Α) Περί της κυριότητας επί του ευρισκομένου επί της οδού Αγίας Λαύρας 27 ακινήτου (περιοχή Κυπριάδου), ιδιοκτησίας του καταργηθέντος Δ΄ Κρατικού Παιδικού Σταθμού Πατησίων. Β) Περί της κυριότητας όλων των ακινήτων που είχαν αγορασθεί από καταργημένα νομικά πρόσωπα αρμοδιότητας της Γενικής Γραμματείας Πρόνοιας (πλέον Γενική Γραμματεία Κοινωνικής Αλληλεγγύης) και ειδικότερα κυριότητας κρατικών παιδικών σταθμών οι οποίοι καταργήθηκαν με τη διάταξη του άρθρου 26 του π.δ. 410/1995, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 12 του ν. 2880/2001, η τύχη των οποίων δε ρυθμίστηκε με την έκδοση σχετικού διατάγματος, όπως προέβλεπε το άρθρο 5 του α.ν. της 2/5-11-1935.999(....)Α) Περί της κυριότητας επί του ευρισκομένου επί της οδού Αγίας Λαύρας 27 ακινήτου, η περιουσία αυτή εξακολουθεί να διέπεται από τις προβλέψεις της διάταξης της παραγράφου 1 του άρθρου 5 του α.ν. 2/5-11-1935 και συνεπώς θεωρούμενη ως δημόσια, παρέμεινε, κατ’ αρχήν, στην κυριότητα του Δημοσίου και ειδικότερα του Υπουργείου Υγείας, ως εποπτεύοντος Υπουργείου και αρμόδιου για την έγκριση της αγοράς του ακινήτου για την στέγαση και λειτουργία του καταργηθέντος με την παράγραφο 1 του άρθρου 12 του ν. 2880/2001 Δ΄ Κρατικού Παιδικού Σταθμού Πατησίων και ακολούθως περιήλθε, στην κυριότητα του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων (κατά πλειοψηφία). Β) Ως προς το δεύτερο υποερώτημα, το οποίο αφορά εν γένει την περιουσία όλων των καταργηθέντων με την προαναφερθείσα διάταξη παιδικών σταθμών των οποίων η τύχη παρέμεινε αρρύθμιστη, αυτό δεν δύναται να τύχει απάντησης, διότι δεν περιλαμβάνεται σε αυτό πλήρης εξιστόρηση συγκεκριμένου πραγματικού και ως εκ τούτου δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 6 παράγραφος 6 του ν. 3086/2002 (ομόφωνα).

Επειδή, η προσβαλλόμενη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου ..., ως καθορίζουσα όρους για τη χρήση πεζοδρομίου έχει κανονιστικό χαρακτήρα και υπέκειτο, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 26, παρ. 1 και 2 του ν. 1065/80 στην έγκριση του νομάρχη. Ο Νομάρχης όμως του Διαμερίσματος ... με την 2437/31.1.1985 απόφασή του δεν άσκησε την από το νόμο παρεχόμενη σ' αυτόν αρμοδιότητα, αφού μ' αυτήν απλώς "θεώρησε νόμιμη" την πιο πάνω απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, ενώ εξάλλου η πράξη του αυτή δεν δημοσιεύτηκε και μάλιστα μέσα στη νόμιμη προθεσμία των τριάντα ημερών. Για τους λόγους αυτούς η νομαρχιακή απόφαση δεν παρήγαγε νομικές συνέπειες και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως συμπροσβαλλόμενη και δη παραδεκτώς, με την κρινόμενη αίτηση. Η παράλειψη αυτή της άσκησης από τον νομάρχη της αρμοδιότητας ουσιαστικού ελέγχου κατέστησε αυτοτελώς εκτελεστή την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, η οποία ναι μεν δεν δημοσιεύτηκε για την νόμιμη τελείωσή της μετά την πάροδο της τασσομένης στον νομάρχη προθεσμίας ως ξεχωριστή πράξη κανονιστικού χαρακτήρα κατά τους όρους του άρθρου 26 παρ. 2 του Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα, πλην όμως ο ουσιώδης αυτός τύπος για την νόμιμη τελείωση της αποφάσεως καλύφθηκε από την προηγηθείσα της ασκήσεως της νομαρχιακής αρμοδιότητας δημοσίευση της ίδιας αποφάσεως, η οποία, όπως προκύπτει από το αποδεικτικό δημοσιεύσεως που βρίσκεται στο φάκελο, τοιχοκολλήθηκε την 15.1.1985 στον πίνακα ανακοινώσεων που βρίσκεται στην είσοδο του Δημαρχείου του Δήμου της ... και παρέμεινε συνεχώς εκτεθειμένη σ' αυτό τον προσιτό στο κοινό χώρο του δημοτικού καταστήματος, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην παρ. 2 του πιο πάνω άρθρου 26.Επειδή, ο λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται ότι κατά παράβαση ουσιώδους τύπου δεν εκλήθη ο αιτών να εκθέσει τις απόψεις του προ της εκδόσεως της προσβαλλομένης πράξεως, είναι νόμω αβάσιμος και πρέπει ν' απορριφθεί, διότι ούτε ο νόμος καθιερώνει τον τύπο αυτό ούτε η τήρησή του επιβάλλεται από το άρθρο 20 παράγραφος 2 του Συντάγματος που καθιερώνει το δικαίωμα ακροάσεως, δεδομένου ότι η σχετική συνταγματική δεν έχει εφαρμογή επί κανονιστικών πράξεων (ΣτΕ 1427-1430/1981 Ολ.)...Επειδή, τέλος προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε κατά πλάνη περί τα πράγματα, γιατί στηρίζεται στη διαπίστωση ότι ο αιτών χρησιμοποιεί ως κατάστημα το πεζοδρόμιο της οδού ..., ενώ πράγματι διατηρεί κατάστημα στην οδό αυτή δυνάμει εμπορικής μισθώσεως, είναι απορριπτέος ως στηριζόμενος σε εσφαλμένη προϋπόθεση, διότι με την προσβαλλόμενη κανονιστική απόφαση καθορίστηκαν γενικά οι προϋποθέσεις χορηγήσεως, αδειών χρήσεως των κοινόχρηστων για όλο το πλάτος του πεζοδρομίου της οδού ... και δεν κρίθηκε με την απόφαση αυτή αν ο αιτών πληροί αυτές τις προϋποθέσεις.

Καταλογισμός-αχρεωστήτως καταβληθείσες αποδοχές σχολικής σύμβουλου.(..)σύμφωνα με τη μνημονευόμενη στο προσκομιζόμενο από 22.1.2016 ακριβές απόσπασμα πρακτικού ανάληψης υπηρεσίας, από 17.1.2012 απόφαση του Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης Αττικής, ήτοι μετά την 11η Ιανουαρίου 2012, οπότε ο νεοεπιλεγείς σχολικός σύμβουλος της 23ης Περιφέρειας (....), είχε ήδη αναλάβει υπηρεσία, και οπωσδήποτε μετά την 16η.1.2012, οπότε η Διοίκηση θεώρησε ότι έληξε η θητεία της εκκαλούσας, ο λόγος έφεσής της ότι δεν υπήρξε έγκαιρη πριν την 16.1.2012 ανάληψη καθηκόντων από τους νεοεπιλεγέντες σχολικούς συμβούλους για όλα τα σχολεία ευθύνης της και συνεπώς η θητεία της δεν έληξε την ημερομηνία αυτή, με αποτέλεσμα ο ένδικος καταλογισμός να παρίσταται μη νόμιμος, είναι αβάσιμος. Ομοίως, ο ισχυρισμός της εκκαλούσας ότι όφειλε αυτή να τοποθετηθεί, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 3 του ν. 3467/2006, σε προσωποπαγή θέση μετά την αποχώρησή της από τη θέση του σχολικού συμβούλου, αβασίμως προτείνεται, δοθέντος ότι η παύση των καθηκόντων της συνδέεται αποκλειστικά, κατά την προαναφερθείσα και ισχύουσα για τους τοποθετηθέντες με βάση το νομικό πλαίσιο του ν. 3467/2006 σχολικούς συμβούλους διάταξη του άρθρου 24 παρ. 2 του νόμου αυτού, με την ανάληψη υπηρεσίας των νεοτοποθετηθέντων σχολικών συμβούλων και δεν τίθεται υπό την αίρεση της τοποθέτησης της απερχόμενης συμβούλου σε άλλη θέση. Αβασίμως, εξάλλου προβάλλεται ότι για τη λήξη της θητείας της εκκαλούσας απαιτείτο και η έκδοση εντολής από την υπηρεσία για αποχώρηση και παράδοση του αρχείου της, καθόσον η προαναφερθείσα διάταξη με σαφήνεια θέτει ως απώτατο όριο της συνέχισης της ήδη λήξασας θητείας σχολικού συμβούλου την πράξη ανάληψης υπηρεσίας του νεοεπιλεγέντος σχολικού συμβούλου. ...Περαιτέρω, ο ισχυρισμός της εκκαλούσας ότι καθόλο το επίμαχο χρονικό διάστημα (16.1.2012 έως 29.2.2012) παρουσιαζόταν καθημερινά στην υπηρεσία και εργαζόταν με πλήρες ωράριο, ανεξαρτήτως του ότι προτείνεται αορίστως, εφόσον δε στοιχεί με συγκεκριμένα στοιχεία του φακέλου, δεν αναιρεί το γεγονός της λήξης της θητείας της, με την ανάληψη καθηκόντων από τους νεοεπιλεγέντες, ούτε βέβαια η αχρεώστητη καταβολή σε αυτήν αποδοχών κατά το χρόνο αυτό δύναται να αποδείξει την εν τοις πράγμασι άσκηση καθηκόντων από αυτήν...Επίσης, αβασίμως επικαλείται η εκκαλούσα παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθόσον, το μεν, δεν παρήλθε μακρός χρόνος μεταξύ του επίμαχου χρονικού διαστήματος και του ένδικου καταλογισμού, το δε, η εκκαλούσα που ούτε επικαλείται ούτε αποδεικνύει τυχόν οικονομική της αδυναμία δεν μπορεί να θεωρηθεί καλόπιστη, εφόσον γνώριζε ήδη από τον Ιανουάριο του έτους 2012, με την κοινοποίηση σ΄αυτήν του αναφερομένου στη σκέψη ΙΙΙ της παρούσας Φ.351.1/15/453/Δ1/20.1.2012 εγγράφου, τη θέση της Διοίκησης..Συνακόλουθα, πρέπει η ένδικη έφεση να απορριφθεί ως αβάσιμη..