Δάνεια των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης σε ασφαλισμένους συνταξιούχους και υπαλλήλους τους. Επιτρεπτό αυτών μετά το Ν 3586/2007.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Η χορήγηση δανείων εκτάκτων αναγκών σε ασφαλισμένους, συνταξιούχους και υπαλλήλους των Φ.Κ.Α. μετά την ισχύ του Ν 3586/2007 επιτρέπεται μόνον αν αυτό προβλέπεται από τις οικείες καταστατικές τους διατάξεις, χορηγούνται δε μόνο τα είδη των δανείων, που οι διατάξεις αυτές προβλέπουν. β) Η διάταξη του άρθρου 46 παρ. 2 του Ν 2693/1953, ως προγενέστερη και γενικής φύσεως διάταξη θεωρείται καταργημένη, ως αντικείμενη στις διατάξεις των άρθρων 9 παρ. 4 και 15 και 16 του Ν 3586/2007, οι οποίες αναγνωρίζουν ως ισχύουσες μόνο τις καταστατικές διατάξεις των Φ.Κ.Α. γ) Η εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 4 παρ. 9 του Ν 3586/2007 υπό τον όρο «εφόσον τούτο προβλέπεται από τις οικείες καταστατικές διατάξεις των φορέων» αναφέρεται στα πάσης φύσεως δάνεια, που προβλέπουν αποκλειστικώς οι διατάξεις αυτές. δ) Οι νεοσύστατοι Φ.Κ.Α. με το Ν 3655/2008 μπορούν να εφαρμόσουν για τη χορήγηση δανείων εκτάκτων αναγκών σε υπαλλήλους των Φ.Κ.Α. – ή και άλλους κατονομαζομένους δικαιούχους – εφόσον το προβλέπουν ρητά οι καταστατικές διατάξεις των καταργουμένων Κλάδων ή Λογαριασμών, επειδή αυτές έχουν ex lege καταστεί καταστατικές διατάξεις των αντίστοιχων Τομέων του νεοσύστατου Φ.Κ.Α.

Καθορισμός του επιτοκίου των παρεχομένων από τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης προσωπικών δανείων εκτάκτων αναγκών σε ασφαλισμένους, υπαλλήλους και συνταξιούχους τους.

Φορολογική αντιμετώπιση της επιστροφής χρηματικών ποσών από τους Κατόχους Αδείας Κυκλοφορίας (Κ.Α.Κ.) φαρμακευτικών προϊόντων προς τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης (Φ.Κ.Α.), βάσει των διατάξεων του Ν. 4052/2012.

Τροποποίηση της απόφασης Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, ΠΟΛ 1115/2016 «Φορολογική αντιμετώπιση της επιστροφής χρηματικών ποσών από τους Κατόχους Αδείας Κυκλοφορίας (Κ.Α.Κ.) φαρμακευτικών προϊόντων προς τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης (Φ.Κ.Α.), βάσει των διατάξεων του ν. 4052/2012».

ΘΕΜΑ: «Εφαρμογή των διατάξεων περί χορήγησης δεύτερης σύνταξης σε ασφαλισμένους φορέων κύριας και επικουρικής ασφάλισης αρμοδιότητας Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, που λαμβάνουν χορηγία δημάρχου ή προέδρου Κοινότητας από το Δημόσιο.» ΑΔΑ: ΒΙΡΝ4691ΩΓ-ΕΧΖ

ΘΕΜΑ: «Εφαρμογή των διατάξεων περί χορήγησης δεύτερης σύνταξης σε ασφαλισμένους φορέων κύριας και επικουρικής ασφάλισης αρμοδιότητας Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, που λαμβάνουν χορηγία ως Νομάρχες ή Πρόεδροι Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων ή βουλευτική σύνταξη από το Δημόσιο.»

Οι διατάξεις του άρθ.5 του Ν.3385/05, με τις οποίες αναγνωρίζεται πλασματικός χρόνος ασφάλισης σε ασφαλισμένους φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης αρμοδιότητας Υπουργείου Απασχόλησης & Κοινωνικής Προστασίας, εφαρμόζονται για όλους τους ασφαλισμένους, οποτεδήποτε και αν εισήλθαν στο ασφαλιστικό σύστημα που τους αφορά, χωρίς διάκριση σε παλαιούς (μέχρι 31/12/92) και νέους (μετά την 1/1/1993) ασφαλισμένους.Σχετ.η 215/2009 Γν.ΝΣΚ

Δημιουργία ηλεκτρονικής πλατφόρμας - μηχανισμού εκκαθάρισης ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του κλάδου υγείας των τέως Φ.Κ.Α. που εντάχθηκαν στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. στον Ηλεκτρονικό Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (e- Ε.Φ.Κ .Α).

Εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 39 του Ν 2084/1992 περί επιλογής φορέων κύριας και επικουρικής ασφάλισης, ασφάλισης ασθένειας και εφάπαξ παροχών.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα, από το συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 39 του Ν 2084/1992 στην παράγραφο 2, όπως αντικαταστάθηκε από τη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 16 του Ν 2556/1997 και του άρθρου 75 του Ν 2676/1999 όπου προστέθηκε το τελευταίο εδάφιο στην παράγραφο 2 του Ν 2084/1992, προκύπτει ότι στους ασφαλισμένους που λόγω ιδιότητας και μισθωτής απασχόλησης υπάγονται σε δύο φορείς κύριας ασφάλισης, δύνανται να επιλέξουν τον έναν από αυτούς φορέα ασφάλισης ως υποχρεωτική ασφάλιση, αλλά και να υπαχθούν και στον άλλο, προαιρετικά, καταβάλλοντας το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών του τελευταίου. Όσον αφορά το φορέα ασφάλισης που έχει επιλεγεί ως υποχρεωτική ασφάλιση, τα άτομα αυτά είναι υποχρεωμένα να υπαχθούν και «στους φορείς ασθένειας, επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας που αντιστοιχούν στο συνταξιοδοτικό φορέα κύριας ασφάλισης επιλογής τους», όπως ορίζεται ρητώς στη διάταξη του 4ου εδαφίου της παρ.2 του άρθρου 39 του Ν 2084/1992. Η προαναφερθείσα διάταξη αναφέρεται αποκλειστικά στον φορέα ασφάλισης που έχει επιλεγεί ως υποχρεωτική ασφάλιση. Από το γράμμα του νόμου δεν αποσαφηνίζεται όμως, αν οι ασφαλισμένοι που δύνανται να υπαχθούν και σε άλλο φορέα ασφάλισης προαιρετικά, αν είναι υποχρεωμένοι να ασφαλιστούν σωρευτικά και στο ταμείο κύριας ασφάλισης, και στο ταμείο επικουρικής, και στο ταμείο προνοίας, και στο ταμείο ασθένειας του επιλεγέντος ως προαιρετικού φορέα ασφάλισης. Εντάσσοντας τη διάταξη αυτή στο σύνολο του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης όπως διαμορφώθηκε με το Ν 2084/1992, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη ότι πρόθεση του νομοθέτη να ανατρέψει την αρνητική εξέλιξη του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης (εισηγητική έκθεση στο σχέδιο νόμου «οργανωτική και λειτουργική αναδιάρθρωση των φορέων κοινωνικής ασφάλισης και άλλες διατάξεις», Ε.Δ.Κ.Α. 1999 σελ. 50) θεωρούμε ότι η βούληση του νομοθέτη, καθιερώνοντας το καθεστώς προαιρετικής ασφάλισης, ήταν να ενισχύσει μεν όσο το δυνατόν τους φορείς ασφάλισης, αλλά και να προσδώσει στους ασφαλισμένους πιο ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του ασφαλιστικού καθεστώτος τους. Θεωρούμε λοιπόν ότι δεν είναι υποχρεωτική η υπαγωγή των ασφαλισμένων αυτών και στους φορείς ασθένειας, επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας που αντιστοιχούν στο συνταξιοδοτικό φορέα της προαιρετικής ασφάλισης, αλλά η υπαγωγή τους σε αυτούς εναπόκειται στη διακριτική τους ευχέρεια. Η ευχέρεια όμως αυτή των ασφαλισμένων δεν είναι απεριόριστη. Η ίδια διάταξη ορίζει ότι «τα πρόσωπα αυτά δύνανται να ασφαλιστούν προαιρετικά και σε περισσότερους του ενός φορείς, αν αυτό προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία…». Κατά συνέπεια η ευχέρεια των ασφαλισμένων οριοθετείται και συγκεκριμενοποιείται από τις κείμενες καταστατικές διατάξεις των εκάστοτε ασφαλιστικών οργανισμών. Από τη συρροή των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου 39 Ν 2084/1992 και της πρώτης παραγράφου του άρθρου 2 του α.ν. 580/1945 προκύπτει ότι η δυνατότητα στους ασφαλισμένους να επιλέξουν προαιρετική ασφάλιση στα ταμεία επικουρικής ασφάλισης αυτοτελώς, χωρίς να έχουν επιλέξει προαιρετική ασφάλιση στα αντίστοιχα ταμεία της κύριας. Ο νομοθέτης αναφέρεται περιοριστικά και ειδικότερα στα ταμεία επικουρικής ασφάλισης, όχι όμως και πρόνοιας. Κατά συνέπεια καθότι δεν υπάρχει ρητή πρόβλεψη, φρονούμε ότι δεν παρέχεται το δικαίωμα υπαγωγής στους ασφαλισμένους, στη προαιρετική ασφάλιση των ταμείων πρόνοιας αυτοτελώς.

Οι μη βεβαιωμένες από τους Φ.Κ.Α. απαιτήσεις από ασφαλιστικές εισφορές υπόκεινται στην γενική εικοσαετή παραγραφή του άρθρου 249 Α.Κ. μόνον εφόσον ειδικές καταστατικές διατάξεις δεν ορίζουν άλλως. Οι ειδικές διατάξεις των Φ.Κ.Α. που προβλέπουν άλλον (συντομότερο της εικοσαετίας) χρόνο παραγραφής, και άλλη αφετηρία αυτής (πλην της βεβαιώσεως) έχουν μεν ισχύ, αλλά αφορούν μόνον τις μη βεβαιωμένες οφειλές. Οι ειδικές διατάξεις των Φ.Κ.Α. που προβλέπουν άλλον (συντομότερο της εικοσαετίας) χρόνο παραγραφής, αλλά με αφετηρία τον χρόνο της βεβαιώσεως κατισχύουν του άρθρου 137 του Ν. 3655/2008 κατά τη ρητή πρόβλεψη του άρθρου αυτού. (ομοφ.)Έναρξη της παραγραφής απαιτήσεων (από ασφαλιστικές εισφορές) υπέρ των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης (Φ.Κ.Α.), πριν ή μετά τη βεβαίωση της οφειλής – Ισχύς ειδικών διατάξεων των Φ.Κ.Α. που προβλέπουν διαφορετικό χρονικό σημείο έναρξης της παραγραφής ή διαφορετικό χρόνο παραγραφής.