ΘΕΜΑ : «Παράλληλη ασφάλιση σε Ε.Τ.Α.Α. και Ο.Α.Ε.Ε. των μέχρι 31/12/1992 ασφαλισμένων - Εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 60 του ν.3996/2011»

Τροποποίηση - Ανακεφαλαίωση των οδηγιών που αφορούν την υποχρεωτική παράλληλη ασφάλιση στο ΕΤΑΑ και στον ΟΑΕΕ των ανεξάρτητα απασχολούμενων οι οποίοι ασφαλίστηκαν σε οποιονδήποτε ασφαλιστικό οργανισμό ή το Δημόσιο μέχρι 31.12.1992
(ΑΔΑ:6ΠΧΖ4691Ω3-31Δ)

Ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί – Άδεια ανατροφής τέκνου – Περίοδος προστασίας της μητρότητας – Καταγγελία συμβάσεως εργασίας.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Δεν θεωρείται ως περίοδος προστασίας μητρότητας, η χρονική περίοδος που ορίζεται στο άρθρο 15 παρ.1 του Ν 1483/1984 και γενικότερα η χρονική περίοδος κατά την οποία γίνεται χρήση της εννεάμηνης γονικής άδειας ανατροφής τέκνου. β) Είναι δυνατή η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας ιδιωτικής εκπαιδευτικού που συμπληρώνει εξαετή υπηρεσία, κατά το χρονικό διάστημα που τελεί σε γονική άδεια ανατροφής τέκνου.

Δυσμενής μεταχείριση (λόγω φύλου ή οικογενειακής κατάστασης) ή μη, η άνευ αιτήσεως μετάθεση υπαλλήλου του Υπουργείου Εξωτερικών από θέση εξωτερικού στην κεντρική υπηρεσία, διαρκούσης της γονικής της άδειας για την ανατροφή τέκνου.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η μετάθεση υπαλλήλου διαρκούσης της χορηγηθείσας σε αυτήν γονικής άδειας ανατροφής τέκνου δεν συνιστά δυσμενή μεταχείριση λόγω φύλου ή οικογενειακής κατάστασης και δεν προσκρούει στην κοινοτική και εθνική νομοθεσία, υπό την προϋπόθεση της ουσιαστικής διαπίστωσης από τη Διοίκηση ότι, αφενός, συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις της μετάθεσης, και ότι, αφετέρου, η σύμφωνη με την εργασιακή σχέση ή σύμβαση θέση στην οποία τοποθετείται ο υπάλληλος είναι ισοδύναμη με την προηγούμενη.

Πυροσβεστικό Σώμα – Υπάλληλοι – Άδεια ανατροφής τέκνου – Δεδικασμένο – Συμμόρφωση Διοικήσεως.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Στην περίπτωση του ερωτήματος δεν υφίσταται μεν δεδικασμένο για να είναι υποχρεωτική η χορήγηση της αιτούμενης άδειας ανατροφής τέκνου, πλην όμως η Διοίκηση, δύναται να προβεί στην ικανοποίηση του ανωτέρω αιτήματος επί τη βάσει των αρχών του Κράτους δικαίου, της νομιμότητας και της χρηστής διοίκησης, προς αποφυγή άσκοπων δικαστικών αγώνων, δεδομένου ότι πιθανολογείται βασίμως σε μία τέτοια περίπτωση η δικαίωση του αιτούντος, αφού, η άρνηση χορήγησης άδειας ανατροφής τέκνου στον πατέρα, κρίθηκε ότι, σε κάθε περίπτωση, παραβιάζει τις αρχές της ισότητας. (ομοφ.)

Πολύτεκνος υπάλληλος, πατέρας έξι (6) τέκνων – Άδεια ανατροφής τέκνων – Κοινή δήλωση των συζύγων προς τις υπηρεσίες τους – Χορήγηση ή μη του υπολοίπου διαστήματος της εννεάμηνης αδείας ανατροφής για το πέμπτο (5) τέκνο – Προϋποθέσεις.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
α) Ο διοικητικός υπάλληλος της Ε.Υ.Π. δεν δικαιούται να κάνει χρήση της εννεάμηνης γονικής αδείας των διατάξεων του άρθρου 53 παρ. 2 και 3 ν. 3528/2007 για την ανατροφή του πέμπτου τέκνου του κατά το υπολειπόμενο χρονικό διάστημα των 37 ημερών, δεδομένης της αντίθετης συμφωνίας, η οποία έχει καταρτιστεί από τους αυτόν και την σύζυγό του, μητέρα του τέκνου. (ομοφ.) β) Ο ίδιος δεν δικαιούται να κάνει χρήση τμήματος της αντίστοιχης γονικής άδειας για την ανατροφή του έκτου πλέον τέκνου του μετά την λήξη των θερινών διακοπών των σχολείων, σε χρόνο δηλαδή, απέχοντα της λήξης της πρώτης περιόδου της ίδιας αδείας, της οποίας έχει κάνει χρήση η σύζυγός του και μητέρα του τέκνου, κατόπιν κοινής συμφωνίας των. (ομοφ.)

Οι υπάλληλοι που κατά τον διορισμό τους έχουν τέκνο ηλικίας κάτω των τεσσάρων (4) ετών δικαιούνται να λάβουν άδεια ανατροφής παιδιού όσο είναι, με βάση το ισχύον μειωμένο ωράριο, το άθροισμα των ωρών οι οποίες απομένουν από τον διορισμό τους μέχρι την συμπλήρωση του 4ου έτους. (πλειοψ.) Μη επιτρεπτή η συνέχιση πέραν του ορίου αυτού. Μεταχείριση θετού γονέα όμοια με την του φυσικού. (ομοφ.) Απόκτηση και άλλου παιδιού πριν την εξάντληση του μειωμένου ωραρίου ή της άδειας ανατροφής παιδιού. Δικαίωμα χορήγησης υπολοίπου και νέων διευκολύνσεων για το δεύτερο τέκνο αθροιστικά. (πλειοψ.) Ανεπίτρεπτη στον σύζυγο υπαλλήλου η παράλληλη χρήση των διευκολύνσεων τόσο για το πρώτο όσο και για το δεύτερο παιδί.

Κοινωνική Ασφάλιση – Ο.Α.Ε.Ε. – Τ.Α.Ε. – Λήξη ασφαλιστικής σχέσης ασφαλισμένου τ. Τ.Α.Ε. – Ημερομηνία δημοσίευσης στο Φ.Ε.Κ. – Χρόνος έναρξης συνταξιοδότησής του.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Ως χρόνος διακοπής του εμπορικού επαγγέλματος, άρα και λήξης της ασφαλιστικής σχέσης του μοναδικού μέλους μιας Μονοπρόσωπης Ε.Π.Ε., με το τ. Τ.Α.Ε., θεωρείται ότι είναι (κατ’ άρθρο 23 παρ. 2 περ. δ΄ του Καταστατικού του Ταμείου αυτού, που ίσχυσε μέχρι 31-12-2006) η ημερομηνία καταχώρησης στο βιβλίο εταιρειών του οικείου Πρωτοδικείου, επικυρωμένου αντιγράφου, είτε της σχετικής τροποποιητικής εταιρικής σύμβασης (συμφωνίας), όταν πρόκειται για αποχώρηση του ως άνω προσώπου (με τη μεταβίβαση του συνόλου των εταιρικών του μεριδίων σε τρίτο) από την εν λόγω Ε.Π.Ε., είτε του σχετικού διαλυτικού της εταιρείας αυτής, εφόσον πρόκειται για τη λύση της, ενώ ως ημερομηνία διακοπής της ασφαλιστικής σχέσης του ίδιου προσώπου με τον Ο.Α.Ε.Ε., θεωρείται ότι είναι (κατ’ άρθρο 10 του Κανονισμού Ασφάλιστικής Λειτουργίας του Ο.Α.Ε.Ε., που ισχύει από 1-1-2007) η ημερομηνία της νόμιμης δημοσίευσης στο Φ.Ε.Κ., της τροποποιητικής εταιρικής σύμβασης ή του σχετικού διαλυτικού του κατασταστικού της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης. Η αποχώρηση από τη διαχείριση και μόνο της ανωτέρω Ε.Π.Ε., δεν συνεπάγεται απώλεια της ιδιότητας του μέλους της ως άνω Ε.Π.Ε. και δεν επιφέρει τη λήξη της ασφαλιστικής σχέσης με τον Ο.Α.Ε.Ε.-Τ.Α.Ε. Η δωδέκατη κοινοτική οδηγία 89/667/Ε.Ο.Κ. ουδεμία εξομοίωση, μεταξύ του μοναδικού εταίρου Μονοπρόσωπης Ε.Π.Ε. και του μοναδικού μετόχου Μονοπρόσωπης Α.Ε. εισήγαγε σε τέτοιου είδους κοινωνικοασφαλιστικά ζητήματα. Στην περίπτωση που απασχολεί την ερωτώσα υπηρεσία, η λήξη της ασφαλιστικής σχέσης του του ασφαλισμένου Ι.Σ. επήλθε με την τήρηση των επιβαλλομένων από τις ανωτέρω διατάξεις διατυπώσεων δημοσιότητας, ήτοι από την ημερομηνία (27-11-2007) δημοσίευσης στο Φ.Ε.Κ. του συμβολαίου λύσης της Μονοπρόσωπης Ε.Π.Ε. «ΕΥΡΩ-ΦΟΙΝΙΞ», και ως εκ τούτου, ορθώς χορηγήθηκε σ’ αυτόν η αιτηθείσα σύνταξη από τον Ο.Α.Ε.Ε., από την 1η του επόμενου, από την ημερομηνία αυτή, μήνα (ήτοι από 1-12-2007). (ομοφ.)

Εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 39 του Ν 2084/1992 περί επιλογής φορέων κύριας και επικουρικής ασφάλισης, ασφάλισης ασθένειας και εφάπαξ παροχών.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα, από το συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 39 του Ν 2084/1992 στην παράγραφο 2, όπως αντικαταστάθηκε από τη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 16 του Ν 2556/1997 και του άρθρου 75 του Ν 2676/1999 όπου προστέθηκε το τελευταίο εδάφιο στην παράγραφο 2 του Ν 2084/1992, προκύπτει ότι στους ασφαλισμένους που λόγω ιδιότητας και μισθωτής απασχόλησης υπάγονται σε δύο φορείς κύριας ασφάλισης, δύνανται να επιλέξουν τον έναν από αυτούς φορέα ασφάλισης ως υποχρεωτική ασφάλιση, αλλά και να υπαχθούν και στον άλλο, προαιρετικά, καταβάλλοντας το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών του τελευταίου. Όσον αφορά το φορέα ασφάλισης που έχει επιλεγεί ως υποχρεωτική ασφάλιση, τα άτομα αυτά είναι υποχρεωμένα να υπαχθούν και «στους φορείς ασθένειας, επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας που αντιστοιχούν στο συνταξιοδοτικό φορέα κύριας ασφάλισης επιλογής τους», όπως ορίζεται ρητώς στη διάταξη του 4ου εδαφίου της παρ.2 του άρθρου 39 του Ν 2084/1992. Η προαναφερθείσα διάταξη αναφέρεται αποκλειστικά στον φορέα ασφάλισης που έχει επιλεγεί ως υποχρεωτική ασφάλιση. Από το γράμμα του νόμου δεν αποσαφηνίζεται όμως, αν οι ασφαλισμένοι που δύνανται να υπαχθούν και σε άλλο φορέα ασφάλισης προαιρετικά, αν είναι υποχρεωμένοι να ασφαλιστούν σωρευτικά και στο ταμείο κύριας ασφάλισης, και στο ταμείο επικουρικής, και στο ταμείο προνοίας, και στο ταμείο ασθένειας του επιλεγέντος ως προαιρετικού φορέα ασφάλισης. Εντάσσοντας τη διάταξη αυτή στο σύνολο του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης όπως διαμορφώθηκε με το Ν 2084/1992, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη ότι πρόθεση του νομοθέτη να ανατρέψει την αρνητική εξέλιξη του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης (εισηγητική έκθεση στο σχέδιο νόμου «οργανωτική και λειτουργική αναδιάρθρωση των φορέων κοινωνικής ασφάλισης και άλλες διατάξεις», Ε.Δ.Κ.Α. 1999 σελ. 50) θεωρούμε ότι η βούληση του νομοθέτη, καθιερώνοντας το καθεστώς προαιρετικής ασφάλισης, ήταν να ενισχύσει μεν όσο το δυνατόν τους φορείς ασφάλισης, αλλά και να προσδώσει στους ασφαλισμένους πιο ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του ασφαλιστικού καθεστώτος τους. Θεωρούμε λοιπόν ότι δεν είναι υποχρεωτική η υπαγωγή των ασφαλισμένων αυτών και στους φορείς ασθένειας, επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας που αντιστοιχούν στο συνταξιοδοτικό φορέα της προαιρετικής ασφάλισης, αλλά η υπαγωγή τους σε αυτούς εναπόκειται στη διακριτική τους ευχέρεια. Η ευχέρεια όμως αυτή των ασφαλισμένων δεν είναι απεριόριστη. Η ίδια διάταξη ορίζει ότι «τα πρόσωπα αυτά δύνανται να ασφαλιστούν προαιρετικά και σε περισσότερους του ενός φορείς, αν αυτό προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία…». Κατά συνέπεια η ευχέρεια των ασφαλισμένων οριοθετείται και συγκεκριμενοποιείται από τις κείμενες καταστατικές διατάξεις των εκάστοτε ασφαλιστικών οργανισμών. Από τη συρροή των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου 39 Ν 2084/1992 και της πρώτης παραγράφου του άρθρου 2 του α.ν. 580/1945 προκύπτει ότι η δυνατότητα στους ασφαλισμένους να επιλέξουν προαιρετική ασφάλιση στα ταμεία επικουρικής ασφάλισης αυτοτελώς, χωρίς να έχουν επιλέξει προαιρετική ασφάλιση στα αντίστοιχα ταμεία της κύριας. Ο νομοθέτης αναφέρεται περιοριστικά και ειδικότερα στα ταμεία επικουρικής ασφάλισης, όχι όμως και πρόνοιας. Κατά συνέπεια καθότι δεν υπάρχει ρητή πρόβλεψη, φρονούμε ότι δεν παρέχεται το δικαίωμα υπαγωγής στους ασφαλισμένους, στη προαιρετική ασφάλιση των ταμείων πρόνοιας αυτοτελώς.