ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ..Παράλειψη διορισμού σε μόνιμη θέση δημοσίου υπαλλήλου:Με την κρινομένη αίτηση προβάλλεται ότι το «δευτεροβάθμιο δικαστήριο έπρεπε, σε κάθε περίπτωση, να δεχθεί το σχετικό λόγο έφεσης του Ελληνικού Δημοσίου, ότι οι ένδικες αξιώσεις υπόκεινται στη διετή παραγραφή του άρθρου 90 παρ. 3 του ν. 2362/1995 και να απορρίψει ως παραγεγραμμένες τις αξιώσεις του χρονικού διαστήματος από 1.1.1997 έως και 31.12.1999, δοθέντος ότι η αγωγή των αναιρεσιβλήτων κατατέθηκε στη Γραμματεία του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών στις 28.12.2001 και από τότε επήλθε, σύμφωνα με το άρθρο 75 παρ. 2 του ν. 2717/1999, Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η διακοπή της». Ο λόγος, όμως, αυτός, καθ’ ο μέρος αφορά στην παραγραφή των αξιώσεων του έτους 1999, πρέπει να απορριφθεί, διότι, κατά τα προεκτεθέντα, το Διοικητικό Εφετείο δεν έκρινε επί του ζητήματος της παραγραφής των εν λόγω αξιώσεων ούτε, άλλωστε, όφειλε να διαλάβει σχετική κρίση, εφόσον επί του ζητήματος της εν γένει παραγραφής των ενδίκων αξιώσεων είχε επιληφθεί το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, ο δε σχετικός λόγος εφέσεως αναφερόταν μόνον στα έτη 1997 και 1998 (ΣτΕ 2758/2012, 2152/2010, 1514/2007, 3064/2005). Κατά τα λοιπά, ήτοι καθ’ ο μέρος αφορά στην παραγραφή των αξιώσεων των ετών 1997 και 1998, ο ως άνω λόγος αναιρέσεως είναι βάσιμος, διότι η προπαρατεθείσα κρίση του Διοικητικού Εφετείου περί πενταετούς παραγραφής των ως άνω αξιώσεων δεν παρίσταται νόμιμη, διότι, κατά τα ανωτέρω γενόμενα δεκτά, οι εν λόγω μισθολογικές αξιώσεις δημοσίων υπαλλήλων υπόκεινται στη διετή παραγραφή της παρ. 3 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995, η οποία αρχίζει από της γενέσεως αυτών (ενδεικτικώς, ΣτΕ 2504/2013).

Αξιώσεις κατά του Ελλ. Δημοσίου – Εκτέλεση ή όχι της υπ' αριθμ.1788/2006 τελεσίδικης απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης – Παραγραφή.

Οι αξιώσεις σε βάρος του Δημοσίου που βεβαιώθηκαν με την υπ' αριθμ.1788/2006 τελεσίδικη απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης υπέκυψαν, ως εκ του χρόνου βεβαιώσεώς τους, στην πενταετή παραγραφή του άρθρου 90 παρ.6 του Ν. 2362/1995 και η Υπηρεσία δεν μπορεί να εξοφλήσει τις αξιώσεις αυτές.

Εξόφληση οφειλών από λογαριασμούς ύδρευσης:..Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, πρέπει να γίνουν δεκτά τα ακόλουθα: Οι αξιώσεις της φερόμενης ως δικαιούχου …. που απορρέουν από 24 ανεξόφλητους λογαριασμούς υδροδότησης του ως άνω ακινήτου του … ετών 2006-2012 (καταναλώσεις από 7.12.2006 έως 23.10.2012) με ημερομηνίες λήξης από 7.12.2006 έως 19.11.2012, συνολικού ποσού 168 ευρώ (βλ. την καρτέλα παροχής, σύμφωνα με την οποία στις 26.10.2012, οπότε και εκδόθηκε ο  λογαριασμός, η τρέχουσα οφειλή ήταν 9 ευρώ και η συγχρέωση από τους προηγούμενους λογαριασμούς 159 ευρώ, ήτοι σύνολο 168 ευρώ), ενόψει του χρόνου έκδοσης του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος (28.3.2018), έχουν υποπέσει στην πενταετή παραγραφή, η οποία άρχισε από το τέλος εκάστου έτους εντός του οποίου γεννήθηκαν οι αξιώσεις με την παρέλευση της ημερομηνίας λήξης κάθε λογαριασμού. Η παραγραφή δε αυτή άρχισε υπό την ισχύ των διατάξεων του άρθρου 48 του ν.δ.496/1974 (λόγω του ότι κατά το έτος 2006 έως και 31.7.2007 το τότε …, στην κυριότητα του οποίου ανήκε το υδροδοτούμενο ακίνητο δεν διέθετε ειδικές καταστατικές διατάξεις περί παραγραφής, βλ. σκέψη ΙΙ Α) και συνεχίστηκε χωρίς να έχει συμπληρωθεί έως την 1.8.2007 (ημερομηνία κατά την οποία το υδροδοτούμενο ακίνητο περιήλθε αυτοδικαίως στο …, βλ. σκέψη ΙΙ Β.), οπότε και άρχισαν να ισχύουν οι ειδικές καταστατικές περί … διατάξεις του άρθρου 40 παρ. 6 του α.ν. 1846/1951 (Α΄179), όπως αντικαταστάθηκε με τα άρθρα 15 του ν. 4476/1965 και 7 του ν. 825/1978 που όριζαν τον ίδιο χρόνο παραγραφής. Ωστόσο, οι αξιώσεις της φερόμενης ως άνω δικαιούχου εταιρείας από τους λοιπούς ανεξόφλητους λογαριασμούς υδροδότησης του ακινήτου του … (καταναλώσεις από 24.10.2012 έως 8.1.2018) με ημερομηνίες λήξης από 15.2.2013 έως 8.2.2018 (βλ. αναλυτικά την καρτέλα της παροχής 688691), ύψους 12.184 ευρώ (12.352 ευρώ που είναι το εντελλόμενο ποσό-168 ευρώ που είναι το παραγραφέν κατά τα ανωτέρω ποσό), παραμένουν ενεργές, καθόσον το τμήμα αυτό των αξιώσεων (από λογαριασμούς ετών 2013-2018), ενόψει και του χρόνου έκδοσης του ελεγχόμενου τίτλου πληρωμής (28.3.2018), δεν έχει υποπέσει, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, στην πενταετή παραγραφή, σύμφωνα με τις ως άνω ισχύουσες μέχρι 1.1.2017 (ημερομηνία κατά την οποία περιήλθε αυτοδίκαια το υδροδοτούμενο ακίνητο στον …) ειδικές καταστατικές διατάξεις του … και τις εντεύθεν ισχύουσες διατάξεις του άρθρου 140 επ. του ν. 4270/2014 που εφαρμόζονται αναλογικά για τον … (σκέψη ΙΙ.Γ.) και ορίζουν τον ίδιο χρόνο παραγραφής.

Παραγραφή αξιώσεων κατά της Επιτροπής Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων (ΕΛΤΕ).(...)Οι αξιώσεις κατά της Επιτροπής Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων (ΕΛΤΕ) λόγω της συμμετοχής στο Δ.Σ. της ΕΛΤΕ, ως μέλους, προσώπου που δεν συνδέεται με υπαλληλική σχέση προς την ΕΛΤΕ υπόκεινται σε πενταετή παραγραφή.

ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ αξιώσεων υπαλλήλων ν.πδ.δ. Η διάταξη του άρθ. 48 § 3 ν.δ. 496/1974, που θεσπίζει διετή παραγραφή για τις αξιώσεις των υπαλλήλων των ΝΠΔΔ δεν αντίκειται στην αρχή της ισότητας, ούτε στο άρθ. 6 § 1 ΕΣΔΑ, ούτε στο άρθ. 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Αντίθετη μειοψηφία.

Μη νόμιμη η καταβολή οδοιπορικών εξόδων σε φιλολόγους, που υπηρετούν σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Νομού, για τη μετάβαση και συμμετοχή τους στο 34ο Πανελλήνιο Συνέδριο Φιλολόγων, κατά το χρονικό διάστημα από 7.11.2007 μέχρι 11.11.2007, καθόσον οι σχετικές αξιώσεις, οι οποίες γεννήθηκαν την 1-12-2007, ήτοι την πρώτη του μηνός που ακολουθεί το μήνα επιστροφής τους στην έδρα τους, είχαν ήδη υποκύψει, κατά το χρόνο πρώτης ενταλματοποίησής τους, ήτοι στις 3-12-2012, στη διετή παραγραφή του άρθρου 90 παρ. 3 του ν.2362/1995 (ΦΕΚ Α΄247). Τρόποι διακοπής παραγραφής.

Αστική ευθύνη του δημοσίου από μη καταβολή παροχής προνοιακού χαρακτήρα:..Όπως έχει κριθεί, υπάλληλος του Δημοσίου, συνδεδεμένος κατά το παρελθόν με αυτό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και υπαχθείς στις διατάξεις του ν. 993/1979, όπως κωδικοποιήθηκαν με το π.δ. 410/1988, ο οποίος, εν συνεχεία, διορίστηκε σε θέση μόνιμου δημοσίου υπαλλήλου κατ' εφαρμογή του άρθρου 1 του ν. 1476/1984 και διατήρησε τόσο το δικαίωμα συνταξιοδότησής του από το ΙΚΑ, κάνοντας χρήση της ευχέρειας που του παρείχε σχετικώς το άρθρο 1 του ν. 1583/1985, όσο και το αντίστοιχο καθεστώς επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας, διατηρούμενο υποχρεωτικώς κατά το άρθρο 3 του νόμου αυτού, διατηρεί, εφόσον συντρέχει περίπτωση, το δικαίωμα απολήψεως της κατ' άρθρο 49 παρ. 4 του ν. 993/1979 εφάπαξ αποζημιώσεως, η οποία συνιστά παροχή προνοιακού χαρακτήρα (ΣτΕ 2760/1999).

Επειδή, εξάλλου, κατά την έννοια των προαναφερόμενων στην όγδοη και ένατη σκέψη διατάξεων, η προβλεπόμενη στο άρθρο 49 παρ. 4 του ν. 993/1979 εφάπαξ χρηματική αποζημίωση δεν αποτελεί μέρος των αποδοχών των μονιμοποιηθέντων υπαλλήλων ούτε «απολαβή, υπό την έννοια της παροχής που δίνεται ως αντάλλαγμα για την προσφερόμενη εργασία δυνάμει της ιδιότητας του υπαλλήλου ούτε αποτελεί αποζημίωση λόγω αδικαιολόγητου πλουτισμού, αλλά έχει το χαρακτήρα έκτακτης κατά την αποχώρηση του υπαλλήλου οικονομικής ενισχύσεώς του ενόψει της διακοπής της σχέσης του με το Δημόσιο κατά τη συνταξιοδότησή του και της επιλογής διατήρησης του δικαιώματος συνταξιοδότησής του από το ΙΚΑ. Επομένως, η αξίωση καταβολής του εφάπαξ χρηματικού αυτού προνοιακού βοηθήματος, μη δυνάμενη να θεωρηθεί ότι απορρέει από την υπαλληλική σχέση μονιμοποιηθέντος υπαλλήλου του Δημοσίου κατ’ άρθρο 1 του ν. 1476/1984, δεν υπόκειται στην διετή, αλλά στην πενταετή παραγραφή που προβλέπεται από την παρ. 1 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995 για τη γενική παραγραφή αξιώσεων από αδικοπραξία οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου (πρβλ. ΣτΕ 1503/2007, σκ. 8). Ορθώς δε έκρινε το ίδιο το δικάσαν διοικητικό εφετείο, αν και με κάπως διαφορετική αιτιολογία, ο δε περί του αντιθέτου μόνος παραδεκτώς προβαλλόμενος λόγος αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.

ΠΑΡΟΧΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ:..Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις, το Κλιμάκιο κρίνει ότι είναι απορριπτέος ως αβάσιμος ο πρώτος λόγος διαφωνίας του Επιτρόπου περί παραγραφής των αξιώσεων του φερόμενου ως δικαιούχου για τις υπηρεσίες που παρείχε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου …, κατά τη δικάσιμο της 5.11.2008, και του Εφετείου .., κατά τη δικάσιμο της 22.2.2010, καθόσον κατά το χρόνο υποβολής, στις 6.4.2017, του από 27.3.2017 πίνακα αμοιβής του προς το Δήμο …, ώστε να εκκαθαριστεί και να ενταλματοποιηθεί η οικεία δαπάνη, δεν είχαν παραγραφεί οι εν λόγω αξιώσεις του που γεννήθηκαν από την συντέλεση της τελευταίας διαδικαστικής πράξης στη συγκεκριμένη δίκη, λαμβανομένης, όπως προαναφέρθηκε, στο σύνολό της, ανεξαρτήτως των βαθμών δικαιοδοσίας από τους οποίους διήλθε η επίδικη διαφορά, και η οποία, εν προκειμένω, είναι η ημερομηνία δημοσίευσης της 333/2016 απόφασης του Εφετείου .., δικάζοντος μετ’ αναίρεση, ήτοι η 17.2.2016. Επομένως, η πενταετής παραγραφή των αξιώσεων του φερόμενου ως δικαιούχου για το σύνολο της αμοιβής του άρχισε από το τέλος του έτους 2016, κατά το οποίο δημοσιεύθηκε η ως άνω απόφαση του Εφετείου .., ως τελευταίας διαδικαστικής πράξης της σχετικής δίκης, και δεν είχε συμπληρωθεί μέχρι την έκδοση του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος. Περαιτέρω, απορριπτέος ως αβάσιμος είναι και ο δεύτερος λόγος διαφωνίας του Επιτρόπου περί της οφειλής μίας μόνο αμοιβής για την σύνταξη προτάσεων ενώπιον του Εφετείου κατά την συνεκδίκαση των τριών εφέσεων στις 22.2.2010, καθόσον ο φερόμενος ως δικαιούχος δικηγόρος έλαβε εντολή από το αρμόδιο όργανο του πρώην Δήμου … να εκπροσωπήσει το δήμο ενώπιον του Εφετείου .., όπου συνεκδικάστηκαν τρεις εφέσεις, ήτοι του εν λόγω δήμου, της αντιδίκου του δικηγόρου … και του Ελληνικού Δημοσίου, για την σύνταξη προτάσεων επί της καθεμίας των οποίων αυτός δικαιούται ξεχωριστή αμοιβή, σύμφωνα με την συνδυαστική ερμηνεία των άρθρων 101, 107, 110 και 111 του ν.δ. 3026/1954 «Κώδικα περί Δικηγόρων», που ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, όπως προαναφέρθηκε.(..)Σε κάθε περίπτωση, εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του φορέα να αμφισβητήσει την προταθείσα από το δικηγόρο αμοιβή, προσφεύγοντας στο αρμόδιο δικαστήριο για τον προσδιορισμό αυτής κατά δίκαιη κρίση, ως τέτοια, δε, θεωρείται η κρίση του ελευθέρως δικάζοντος εντός του σκοπού της ενοχής και δη της σύμβασης και εντός των συγκεκριμένων μεταξύ των μερών περιστάσεων (πρβλ. ΑΠ 675/2002, 393/2002). Αντίστοιχα, με τον τρόπο αυτό δίδεται η δυνατότητα στον εναγόμενο Δήμο να προβάλλει ενώπιον του δικαστηρίου την ένσταση του  άρθρου 281 παρ. 1 εδ. β΄ του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων και να ζητήσει, κατ’ επίκληση της οικονομικής κατάστασης αυτού, τη μείωση της αιτούμενης αμοιβής κατά το ήμισυ..(..)Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η εντελλόμενη με το ελεγχόμενο χρηματικο ένταλμα πληρωμής δαπάνη είναι νόμιμη και αυτό πρέπει να θεωρηθεί.

α) Από ποιό χρονικό σημείο πρέπει η αρμόδια Υπηρεσία του ΕΦΚΑ να υπολογίσει τη μισθολογική εξέλιξη υπαλλήλου σε ανώτερα μισθολογικά κλιμάκια και συγκεκριμένα, από την υποβολή της αρχικής αίτησης αναγνώρισης της συνάφειας του μεταπτυχιακού της τίτλου σπουδών με το αντικείμενο της απασχόλησής της, ή από την υποβολή -μετά την απόρριψη αυτής και τη δικαστική της δικαίωση- αίτησης επανεξέτασης του αιτήματός της. β) Από ποιό χρονικό σημείο πρέπει η ίδια Υπηρεσία να υπολογίσει αντίστοιχη μισθολογική εξέλιξη άλλης υπαλλήλου, για την οποία δεν υπήρξε θετική γνωμοδότηση του αρμόδιου υπηρεσιακού συμβουλίου, αλλά της Ειδικής Επιτροπής Ενστάσεων του ΑΣΕΠ. γ) Aν οι αξιώσεις των υπαλλήλων αυτών έχουν υποπέσει σε παραγραφή.α) Η αρμόδια Υπηρεσία του ΕΦΚΑ οφείλει να αποκαταστήσει την πρώτη υπάλληλο, χορηγώντας της τη διαφορά από την παράλειψή του να την προαγάγει μισθολογικά, από την ημερομηνία της αρχικής της αίτησης (6-6-2014) (ομόφωνα). β) Η από 31-12-2008 αρχική αίτηση της δεύτερης υπαλλήλου, με την οποία αυτή ζήτησε να αναγνωριστεί η συνάφεια του τίτλου σπουδών της, είναι το χρονικό σημείο από το οποίο ο ΕΦΚΑ οφείλει να αποκαταστήσει τη δεύτερη αυτή υπάλληλο, χορηγώντας της τη διαφορά από την παράλειψή του να την προαγάγει μισθολογικά (κατά πλειοψηφία). γ) Δεν υφίσταται θέμα παραγραφής των αξιώσεων των δύο ως άνω υπαλλήλων (ομόφωνα).

ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ-ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ-ΑΝΑΔΟΧΗ ΧΡΕΟΥΣ:Νόμιμη η καταβολή αμοιβής από το Δημόσιο σε ωρομίσθιους εκπαιδευτές, για τις υπηρεσίες που παρείχαν σε Δημόσιο Ινστιτούτο Επαγγελματικής Κατάρτισης, καθόσον οι αξιώσεις των ανωτέρω δικαιούχων δεν έχουν υποπέσει σε παραγραφή, διότι, με την αναδοχή εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου, των χρεών του «Ο.Ε.Ε.Κ.», προερχομένων από αμοιβές οφειλόμενες σε πρώην υπαλλήλους του, δεν επήλθε αλλοίωση των αρχικών αξιώσεων των υπαλλήλων αυτών, έναντι αυτού («Ο.Ε.Ε.Κ.»), για την καταβολή των σχετικών οφειλών (άρθρα 1 και 24 παρ. 6 και 14 του ν. 3879/2010, ΦΕΚ Α΄ 163/2010).