Έννοια ανακρίβειας φορολογικής δηλώσεως κατ’ άρθρο 68 § 2 περ. β’ του ν. 2238/1994. (Κατάσταση : Αποδεκτή,) Η έννοια της ανακρίβειας της φορολογικής δηλώσεως της περιπτώσεως β’ της παραγράφου 2 του άρθρου 68 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος- ΚΦΕ - (ν.2238/1994, Α’ 151) για την εφαρμογή - και την έκταση εφαρμογής - της περί δεκαετούς παραγραφής διατάξεως του άρθρου 84§4 του ίδιου νόμου, υπό το πρίσμα όσων έγιναν δεκτά με τις υπ’ αριθμ. 2934 και 2935/2017 αποφάσεις του ΣτΕ (7μ.) και το υπ’ αριθμ. 2642/2017 πρακτικό γνωμοδοτήσεως της Ολομελείας του ΝΣΚ.

Εφαρμογή ή μη της υπ’ αριθ. 173/2006 γνωμοδότησης του ΝΣΚ, σύμφωνα με την οποία η υποβολή εκπρόθεσμης δήλωσης φόρου εισοδήματος ισοδυναμεί με τη μη υποβολή δήλωσης, με αποτέλεσμα το δικαίωμα του Δημοσίου για επιβολή φόρου να παραγράφεται μετά την πάροδο δεκαπέντε ετών, ενόψει των αποφάσεων 1738/2017, 2934 και 2935/2017 του Συμβουλίου της Επικρατείας.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Η εξαιρετική 15ετής προθεσμία παραγραφής για τον καταλογισμό φόρου τυγχάνει εφαρμογής μόνο στην περίπτωση της μη υποβολής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος ή απόδοσης παρακρατούμενων φόρων, ενώ επί εκπροθέσμου υποβολής των δηλώσεων αυτών ισχύει ο κανόνας της 5ετούς παραγραφής, με την παρέκτασή της κατά τρία (3) έτη, στην περίπτωση που η εκπρόθεσμη δήλωση υποβληθεί κατά το τελευταίο έτος της προθεσμίας αυτής. (ομόφ.) Παραπέμπεται στην Ολομέλεια ΝΣΚ, λόγω της αντίθετης επί του ζητήματος γνωμοδότησης του ΝΣΚ με αριθμό 173/2006. Εκδόθηκε η υπ' αριθ. 147/2018 γνωμοδότηση της Α΄Ολομέλειας Διακοπών ΝΣΚ.

Παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου προς επιβολή φόρου κλπ σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής.

(Κατάσταση : Αποδεκτή) Λαμβάνοντας υπόψη τις υπ’ αριθμ. 1738/2017, 2934/2017 και 2935/2017 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικράτειας (ΣτΕ) επί της ερμηνείας και εφαρμογής των διατάξεων των παρ. 1 και 2 του άρθρου 78 του ισχύοντος Συντάγματος, η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 36 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας - ΚΦΔ - (ν. 4174/2013), σε συνδυασμό με τη διάταξη της παρ. 11, εδάφιο δεύτερο, του άρθρου 72 του ίδιου Κώδικα, με τις οποίες παρεκτείνεται ο χρόνος της παραγραφής σε εικοσαετή σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής, που διαπράχθηκε πριν την έναρξη ισχύος του ΚΦΔ, και υπό την προϋπόθεση ότι το δικαίωμα του Δημοσίου δεν είχε παραγραφεί μέχρι τότε, είναι εφαρμοστέες από τη Φορολογική Διοίκηση. Επιπλέον υφίσταται δυνατότητα εκδόσεως πράξεων προσδιορισμού φόρου και προστίμων σε εκκρεμείς υποθέσεις ελέγχου που αφορούν στις χρήσεις των ετών 2012 και 2013 και όχι σε προγενέστερες του έτους 2012 (πλειοψ).

Κοινοποίηση της υπ’ αριθμ. 147/2018 γνωμοδότησης της Α΄ Ολομέλειας Διακοπών του Ν.Σ.Κ., σύμφωνα με την οποία η εξαιρετική δεκαπενταετής προθεσμία παραγραφής για τον καταλογισμό φόρου τυγχάνει εφαρμογής μόνο στην περίπτωση της μη υποβολής δήλωσης φόρου εισοδήματος ή απόδοσης παρακρατούμενων φόρων, ενώ επί εκπροθέσμου υποβολής ισχύει ο κανόνας της 5ετούς παραγραφής της παραγράφου 1 του άρθρου 84 του ν. 2238/1994, με την παρέκτασή της κατά τρία (3) έτη στην περίπτωση που η εκπρόθεσμη δήλωση υποβληθεί κατά το τελευταίο έτος της προθεσμίας αυτής.(6Ε7Χ46ΜΠ3Ζ-ΧΦΜ )

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ Ε.2123/2019 ΑΔΑ: 6ΧΛΤ46ΜΠ3Ζ-ΥΩ0

Παράταση  της προθεσμίας υποβολής της προσωρινής δήλωσης απόδοσης του φόρου που παρακρατήθηκε με βάσει τις διατάξεις της περίπτωσης στ΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 55 του ΚΦΕ, των υποχρέων της παραγράφου 1 του άρθρου 27 του ν.3867/2010

Παράταση  της προθεσμίας υποβολής της προσωρινής δήλωσης απόδοσης του φόρου που παρακρατήθηκε με βάση τις διατάξεις της περίπτωσης στ΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 55 του ΚΦΕ, των υπόχρεων νοσοκομείων του πίνακα 3 της με αριθμό Φ.42000/31584/4324/27.12.2011 κοινής υπουργικής απόφασης (ΦΕΚ 2984 Β΄).

«Κοινοποίηση της αριθ. 265/2017 γνωμοδότησης του Ν.Σ.Κ. (Τμήμα Β΄) σχετικά με την έννοια της ανακρίβειας της δήλωσης της περίπτωσης β΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 68 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, για την εφαρμογή και την έκταση εφαρμογής της περί δεκαετούς παραγραφής διατάξεως του άρθρου 84§ 4 του ίδιου νόμου».(ΑΔΑ:60ΚΨ46ΜΠ3Ζ-ΨΤ7

Παράταση προθεσμίας υποβολής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος οικον. έτους 2010, καθώς και της δήλωσης στοιχείων ακινήτων έτους 2010, για υπόχρεους που αποκτούν γεωργικό εισόδημα και εισόδημα από εκμίσθωση ή δωρεάν παραχώρηση γεωργικής γής και για υπόχρεους της παρ.4 του άρθρου 2 του ΚΦΕ, που δεν τηρούν ή τηρούν  βιβλία Α΄ ή Β΄ κατηγορίας

Φορολογία εισοδήματος. Η παράλειψη δήλωσης φορολογητέου εισοδήματος και η ύπαρξη αντίστοιχης φορολογητέας ύλης μπορεί να προκύπτει, κατά την αιτιολογημένη κρίση της φορολογικής αρχής, και από έμμεσες αποδείξεις. Τέτοιες αποτελούν τα μεγάλα ποσά που περιέχονται σε τραπεζικό λογαριασμό του φορολογούμενου, μέσω του οποίου πραγματοποιείται έμβασμα στο εξωτερικό, που δεν καλύπτονται από τα νομίμως φορολογηθέντα ή απαλλαχθέντα του φόρου εισοδήματα. Το εμμέσως αποδεικνυόμενο εισόδημα λογίζεται και φορολογείται ως εισόδημα από ελευθέριο επάγγελμα, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 48 παρ. 3 του ΚΦΕ, που εφαρμόζεται και όταν η κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό προκύπτει σε χρόνο προγενέστερο της 30.9.2010, χωρίς αυτό να αντίκειται στην παρ. 2 του άρθρου 78 του Συντάγματος. Κρίσιμος ο χρόνος της κατάθεσης του επίμαχου ποσού στον τραπεζικό λογαριασμό του δικαιούχου ή τυχόν προγενέστερος κατά τον οποίο επήλθε η αντίστοιχη προσαύξηση της περιουσίας του φορολογούμενου. Εξουσίες του δικαστηρίου αν κρίνει ότι η περιουσιακή προσαύξηση δεν επήλθε κατά τη διαχειριστική περίοδο εντός της οποίας πραγματοποιήθηκε το οικείο έμβασμα. Πότε ο φορολογούμενος δύναται να επικαλεσθεί ότι το ποσό που βρέθηκε σε τραπεζικό λογαριασμό του προέρχεται από δάνειο που του χορήγησε άλλο πρόσωπο. Αν το διοικητικό δικαστήριο αδυνατεί να σχηματίσει πλήρη δικανική πεποίθηση περί του χρόνου της επέλευσης της περιουσιακής προσαύξησης άγνωστης πηγής ή αιτίας, επιρρίπτει το βάρος απόδειξης στη φορολογική διοίκηση και όχι στον φορολογούμενο. Εφόσον οι αναιρεσείοντες είχαν αμφισβητήσει ότι οι επίμαχες προσαυξήσεις της περιουσίας τους έλαβαν χώρα το 2010, το 2011 και το 2012, το βάρος απόδειξης του χρόνου επέλευσης αυτών έφερε η φορολογική αρχή. Η ανωτέρω κρίση του ΔΕΑ, σχετικά με τον κρίσιμο χρόνο επέλευσης των επίδικων προσαυξήσεων περιουσίας και, περαιτέρω, το οικονομικό έτος φορολόγησης των αντίστοιχων ποσών εμβασμάτων, ενέχει εσφαλμένη ερμηνεία και πλημμελή εφαρμογή του άρθρου 48 παρ. 3 του ΚΦΕ. Ο σχετικός λόγος αναίρεσης προβάλλεται παραδεκτά κατά το άρθρο 12 παρ. 1 του ν.3900/2010. Μερικά δεκτή η αναίρεση (αναιρεί εν μέρει την αριθμ. 805/2018 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών).

Η απόφαση αφορά την επανεξέταση ενδικοφανούς προσφυγής σχετικά με οριστική πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2002 (χρήση 2001), συνολικού ύψους 136.610,28€ (κύριος φόρος και πρόσθετος φόρος). Η υπόθεση αναπέμφθηκε στην Υπηρεσία Επίλυσης Διαφορών κατόπιν δικαστικής απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου. Ο βασικός ισχυρισμός της προσφεύγουσας ήταν η παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι, εφαρμόζοντας τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 1738/2017), οι διατάξεις περί παράτασης της παραγραφής είναι αντισυνταγματικές για το εν λόγω οικονομικό έτος. Συνεπώς, εφόσον είχε παρέλθει ο αρχικός πενταετής χρόνος παραγραφής, ο ισχυρισμός της έγινε αποδεκτός και η πράξη καταλογισμού φόρου εισοδήματος ακυρώθηκε.