Ερωτάται εάν κατά την εκτέλεση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης, η οποία εκδόθηκε επί καταψηφιστικής αγωγής για την καταβολή αποζημίωσης από απαλλοτρίωση που δεν συντελέστηκε, υποχρεούται η Υπηρεσία στην καταβολή των επιδικασθέντων τόκων με επιτόκιο 6% ετησίως, σύμφωνα με το διατακτικό της απόφασης, αντί 3%, σύμφωνα με το άρθρο 45 παρ. 1-3 του ν. 4607/2019 για το χρονικό διάστημα από την θέση σε ισχύ του νόμου αυτού την 1-5-2019 έως την ημερομηνία έκδοσης των σχετικών γραμματίων σύστασης χρηματικής παρακατάθεσης του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων.(...)Η υπηρεσία ΥΠΑ έχει υποχρέωση να συμμορφωθεί με το περιεχόμενο της αμετάκλητης εφετειακής απόφασης και να εκτελέσει αυτήν σύμφωνα με το διατακτικό της και συγκεκριμένα να καταβάλει στους αντιδίκους τα καθορισθέντα με την απόφαση αυτήν ποσά με το νόμιμο τόκο υπερημερίας με επιτόκιο 6% από την επίδοση της αγωγής μέχρι την ολοσχερή εξόφληση και όχι με το επιτόκιο που ορίζεται στο άρθρο 45 του ν. 4607/2019 (ομόφωνα).

Εγκυρότητα ή μη κατάσχεσης εις χείρας τρίτου στηριζόμενης σε απόγραφο τελεσίδικης απόφασης, η οποία στη συνέχεια αναιρέθηκε. Ύψος και ποσοστό τόκου που καταβάλλεται στον επισπεύδοντα την κατάσχεση.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Η επιβληθείσα κατάσχεση εις χείρας του Ελληνικού Δημοσίου ως τρίτου δυνάμει απογράφου τελεσίδικης απόφασης, η οποία στη συνέχεια αναιρέθηκε, παραμένει τυπικά ισχυρή, αφού δεν έχει απαγγελθεί με δικαστική απόφαση η ακυρότητά της, όμως η αρμόδια υπηρεσία του Ελληνικού Δημοσίου δεν μπορεί να καταβάλει το ποσόν για το οποίο έχει εκδοθεί το ανωτέρω απόγραφο στον επισπεύδοντα την κατάσχεση, αλλά ούτε και στον καθ’ ού η εκτέλεση. Υποχρεούται να καταβάλει τα ποσά για τα οποία έχουν εκδοθεί άλλα απόγραφα. Οι τόκοι αυτών πρέπει να υπολογισθούν μέχρι την ημέρα της πληρωμής με το οριζόμενο από το νόμο γα τον τόκο υπερημερίας ποσοστό (345 Α.Κ.) και όχι με το προβλεπόμενο από το άρθρο 21 του ΝΔ 26/1944 τόκο υπερημερίας για τις οφειλές του Δημοσίου. (ομοφ.)

Ερωτάται εάν ο υπόχρεος για την καταβολή της οφειλόμενης εξαιτίας αναγκαστικής απαλλοτρίωσης αποζημίωσης, οφείλει να καταβάλει τον τόκο για την επιπλέον οριστική αποζημίωση που παρακατατέθηκε καθυστερημένα, ήτοι πέραν του εξαμήνου από την κοινοποίηση της απόφασης καθορισμού οριστικής τιμής ή του έτους από τη δημοσίευσή της, μόνο κατόπιν επίδοσης σχετικής αγωγής και έκδοσης δικαστικής απόφασης επιδίκασης του ποσού των τόκων ή αρκεί, για την καταβολή των τόκων, η πάροδος της οριζόμενης στον νόμο προθεσμίας για καταβολή/παρακατάθεση και η υποβολή σχετικής αίτησης στην αρμόδια για την παρακατάθεση της αποζημίωσης υπηρεσία.(...)Ο υπόχρεος για την καταβολή της οφειλόμενης εξαιτίας αναγκαστικής απαλλοτρίωσης αποζημίωσης, οφείλει να καταβάλει τον τόκο για την επιπλέον οριστική αποζημίωση που παρακατατέθηκε καθυστερημένα, ήτοι πέραν του εξαμήνου από την κοινοποίηση της απόφασης καθορισμού οριστικής τιμής ή του έτους από τη δημοσίευσή της, με την πάροδο της οριζόμενης στον νόμο προθεσμίας για καταβολή/παρακατάθεση, κατόπιν υποβολής από τον αναγνωρισθέντα δικαιούχο σχετικής αίτησης στην αρμόδια για την παρακατάθεση της αποζημίωσης υπηρεσία, χωρίς να απαιτείται, προς τούτο, η επίδοση αγωγής και αντίστοιχα η έκδοση απόφασης δικαστηρίου που επιδικάζει το οφειλόμενο ποσό των τόκων (ομόφωνα).

Καταβολή αποδοχών - νόμιμος τόκος υπερημερίας...:Όπως προκύπτει από το κείμενο της εκκαλούμενης απόφασης, τόσο στο σκεπτικό όσο και στο διατακτικό της, αναγνωρίζεται ότι το εναγόμενο υποχρεούται να καταβάλει στους ενάγοντες, των οποίων έγινε δεκτή η  αγωγή, τα αναφερόμενα ποσά, με το νόμιμο τόκο από την επίδοσή της. Ωστόσο, κατά την ως άνω διάταξη του ν. 496/1974, που είναι ανάλογη  προς το άρθρο 21 του δευτέρου κεφαλαίου του κώδικα νόμων περί  δικών του Δημοσίου (β.δ. της 26-6/10.7.1944), ορίζεται ότι ο νόμιμος και ο τόκος υπερημερίας κάθε οφειλής του νομικού προσώπου ανέρχεται σε 6% ετησίως, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά με σύμβαση ή ειδικό νόμο και αρχίζει από την επίδοση της αγωγής. Τούτο επιβάλλεται από λόγους γενικότερου συμφέροντος, όπως στην περίπτωση των νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου, στην περιουσία και την οικονομική κατάσταση των οποίων  συμβάλλει το σύνολο των πολιτών, με την καταβολή φόρων, συμφέρον το οποίο, πρωτίστως, εξυπηρετεί και η διάταξη του άρθρου 7 §2 του ν.δ. 496/1974 “περί λογιστικού των ΝΠΔΔ”. Η ρύθμιση αυτή, με την οποία, επί υπερημερίας, αναγνωρίζεται στα ΝΠΔΔ το δικαίωμα να καταβάλλουν, με την ιδιότητα του οφειλέτη, ποσοστό τόκου 6% ετησίως, ήτοι μικρότερο εκείνου που έχουν υποχρέωση να καταβάλλουν οι ιδιώτες ως οφειλέτες, εισάγει επιτρεπτή εξαίρεση υπέρ των ΝΠΔΔ, που δε βρίσκεται σε αντίθεση ούτε  προς τις διατάξεις των άρθρων 20 §1 του Συντάγματος και 6 §1 της    Διεθνούς Σύμβασης της Ρώμης της 4.11.1950 (ΕΣΔΑ), που κυρώθηκε με  το ν.δ. 53/1974 και έχει την αυξημένη τυπική ισχύ του άρθρου 28 §1  του Συντάγματος, ούτε προς αυτές του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, που προστατεύει την περιουσία παντός προσώπου (Α.Π. 992/2017 Τ.Ν.Π. «Νόμος»). Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε ότι δεν πρέπει να εφαρμοστεί η πιο πάνω ουσιαστική διάταξη και επιδίκασε τα χρηματικά ποσά, που δέχθηκε ως οφειλόμενα, με το νόμιμο τόκο, αορίστως, ήτοι με το συνήθη τόκο υπερημερίας και όχι προς 6%, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο και πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος ο λόγος αυτός της έφεσης. Κατόπιν τούτων, πρέπει να αναγνωρισθεί ότι το εκκαλούν – εναγόμενο υποχρεούται να καταβάλει σε καθένα από τους εφεσίβλητους – ενάγοντες τα χρηματικά ποσά, που τους επιδικάστηκαν με  την εκκαλουμένη, με τόκο 6% από την επίδοση της αγωγής.

Aπό τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. 1 του Ν.Δ. 1266/72, όπως το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 12 του Ν. 889/79 (Α΄77), η οποία εφαρμόζεται εν προκειμένω (άρθρ. 5 παρ. 8 και 27 παρ. 2 του Ν. 1418/84, όπως το τελευταίο τροποποιήθηκε με το άρθρ. 15 παρ. 5 του Ν. 1561/85) ως εκ του χρόνου υποβολής των προσφορών (προκύπτοντος εμμέσως από τα δικόγραφα των διαδίκων, βάσει του χρόνου πραγματοποιήσεως του διαγωνισμού – 21.1.85 – και της υπογραφής της συμβάσεως – 17.4.85 – ήτοι προ της 31.12.85), επιβάλλεται, επί καθυστερήσεως πληρωμής πιστοποιήσεως δημοσίου έργου, μη οφειλόμενης σε υπαιτιότητα του αναδόχου, η υποχρέωση καταβολής τόκων υπερημερίας μετά την πάροδο δύο μηνών από την υποβολή της πιστοποιήσεως, μάλιστα δε αυτοδικαίως, δηλαδή, χωρίς όχληση και με τόκο τον εκάστοτε ισχύοντα τόκο υπερημερίας. Εξ άλλου, οι ως άνω διατάξεις, επειδή ρυθμίζουν ειδικώς τα του τόκου απαιτήσεων που γεννώνται από συμβάσεις περί εκτελέσεως δημοσίων έργων, είναι επικρατέστερες της γενικής περί ποσοστού του τόκου των οφειλών των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου διατάξεως της παρ. 2 του άρθρου 7 του Ν.Δ. 496/74 (ΣΕ 2970/94).

Υπολογισμός τόκων υπερημερίας αμοιβής μελέτης .Επί καθυστερήσεως καταβολής της αμοιβής αναδόχου για μελέτη δημοσίου έργου άνευ υπαιτιότητάς του, αν η σύμβαση υπεγράφη πριν την 31-12-1985 (και μετά την 17-4-1979), οφείλεται τόκος υπερημερίας υπολογιζόμενος με το εκάστοτε γενικώς ισχύον επιτόκιο σε περίπτωση υπερημερίας του οφειλέτη, όπως αυτό έχει καθορισθεί με τις Π.Υ.Σ. που εκδόθηκαν κατ’ εξουσιοδότηση της παρ.5 του άρθρου 15 του Ν 876/79. Εφαρμογή των ανωτέρω στην περίπτωση της αμοιβής για τη μελέτη επεκτάσεως του Αχιλλοπουλείου Γενικού Νοσοκομείου Βόλου, για την οποία έχει εκδοθεί η υπ’ αριθμ. 443/1999 απόφαση του Δ.Ε. Λάρισας.

ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ:Ζητείται η αναθεώρηση της 1358/2020 απόφασης του VI Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του Ελληνικού Δημοσίου, διά του Διοικητή της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) για την ανάκληση της 145/2020 πράξης του ΣΤ΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Με την πράξη αυτή κρίθηκε ότι κωλύεται η υπογραφή του σχεδίου σύμβασης για την «Προμήθεια συστημάτων αεροναυτιλίας για τη μετεγκατάσταση της προσέγγισης Αθηνών από το Κέντρο Ελέγχου Περιοχής Αθηνών και Μακεδονίας (ΚΕΠΑΘΜ) στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών (ΔΑΑ)» μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου διά του Διοικητή της ΥΠΑ και της ήδη προσφεύγουσας, προϋπολογιζόμενης δαπάνης 3.000.000,00 ευρώ χωρίς ΦΠΑ.(....)Το ως άνω συμπέρασμα δεν αναιρείται από το γεγονός ότι στο διαγωνισμό απέμεινε τελικά ένας συμμετέχων μετά τους διαδοχικούς αποκλεισμούς των λοιπών, καθώς αφενός μεν η ανάγκη βαθμολόγησης και αιτιολόγησης αυτής υφίσταται ακόμα και σε περίπτωση μοναδικού υποψηφίου προκειμένου να καταδεικνύεται η αντικειμενική ακεραιότητα της διαδικασίας, αφετέρου δε, κατά τον κρίσιμο χρόνο, βαθμολογήθηκαν οι προσφορές και των άλλων δύο υποψηφίων, ανεξαρτήτως εάν μεταγενεστέρως αποκλείσθηκαν της συνέχειας του διαγωνισμού. Απορρίπτει την προσφυγή αναθεώρησης.

Φορολογία εισοδήματος ανωνύμων εταιρειών και διανομή μη φορολογηθέντων κερδών.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 99 παρ.1 περ.α’ του Ν 2238/1994 «Κύρωση του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος» (ΚΦΕ), κατά την οποία οφείλεται φόρος εισοδήματος για κέρδη που διανέμονται από ημεδαπές ανώνυμες εταιρείες και για τα οποία δεν έχει καταβληθεί προηγουμένως φόρος, στην περίπτωση της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών» (Ν 2338/1995 «Κύρωση Σύμβασης Ανάπτυξης Αεροδρομίου Σπάτων») όταν διανέμει μερίσματα εκ κερδών του ισολογισμού ενώ, λόγω αυξημένων φορολογικών αποσβέσεων που διενεργήθηκαν βάσει διατάξεων του άρθρου 25, της κυρωθείσης ως άνω Συμβάσεως, το φορολογητέο εισόδημά της είναι μηδενικό ή αρνητικό.

ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ:Να ελέγξει τη νομιμότητα του σχεδίου σύμβασης και της υποκείμενης διαδικασίας ανάδειξης αναδόχου για την «Προμήθεια συστημάτων αεροναυτιλίας για τη μετεγκατάσταση της προσέγγισης Αθηνών από το Κέντρο Ελέγχου Περιοχής Αθηνών και Μακεδονίας (ΚΕΠΑΘΜ) στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών (ΔΑΑ)» από το Ελληνικό Δημόσιο διά του Διοικητή της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών(....)Είναι μη νόμιμη η ανωτέρω απόφαση κατακύρωσης των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού στην  … A.E., καθότι, κατά παράβαση όσων έγιναν σχετικώς δεκτά στη σκέψη VI,  ουδεμία αιτιολογία περιλαμβάνει αφενός για τους λόγους που η αναθέτουσα αρχή δεν θεώρησε, κατόπιν εκτίμησης των δεδομένων της συγκεκριμένης περίπτωσης, ότι η ανωτέρω έκπτωση της ως άνω μειοδότριας εταιρείας από τις ως άνω αντίστοιχες δημόσιες συμφωνίες-πλαίσιο και η κατάπτωση των αντίστοιχων εγγυήσεών της εξαιτίας της μη υποβολής εκ μέρους της αντίστοιχων οικονομικών προσφορών στους αντίστοιχους επαναδιαγωνισμούς για τη σύναψη αντίστοιχων εκτελεστικών συμβάσεων δεν συνιστούν σοβαρή ή/και επαναλαμβανόμενη πλημμέλεια-παράβασή της στο πλαίσιο των προηγούμενων αυτών συμφωνιών – πλαίσιο, ήτοι τον λόγο αποκλεισμού του άρθρου 73 παρ. 4 περ. στ΄ του ν. 4412/2016, ούτε, περαιτέρω, τους λόγους για τους οποίους η αναθέτουσα αρχή ενδεχομένως θεώρησε ότι, αν και οι ανωτέρω πλημμέλειες - παραβάσεις της εταιρείας αυτής συνιστούν τον ανωτέρω λόγο αποκλεισμού, αποδεικνύεται η σχετική αξιοπιστία-φερεγγυότητά της από την εκτίμηση των σχετικών στοιχείων που θα έπρεπε να προσκομίσει η εταιρεία για να αποδείξει την αξιοπιστία της και, ειδικότερα, από στοιχεία ότι αυτή έχει λάβει επανορθωτικά μέτρα για να αποφευχθεί η επανάληψη της ανωτέρω πλημμέλειας – παράβασής της, όπως βασίμως προβλήθηκε και με τον υπό στοιχείο Β λόγο της ανωτέρω προδικαστικής προσφυγής της … Α.Ε.Β.Ε. κατά της απόφασης αυτής.Κωλύεται η υπογραφή του σχεδίου σύμβασης για την «Προμήθεια συστημάτων αεροναυτιλίας για τη μετεγκατάσταση της προσέγγισης Αθηνών από το Κέντρο Ελέγχου Περιοχής Αθηνών και Μακεδονίας (ΚΕΠΑΘΜ) στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών (ΔΑΑ)» από το Ελληνικό Δημόσιο διά του Διοικητή της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών.

ΔΕΝ ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣ/ΤΜ.6/1358/2020.

Εκτέλεση δημοσίου έργου- τόκος υπερημερίας:..Επειδή, η κρίση της προσβαλλομένης αποφάσεως ότι για τον υπολογισμό του οφειλόμενου στην αναιρεσίβλητη τόκου εφαρμόζεται το εκάστοτε γενικώς ισχύον επιτόκιο υπερημερίας δεν είναι νόμιμη, διότι, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στις σκέψεις 8 και 10, εφαρμοστέο εν προκειμένω είναι το επιτόκιο που προβλέπεται από το άρθρο 4 παρ. 4 του π.δ. 166/2003, με την επιφύλαξη, πάντως, της ρυθμίσεως του άρθρου 8 του εν λόγω διατάγματος, δηλαδή με την επιφύλαξη ότι οι κοινές διατάξεις που αφορούν την εκτέλεση των συμβάσεων δημοσίων έργων δεν προβλέπουν ευνοϊκότερο για τον ανάδοχο επιτόκιο, οπότε εφαρμοστέες είναι οι διατάξεις αυτές. Συνεπώς, ο λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο προβάλλεται ότι κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 4 παρ. 4 του π.δ. 166/2003 η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση υποχρέωσε το Δημόσιο να καταβάλει στην αναιρεσίβλητη τόκο με βάση το εκάστοτε γενικώς ισχύον επιτόκιο υπερημερίας, είναι βάσιμος και, ως εκ τούτου, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί, κατά το μέρος που με αυτήν ορίσθηκε ότι ο καταβλητέος στην αναιρεσίβλητη τόκος για τα οφειλόμενα σε αυτήν ποσά πρέπει να υπολογισθεί με βάση το εκάστοτε γενικώς ισχύον επιτόκιο υπερημερίας, η υπόθεση δε, η οποία χρειάζεται διευκρίνιση ως προς το πραγματικό, πρέπει να παραπεμφθεί, κατά το αναιρούμενο μέρος στο εκδόν την εν λόγω απόφαση δικαστήριο, προκειμένου να κρίνει, ενόψει της ρυθμίσεως του άρθρου 8 του π.δ. 166/2003, ποιά διάταξη προβλέπει το ευνοϊκότερο για την αναιρεσίβλητη επιτόκιο.