Κοινωφελές Ιδρυμα (ΚΙ). Διάλυση Κοινωφελούς Ιδρύματος λόγω αδράνειας του ΔΣ του επί 10ετία. Μεταβίβαση περιουσίας σε Ιδρυμα. Περιέλευση της περιουσίας ΚΙ σε άλλο ΚΙ.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Εις την υπό κρίσιν περίπτωσιν το ανέφικτον (κατ άρθρον 118 ΑΚ) του σκοπού ως λόγος διαλύσεως του Κοινωφελούς Ιδρύματος (ΚΙ) είναι ζήτημα πραγματικόν, απόκειται δε εις την διάκρισιν της Διοικήσεως. Δύναται να γίνη δεκτόν ότι, ο επιδιωκόμενος εν αρχή σκοπός κατέστη όντως ανέφικτος εις την πράξιν, αφού το γε νυν έχον α) περιουσία, δυναμένη να χρηματοδοτήση τις κατά τον σκοπόν υποτροφίες, δεν υφίσταται πράγματι, κατά το ιστορικόν (Π. Βάλληνδα Γ.Αρχ. σ.79 αρ.108) χρήζουσα δε οπωσδήποτε, δικαστικής επιδιώξεως, ώστε, εν όψει και β) της επί όλην 10ετίαν περίπου απολύτου αδράνειας – μη λειτουργίας του ΚΙ, η Διοίκησις, κατά διακριτικήν της εξουσίαν, ανέλεγκτον υπό των δικαστηρίων, διαπιστούσα την συνδρομήν των όρων του 118 ΑΚ, δύναται να χωρήση εις την δια ΠΔ διάλυσιν του Ιδρύματος (ίδετε AD HOC ΑΠ 1242/79 Ολομ.ΝΒ 28.711, ΣτΕ 2233/1974 Ολομ. και Γνωμ. ΝΣΚ 190/1976 Πρ. Κ.Τσαγκαράκης). Οπωσδήποτε, εις την περίπτωσιν αυτήν, θα προηγηθή 1) αντικατάστασις της Διοικήσεως του ΚΙ ώστε α) να επιδιωχθή η είσπραξις από τον ιδρυτή του σχετικού ποσού, και δι ενοχικής αγωγής, ασκηθησομένης είτε υπό του Ιδρύματος είτε παρά του Υπ. Οικονομικών κατ άρθρο 125 παρ.2 ΑΝ 2039/39, προς δε β) και κατά το οικείο καταστατικό, λήψις αποφάσεως του ΔΣ για την εν διαλύσει, περιέλευσι της περιουσίας του ΚΙ σε ημεδαπό ΚΙ για την εκτέλεσι παρεμφερούς σκοπού, κατ άρθρον 96 παρ.1 ΑΝ 2039/39.

Περί απλουστεύσεως της διαδικασίας αναγνωρίσεως χρόνου προϋπηρεσίας και απονομής των πάσης φύσεως παροχών εις τους ησφαλισμένους των Ασφαλιστικών Οργανισμών αρμοδιότητος του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών και άλλων τινών διατάξεων.

Υπόχρεος φορέας για την τήρηση αρχειακού υλικού του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και την καταβολή των μισθωμάτων σε νέα μισθωμένα κτίρια, μετά την ένταξη των υπηρεσιών του κλάδου υγείας παροχών εις είδος του ως άνω φορέα στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ..(...)Μετά την ένταξη στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. των υπηρεσιών του κλάδου υγείας παροχών εις είδος του Ι.Κ.Α.- Ε.Τ.Α.Μ., ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ., δια των οργάνων του (και μόνο αυτός): 1) Είναι αρμόδιος α) για την τήρηση, αποθήκευση και φύλαξη των λογαριασμών φαρμακείων, των οποίων δεν είχε γίνει εκκαθάριση μέχρι της εντάξεως των υπηρεσιών του κλάδου υγείας παροχών εις είδος του Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ., αλλά είχε καταβληθεί στους συμβεβλημένους με το Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ. φαρμακοποιούς το συνολικό ποσό της δαπάνης που είχαν αυτοί αιτηθεί και β) για την ανάληψη και καταβολή της δαπάνης τήρησης, αποθήκευσης και φύλαξης αυτών των λογαριασμών. 2) Υποχρεούται να καταβάλει και τα μισθώματα των χρησιμοποιούμενων μισθίων ακινήτων για την τήρηση, αποθήκευση και φύλαξη των ως άνω λογαριασμών.

Αρχαιότητες. Ανεύρεση αρχαίων σε ακίνητο. Αποζημίωση του ιδιοκτήτη για τη στέρηση χρήσεως του ακινήτου του. Αρση των δεσμεύσεων του ακινήτου. Φοροαπαλλαγή της δαπάνης της σωστικής ανασκαφής.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
(Τριμελούς Επιτροπής) 1. Ο ιδιοκτήτης ακινήτου στο οποίο βρέθηκαν αρχαία, μετά την παρέλευση διμήνου από της δηλώσεως περί της ανευρέσεως αρχαίων, δικαιούται αποζημιώσεως, για την θετική και μόνο ζημιά την οποία υπέστη εκ της στερήσεως της χρήσεως του ακινήτου του. 2. Οι διατάξεις των άρθρων 9 και 51 του αρχαιολογικού νόμου, κατά το σημείο που τάσσουν ορισμένη προθεσμία, η παρέλευση της οποίας αποδεσμεύει τα αρχαία ή ακίνητα, δεν τυγχάνουν εφαρμογής, διότι αντίκεινται στη συνταγματική υποχρέωση (άρθρο 24) της διαρκούς προστασίας των αρχαίων από το Κράτος. 3. Η ενδεχόμενη φοροαπαλλαγή της δαπάνης της σωστικής ανασκαφής, που αναλαμβάνουν ιδιώτες, προκειμένου το ακίνητό τους να εξαιρεθεί από την τηρουμένη σειρά προτεραιότητας των προς ανασκαφή οικοπέδων, μόνο με συγκεκριμένη νομοθετική διάταξη μπορεί να ρυθμισθεί (τυπικός νόμος).

Χρόνος παραγραφής της αξιώσεως του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ περί επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθεισών παροχών εις χρήμα.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Λόγω ελλείψεως κρισίμων πραγματικών περιστατικών της υποθέσεώς του, η επί του ερωτήματος απάντηση δεν είναι δυνατή. Εκδόθηκε σχετικά η υπ' αριθμ. 81/2015 Ατομική Γνωμοδότηση Ν.Σ.Κ.

Η τυχόν εκ των υστέρων κρίσις των άνευ εγγράφου εντολής εκτελεσθεισών εργασιών ως βαρυνουσών τον κύριον του έργου δεν παρέχει εις τον ανάδοχον το δικαίωμα να ζητήση άνευ ετέρου διά της προσφυγής την επιδίκασιν των δαπανών εις τας οποίας υπεβλήθη προς τούτο, αλλ' απαιτείται και εις την περίπτωσιν ταύτην διά τον καθορισμόν του διά τας εργασίας ταύτας ανταλλάγματος η τήρησις της ως άνω διαδικασίας καταρτίσεως συγκριτικού πίνακος και πρωτοκόλλου κανονισμού τιμής μονάδος νέων εργασιών, διά δε την πληρωμήν η διενέργεια επιμετρήσεως και η έγκρισις του σχετικού λογαριασμού, αποτελούντος την προς τούτο απαιτουμένην πιστοποίησιν, κατά τα οριζόμενα εις τα άρθρα 5 παρ. 7 επ. και 8 του ν. 1418/1984 ως και 38, 40, 43 και 44 του Π. Διατάγματος 609/1985. Οθεν, κατόπιν της διά της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως χαρακτηρισμού της ως άνω εργασίας ως βαρυνούσης το Ελληνικόν Δημόσιον και της ακυρώσεως της περί του αντιθέτου αποφάσεως του Β' Υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ανακύπτει μεν συμφώνως προς το άρθρον 56 παρ. 4 του Π. Διατάγματος 341/1978, εις το οποίον το άρθρον 4 του ν. 1406/1983 παραπέμπει, υποχρέωσις της αρμοδίας υπηρεσίας του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης να προβή εις τας ως άνω ενεργείας προς καθορισμόν και πληρωμήν εις τον ανάδοχον του διά την εργασίαν ταύτην ανταλλάγματος, ουχί νομίμως όμως το εκδόν την αναιρεσιβαλλομένην απόφασιν Διοικητικόν Εφετείον προέβη αυτό εις κρίσιν περί του οφειλομένου διά τας εργασίας ταύτας ποσού και επιδίκασιν εις την αναιρεσίβλητον ανάδοχον κοινοπραξίαν το υπό ταύτης διά της προσφυγής αιτηθέν ποσόν των δαπανών εις τας οποίας αύτη, κατά τους ισχυρισμούς της, υπεβλήθη, χωρίς να βεβαιώση ότι είχεν εν προκειμένω κινηθή ενώπιον της αρμοδίας υπηρεσίας του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης η υπό των ανωτέρω διατάξεων διά τον καθορισμόν του σχετικού ποσού διαδικασία, εις τούτο δε δεν ήσκει επιρροήν το ότι το καθ' ου η προσφυγή Ελληνικόν Δημόσιον δεν ημφισβήτησε το ύψος της δαπάνης ταύτης, εφ' όσον τούτο ηρνείτο κατ' αρχήν την υποχρέωσίν του να αποκαταστήση την δαπάνην ταύτην.

Διάλυσις Κοινωφελούς Ιδρύματος κατ’ άρθρο 118 ΑΚ και εν όψει α) απαιτήσεως του διατεθέντος ποσού από τον ιδρυτή, δι’ αγωγής και β) την, εν διαλύσει, περιέλευσι-διάθεσι της περιουσίας του Ιδρύματος σε άλλον παρεμφερή σκοπόν.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Ι. Το ανέφικτον (κατ’ άρθρον 118 ΑΚ) του σκοπού ως λόγος διαλύσεως του Κ.Ι. είναι ζήτημα πραγματικόν, απόκειται δε εις την διάκρισιν της Διοικήσεως. Δύναται να γίνη δεκτόν ότι, ο επιδιωκόμενος σκοπός κατέστη όντως ανέφικτος εις την πράξιν, αφού το γε νυν έχον α) περιουσία, δυναμένη να χρηματοδοτήση τις κατά τον σκοπόν υποτροφίες, δεν υφίσταται πράγματι, κατά το ιστορικόν (Π. Βάλληνδα Γ.Αρχ. σ.79 αρ.108) χρήζουσα δε οπωσδήποτε, δικαστικής επιδιώξεως, ώστε, εν όψει και β) της επί όλην 10ετίαν περίπου απολύτου αδράνειας - μη λειτουργίας του Κ.Ι., η Διοίκησις, κατά διακριτικήν της εξουσίαν, ανέλεγκτον υπό των δικαστηρίων, διαπιστούσα την συνδρομήν των όρων του 118 ΑΚ, δύναται να χωρήση εις την δια ΠΔ διάλυσιν του Ιδρύματος (ίδετε AD HOC ΑΠ 1242/79 Ολομ. ΝΒ 28,711, ΣτΕ 2233/1974 Ολομ. και Γνωμ. ΝΣΚ 190/1976 Πρ.Κ.Τσαγκαράκης). ΙΙ. Εις την περίπτωσιν της διαλύσεως του εις το ιστορικόν Κ.Ι. θα πρέπει να προηγηθή α) αντικατάστασις της Διοικήσεως αυτού (κατά τις δ/ξεις του ΑΝ 2039/39, άρθρα 86 παρ.1,2, 99) ώστε, να επιδιωχθή η είσπραξις από τον ιδρυτή του σχετικού ποσού, το πρώτον δι’ οχλήσεως ή και, εν αρνήσει, δι’ ενοχικής αγωγής, ασκηθησομένης είτε υπό του Ιδρύματος είτε παρά του Υπ. Οικονομικών (κατ’ άρθρον 126 ΑΝ 2039/39 ίδετε και Γνωμ. Ολ.ΝΣΚ 308/2000, Γν.ΝΣΚ 471/92), προς δε β) και κατά το οικείον καταστατικόν, λήψις αποφάσεως του ΔΣ για την εν διαλύσει, περιέλευσι της περιουσίας του Κ.Ι. σε ημεδαπό Κ.Ι. για την εκτέλεσι παρεμφερούς σκοπού, (96 παρ.1 ΑΝ 2039/39) ακολουθουμένης εις την περίπτωσι αυτήν και της διαδικασίας των άρθρων 2 και 3 Ν 455/1976. ΙΙΙ. Κατά την νομολογίαν και την επιστήμην, οι ως άνω ενέργειες και οι περί αυτών διατάξεις δεν αντιβαίνουν εις τα άρθρα 5 παρ.1, 17 παρ.1 και 109 παρ.1, 2 του Σ και άρθρο 1 Π.Π.ΕΣΔΑ. (ομοφώνως).

Ανάθεση υπηρεσιών εκτυπώσεως... Εκ των ανωτέρω διατάξεων της διακηρύξεως εν συνδυασμώ προς τας διατάξεις του άρθρου 20 παρ. 2 π.δ. 394/1996 (φ. 266 τ. Α΄) προκύπτει, ότι η βαθμολόγησις της τεχνικής προσφοράς του διαγωνιζομένου ως προς επί μέρους κριτήριον με βαθμόν 100, η κρίσις, δηλαδή, ότι η προσφορά, ως προς το κριτήριον αυτό, καλύπτει ακριβώς τας οριζομένας τεχνικάς προδιαγραφάς, δεν χρήζει ειδικωτέρας αιτιολογήσεως. Αντιθέτως, η βαθμολόγησις με βαθμόν κατώτερον του 100 (80 - 99) πρέπει να είναι αιτιολογημένη, πρέπει, δηλαδή, να προσδιορίζωνται, εις το οικείον πρακτικόν αι προδιαγραφαί, από των οποίων εμφανίζει η προσφορά απόκλισιν και να επεξηγείται εις τι συνίσταται η απόκλισις αυτή. Ομοίως, δέον να αιτιολογήται και η βαθμολόγησις της τεχνικής προσφοράς εις ωρισμένον κριτήριον δια βαθμολογίας άνω του 100 δι` αναφοράς εις τα στοιχεία, εκ των οποίων προκύπτει διατί και κατά τι η προσφορά του διαγωνιζομένου υπερκαλύπτει τας τασσομένας δια της διακηρύξεως τεχνικάς προδιαγραφάς.   Οι ισχυρισμοί αυτοί εν όψει του περιεχομένου των, ήσαν ουσιώδεις, έχρηζον δε, κατά τα προεκτεθέντα περί της εννοίας της διακηρύξεως και του πδ 394/96, ειδικώς αιτιολογουμένης αντιμετωπίσεως από το ΙΚΑ. Δεδομένου, όμως, ότι δια της πληττομένης αποφάσεως του Ι.Κ.Α., ως εξετέθη, δεν αντιμετωπίσθησαν κατ’ ουσίαν αι διαλαμβανόμεναι εις την προσφυγήν των αιτουσών αιτιάσεις, δεν εξεδόθη δε μετά την αναπομπήν της υποθέσεως εις το ΙΚΑ από την Επιτροπήν Αναστολών και δη εντός της κατά τα ανωτέρω δεκαημέρου προθεσμίας από την κοινοποίησιν της αποφάσεως της Επιτροπής Αναστολών νέα πράξις της αναθετούσης αρχής, κρίνουσα ητιολογημένως επί της ουσίας της προσφυγής, η οποία κατά τα προεκτεθέντα είχε ασκηθή εμπροθέσμως και μη νομίμως απερρίφθη ως εκπρόθεσμος δια της ρητώς προσβαλλομένης πράξεως, και δεδομένου ότι η υπόθεσις δεν είναι εκκαθαρισμένη κατά το νομικόν και πραγματικόν της μέρος και δεν δύναται το Δικαστήριον να χωρήση πρωτοτύπως εις κρίσιν επί των προβαλλομένων ισχυρισμών των αιτουσών, αναγομένων εις τεχνικής φύσεως ζητήματα, πρέπει, ακυρουμένων των προσβαλλομένων Λ36/Γ/112/27-10-06 και Λ36/Γ/108/12-10-2006 πράξεων του Διοικητού του ΙΚΑ δια τους εκτεθέντας ανωτέρω λόγους, να αναπεμφθή η υπόθεσις εις το ΙΚΑ προκειμένου να αποφανθή το αρμόδιον όργανον αιτιολογημένως εν όψει και των δια της διοικητικής προσφυγής της αιτούσης προβληθέντων ισχυρισμών (πρβλ ΣτΕ 2565/02, 1609/04, 2636/07).

Περί των τυχόν υποχρεώσεων του Ι.Κ.Α.- Ε.Τ.Α.Μ. επί οφειλών του ήδη μεταφερθέντος και ενταχθέντος στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. κλάδου παροχών ασθενείας εις είδος του Ι.Κ.Α.- Ε.Τ.Α.Μ., μετά την έγκριση του πρώτου προϋπολογισμού του Ε.Ο.Π.Υ.Υ.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Υπόχρεως διενεργείας της συνολικής δαπάνης εξοφλήσεως των οφειλών του ερωτήματος είναι μόνον ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. ως καθολικός διάδοχος του ως άνω κλάδου του Ι.Κ.Α.- Ε.Τ.Α.Μ., εν όψει του ότι στις 5-2-2013 ενεκρίθη ο πρώτος προϋπολογισμός του Ε.Ο.Π.Υ.Υ.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ:...ζητείται η ακύρωσις α) της υπ' αρ. 312/26.7.1979 αποφάσεως του Υφυπουργού Προεδρίας Κυβερνήσεως "περί κανονισμού επαγγελματιών ποδοσφαιριστών (Κ.Ε.Π.)" (ΦΕΚ 641 Β΄.) και ειδικώτερον - ως προκύπτει εκ του δικογράφου ταύτης - των διατάξεων των άρθρων 1,2,3 παρ. 1 εδ. Στ' , 6, 15 παρ. 2 και 3, 17, 18, 21, 23 παρ. 1 εδ. Γ και 30 παρ, 4 έως 6 και 9 ταύτης, και β) του υπ' αρ. 551/1979 Π.Δ/τος "περί των κατηγοριών και του αριθμού των ποδοσφαιριστών κατά ποδοσφαιρικήν ανώνυμον εταιρείαν, εγγραφών, μετεγγραφών ή αποδεσμεύσεως αυτών και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων" (ΦΕΚ 172 Α΄), και ειδικώτερον των άρθρων 7 παρ. 1 και 4, και 14 τούτου.(....)Εξ άλλου, αμφότεραι αι ως άνω διατάξεις, εξαρτώσαι, κατά τα εν αυταίς οριζόμενα, την μετεγγραφήν ποδοσφαιριστού εκ της συναινέσεως τρίτου, ουδόλως διαλαμβάνουν ρυθμίσεις θιγούσας την συμβατικήν ελευθερίαν των ποδοσφαιριστών, αφού αναφέρονται εις ποδοσφαιριστάς "ανήκοντας", δηλονότι συνδεομένου συμβατικώς και δι' ον χρόνον υφίσταται ο συμβατικός δεσμός, μετά τινος ποδοσφαιρικής ανωνύμου εταιρείας. Διό, οι περί του εναντίου λόγοι ακυρώσεως είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι.Δέχεται εν μέρει την υπό κρίσιν αίτησιν.Ακυροί τας διατάξεις των άρθρων 3 παρ. Ι εδ. στ' 21 και 30 παρ. 4-6 της υπ' αρ. 312/1979 αποφάσεως του Υφυπουργού Προεδρίας Κυβερνήσεως (ΦΕΚ 641 Β').