Αναστολή καταδιωκτικών μέτρων λόγω υποβολής αίτησης υπαγωγής των προς το Δημόσιο χρεών στο ν. 3869/2010 και χορήγησης προσωρινής διαταγής στο πλαίσιο των διατάξεων του ίδιου νόμου.(..)Η γνωμοδότηση πραγματεύεται τα εξής ζητήματα υπό το πρίσμα των διατάξεων του ν. 3869/2010 και του ν.δ. 356/1974 (ΚΕΔΕ): α) Γενικά, περί αναστολής των καταδιωκτικών μέτρων σε βάρος οφειλέτη του Δημοσίου λόγω υποβολής αίτησης υπαγωγής των προς το Δημόσιο χρεών του στο ν. 3869/2010 και χορήγησης προσωρινής διαταγής στο πλαίσιο των διατάξεων του ίδιου νόμου, β) Ειδικότερα, περί αναστολής, λόγω υποβολής αίτησης και χορήγησης προσωρινής διαταγής, των κατασχέσεων που επιβλήθηκαν από το Δημόσιο εις χείρας πιστωτικών ιδρυμάτων ως τρίτων, με βάση και το συγκεκριμένο περιεχόμενο της προσωρινής διαταγής, το χρόνο επιβολής των κατασχέσεων και την ύπαρξη ή μη μελλοντικών κατασχεθεισών απαιτήσεων και απαιτήσεων που εμπίπτουν στο ακατάσχετο του άρθρου 31 παρ. 2 του ΚΕΔΕ. γ) Τις περιπτώσεις μη νόμιμης λήψεως καταδιωκτικών μέτρων και, συνακόλουθα, τη συνδρομή λόγου άρσεως αυτών

Ερώτημα σχετικά με την επίδραση οριστικής δικαστικής απόφασης, η οποία δέχθηκε ασκηθείσα αίτηση περί υπαγωγής οφειλών στο ν. 3869/2010, σε κατάσχεση που επέβαλε το Ελληνικό Δημόσιο εις χείρας τρίτου, η οποία είχε επιβληθεί σε χρόνο προ της ολοκλήρωσης της κατάθεσης της σχετικής αίτησης.

Κατάσταση : Εν μέρει αποδεκτή

α) Η κατάσχεση του Δημοσίου απαιτήσεων του οφειλέτη στα χέρια τρίτου που επιβλήθηκε πριν την υποβολή αίτησης υπαγωγής του οφειλέτη στις διατάξεις του ν. 3869/2010 είναι ισχυρή και έγκυρη και αναπτύσσει τις κατά το άρθρο 33 παρ. 3 του ΚΕΔΕ συνέπειες, παρά την ρύθμιση των οφειλών του καθού η κατάσχεση, σύμφωνα με το ν.3869/2010 και, επομένως, ο τρίτος οφείλει ανελλιπώς να καταβάλλει στο Δημόσιο κάθε ποσό της κατασχεθείσας απαίτησης (γεγεννημένης ή μέλλουσας), σύμφωνα με τους όρους του κατασχετηρίου (κατά πλειοψηφία). β) Τα ποσά που καταβλήθηκαν από τον τρίτο στο Δημόσιο μέχρι την έναρξη ισχύος της δικαστικής ρύθμισης των χρεών του οφειλέτη, σύμφωνα με το ν.3869/2010, και αφορούν κατασχεθείσες και γεγεννημένες, μέχρι την ημερομηνία αυτή, απαιτήσεις, ορθώς καταβλήθηκαν και η δικαστική αυτή ρύθμιση ουδεμία έννομη συνέπεια επάγεται για τις απαιτήσεις αυτές (ομόφωνα). γ) Ποσά που καταβλήθηκαν ή θα καταβληθούν από τον τρίτο στο Δημόσιο και αφορούν κατασχεθείσες μέλλουσες απαιτήσεις, οι οποίες γεννήθηκαν μετά την έναρξη ισχύος της δικαστικής ρύθμισης των χρεών του οφειλέτη, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.3869/2010, εισπράττονται και πιστώνονται από την αρμόδια υπηρεσία, σύμφωνα με τους όρους της δικαστικής ρύθμισης των χρεών του οφειλέτη και υπό την προϋπόθεση ότι στη δικαστική ρύθμιση περιλαμβάνεται η οφειλή για την οποία επιβλήθηκε η κατάσχεση (κατά πλειοψηφία). δ) Αν μετά την κατά τα παραπάνω πίστωση απομένει υπόλοιπο ποσό (πλέον της ρύθμισης), αυτό επιστρέφεται στον οφειλέτη (όχι τον τρίτο που το κατέβαλε) ως αχρεωστήτως εισπραχθέν. Το επιπλέον αυτό ποσό μπορεί να συμψηφισθεί από την αρμόδια υπηρεσία με τυχόν οφειλές του οφειλέτη που δεν έχουν αποτελέσει αντικείμενο της δικαστικής ρύθμισης (κατά πλειοψηφία). ε) Η κατάσχεση του Δημοσίου απαιτήσεων του οφειλέτη στα χέρια τρίτου αίρεται μόνον εφόσον με τις καταβολές από τον τρίτο ή τον οφειλέτη, κατά τα παραπάνω, καλύφθηκε το ύψος της οφειλής προς το Δημόσιο, όπως αυτό διαμορφώθηκε με τη δικαστική ρύθμιση και ο οφειλέτης προσκομίσει στην αρμόδια υπηρεσία τη δικαστική πιστοποίηση του άρθρου 11 παρ. 1 του ν.3869/2010 (κατά πλειοψηφία). Παραπέμφθηκε στην Α΄ Τακτική Ολομέλεια του ΝΣΚ, κατόπιν της υπ’ αριθ. 189/2019 γνωμοδότησης του Β΄ Τμήματος. Γίνεται δεκτή πλην της παρ. 31ε από τον Διοικητή της ΑΑΔΕ.

Διοικητικές διαφορές ουσίας  – Αυτεπάγγελτος συμψηφισμός μη ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο ή χρεών που έχουν ανασταλεί δικαστικά έναντι απαιτήσεων οφειλέτη Δημοσίου  Δεν ανατρέπει την εμπιστοσύνη που επέδειξαν οι οφειλέτες στην προθεσμία που χορηγήθηκε για εξόφληση των οφειλών τους μέσω τμηματικής καταβολής, διότι δεν διενεργείται αναγκαστική εκτέλεση, αλλά αποσβέννυνται οι εκατέρωθεν απαιτήσεις με συνυπολογισμό. Αντίθετη μψφ. Αυτεπάγγελτος συμψηφισμός απαιτήσεων οφειλετών Δημοσίου έναντι χρεών που έχουν ανασταλεί δικαστικά. Κατοχύρωση προσωρινής δικαστικής προστασίας. Οι εκατέρωθεν απαιτήσεις πρέπει να είναι βέβαιες & εκκαθαρισμένες. Να μην υπάρχει για αυτές δικαστική αμφισβήτηση, τέτοια που κατά νόμο να επιδρά στην εγκυρότητα νόμιμου τίτλου καθιστώντας αυτόν αδρανή. Απόφαση που διατάσσει αναστολή καταλογιστικής πράξης ή ταμειακής βεβαίωσης. Κωλύει τη διενέργεια συμψηφισμού, γιατί τα αποτελέσματα της εξομοιώνονται με εκείνα της οριστικής δικαστικής προστασίας. Δικαστική αναστολή καταβολής χρεών ή μέτρων εκτέλεσης για λόγους που δεν ανάγονται στην ύπαρξη οφειλής. Δεν κωλύεται ο αυτεπάγγελτος συμψηφισμός. Δεν αφορά την ισχύ καταλογιστικής πράξης ή πράξης αναγκαστικής εκτελέσης. Δεν επηρεάζει την κατ’ ουσία ύπαρξη υποχρέωσης προς το Δημόσιο. Αποσκοπεί στην εξασφάλιση οφειλέτη από λήψη μέτρων εκτέλεσης που επιφέρουν ανεπανόρθωτη βλάβη στη διαβίωσή του ή την οικονομική του υπόσταση. Αντίθετη μψφ. Δεν είναι υποχρεωτική η προηγούμενη έκδοση υπουργικής απόφασης για τον καθορισμό προϋποθέσεων & διαδικασίας εξαίρεσης από τον συμψηφισμό. Επιλύει θέματα συντ/τας. Παραπέμπει την υπόθεση στο ΔιοικΠρωτΘεσ/νίκης.

Αυτεπάγγελτος ή μη συμψηφισμός εκ μέρους του Δημοσίου απαίτησης οφειλέτη του έναντι ληξιπροθέσμων χρεών αυτού προς το Δημόσιο, όταν η εν λόγω απαίτηση αφορά αποζημίωση για την αποκατάσταση υλικών ζημιών οχήματος του ως άνω οφειλέτη. Η αναγνωρισθείσα σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν 976/1979 χρηματική απαίτηση σε βάρος του Δημοσίου για την αποκατάσταση των υλικών ζημιών που προκλήθηκαν σε όχημα οφειλέτη του, δεν εμπίπτει στις περιοριστικά αναφερόμενες στο άρθρο 31 του ΚΕΔΕ ακατάσχετες απαιτήσεις, ούτε στις διατηρηθείσες δυνάμει του άρθρου 52 του ΕισΝΚΠολΔ διατάξεις των ειδικών νόμων που προβλέπουν ακατάσχετα. Επομένως, είναι δυνατόν να χωρήσει αυτεπάγγελτος συμψηφισμός της απαίτησης αυτής από την αρμόδια Δ.Ο.Υ., με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του ως άνω οφειλέτη προς την ίδια Δ.Ο.Υ., κατ’ άρθρο 83 παρ.3 του ΚΕΔΕ.

Απαλλαγή ή μη από την υποχρέωση προσκόμισης αποδεικτικού ασφαλιστικής ενημερότητας από τον e-ΕΦΚΑ του εκκαθαριστή, που διορίζεται από το δικαστήριο με την οριστική απόφαση δικαστικής ρύθμισης οφειλών του ν. 3869/2010, για πράξεις ή συναλλαγές που αφορούν την περιουσία του οφειλέτη, καθώς και κάθε συναλλαγή του με το Δημόσιο στο πλαίσιο της εκκαθάρισης του ν. 3869/2010.(...)Απαλλάσσεται από την υποχρέωση προσκόμισης αποδεικτικού ασφαλιστικής ενημερότητας από τον e-ΕΦΚΑ ο εκκαθαριστής, που διορίζεται από το δικαστήριο με την οριστική δικαστική απόφαση δικαστικής ρύθμισης οφειλών του ν. 3869/2010, για πράξεις ή συναλλαγές που αφορούν την περιουσία του οφειλέτη, καθώς και κάθε συναλλαγή του με το Δημόσιο στο πλαίσιο της εκκαθάρισης του ν. 3869/2010 (ομόφωνα).

Θέμα: «Κοινοποίηση της αριθ.126/2012 γνωμοδότησης του ΝΣΚ » Επισυνάπτεται γνωμοδότηση126/2012 "Χορήγηση ή μη πληροφοριών για την περιουσιακή κατάσταση και τα εισοδήματα του φορολογούμενου σε τρίτο πρόσωπο, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 10 παρ.3 του Ν. 3869/2010 – Φορολογικό απόρρητο.Ο οικονομικός έφορος υποχρεούται, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 10 παρ.3 του Ν. 3869/2010, να χορηγεί σε πιστωτή του οφειλέτη, κάθε πληροφορία και στοιχείο για την περιουσιακή κατάσταση και τα εισοδήματα του οφειλέτη- φορολογούμενου, ακόμη και αν αυτά εμπίπτουν στο φορολογικό απόρρητο, εφόσον είναι πρόσφορα για να καταστεί δυνατός ο σχετικός περιουσιακός έλεγχος του οφειλέτη εκ μέρους του αιτούντος πιστωτή, καθόσον το φορολογικό απόρρητο, επιτρεπτώς κάμπτεται εν προκειμένω από τη ρητή διάταξη του άρθρου 10 παρ.3 του Ν.3869/2010. (ομοφ.)"

Χορήγηση ή μη πληροφοριών για την περιουσιακή κατάσταση και τα εισοδήματα του φορολογούμενου σε τρίτο πρόσωπο, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 10 παρ.3 του Ν. 3869/2010 – Φορολογικό απόρρητο.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Ο οικονομικός έφορος υποχρεούται, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 10 παρ.3 του Ν. 3869/2010, να χορηγεί σε πιστωτή του οφειλέτη, κάθε πληροφορία και στοιχείο για την περιουσιακή κατάσταση και τα εισοδήματα του οφειλέτη- φορολογούμενου, ακόμη και αν αυτά εμπίπτουν στο φορολογικό απόρρητο, εφόσον είναι πρόσφορα για να καταστεί δυνατός ο σχετικός περιουσιακός έλεγχος του οφειλέτη εκ μέρους του αιτούντος πιστωτή, καθόσον το φορολογικό απόρρητο, επιτρεπτώς κάμπτεται εν προκειμένω από τη ρητή διάταξη του άρθρου 10 παρ.3 του Ν.3869/2010. (ομοφ.)

Χρόνος παραγραφής των απαιτήσεων του Ελληνικού Δημοσίου, που προέρχονται από κατάπτωση προσωπικής εγγύησης του οφειλέτη-εξαγωγέα.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Οι ταμειακά βεβαιωμένες απαιτήσεις του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίες προέρχονται από κατάπτωση προσωπικής εγγύησης του οφειλέτη, ύστερα από επιβολή σ’ αυτόν εισφορών – ποινών εξ αιτίας της αθέτησης των υποχρεώσεών του από εξαγωγικές δραστηριότητες, υπόκεινται στην εικοσαετή παραγραφή της διατάξεως του άρθρου 87 παρ.2 περ.γ’ ΝΔ 321/1969.

Ερωτάται : α) πότε καθίσταται αμετάκλητη δικαστική απόφαση που πιστοποιεί την απαλλαγή οφειλέτη από το υπόλοιπο των οφειλών του, η οποία εκδόθηκε κατ’ άρθρο 11 παρ. 1 του ν. 3869/2010, β) εάν η έκδοση της πιο πάνω απόφασης για την πιστοποίηση της απαλλαγής από το υπόλοιπο των οφειλών είναι υποχρεωτική και γ) στην περίπτωση που η έκδοση τέτοιας απόφασης δεν είναι υποχρεωτική, εάν είναι επιτρεπτό, με βάση την κείμενη νομοθεσία, να ζητεί ο e-ΕΦΚΑ την έκδοση τέτοιων αποφάσεων, προκειμένου να διασφαλίζεται η πιστοποίηση της εκτέλεσης των υποχρεώσεων των οφειλετών προς ...(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η απόφαση που εκδίδεται κατ’ άρθρο 11 παρ. 1 του ν. 3869/2010, καθίσταται αμετάκλητη, όταν δεν μπορεί πλέον να προσβληθεί με το έκτακτο ένδικο μέσο της αναίρεσης, είτε λόγω άσκησης αυτής και απόρριψής της, είτε λόγω παρέλευσης της προθεσμίας άσκησής της. Η έκδοση της δικαστικής απόφασης που προβλέπεται στη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 11 του ν. 3869/2010 είναι δυνητική για τον οφειλέτη. Ο e-ΕΦΚΑ δεν δύναται να ζητεί την έκδοση απόφασης της παραγράφου 1 του άρθρου 11 του ν. 3869/2010, για την πιστοποίηση της απαλλαγής του οφειλέτη από το υπόλοιπο των οφειλών του

ΘΕΜΑ: Κοινοποίηση της υπ' αριθ. 149/2010 Γνωμοδότησης του Ν.Σ.Κ. (Ολομέλεια) αναφορικά με τη δυνατότητα συμψηφισμού απαιτήσεων σε βάρος του Δημοσίου με οφειλές προς αυτό που έχουν υπαχθεί σε συμφωνία πιστωτών-επιχείρησης κατ' άρθρο 44 ν. 1892/1990.