Διάφορα ζητήματα που αφορούν τις χρηματικές ποινές και τα πρόστιμα που επιβάλλονται με αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων και εισπράττονται ως δημόσια έσοδα με τη διαδικασία είσπραξης των δημοσίων εσόδων.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Τα πρόστιμα που επιβάλλονται από το Πταισματοδικείο για παραβάσεις του Κ.Ο.Κ., ως αμιγείς ποινές σε χρήμα, σαφώς εμπίπτουν στη ρύθμιση του άρθρου 58 του Π.Κ., και επομένως λόγω του αυστηρά προσωποπαγούς χαρακτήρα τους αποσβέννυνται με το θάνατο του καταδικασθέντος και δεν εκτελούνται κατά των κληρονόμων του. Η διαγραφή τους ενεργείται από την οικεία Δ.Ο.Υ., χωρίς να απαιτείται η επέμβαση της εν ευρεία εννοία βεβαιούσας αρχής, υπό την έννοια της εκδόσεως Ατομικού Φύλλου Έκπτωσης (Α.Φ.ΕΚ.), εφόσον δεν υπάρχει μεταβολή του οικείου τίτλου βεβαίωσης, καθώς το άρθρο 58 Π.Κ. δεν απαιτεί την έκδοση δικαστικής απόφασης για τη διαγραφή. β) Εάν η έκπτωση εσόδου που έχει βεβαιωθεί στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. προκύπτει από την έκδοση ποινικής απόφασης που ανατρέπει το περιεχόμενο παλαιότερης ποινικής απόφασης, με την έννοια ότι η επιβαλλόμενη με την νεότερη απόφαση ποινή είναι ευνοϊκότερη για τον καταδικασθέντα και συνεπώς ανακύπτει υποχρέωση του Δημοσίου να επιστρέψει σ αυτόν ορισμένο χρηματικό ποσό, το Α.Φ.ΕΚ. έχει ως νομική βάση θεμελίωση τις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού (για αιτία λήξασα) και συντάσσεται από το αρμόδιο Τμήμα Εκκαθάρισης Ποινών του εκδόντος την ποινική απόφαση Δικαστηρίου. Στη συνέχεια η αρμόδια Δ.Ο.Υ. θα προβεί στην εξόφλησή του, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις του Π.Δ/τος 16/1989 (Κανονισμός Λειτουργίας των Δ.Ο.Υ.).

Δήμαρχοι. Θέση σε κατάσταση αργίας κατ’ εφαρμογή του άρθρου 187 Δ.Κ.Κ.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η καταδίκη Δημάρχου με οριστική απόφαση Ποινικού Δικαστηρίου, για το αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης (άρθρο 242 παρ.1 Ποιν. Κώδικα), παρέχει έρεισμα, κατ’ άρθρο 187 Δ.Κ.Κ., για την έκδοση διαπιστωτικής πράξεως του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας περί θέσεώς του σε αργία.

Αυτοδίκαιη αργία διπλωματικού υπαλλήλου συνεπεία έκδοσης καταδικαστικής δικαστικής απόφασης.(...)Για τη θέση σε αυτοδίκαιη αργία διπλωματικού υπαλλήλου, αρκεί η έκδοση καταδικαστικής απόφασης δικαστηρίου οποιουδήποτε βαθμού δικαιοδοσίας (ομόφ.). Ως στέρηση της προσωπικής ελευθερίας και προϋπόθεση θέσεως σε αυτοδίκαιη αργία νοείται η επιβολή στερητικής της ελευθερίας ποινής, έστω και αν δεν εκτελέσθηκε με εγκλεισμό σε φυλακή, αλλά ανεστάλη κατ’ άρθρο 99 παρ. 1 Π.Κ. (πλειοψ.).

Υποχρέωση συμμόρφωσης της Διοίκησης σε τελεσίδικη απόφαση πολιτικού δικαστηρίου που αναγνώρισε την εργασιακή σχέση συμβασιούχου ως ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και υποχρέωσε το Δημόσιο να αποδέχεται τις αντίστοιχες υπηρεσίες αυτού.(...)Τελεσίδικη απόφαση πολιτικού δικαστηρίου που αναγνώρισε την εργασιακή σχέση συμβασιούχου ως ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και υποχρέωσε το Δημόσιο να αποδέχεται τις αντίστοιχες υπηρεσίες αυτού, α) δεν υποχρεώνει τη Διοίκηση σε συμμόρφωση, κατ’ άρθρο 1 παρ. 1 του ν. 3068/2002 και β) δεν αποτελεί εκτελεστό τίτλο κατά του Δημοσίου, λόγω της ειδικής ρύθμισης του άρθρου 19 του α.ν. 1715/1951, που εξακολουθεί να είναι ισχυρή (ομόφωνα).

Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων – Αίτηση θεραπείας – Γνωμοδότηση – Προθεσμία.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η θεσπιζομένη με το άρθρο 8 του ΑΝ 1539/1938 προθεσμία, εντός της οποίας το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων (Γ.Σ.Δ.Κ.) έχει αρμοδιότητα να κρίνει επί αιτήσεως θεραπείας του ιδιώτη, που αξιώνει εμπράγματο δικαίωμα επί ακινήτου κατά του Ελληνικού Δημοσίου, πριν εγείρει την σχετική αγωγή, έχει την έννοια ότι, μετά την παρέλευσή της, δεν δεσμεύεται πλέον ο ιδιώτης, αλλά μπορεί να ενεργήσει δικαστικώς, ασκώντας τη σχετική κατά του Δημοσίου αγωγή, ως προς το Συμβούλιο, όμως, δεν επιφέρει αποκλεισμό αυτού να επιληφθεί της αιτήσεως και μετά την παρέλευση αυτής, αλλά συνιστά έντονη υπόδειξη χάριν της ταχύτερης επιλύσεως των διαφορών, να προσπαθήσει να περατώσει τη διοικητική διαδικασία εντός του 6μήνου ή, κατά παράταση, του 9μήνου, ώστε να αποφευχθεί η χρονοβόρα και δαπανηρή δικαστική διαδικασία. Έτσι το Γ.Σ.Δ.Κ. διατηρεί την αρμοδιότητα και νομίμως επιλαμβάνεται, και μετά την παρέλευση της 6μηνης ή 9μηνης (κατά παράταση) προθεσμίας, της έρευνας και διακριβώσεως της αληθείας αιτήσεως θεραπείας του άρθρου 8 του ΑΝ 1539/1938, είτε αυτή έχει κοινοποιηθεί προ της ασκήσεως της εκκρεμούς ήδη ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου σχετικής αγωγής, είτε έχει κοινοποιηθεί μετά την άσκηση αυτής, εφόσον δεν έχει εκδοθεί μέχρι τότε δικαστική απόφαση, αμοιβαίως αποδεκτή από τα διάδικα μέρη, δια της μη προσβολής της με ένδικα μέσα, ή εκ του νόμου εκτελεστή. (πλειοψ.)

Εκχώρηση των αποδοχών δημοσίου υπαλλήλου με εργολαβικό δίκης, κατ’ εξαίρεση του κανόνα περί του ανεκχώρητου των αποδοχών. Προσδιορισμός του αντικειμένου της δίκης επί αγωγικού αιτήματος για το νομικό χαρακτηρισμό της εργασιακής σχέσης με το Δημόσιο και την κατάταξη του ενάγοντος σε θέση εργασίας αορίστου χρόνου. Αόριστος προσδιορισμός της εκχωρούμενης απαίτησης.(…)Ο κανόνας του ανεκχώρητου των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων, κατ’ άρθρο 1 παρ. 1 του α.ν. 1453/1938, κάμπτεται με τις διατάξεις του Κώδικα Δικηγόρων που ρητά επιτρέπουν την εκχώρησή τους με το εργολαβικό της δίκης και στην περίπτωση που αυτή έχει ως αντικείμενο τον χαρακτηρισμό της εργασιακής σχέσης των εκχωρητών με το Δημόσιο, ως αορίστου χρόνου, και την κατάταξή τους σε αντίστοιχες θέσεις εργασίας. Η αξία του αντικειμένου της διαφοράς προσδιορίζεται από το δεκαπλάσιο των αποδοχών, σύμφωνα με το άρθρο 11 περ. 7 του ΚΠολΔ (ομόφωνα). Δεν υφίσταται υποχρέωση της αρμόδιας υπηρεσίας του ΥΠΠΟΑ για παρακράτηση των αποδοχών των υπαλλήλων του και απόδοσή τους στην αναγγελθείσα δικηγορική εταιρεία, σε εξόφληση της συμφωνηθείσας αμοιβής της, διότι στα εργολαβικά δίκης δεν περιέχεται επαρκώς ορισμένη δήλωση των εντολέων περί εκχώρησης των αποδοχών τους (κατά πλειοψηφία). Το ερώτημα παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. 3 εδ. ε΄ του ν. 3086/2002, με την Γνωμοδότηση 40/2021 του Ε΄ Τμήματος.

Ασφαλιστικές-εισφορές.(...)όπως προκύπτει από τα στοιχεία τού φακέλου, η αιτούσα είχε περιλάβει στα πιστοποιητικά συμμετοχής της την 17943/12.7.2010 ένορκη βεβαίωση ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών …, με την οποία ο νόμιμος εκπρόσωπός της βεβαιώνει ενόρκως, μεταξύ άλλων, ότι «οι απασχολούμενοι στην άνω εταιρεία, συμπεριλαμβανομένων και των διοικούντων αυτήν είναι ασφαλισμένοι στα ακόλουθα Ταμεία Α) ΙΚΑ και Β) Ταμείο Εμπόρων». Με αυτό το περιεχόμενο, η εν λόγω ένορκη βεβαίωση καλύπτει τις απαιτήσεις τού άρθρου 9 παρ. 2 περ. δ της διακήρυξης, διότι περιλαμβάνει τα φερόμενα ως ελλείποντα στοιχεία που απαιτεί ο όρος αυτός της διακήρυξης και εμπεριέχει, κατά το περιεχόμενό της, υπεύθυνη δήλωση των νομίμων εκπροσώπων της αιτούσης, με επιπλέον το στοιχείο του όρκου, σε σχέση με την αξιούμενη από τη διακήρυξη (διαφορετική κατά τον τύπο) υπεύθυνη δήλωση του ν. 1599/1986, μπορεί δε να επισύρει εις βάρος των ενόρκως καταθετόντων που γνωρίζουν ότι τα βεβαιούμενα σ’ αυτήν είναι ψευδή τις προβλεπόμενες κατά το άρθρο 224 παρ. 2 του Π.Κ. για το αδίκημα της ψευδορκίας ποινικές ευθύνες. Εν όψει τούτου, οι ισχυρισμοί τους οποίους προέβαλε η αιτούσα με την προδικαστική προσφυγή της και επαναφέρει ήδη με την κρινόμενη αίτηση, ότι ο αποκλεισμός της με την προαναφερθείσα στη σκέψη 2 αιτιολογία δεν είναι νόμιμος, διότι η υποβληθείσα ως άνω ένορκη βεβαίωση κάλυπτε κατ’ ουσίαν την επίμαχη απαίτηση της διακήρυξης περί υποβολής υπεύθυνης δήλωσης του ν. 1599/1986, πιθανολογούνται σοβαρώς ως βάσιμοι (πρβλ ΕΑ 591/2008).

Καταβολή αμοιβής για φοροεκφόρτωση και μεταφορά αμμοχάλικου:Με αυτά τα δεδομένα, ο πρώτος λόγος διαφωνίας είναι αβάσιμος, καθόσον οι επίμαχες εργασίες, συνιστάμενες στην απλή επεξεργασία και μεταφορά υλικού που προϋπήρχε και είχε ήδη εξορυχθεί από την περιοχή για ικανοποίηση αναγκών του Δήμου, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του   α.ν. 1219/1938, ο οποίος κατά τη σαφή του διατύπωση, ρυθμίζει τη διάφορη περίπτωση της εξόρυξης και λήψης των αναφερόμενων εκεί υλικών (αμμοληψία) και την περαιτέρω εκμετάλλευσή τους από τον δικαιούχο αμμοληψίας. Ομοίως αβάσιμος είναι και ο δεύτερος λόγος διαφωνίας καθώς προσκομίστηκε η από 20.3.2018 βεβαίωση ασφαλιστικής ενημερότητας του Ανταποκριτή του Ε.Φ.Κ.Α. (Ο.Γ.Α.) του Δήμου .. περί εκπλήρωσης των ασφαλιστικών υποχρεώσεων του αναδόχου. Αβάσιμος είναι και ο τρίτος σχετικός λόγος, καθώς το από 30.11.2017 Πρωτόκολλο Παραλαβής Υπηρεσιών είχε εγκριθεί στις 26.1.2018 (αποφ. 21/26.1.2018 του Δημοτικού Συμβουλίου). Ομοίως αβάσιμος είναι και ο τέταρτος λόγος διαφωνίας, διότι σε κάθε περίπτωση η εναπόθεση του αμμοχάλικου σε κάθε Τοπική Κοινότητα πιστοποιείται με την από 30.11.2017 βεβαίωση του Αντιδημάρχου Τεχνικών Υπηρεσιών, επομένως η μη ύπαρξη των σχετικών πιστοποιήσεων από τους Προέδρους των Τοπικών Κοινοτήτων παρίσταται μη ουσιώδης. Τέλος, αβάσιμος παρίσταται και ο πέμπτος λόγος διαφωνίας, προεχόντως διότι με το άρθρο 216 παρ. 2 του ν. 4412/2016 παρέχεται ευχέρεια και όχι υποχρέωση της αρμόδιας υπηρεσίας να ορίζει υπάλληλο για την παρακολούθηση της σύμβασης, σε περιπτώσεις που κατά την κρίση της απαιτείται παρακολούθηση σε ημερήσια βάση. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η υπό κρίση δαπάνη είναι νόμιμη και το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα πρέπει να θεωρηθεί.

Περί υπαγωγής δημοσιογράφων στην επικουρική ασφάλιση του Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. (..) Ειδικότερα, το διοικητικό εφετείο έκρινε, ερμηνεύοντας τη διάταξη του άρθρου 31 παρ. 2 του ν. 1264/1982, ότι από τη δημοσίευση του εν λόγω νόμου οι δημοσιογράφοι υπάγονται στην επικουρική ασφάλιση του Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π., ανεξαρτήτως του εάν αυτοί είναι ή όχι μέλη των ενώσεων που αναφέρονται στο άρθρο 1 του α.ν. 248/1967. Και τούτο, κατά την κρίση του δικάσαντος δικαστηρίου, διότι, στην ανωτέρω διάταξη ορίζεται ρητώς ότι καταργείται κάθε διάταξη νόμου που περιορίζει ή εξαρτά τόσο την εργασία των απασχολουμένων στον τύπο, όσο και την παροχή παρεπόμενων της εργασίας τους δικαιωμάτων –μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα της ασφαλίσεως– από τη συμμετοχή τους ή μη σε επαγγελματική οργάνωση, τέτοιες δε διατάξεις είναι και αυτές των άρθρων 1 και 3 του α.ν. 248/1967.(..)Κατόπιν αυτών το διοικητικό εφετείο έκρινε ότι, μετά τη δημοσίευση του ν. 1264/1982, οι εργαζόμενοι ως δημοσιογράφοι υπάγονται στην επικουρική ασφάλιση του Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. (για ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, παροχή εφάπαξ οικονομικής ενισχύσεως και μηνιαίας επι...εως), ανεξάρτητα από τη συμμετοχή τους στις ως άνω επαγγελματικές ενώσεις, και απέρριψε ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς που προέβαλαν τα αναιρεσείοντα Ταμεία. ..Περαιτέρω, κατά την κρίση του δικάσαντος δικαστηρίου, ως παρεπόμενα της εργασίας δικαιώματα, εφόσον η ως άνω διάταξη δεν περιορίζει και δεν εξειδικεύει αυτά, εννοούνται τα πάσης φύσεως υπό ευρεία έννοια δικαιώματα και παροχές των εργαζομένων, τα οποία είναι απότοκα της εργασίας τους, δεδομένου δε ότι από τη νομοθεσία και το Σύνταγμα (άρθρο 22) επιβάλλεται με τη μέριμνα του Κράτους η κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, και υπό την έννοια αυτή, η ασφαλιστική προστασία χαρακτηρίζεται από το, συμπλεκόμενο με το εργατικό, δίκαιο κοινωνικής ασφαλίσεως ως αυτοτελές μεν αλλά και ως παρεπόμενο της εργασίας δικαίωμα (βλ. σχετικές γνωμοδοτήσεις του καθηγητή Κ. Σταθόπουλου και την 673/2002 γνωμοδότηση της Ολομελείας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους). Τέλος, το γεγονός ότι ενδεχομένως οι ως άνω δημοσιογράφοι δεν έχουν υποβάλει προς τον Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. την προβλεπόμενη από την παρ. 4 του άρθρου 3 του Καταστατικού του αίτηση για την υπαγωγή τους στην ασφάλιση αυτού δεν αναιρεί, κατά την κρίση του διοικητικού εφετείου, το μη σύννομο της εκ μέρους του ΙΚΑ επιβολής εισφορών για την ασφάλισή τους, καθόσον κρίσιμο στοιχείο στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι αν αυτοί είχαν ολοκληρώσει τη διαδικασία ενάρξεως της ασφαλίσεώς τους στον Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. αλλά το γεγονός ότι αυτοί υπάγονταν, και μάλιστα υποχρεωτικώς, στην επικουρική ασφάλιση του τελευταίου αυτού Οργανισμού. (..)Επειδή, το διοικητικό εφετείο ορθώς έκρινε, ερμηνεύοντας τη διάταξη του άρθρου 31 παρ. 2 του ν. 1264/1982, ότι στην έννοια των παρεπόμενων της εργασίας δικαιωμάτων περιλαμβάνονται και τα δικαιώματα κοινωνικής ασφαλίσεως, τα περί του αντιθέτου δε προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση είναι απορριπτέα ως αβάσιμα

Εκχώρηση των αποδοχών δημοσίου υπαλλήλου με εργολαβικό δίκης, κατ’ εξαίρεση του κανόνα περί του ανεκχώρητου των αποδοχών. Προσδιορισμός του αντικειμένου της δίκης επί αγωγικού αιτήματος για το νομικό χαρακτηρισμό της εργασιακής σχέσης με το Δημόσιο και την κατάταξη του ενάγοντος σε θέση εργασίας αορίστου χρόνου. Αοριστία της εκχωρούμενης απαίτησης και προσδιορισμός της με την αναγγελία της εκχώρησης.(...)Ο κανόνας του ανεκχώρητου των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων, κατ’ άρθρο 1 παρ. 1 του α.ν. 1453/1938, κάμπτεται με τις διατάξεις του Κώδικα Δικηγόρων που ρητά επιτρέπουν την εκχώρησή τους με το εργολαβικό της δίκης και στην περίπτωση που αυτή έχει ως αντικείμενο τον χαρακτηρισμό της εργασιακής σχέσης των εκχωρητών με το Δημόσιο, ως αορίστου χρόνου, και την κατάταξή τους σε αντίστοιχες θέσεις εργασίας. Η αξία του αντικειμένου της διαφοράς προσδιορίζεται από το δεκαπλάσιο της ετήσιας παροχής (εν προκειμένω των αποδοχών), σύμφωνα με το άρθρο 11 περ. 7 του ΚΠολΔ (ομόφωνα). Στα περιληφθέντα στην αναγγελία εργολαβικά δίκης δεν περιέχεται σαφής δήλωση των εντολέων περί εκχώρησης των αποδοχών τους, ούτε περί του ποσοστού ή του χρόνου της επιτρεπόμενης παρακράτησής τους προς εξόφληση της δικηγορικής αμοιβής και οι ελλείψεις αυτές δεν μπορούν να συμπληρωθούν μονομερώς με την αναγγελία της εκχώρησης, από τον εκδοχέα. Συνεπώς δεν επιτρέπεται η παρακράτησή τους από το αρμόδιο για την πληρωμή τους όργανο του ΥΠΠΟΑ (Α΄ Γνώμη). Στα εργολαβικά της δίκης περιέχεται σαφής δήλωση των εντολέων περί εκχώρησης των αποδοχών που πηγάζουν περιοδικώς από την εργασιακή σχέση τους με το Δημόσιο, το μεταγενέστερο δε περιεχόμενο των αναγγελιών είναι ευνοϊκότερο γι’ αυτούς, συγκριτικά με το περιεχόμενο των εργολαβικών, ως προς το ποσοστό και το χρονικό επιμερισμό της επιτρεπόμενης παρακράτησης των αποδοχών τους. Με την προϋπόθεση ότι πληρούνται και οι λοιπές προϋποθέσεις εγκυρότητας του συμφωνητικού και της αναγγελίας της εκχώρησης, το αρμόδιο για την πληρωμή των αποδοχών όργανο του ΥΠΠΟΑ οφείλει να προβεί στην παρακράτηση και απόδοση στη δικηγορική εταιρεία του αιτούμενου ποσοστού των μηνιαίων αποδοχών των υπαλλήλων του (Β΄ Γνώμη). Η υπόθεση παραπέμπεται ομόφωνα στην Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. 3 εδ.ε΄ του ν. 3086/2002, λόγω της ισοψηφίας που ανέκυψε ως προς το ζήτημα της διατύπωσης ή μη στα εργολαβικά δίκης του ερωτήματος, επαρκώς ορισμένης δήλωσης των υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού περί εκχώρησης της απαίτησης επί των αποδοχών τους.