υπό το ίδιο ως άνω ασφαλιστικό καθεστώς προγενέστερης της μετάταξης του υπαλλήλου στο Δημόσιο προϋπηρεσίας του, είτε στην εταιρία αυτή είτε στην ... Α.Ε., έστω κι αν αυτή έχει αναγνωριστεί για τη μισθολογική και βαθμολογική, ενόψει της μετάταξής του, κατάταξή του στην αντίστοιχη με σχέση ΙΔΑΧ θέση του Δημοσίου. Τούτο δε, διότι αφενός καμία διάταξη δεν προβλέπει ρητώς τον συνυπολογισμό της άνω προϋπηρεσίας για την εκπλήρωση των προϋποθέσεων καταβολής και τον καθορισμό του ποσού της ως άνω αποζημίωσης (πρβλ. τις διατάξεις του άρθρου 56 του 3518/2006, Α΄ 272, όπως ισχύει, και της κατ’ εξουσιοδότησή του εκδοθείσας ΚΥΑ Φ.80000/26268/1488/19.2.2008, Β΄ 326, σύμφωνα με τις οποίες χορηγείται αναλογία αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης στους υπαλλήλους του καταργηθέντος Εθνικού Οργανισμού Κοινωνικής Φροντίδας, οι οποίοι έχουν μεταταχθεί ή μεταφερθεί σε άλλους φορείς του δημοσίου κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ν. 3106/2003, Α΄ 30), αφετέρου δε η εν λόγω αποζημίωση έχει προνοιακό μη σχετιζόμενο με το ασφαλιστικό καθεστώς του οικείου υπαλλήλου χαρακτήρα και παρέχεται σ’ αυτόν αποκλειστικά εξαιτίας του δεσμού του με το Δημόσιο, προκειμένου, μεταξύ άλλων, να διευκολυνθεί η ανανέωση του εργατικού δυναμικού του τελευταίου, ενώ δεν σχετίζεται με την υπηρεσιακή του κατάσταση στο Δημόσιο αλλά αντιθέτως με την λόγω συνταξιοδότησης λύση κάθε υπηρεσιακής σχέσης του μ’ αυτό, κι επομένως δεν συνυπολογίζεται για την εκπλήρωση των προϋποθέσεων καταβολής και τον καθορισμό του ποσού της ως άνω αποζημίωσης (πρβλ. Ε.Σ. Ι Τμ. πράξη 177/2012, Κλ. Ι Τμ. πράξεις 247, 145, 143, 60/2013).

ΣΤΕ.Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.Δημόσια έργα:Επειδή, από τις παραπάνω διατάξεις, σε συνδυασμό με τα άρθρα 52 και 50 παρ. 4 και 5 του Κωδ. ΠΔ 18/1989 (Α’ 8), 20 παρ. 1 και 95 παρ. 5 του Συντάγματος απορρέει η υποχρέωση συμμόρφωσης της διοίκησης με τις αποφάσεις της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι οποίες εκδίδονται επί αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων. Ειδικότερα, όταν γίνεται δεκτή η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και διατάσσεται η αναστολή εκτελέσεως πράξης εκδοθείσας κατά τη διενέργεια διαγωνισμού δημοσίων έργων, προμηθειών ή υπηρεσιών, ή ορισμένο άλλο μέτρο, η διοίκηση οφείλει, εφόσον εξακολουθεί να ισχύει η διαταχθείσα αναστολή εκτελέσεως ή το διαταχθέν μέτρο, να απέχει από κάθε ενέργεια που είναι αντίθετη προς τα διαταχθέντα με την απόφαση της Επιτροπής Αναστολών, περαιτέρω δε, αναφορικά με τα ανακύψαντα διοικητικής φύσεως ζητήματα που αντιμετωπίσθηκαν στο στάδιο της παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας, δεσμεύεται, μέχρι την οριστική τους επίλυση στο στάδιο της εκδίκασης της ακυρωτικής διαφοράς, από τα γενόμενα δεκτά, έστω και ως σοβαρώς πιθανολογούμενα, με την απόφαση της Επιτροπής Αναστολών (πρβλ. ΣτΕ 3312/2009, 2059/2007, 2593/1999, ΕΑ 726, 217/2003). Ωστόσο, η υποχρέωση συμμόρφωσής της με απόφαση της Επιτροπής Αναστολών επί αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων δεν κωλύει την αναθέτουσα αρχή να προβεί στην ανάκληση ή στη κατάλληλη τροποποίηση της πράξης, της οποίας η παρανομία έχει πιθανολογηθεί σοβαρώς (πρβλ. ΕΑ 1309/2009, 750, 722/2007, 1133-2/2006, 39/2005, 880, 84/2003). Η ευχέρεια της Διοίκησης να προβεί στην έκδοση της, κατά τα ανωτέρω, ανακλητικής ή τροποποιητικής πράξης, ενόψει αποφάσεως της Επιτροπής Αναστολών, δεν αναιρεί το δικαίωμα των διαγωνιζομένων για παροχή αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, προεχόντως διότι οι τελευταίοι δεν αποστερούνται, κατ’ αυτόν τον τρόπο, του δικαιώματός τους να προσβάλουν την πράξη αυτή αυτοτελώς με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων καθώς και με αίτηση ακυρώσεως, η τυχόν ευδοκίμηση της οποίας θα έχει ως αποτέλεσμα την αναβίωση των ευμενών για αυτούς πράξεων της αναθετούσης αρχής (ΕΑ 1309/2009, 750, 722/2007, 1133/2006, 39/2005, 94/2003). Εξάλλου, η προβλεπόμενη από τη διάταξη της παρ. 8 του άρθρου 5 του ν. 3886/2010 ευχέρεια οικειοθελούς συμμορφώσεως με απόφαση που δέχεται αίτηση ασφαλιστικών μέτρων αποσκοπεί στην ταχύτερη δυνατή διεξαγωγή και ολοκλήρωση των διαδικασιών αναθέσεως των δημοσίων συμβάσεων και στην αποτροπή σχετικών δικαστικών διενέξεων, χωρίς να παραβλέπεται η τήρηση της νομιμότητας, η οποία εξασφαλίζεται με την πρόβλεψη της προσωρινής δικαστικής προστασίας. Η άσκηση της ευχέρειας αυτής από τη Διοίκηση δεν εξαρτάται από την εκπλήρωση ή μη από το διάδικο που επέτυχε τη λήψη ασφαλιστικού μέτρου της κατά το άρθρο 5 παρ. 7 του ν. 3886/2010 υποχρεώσεώς του να ασκήσει, εντός της οριζομένης προθεσμίας, το κύριο ένδικο βοήθημα, προκειμένου να μην αρθεί αυτοδικαίως η ισχύς του διαταχθέντος ασφαλιστικού μέτρου. Και τούτο, διότι η άσκηση της ως άνω ευχέρειας οικειοθελούς συμμορφώσεως, η οποία απορρέει πρωτογενώς από τις γενικές αρχές του δικαίου για την ανάκληση των παρανόμων διοικητικών πράξεων και για την ακυρότητα των παρανόμων δικαιοπραξιών, οδηγεί στην έκδοση πράξεως οριστικού χαρακτήρα, με την οποία επέρχεται πλήρης ικανοποίηση του ενδιαφερομένου, και επομένως δεν εμπίπτει, από τη φύση της, στο περιεχόμενο της παρασχεθείσης προσωρινής δικαστικής προστασίας (πρβλ. ΣτΕ 233/2014). Αντίθετα, η διατήρηση της ισχύος του διαταχθέντος ασφαλιστικού μέτρου εντάσσεται στο περιεχόμενο της παρασχεθείσης προσωρινής προστασίας, ως όρος δε της συνεχίσεως της προστασίας αυτής και μόνο, με τη διατήρηση της ισχύος του μέτρου, τίθεται από το νόμο η εκπλήρωση της υποχρεώσεως του νικήσαντος διαδίκου για την άσκηση του κυρίου ενδίκου βοηθήματος κατά το άρθρο 5 παρ. 7 του ν. 3886/2010 (βλ. ΣτΕ 3404/2012).(..)Επειδή, στην συγκεκριμένη περίπτωση, η Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας .......-...... εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία απέκλεισε την αιτούσα από τη συνέχεια του διαγωνισμού, σε συμμόρφωση προς το διατακτικό της 441/2013 αποφάσεως της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου Επικρατείας, σύμφωνα με το οποίο έγινε δεκτή η αίτηση της εταιρείας «... Α.Β.Ε.Τ.Ε.» και διατάχθηκε η αναστολή εκτελέσεως της 26/1085/13.9.2013 αποφάσεως της Οικονομικής Επιτροπής της Περιφέρειας .......-......, κατά το μέρος κατά το οποίο είχε γίνει δεκτή η συμμετοχή στο διαγωνισμό της αιτούσας ενώσεως «... Α.Ε. – Χρ. Δ. ... Α.Ε.». Η πράξη όμως, αυτή δεν αποτελεί απλή συμμόρφωση προς την προαναφερθείσα απόφαση της Επιτροπής Αναστολών, για την οποία θα αρκούσε η προσωρινή αναστολή της διαδικασίας του διαγωνισμού, αλλά συνιστά οριστική εν μέρει ανάκληση της 19/760/5.7.2013 αποφάσεως της ίδιας ως άνω Οικονομικής Επιτροπής, ήτοι ανάκληση αυτής μόνο κατά το μέρος που αφορά τη συμμετοχή της αιτούσας ένωσης προσώπων ... ΑΕ –... ΑΕ (πρβλ. ΣτΕ 733/2005, 20/2009, 2628/2009, 3932/2011, πρβλ. και 959/2007), και, επομένως, συνεπάγεται αποκλεισμό της εν λόγω ενώσεως από το διαγωνισμό (βλ. ΣτΕ 233/2014). Η πράξη αυτή εκδόθηκε κατ’ ορθή εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 5 παρ. 8 του ν. 3886/2010, εφόσον η αναθέτουσα αρχή άσκησε, εν προκειμένω, νομίμως την απονεμόμενη από τη διάταξη αυτή διακριτική ευχέρεια εκδόσεως πράξεως αποκλεισμού της αιτούσας, για την άρση της παρανομίας που πιθανολογήθηκε με την παραπάνω απόφαση της Επιτροπής Αναστολών σε σχέση με τη συμμετοχή της στο διαγωνισμό. Αβασίμως δε προβάλλεται ότι, σε συμμόρφωση με την ανωτέρω απόφαση, η αναθέτουσα αρχή όφειλε να προβεί σε κατ’ ουσίαν επανεξέταση του δικαιολογητικού, διότι τέτοια υποχρέωση δεν συνάγεται ούτε από το διατακτικό ούτε από το αιτιολογικό της απόφασης αυτής.(…)Επειδή, κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 5 παρ. 8 του ν. 3886/2010, είναι δυνατή η έκδοση πράξεως, με την οποία, σε συμμόρφωση με το διατακτικό αποφάσεως της Επιτροπής Αναστολών, ανακαλείται ή τροποποιείται καταλλήλως η πράξη της αναθέτουσας αρχής, της οποίας διατάχθηκε η αναστολή εκτελέσεως, καίτοι, κατά το χρόνο εκδόσεώς της, δεν έχει δημοσιοποιηθεί το πλήρες κείμενο της απόφασης, από την οποία προκύπτει η αιτιολογία της. Στην περίπτωση αυτή δεν παραβλάπτεται το δικαίωμα δικαστικής προστασίας του θιγομένου από την πράξη αυτή, εφόσον η προθεσμία για την προσβολή της με αίτηση ακυρώσεως ή αίτηση ασφαλιστικών μέτρων άρχεται από τη κοινοποίηση σ’ αυτόν της αποφάσεως αυτής, κατά την οποία λαμβάνει πλήρη γνώση της αιτιολογίας αυτής. Ενόψει των ανωτέρω, ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν φέρει αιτιολογία πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, διότι η πράξη αυτή υιοθετεί την αιτιολογία της 441/2013 αποφάσεως της Επιτροπής Αναστολών.(…)Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση στο σύνολό της και να γίνουν δεκτές οι αναφερόμενες στη σκέψη 2 παρεμβάσεις.