Πλοία. Απαλλαγή ιδιωτικού σκάφους αναψυχής με ξένη σημαία από την ειδική ανταποδοτική εισφορά του άρθρου 10 παρ.6 Ν 2743/1999.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η υπό του άρθρου 10 παρ.6 Ν 2743/1999 προβλεπομένη ανταποδοτική εισφορά είναι καταβλητέα υπό του υπό ξένη, πλην ΕΕ, σημαία ιδιωτικού σκάφους αναψυχής ακόμη και επί ακινησίας αυτού, συνεπεία δεσμεύσεως του δελτίου κινήσεώς του από Κρατική Αρχή.

Προσμέτρηση του πλεονάσματος ημερών ναύλων που πραγματοποιήθηκαν από επαγγελματικό τουριστικό πλοίο, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν 438/76 (πριν τεθεί σε ισχύ ο Ν 2743/99) και λήψη αυτού υπόψη για τον καθορισμό της ημερομηνίας παύσης ισχύος της άδειας.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Το πλεόνασμα ημερών ναύλων που πραγματοποιήθηκαν από επαγγελματικό τουριστικό πλοίο, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν 438/76, δύναται να προσμετρηθεί στις ημέρες ναύλου που πραγματοποιήθηκαν τα επόμενα έτη, που το πλοίο ήταν εφοδιασμένο με άδεια του Ν 2743/99, και να ληφθεί υπόψη για τον καθορισμό της ημερομηνίας παύσης ισχύος της άδειας, αφού τα κατώτατα όρια ναύλωσης αναφέρονται στο σκάφος και δεν συναρτώνται προς το πρόσωπο του πλοιοκτήτη ή του εφοπλιστή αυτού. Το γεγονός δε ότι η χορηγηθείσα, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν 2743/99, άδεια θεωρείται νέα άδεια, δεν μπορεί να αποστερήσει το σκάφος από το αποκτηθέν δικαίωμα συνυπολογισμού του πλεονάσματος ημερών ναύλων που είχε ήδη κατά το χρόνο κατάργησης των διατάξεων του Ν 438/76.

Προσμέτρηση πλεονάσματος ημερών ναύλωσης, που πραγματοποιήθηκαν από επαγγελματικό τουριστικό πλοίο, για την τακτική ή εκπρόθεσμη θεώρηση της άδειας.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Υπάρχει δυνατότητα προσμέτρησης του πλεονάσματος ημερών ναύλωσης που πραγματοποιήθηκαν από επαγγελματικό τουριστικό πλοίο, σύμφωνα με το Ν 438/76, στις ημέρες ναύλωσης που πραγματοποιήθηκαν τα επόμενα έτη, που το πλοίο είχε εφοδιασθεί με άδεια του Ν 2743/99. Για τον υπολογισμό όμως του πλεονάσματος αυτού θα τύχουν εφαρμογής οι ισχύουσες διατάξεις του Ν 2743/99.

Δημοσίευση κανονιστικών διοικητικών πράξεων:..Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, με το 11/03/511/94/28.2.1995 φύλλο του Διευθυντή Πόρων του Ν.Α.Τ. εκκαθαρίστηκε το 250/1994 ναυτολόγιο ..., χρονικής περιόδου 21.4.1994 μέχρι 27.10.1994, και επιβλήθηκε στον … , πλοιοκτήτη, κατά 95%, του υπό ελληνική σημαία επαγγελματικού τουριστικού σκάφους του Ν. 438/1976 «……», 298 κ.ο.χ., διαφορά εισφορών ναυτικών και πλοιοκτήτη και πρόσθετα τέλη, συνολικά 4.916.102 δρχ. Η εκκαθάριση αυτή διενεργήθηκε βάσει της 30372/22.4.1981 αποφάσεως του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας και οι εισφορές καθορίστηκαν στο ίδιο ύψος με τις εισφορές που καταβάλλονταν για πλοιοκτήτες και πληρώματα επιβατηγών – ακτοπλοϊκών πλοίων χωρητικότητος μέχρι 500 κόρων. Ο … με την 1174/20.1.1998 αίτηση αναθεωρήσεως ζήτησε την εκκαθάριση των εισφορών με βάση την υπό 3.2.1993 ΣΣΕ πληρωμάτων τουριστικών θαλαμηγών Σκαφών, που κυρώθηκε με την από 15.3.1994 απόφαση του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας. Η αίτηση αυτή απορρίφθηκε με την από 25.2.1998 απόφαση του Δ.Σ. του Ν.Α.Τ. Κατά της τελευταίας αυτής απορριπτικής αποφάσεως ασκήθηκε η από 13.5.1998 προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου ..., που έγινε δεκτή με την 382/2000 απόφασή του. Έφεση του Ν.Α.Τ. κατά της πρωτόδικης αποφάσεως απορρίφθηκε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, με τη σκέψη ότι η εκκαθάριση των εισφορών έπρεπε να γίνει με βάση την ισχύουσα για το έτος 1994 ΣΣΕ και όχι βάσει της υπουργικής αποφάσεως 30372/22.4.1981. Περαιτέρω, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι δεν ετίθετο θέμα καταργήσεως της δίκης βάσει του άρθρου 4 παρ. 4 του Ν. 2575/1998, όπως προέβαλε το Ν.Α.Τ., γιατί η διάταξη αυτή, κατά το μέρος που καταργούσε εκκρεμείς δίκες, ήταν ανίσχυρη ως αντίθετη προς τα άρθρα 4 παρ. 1, 20 παρ. 1 και 26 του Συντάγματος. Η κρίση αυτή της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως περί αντισυνταγματικότητας της διατάξεως του άρθρου 4 παρ. 4 του Ν. 2575/1998 είναι, σύμφωνα με όσα έχουν εκτεθεί στην προηγούμενη σκέψη, νόμιμη, ανεξάρτητα από τις ειδικότερες σκέψεις της προσβαλλόμενης απόφασης. Συνεπώς, ο σχετικός μοναδικός λόγος αναιρέσεως του Ν.Α.Τ. θα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.

Εκπαιδευτική άδεια υπαλλήλου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (ΥΠΠΟΑ) - Νομιμότητα χορήγησης και παράτασης αυτής. α) Δεν μπορεί να εφαρμοστεί ο νεότερος Υπαλ. Κώδικας (ν.3528/2007, άρθρο 58 παρ.1) για την παράταση εκπαιδευτικής άδειας, η οποία είχε χορηγηθεί υπό την ισχύ του προϊσχύσαντος Υ.Κ. (ν.2683/1999 άρθρο 58). β) Είναι νόμιμη η χορήγηση στη Μ.Σ. ετήσιας εκπαιδευτικής άδειας για μετεκπαίδευση, καθώς και η πρώτη ετήσια παράταση της άδειας αυτής, ενώ η απόφαση χορήγησης δεύτερης ετήσιας παράτασης είναι μη νόμιμη, διότι εκδόθηκε καθ’ υπέρβαση του επιτρεπόμενου χρονικού διαστήματος των δύο ετών κατ’ άρθρο 58 παρ. 4 ν.3528/2007. Εν τούτοις, η Υπηρεσία δεν υποχρεούται να την ανακαλέσει και συνακόλουθα δεν συντρέχει νόμιμος λόγος για την επιστροφή, ως αχρεωστήτως καταβληθέντων, των αποδοχών που καταβλήθηκαν στην υπάλληλο για το χρονικό διάστημα της παράτασης αυτής. γ) Η αναφορά σε «τίτλο σπουδών», που κατατίθεται εντός ορισμένης προθεσμίας των παραγράφων 2 και 3 της ΔΙΔΑΔ/Φ.53/1379/οικ.4727/ 19.2.2008 απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών, αφορά στις υπηρεσιακές άδειες που χορηγούνται για τη μεταπτυχιακή εκπαίδευση, η οποία οδηγεί στη λήψη διδακτορικού διπλώματος ή μεταπτυχιακού τίτλου και όχι για τη μετεκπαίδευση του υπαλλήλου για την οποία χορηγείται σχετικό πιστοποιητικό. Εναπόκειται στην ουσιαστική κρίση της Υπηρεσίας να κρίνει αν τα ρητά αναφερόμενα και προσκομισθέντα έγγραφα, σε συνδυασμό με το μη προσκομισθέν κείμενο με κατάλογο 450 αντικειμένων, που αποτελεί το αποτέλεσμα της εργασίας της (το οποίο θα πρέπει να θέσει στη διάθεση της υπηρεσίας), αποτελούν το πιστοποιητικό που αποδεικνύει την ολοκλήρωση της μετεκπαίδευσής της (ομόφ.).