Παραγραφή πειθαρχικών παραπτωμάτων.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Σύμφωνα με τις διατάξεις των παρ.1 και 2 του άρθρου 208 του ΠΔ 611/1977, οι οποίες ίσχυαν κατά το χρόνο τελέσεως των πειθαρχικών παραπτωμάτων και συνεπώς διέπουν την παραγραφή αυτών, τα πειθαρχικά παραπτώματα παραγράφονται μετά δύο ή πέντε (για τα παραπτώματα που επισύρουν την ποινή της οριστικής παύσεως) έτη από την τέλεσή τους και σε περίπτωση διακοπής της παραγραφής με απευθυνόμενες κατά του υπαλλήλου πράξεις προς δίωξη του παραπτώματος, μετά τρία ή επτά έτη, αντίστοιχα. Κατά συνέπεια, τα πειθαρχικά παραπτώματα της προκειμένης περίπτωσης έχουν παραγραφεί, αφού από την τέλεσή τους (έτος 1993 και 25-4-1994) έχει παρέλθει όχι μόνο διετία και πενταετία χωρίς να μεσολαβήσει διακοπή της παραγραφής, αλλά και χρόνος μεγαλύτερος της επταετίας.

Προθεσμία παραγραφής αξιώσεων του Δήμου Αθηναίων κατά του Ελληνικού Δημοσίου.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Οι βεβαιωθείσες ταμειακά υπό την ισχύ των διατάξεων του ν. 2362/1995 αξιώσεις του Δήμου Αθηναίων κατά του Ελληνικού Δημοσίου, που προέρχονται από παράνομη στάθμευση υπηρεσιακών οχημάτων του Υπουργείου Οικονομικών, οι οποίες έχουν βεβαιωθεί ως τέλη ελεγχόμενης στάθμευσης, όσο και από πρόστιμα ανέγερσης και διατήρησης αυθαίρετων κατασκευών, αποχέτευσης και διάφορα τέλη, υπόκεινται στην πενταετή παραγραφή του άρθρου 90 παρ.1 του ν. 2362/1995. (ομοφ.) - ΑΠΟΔΕΚΤΗ

Παραγραφή εκατέρωθεν αξιώσεων των συμβαλλομένων μερών από τη σύμβαση ΑΝΘ 30 – 2006, μεταξύ της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του Υπουργείου Εξωτερικών και της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης με την επωνυμία «Γιατροί του Κόσμου - Ελληνική Αντιπροσωπεία».(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Οι αξιώσεις της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) «Γιατροί του Κόσμου - Ελληνική Αντιπροσωπεία» από την σύμβαση με στοιχεία ΑΝΘ 30 – 2006, η οποία συνήφθη μεταξύ αυτής και της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του Υπουργείου Εξωτερικών έχουν υποπέσει στην πενταετή παραγραφή, η οποία αφετηριάζεται στις 1.1.2008, δεδομένου ότι η Τελική Έκθεση υποβλήθηκε απ΄αυτήν στις 11.10.2007, παρήλθε δε έκτοτε εύλογος χρόνος, που δεν θα μπορούσε να υπερβαίνει, ενόψει και του συμβατικού χρόνου διάρκειας της συμβάσεως, τους δύο μήνες και οι αξιώσεις κατέστησαν εκ τούτου δικαστικώς επιδιώξιμες. Αντίθετα, όσον αφορά τις τυχόν αξιώσεις του Δημοσίου (ΥΔΑΣ) από την εκτέλεση της ως άνω συμβάσεως δεν ανακύπτει θέμα παραγραφής αυτών, δεδομένου ότι δεν έχει μεσολαβήσει ταμειακή βεβαίωσή τους, από την οποία και μόνο αφετηριάζεται η εικοσαετής παραγραφή αξιώσεων του Δημοσίου που απορρέουν από σύμβαση που αυτό έχει καταρτίσει, ενδέχεται όμως να κριθεί ότι το τυχόν δικαίωμα έκδοσης καταλογιστικής εις βάρος της πράξης (εν ευρεία εννοία βεβαίωση) αποδυναμώθηκε, λόγω της παρόδου πολύ μεγάλου χρονικού διαστήματος από την υποβολή της Τελικής Εκθέσεως και της εν γένει συμπεριφοράς της Διοικήσεως κατά το χρονικό αυτό διάστημα (ομόφωνα).

Εφαρμογή του Κ.Ε.Δ.Ε., για την είσπραξη των εσόδων των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης (Δ.Ε.Υ.Α.) - Παραγραφή απαιτήσεων Δ.Ε.Υ.Α. - Διακριτική ευχέρεια για τη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς Δ.Ε.Υ.Α..   Σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 1069/1980 και του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, δεν εφαρμόζονται κατ΄αρχήν οι διατάξεις του Κ.Ε.Δ.Ε. για την είσπραξη των εσόδων των Δ.Ε.Υ.Α.. Σε περίπτωση όμως αναθέσεως της εισπράξεως των εσόδων Δ.Ε.Υ.Α. στις Δ.Ο.Υ., με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, εφαρμόζονται οι διατάξεις του Κ.Ε.Δ.Ε.. Οι απαιτήσεις των Δ.Ε.Υ.Α. υπάγονται στην πενταετή παραγραφή των άρθρων 250, 251 και 253 του ΑΚ. Σε όσες περιπτώσεις οι εν λόγω απαιτήσεις βεβαιώνονται εν στενή εννοία στις Δ.Ο.Υ., κατόπιν εκδόσεως αποφάσεως του Υπουργού Οικονομικών, δυνάμει της οποίας ανατίθεται στις Δ.Ο.Υ. η είσπραξη των εσόδων Δ.Ε.Υ.Α., αυτές υπάγονται στην εικοσαετή παραγραφή του άρθρου 136 παρ. 3 του ν. 4270/2014. Τα Διοικητικά Συμβούλια Δ.Ε.Υ.Α. έχουν αρμοδιότητα και διακριτική ευχέρεια για την έκδοση αποφάσεως ρυθμίσεως ληξιπρόθεσμων οφειλών πελατών τους και η ρύθμιση αυτή δύναται να αφορά είτε το διακανονισμό των οφειλών, με τμηματική καταβολή τους σε περισσότερες δόσεις, είτε και τη διαγραφή μέρους των οφειλόμενων τόκων και προσαυξήσεων εκπροθέσμου καταβολής, χωρίς, πάντως, η απόφαση ρυθμίσεως να δύναται να περιλαμβάνει και τον περιορισμό ή τη διαγραφή οποιουδήποτε μέρους της κύριας οφειλής.

Παραγραφή απαιτήσεων που εκχωρούνται από τις Π.Α.Ε. στο Δημόσιο.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
α) Ο χρόνος παραγραφής των απαιτήσεων που εκχωρούνται στο Δημόσιο από τις Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 10 του Ν. 4224/2013 (Α΄288) «Ρυθμίσεις σχετικά με τις Π.Α.Ε.», όπως ισχύει, είναι εικοσαετής και αρχίζει από την ημερομηνία δημοσίευσης της τελεσίδικης απόφασης, με την οποία έχουν αναγνωρισθεί, χωρίς, πάντως, ο χρόνος παραγραφής να μπορεί να συμπληρωθεί στο πρόσωπο του Δημοσίου πριν από την πάροδο πέντε ετών από τη λήξη του οικονομικού έτους κατά το οποίο έλαβε χώρα η εν στενή εννοία βεβαίωση των απαιτήσεων ως δημοσίων εσόδων και β) ο παραπάνω χρόνος παραγραφής δεν διαφοροποιείται ανάλογα με την αιτία της εκχωρηθείσας (ως τελεσιδίκως αναγνωρισθείσας) απαίτησης, δηλαδή την προέλευση αυτής από σύμβαση ή αδικοπραξία. (ομοφ.)

ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ.Καταβολή διαφορών αποδοχών στη φερόμενη ως δικαιούχο ......., εργαζόμενη στην πρώην ....... Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων (ήδη Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης ......., για το χρονικό διάστημα από 1.1.2001 έως 11.5.2011, κατόπιν της από 10.11.2011 αίτησής της και «σε εκτέλεση της 1476/2009 αμετάκλητης απόφασης του Εφετείου .......»Με τα δεδομένα αυτά, το Κλιμάκιο, λαμβάνοντας υπόψη όσα έχουν κριθεί με τα προαναφερόμενα Πρακτικά της 25ης Συνεδρίασης της 30.10.2014 και της 25ης α Συνεδρίασης της 3.11.2014 (Θέμα Α΄), στις ορθές και λεπτομερείς σκέψεις των οποίων παραπέμπει προς αποφυγή επαναλήψεων, κρίνει ότι κατά τον χρόνο άσκησης της από 9.12.2005 αγωγής της φερόμενης ως δικαιούχου υπαλλήλου ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου ......., ήτοι στις 31.1.2006 που επιδόθηκε η αγωγή αυτή στο αντίδικο Ελληνικό Δημόσιο, οι αξιώσεις της εν λόγω υπαλλήλου που είχαν γεννηθεί από 1.1.2001 έως 30.1.2004 είχαν ήδη παραγραφεί λόγω παρόδου διετίας από τη γένεση των αξιώσεων αυτών. Επίσης, οι αξιώσεις της φερόμενης ως δικαιούχου υπαλλήλου, που είχαν γεννηθεί από 31.1.2004 έως 9.7.2009 έχουν υποπέσει στη διετή παραγραφή του άρθρου 90 παρ. 3 του ν. 2362/1995. Και τούτο, διότι η παραγραφή των αξιώσεων αυτών, που διακόπηκε στις 31.1.2006 με την επίδοση στο Ελληνικό Δημόσιο της από 9.12.2005 αγωγής, στις 18.6.2007 με τη δημοσίευση της 27858/2007 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου ....... και στις 27.3.2008 με την άσκηση της έφεσης, άρχισε εκ νέου από τη δημοσίευση, στις 10.7.2009, της 1476/2009 απόφασης του Εφετείου ......., που συνιστά την τελευταία διαδικαστική πράξη του Δικαστηρίου και συμπληρώθηκε στις 10.7.2011, καθόσον κατά το χρονικό διάστημα από 10.7.2009 έως 10.7.2011 δεν έλαβε χώρα κάποιο γεγονός διακοπτικό της παραγραφής. Το ίδιο ισχύει και για τις αξιώσεις της εν λόγω υπαλλήλου που γεννήθηκαν από 10.7.2009 έως 9.11.2009, καθόσον από τη γένεση των αξιώσεων αυτών μέχρι την υποβολή της 11327/10.11.2011 αίτησης προς την ....... ΕΠΚΑ είχε συμπληρωθεί η διετής παραγραφή. Εξάλλου, η έκδοση του 1137/1.3.2010 Πρακτικού Συνεδρίασης της Τριμελούς Επιτροπής του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, δεν συνιστά γεγονός διακοπτικό της παραγραφής, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 93 περ. στ΄ του ν. 2362/1995, καθόσον με το Πρακτικό αυτό έγινε αποδοχή (άρθρο 6 παρ.1 περ. β΄ ν. 3086/2002) από το Ελληνικό Δημόσιο της 1476/2009 απόφασης του Εφετείου .......  και όχι αναγνώριση συγκεκριμένης απαίτησης της φερόμενης ως δικαιούχου υπαλλήλου. Επίσης, η επικαλούμενη από την εν λόγω υπάλληλο 1977/2000 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία ακυρώθηκε η άρνηση της Διοίκησης να ικανοποιήσει το αίτημά της να ενταχθεί σε θέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2266/1994, δεν ασκεί επιρροή στην προκειμένη υπόθεση, καθόσον, πέραν του ότι το αίτημά της αυτό απορρίφθηκε επί της ουσίας με την 1476/2009 απόφαση του Εφετείου ......., η απόφαση αυτή (1977/2000) δεν μπορεί να έχει κατά νόμο ως συνέπεια τη διακοπή της παραγραφής αξιώσεων που γεννήθηκαν σε μεταγενέστερο της δημοσίευσής της χρονικό διάστημα, όπως είναι οι αξιώσεις που έχουν ενσωματωθεί στο ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα. Τέλος, κατά τον χρόνο υποβολής της 11327/10.11.2011 αίτησης της φερόμενης ως δικαιούχου υπαλλήλου δεν είχαν παραγραφεί οι αξιώσεις της που γεννήθηκαν από 10.11.2009 έως 11.5.2011, οι οποίες ήταν ενεργείς κατά την έκδοση, στις 18.7.2013, του 108485/2013 χρηματικού εντάλματος πληρωμής, από την έκδοση του οποίου ξεκίνησε νέα πενταετής παραγραφή (άρθρο 90 παρ. 6 του ν. 2362/1995) των αξιώσεων αυτών, η οποία δεν είχε συμπληρωθεί μέχρι την έκδοση του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος.

1) Δυνατότητα ανάκλησης των Πρωτοκόλλων Επιβολής Ειδικής Αποζημίωσης (ΠΕΕΑ), τα οποία κρίθηκαν δικαστικά με απορριπτικές ως προς την ακύρωσή τους αποφάσεις και εν συνεχεία βεβαιώθηκαν στην οικεία ΔΟΥ, μετά την οικειοθελή παράδοση κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των παραγράφων 5 και 6 του άρθρου 67Α του ν. 998/1979. 2) Διαδικασία που ακολουθείται προκειμένου να ανακληθούν τα με δικαστική απόφαση επιβληθέντα πρόστιμα.(...)1.α) Κατ’ εφαρμογή των διατάξεων της παραγράφου 5 του άρθρου 67Α του ν. 998/1979, μετά την οικειοθελή παράδοση που επέρχεται με τη σύνταξη από το δασάρχη πρωτοκόλλου παράδοσης και παραλαβής ή την κατεδάφιση από τον κύριο, νομέα ή κάτοχο, των αυθαίρετων κτισμάτων, που βρίσκονται εντός των εκτάσεων της παραγράφου 1 του ιδίου άρθρου, εφόσον η, ως άνω, παράδοση ή κατεδάφιση πραγματοποιηθεί μετά τη λήξη της εξάμηνης ανατρεπτικής προθεσμίας, που θέτει η μεταβατική διάταξη της παραγράφου 6 του ιδίου άρθρου, ο δασάρχης, δύναται να ανακαλεί το Πρωτόκολλο Επιβολής Ειδικής Αποζημίωσης (ΠΕΕΑ) που αφορά στο αμέσως προηγούμενο της οικειοθελούς παράδοσης ή της κατεδάφισης, χρονικό διάστημα. Στην περίπτωση δε που έχουν εκδοθεί περισσότερα ΠΕΕΑ και κάποιο από αυτά έχει ακυρωθεί με δικαστική απόφαση, η Διοίκηση μπορεί να ανακαλεί και τα ΠΕΕΑ που αφορούν σε χρονικά διαστήματα μεταγενέστερα του ΠΕΕΑ που ακυρώθηκε δικαστικά, β) κατ’ εφαρμογή της μεταβατικής διάταξης της παραγράφου 6 του άρθρου 67Α του ν. 998/1979, ο δασάρχης υποχρεούται σε ανάκληση όλων ανεξαιρέτως των Πρωτοκόλλων ΕΕΑ που εκδόθηκαν, μέχρις ότου, ο κύριος, νομέας ή ο κάτοχος των ως άνω αυθαίρετων κτισμάτων προέβη στην κατεδάφιση ή στην ως άνω οικειοθελή παράδοση αυτών στο Δημόσιο, με την προϋπόθεση ότι η κατεδάφιση ή η οικειοθελής παράδοση έχει ήδη, λάβει χώρα, μέσα στην εξάμηνη ανατρεπτική προθεσμία που ορίζει η διάταξη (ομόφωνα). 2. Η, κατά τα ως άνω, ανάκληση των Πρωτοκόλλων ΕΕΑ ενεργείται είτε οίκοθεν από το δασάρχη είτε κατόπιν αίτησης του διοικούμενου ενώπιον της δασικής αρχής. Στην περίπτωση δε που τα Πρωτόκολλα ΕΕΑ έχουν βεβαιωθεί ταμειακά από τη ΔΟΥ, μετά την (εν ευρεία εννοία) βεβαίωσή τους από το δασάρχη με τη σύνταξη και αποστολή στη ΔΟΥ χρηματικού καταλόγου, τότε ο ίδιος δασάρχης εκδίδει τα ατομικά φύλλα έκπτωσης (ΑΦΕΚ) των βεβαιωθέντων εσόδων, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στις διατάξεις των άρθρων 98 και 99 του π.δ./τος 16/1989 (ομόφωνα).

Αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησής: Υπό τα δεδομένα αυτά και σε συνδυασμό με όσα έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας, η αξίωση της ως άνω υπαλλήλου για απόληψη της αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης γεννήθηκε από τη λύση της υπαλληλικής σχέσης της, ήτοι από 10.9.2014. Ο ισχυρισμός δε του Δήμου ότι χρόνος γέννησης της αξίωσης λήψης της επίμαχης αποζημίωσης, κατά τον οποίο καθίσταται δικαστικώς επιδιώξιμη, είναι εκείνος της έκδοσης της οριστικής απόφασης συνταξιοδότησης, είναι απορριπτέος. Τούτο διότι, κατά τις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 204 του Κ.Κ.Δ.Κ.Υ. (ν. 3584/2007), η συμπλήρωση των προϋποθέσεων λήψης σύνταξης, ήτοι η θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, δεν αποτελεί προϋπόθεση για την καταβολή της αποζημίωσης απόλυσης ούτε η  λήψη της σύνταξης συνιστά προϋπόθεση για τη γέννηση της αξίωσης ως προς την  καταβολή της τελευταίας (ΕΣ Ι Τμ. πράξη 19/2017, πρβλ. ΑΠ 1359/2015). Συναφώς, απορριπτέος είναι ο ισχυρισμός του Δήμου ότι έχουν καταργηθεί οι διατάξεις του άρθρου 90 παρ. 3 του Κώδικα Δημόσιου Λογιστικού (ν. 2362/1995) και ισχύουν εκείνες των άρθρων 140 και 141 του ν. 4270/2014,  αφού, κατά τα γενόμενα δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας, η επίμαχη ρύθμιση εξακολουθεί να ισχύει για σχετικές αξιώσεις που έχουν γεννηθεί πριν από την 1.1.2015, (όπως εν προκειμένω), σύμφωνα με τη ρητή διατύπωση του  άρθρου 183 παρ. 2 περ. γ του ν. 4270/2014  (Α΄ 143). Ωσαύτως, απορριπτέος είναι και ο ισχυρισμός του Δήμου ότι η παραγραφή της εν λόγω αξίωσης αρχίζει από το τέλος του οικονομικού έτους, μέσα στο οποίο γεννήθηκε και ήταν δυνατή η δικαστική επιδίωξη αυτής, αφού και υπό την εκδοχή ότι αφορά στο τέλος του έτους 2014, πάλι έχει υποπέσει στην διετή παραγραφή, δοθέντος ότι η υποβολή της αίτησης της ενδιαφερομένης έγινε στις 3.7.2017. Τούτο δε ανεξαρτήτως ότι με την διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995 ρυθμίζεται ειδικώς το θέμα του χρόνου παραγραφής των αξιώσεων των επί σχέσει δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου υπαλλήλων του Δημοσίου/Ο.Τ.Α. κατ΄ αυτών, που αφορούν σε αποδοχές ή άλλες φύσεως απολαβές αυτών ή αποζημιώσεις, έστω και εάν βασίζονται σε παρανομία των οργάνων του Δημοσίου/Ο.Τ.Α. ή στις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού διατάξεις. Oρίζεται δε ως χρονικό σημείο ενάρξεως της παραγραφής αυτής η γένεση της κάθε αντίστοιχης αξιώσεως. (Α.Ε.Δ. 32/2008). Η διάταξη δε αυτή είναι ειδική σε σχέση με τη διάταξη του άρθρου 91 εδ. α΄ του ιδίου νόμου (ΑΠ 536/2014), με την οποία ρυθμίζεται γενικώς το θέμα της ενάρξεως του χρόνου παραγραφής οποιασδήποτε αξιώσεως κατά του Δημοσίου/Ο.Τ.Α. από το τέλος του οικονομικού έτους, μέσα στο οποίο γεννήθηκε και ήταν δυνατή η δικαστική επιδίωξη αυτής, όπως τούτο συνάγεται από τη ρητή επιφύλαξη ως προς την ισχύ άλλων ειδικών διατάξεων, όπως η διάταξη του άρθρου 90 παρ. 3, η οποία, ως εκ τούτου, κατισχύει της γενικής διάταξης του άρθρου 91 εδ. α΄. (ΕΣ Ι Τμ. Πράξη 51/2015, ΑΠ 182/2014). Δοθέντος δε ότι, όπως έγινε δεκτό ανωτέρω, η αξίωση της εν λόγω υπαλλήλου του Δήμου για τη λήψη αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης γεννάται και καθίσταται δικαστικώς επιδιώξιμη από τον χρόνο αποχώρησης της υπαλλήλου από την υπηρεσία, ήτοι από το χρόνο έκδοσης της οικείας διαπιστωτικής πράξης αποχώρησής της, η διετής παραγραφή της αξίωσης για λήψη της επίμαχης αποζημίωσης, αρχόμενη  από τις 11.9.2014 θα συμπληρωνόταν στις 12.9.2016, ήτοι σε χρόνο πριν την υποβολή της  10915/3.7.2017 αίτησης της φερόμενης ως δικαιούχου  και, κατ’ επέκταση πριν από την εκκαθάριση του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος. Εντούτοις, εφόσον τα αρμόδια όργανα του Δήμου θεώρησαν-κατά την έννοια που προσέδωσαν στις κρίσιμες διατάξεις- ότι  η έκδοση της οριστικής απόφασης απονομής κύριας σύνταξης στην οικεία υπάλληλο αποτελεί προϋπόθεση για τη γένεση και την εκκαθάριση της σχετικής αξίωσής της, με αποτέλεσμα την καθυστερημένη, μετά την πάροδο της διετίας εκκαθάρισή της, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η διετής παραγραφή -εν προκειμένω-δεν συμπληρώθηκε στις 12.9.2016. Τούτο δε διότι, υπό το εκτεθέν ιστορικό και ειδικότερα, ενόψει της δικαιολογημένης εν τοις πράγμασι και επομένως, απολαμβάνουσας συνταγματικής προστασίας εμπιστοσύνης της στην ερμηνεία που έδωσαν στις κρίσιμες διατάξεις τα αρμόδια όργανα του Δήμου, η επίμαχη αξίωση της υπαλλήλου κατέστη δικαστικώς επιδιώξιμη μετά την έκδοση της 1460/6.6.2017 οριστικής απόφασης του Διευθυντή του Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ….., για την απονομή σε αυτήν οριστικής σύνταξης (χρονικό σημείο, από το οποίο αρχίζει εν προκειμένω και η διετής παραγραφή αυτής). Συνεπώς, νομίμως αυτή υπέβαλε την 10915/3.7.2017 αίτησή της για να της καταβληθεί η δικαιούμενη και μη υποκύψασα στη διετή παραγραφή αξίωση αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης, για να ακολουθήσουν η 2416/13.12.2017 απόφαση του Δημάρχου ....για τον καθορισμό του ύψους της και η ενταλματοποίησήτης με τον ελεγχόμενο τίτλο.

Αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης:Υπό τα δεδομένα αυτά και σε συνδυασμό με όσα έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας, η αξίωση της ως άνω υπαλλήλου για απόληψη της αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης  γεννήθηκε κατά τον χρόνο λύσης της υπαλληλικής σχέσης της. Ο ισχυρισμός δε του Δήμου ότι χρόνος γέννησης της αξίωσης λήψης της επίμαχης αποζημίωσης, κατά τον οποίο καθίσταται δικαστικώς επιδιώξιμη, είναι εκείνος της έκδοσης της οριστικής απόφασης συνταξιοδότησης, είναι απορριπτέος. Συναφώς, απορριπτέος είναι ο ισχυρισμός του Δήμου ότι έχουν καταργηθεί οι διατάξεις του άρθρου 90 παρ. 3 του Κώδικα Δημόσιου Λογιστικού (ν. 2362/1995) και ισχύουν εκείνες των άρθρων 140 και 141 του ν. 4270/2014,  αφού, κατά τα γενόμενα δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας, η επίμαχη ρύθμιση εξακολουθεί να ισχύει για σχετικές αξιώσεις που έχουν γεννηθεί πριν από την 1.1.2015, (όπως εν προκειμένω), σύμφωνα με τη ρητή διατύπωση του  άρθρου 183 παρ. 2 περ. γ του ν. 4270/2014  (Α΄ 143). Ωσαύτως, απορριπτέος είναι και ο ισχυρισμός του Δήμου ότι η παραγραφή της εν λόγω αξίωσης αρχίζει από το τέλος του οικονομικού έτους, μέσα στο οποίο γεννήθηκε και ήταν δυνατή η δικαστική επιδίωξη αυτής, αφού και υπό την εκδοχή ότι αφορά στο τέλος του έτους 2014, πάλι έχει υποπέσει στην διετή παραγραφή, δοθέντος ότι η υποβολή της αίτησης της ενδιαφερομένης έγινε στις 6.3.2018. Τούτο δε ανεξαρτήτως ότι με την διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995 ρυθμίζεται ειδικώς το θέμα του χρόνου παραγραφής των αξιώσεων των επί σχέσει δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου υπαλλήλων του Δημοσίου/Ο.Τ.Α. κατ΄ αυτών, που αφορούν σε αποδοχές ή άλλες φύσεως απολαβές αυτών ή αποζημιώσεις, έστω και εάν βασίζονται σε παρανομία των οργάνων του Δημοσίου/Ο.Τ.Α. ή στις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού διατάξεις. Oρίζεται δε ως χρονικό σημείο ενάρξεως της παραγραφής αυτής η γένεση της κάθε αντίστοιχης αξιώσεως (Α.Ε.Δ. 32/2008). Η διάταξη δε αυτή είναι ειδική σε σχέση με τη διάταξη του άρθρου 91 εδ. α΄ του ιδίου νόμου (ΑΠ 536/2014), με την οποία ρυθμίζεται γενικώς το θέμα της ενάρξεως του χρόνου παραγραφής οποιασδήποτε αξιώσεως κατά του Δημοσίου/Ο.Τ.Α., από το τέλος του οικονομικού έτους, μέσα στο οποίο γεννήθηκε και ήταν δυνατή η δικαστική επιδίωξη αυτής, όπως τούτο συνάγεται από τη ρητή επιφύλαξη ως προς την ισχύ άλλων ειδικών διατάξεων, όπως η διάταξη του άρθρου 90 παρ. 3, η οποία, ως εκ τούτου, κατισχύει της γενικής διάταξης του άρθρου 91 εδ. α΄ (ΕΣ Ι Τμ. Πράξη 51/2015, ΑΠ 182/2014). Δοθέντος δε ότι, όπως έγινε δεκτό ανωτέρω, η αξίωση για τη λήψη αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης γεννάται και καθίσταται δικαστικώς επιδιώξιμη από τον χρόνο αποχώρησης του ενδιαφερομένου από την υπηρεσία, η διετής παραγραφή της αξίωσης για λήψη της επίμαχης αποζημίωσης, θα συμπληρωνόταν, εν προκειμένω, σε χρόνο πριν την υποβολή της  3589/6.3.2018 αίτησης της φερόμενης ως δικαιούχου και, κατ’ επέκταση πριν από την εκκαθάριση του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος. Εντούτοις, εφόσον τα αρμόδια όργανα του Δήμου θεώρησαν-κατά την έννοια που προσέδωσαν στις κρίσιμες διατάξεις- ότι  η έκδοση της οριστικής απόφασης απονομής κύριας σύνταξης στην οικεία υπάλληλο αποτελεί προϋπόθεση για τη γένεση και την εκκαθάριση της σχετικής αξίωσής της, με αποτέλεσμα την καθυστερημένη, μετά την πάροδο της διετίας εκκαθάρισή της, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η αξίωση αυτή δεν υπέπεσε στη διετή παραγραφή. Τούτο δε διότι, υπό το εκτεθέν ιστορικό και, ειδικότερα, ενόψει της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης της εν λόγω υπαλλήλου στην ερμηνεία που έδωσαν στις κρίσιμες διατάξεις τα αρμόδια όργανα του Δήμου, η επίμαχη αξίωσή της κατέστη δικαστικώς επιδιώξιμη μετά την έκδοση τηςτης 372/30.1.2018 απόφασης του Διευθυντή του Υποκαταστήματος ΕΦΚΑ Ηρακλείου, για την απονομή σε αυτήν οριστικής σύνταξης (χρονικό σημείο, από το οποίο αρχίζει εν προκειμένω και η διετής παραγραφή αυτής). Συνεπώς, νομίμως αυτή υπέβαλε την 3589/6.3.2018 αίτηση για να της καταβληθεί η εν λόγω αποζημίωση. Εξάλλου, σύμφωνα με όσα έγιναν σχετικώς δεκτά στη σκέψη 4 και όπως βασίμως ο Δήμος προβάλλει, η ανωτέρω απόφαση ανάληψης της δημοσιονομικής υποχρέωσης εκδόθηκε νομίμως, μετά την έκδοση της 84/7.3.2018 απόφασης της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Αγίου ...., περί καθορισμού του ποσού της επίμαχης αποζημίωσης, καθώς η τελευταία αποτελεί το νόμιμο έρεισμά της.

Οφειλόμενες ενέργειες συνεπεία αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ, με τις οποίες κρίθηκε αντισυνταγματική η διάταξη του άρθρου 60 του ν. 2214/1994 «Δημοτικός Φόρος Δωδεκανήσου».(..)Κατάσταση : Εν μέρει αποδεκτή 
Α.1) Σε συμμόρφωση προς τις με αριθμούς 4504 και 4505/2014 αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας και σε σχέση με τις όμοιες με τις με τις αποφάσεις ακυρωθείσες πράξεις εγγραφής στους οικείους βεβαιωτικούς καταλόγους των Δήμων της Δωδεκανήσου, ποσών φόρου του άρθρου 60 του Ν. 2214/1994, α) Τα όργανα των Δήμων θα πρέπει να παραλείπουν στο μέλλον την έκδοση αποφάσεων προσδιορισμού και επιβολής φόρου, που στηρίζονται στις διατάξεις του άρθρου 60 του ν. 2214/1994, καθώς και, επί ήδη εκδοθέντων πράξεων, προσβληθέντων ή μη με προσφυγή, την ταμειακή βεβαίωση αυτών. β) Στις περιπτώσεις, κατά τις οποίες εκδόθηκαν τέτοιες διοικητικές πράξεις, είτε αυτές προσεβλήθησαν δικαστικώς είτε όχι, οι πράξεις αυτές υπόκεινται σε ανάκληση και τα ίδια όργανα, εφόσον υποβληθούν αιτήσεις όσων έχουν έννομο συμφέρον, υποχρεούνται να τις εξετάζουν, να κρίνουν εάν αυτές υπεβλήθησαν σε εύλογο, με βάση την κοινή πείρα και τις ειδικότερες περιστάσεις, χρόνο από της δημοσιεύσεως των ανωτέρω αποφάσεων του ΣτΕ (12.12.2014), να εκτιμούν, περαιτέρω, την τυχόν συνδρομή υπερτέρου δημοσίου συμφέροντος, (στο οποίο περιλαμβάνεται το δημοσιονομικό συμφέρον), που επιβάλλει ή αποκλείει την ανάκληση και, αναλόγως, να προβαίνουν στην ανάκληση των πράξεων ή στην απόρριψη των αιτήσεων. γ) Στις περιπτώσεις, κατά τις οποίες εκδόθηκαν τέτοιες διοικητικές πράξεις, τα δε ποσά βεβαιώθηκαν εν στενή εννοία (ταμειακώς) και δεν εισπράχθηκαν, είτε η ταμειακή βεβαίωση προσεβλήθη δικαστικώς είτε όχι, οι πράξεις ταμειακών βεβαιώσεων υπόκεινται σε ανάκληση από τα αρμόδια όργανα των Δήμων, υπό τις αυτές, ως άνω (περ.β΄) προϋποθέσεις και δ) Στις περιπτώσεις, κατά τις οποίες βεβαιωμένα ταμειακώς ποσά από τον ίδιο, ως άνω, φόρο, εισπράχθηκαν από τους Δήμους, είναι δυνατή η επιστροφή των καταβληθέντων ποσών, κατόπιν αιτήσεων όσων έχουν έννομο συμφέρον, με απόφαση των αρμοδίων οργάνων των Δήμων, υπό τις αυτές, ως άνω (περ.β΄) προϋποθέσεις και με την επί πλέον προϋπόθεση, να μην έχει υποκύψει η αξίωση των αιτούντων έναντι των Δήμων (στηριζόμενη στον αδικαιολόγητο πλουτισμό) σε παραγραφή, βάσει των ειδικότερων διατάξεων που διέπουν το λογιστικό των Δήμων. (πλειοψ.) 2) Δεν γεννάται υποχρέωση για την Διοίκηση, νομοθετικής ρυθμίσεως για την ρητή κατάργηση της διατάξεως του άρθρου 60 του Ν. 2214/1994 και κρίνεται σκόπιμη η επίσπευση σχετικής νομοθετικής πρωτοβουλίας. (ομοφ.) Β. Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, δεν μπορεί να γνωμοδοτήσει αν, με ρυθμίσεις της νομοθετικής παρεμβάσεως, θα διασφαλίζονται οι Δήμοι της Δωδεκανήσου για τα ποσά του φόρου που ήδη εισέπραξαν. (ομοφ.) Παραπομπή από την υπ' αριθμ. 73/2015 Γνωμ. Ε΄Τμήματος Ν.Σ.Κ. ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ α, β, γ, παρ.1