Συντάξιμες αποδοχές δημοσίου υπαλλήλου, προερχομένου εκ μετατάξεως από τον Ο.Γ.Α.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η σύνταξη δημοσίου υπαλλήλου, ο οποίος διορίστηκε στον Ο.Γ.Α., μετατάχθηκε στον ΕΛ.Γ.Α. και τελικώς μετατάχθηκε στο Δημόσιο, διατηρώντας κατόπιν επιλογής του, το συνταξιοδοτικό καθεστώς του Ο.Γ.Α., θα υπολογισθεί επί των αποδοχών επί των οποίων υπολογίζεται η σύνταξη, τις οποίες ελάμβανε τον τελευταίο μήνα της υπηρεσίας του ο υπάλληλος και όχι επί των αποδοχών επί των οποίων υπολογίζονταν οι εισφορές συντάξεως. (ομοφ.)

Παιδικές κατασκηνώσεις του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων – Ισχύον νομικό καθεστώς.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Για την παιδική προστασία και ειδικότερα τη λειτουργία των παιδικών κατασκηνώσεων του Ο.Γ.Α., εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 15α της υπ’ αριθμ. 88729/5834/20.7.-10.08.1967 αποφάσεως του Υπουργού Γεωργίας περί εγκρίσεως του Κανονισμού Περιθάλψεως Προσωπικού του Ο.Γ.Α., οι οποίες ως ειδικές δεν εθίγησαν από το άρθρο 10 παρ. 2 του Ν 1276/1982.

Επηρεάζεται ή όχι το συνταξιοδοτικό δικαίωμα του Ν.Β., ασφαλισμένου του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ως γονέα αναπήρου τέκνου, από την ενδεχόμενη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος της συζύγου του, με χρήση των διατάξεων της διαδοχικής ασφάλισης - Σωρευτικές προϋποθέσεις του Ν. 3996/2011 άρθρ. 37.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Ο Ν.Β. μπορεί να συνταξιοδοτηθεί ως πατέρας ανάπηρου τέκνου από την 24-12-2013 ημερομηνία υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησής του, ανεξάρτητα αν η σύζυγός του έχει ή όχι θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα στο Δημόσιο, σύμφωνα με τις διατάξεις περί διαδοχικής ασφάλισης. Η από 2-2-2015 υπεύθυνη δήλωση της συζύγου του Ν.Β. για μη χρησιμοποίηση των διατάξεων περί διαδοχικής ασφάλισης δεν λαμβάνεται υπόψη, δεδομένου ότι υπάρχει εκπεφρασμένη βούληση της, να μην κάνει χρήση του χρόνου αυτού.

Ικανοποίηση ή μη του αιτήματος συγκεκριμένου πρώην υπαλλήλου της Κεντρικής Υπηρεσίας Διαχείρισης Εγχωρίων Προϊόντων (ΚΥΔΕΠ) περί επαναπροσλήψεώς του στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (πρ. Γεωργίας).(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Μη ολοκλήρωση της διαδικασίας επαναπρόσληψης πρώην εργαζομένου στην Κ.Υ.Δ.Ε.Π. σε ιδρυόμενη για το σκοπό αυτό με Υπουργική απόφαση προσωρινή προσωποπαγή θέση και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στο Υπουργείο Γεωργίας, αν και τούτος είχε αρμόδια προσκομίσει τα απαραίτητα δικαιολογητικά τον Οκτώβριο του 1996. Νέα εξώδικη αίτησή του το Νοέμβριο του 2003 για ολοκλήρωση της διαδικασίας επαναπροσλήψεώς του. Εν όψει του χρόνου που παρήλθε και του ευλόγου ενδιαφέροντος που είχε να πληροφορηθεί για την τύχη της αρχικής αιτήσεώς του τεκμαίρεται ότι έλαβε γνώση της σιωπηρής αρνήσεως της Διοίκησης για διορισμό του, γεγονός που δίδει την ευχέρεια στην Διοίκηση, να αρνηθεί τη διαδικασία ολοκληρώσεως διορισμού του.

Αστική ευθύνη του δημοσίου από μη καταβολή παροχής προνοιακού χαρακτήρα:..Όπως έχει κριθεί, υπάλληλος του Δημοσίου, συνδεδεμένος κατά το παρελθόν με αυτό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και υπαχθείς στις διατάξεις του ν. 993/1979, όπως κωδικοποιήθηκαν με το π.δ. 410/1988, ο οποίος, εν συνεχεία, διορίστηκε σε θέση μόνιμου δημοσίου υπαλλήλου κατ' εφαρμογή του άρθρου 1 του ν. 1476/1984 και διατήρησε τόσο το δικαίωμα συνταξιοδότησής του από το ΙΚΑ, κάνοντας χρήση της ευχέρειας που του παρείχε σχετικώς το άρθρο 1 του ν. 1583/1985, όσο και το αντίστοιχο καθεστώς επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας, διατηρούμενο υποχρεωτικώς κατά το άρθρο 3 του νόμου αυτού, διατηρεί, εφόσον συντρέχει περίπτωση, το δικαίωμα απολήψεως της κατ' άρθρο 49 παρ. 4 του ν. 993/1979 εφάπαξ αποζημιώσεως, η οποία συνιστά παροχή προνοιακού χαρακτήρα (ΣτΕ 2760/1999).

Επειδή, εξάλλου, κατά την έννοια των προαναφερόμενων στην όγδοη και ένατη σκέψη διατάξεων, η προβλεπόμενη στο άρθρο 49 παρ. 4 του ν. 993/1979 εφάπαξ χρηματική αποζημίωση δεν αποτελεί μέρος των αποδοχών των μονιμοποιηθέντων υπαλλήλων ούτε «απολαβή, υπό την έννοια της παροχής που δίνεται ως αντάλλαγμα για την προσφερόμενη εργασία δυνάμει της ιδιότητας του υπαλλήλου ούτε αποτελεί αποζημίωση λόγω αδικαιολόγητου πλουτισμού, αλλά έχει το χαρακτήρα έκτακτης κατά την αποχώρηση του υπαλλήλου οικονομικής ενισχύσεώς του ενόψει της διακοπής της σχέσης του με το Δημόσιο κατά τη συνταξιοδότησή του και της επιλογής διατήρησης του δικαιώματος συνταξιοδότησής του από το ΙΚΑ. Επομένως, η αξίωση καταβολής του εφάπαξ χρηματικού αυτού προνοιακού βοηθήματος, μη δυνάμενη να θεωρηθεί ότι απορρέει από την υπαλληλική σχέση μονιμοποιηθέντος υπαλλήλου του Δημοσίου κατ’ άρθρο 1 του ν. 1476/1984, δεν υπόκειται στην διετή, αλλά στην πενταετή παραγραφή που προβλέπεται από την παρ. 1 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995 για τη γενική παραγραφή αξιώσεων από αδικοπραξία οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου (πρβλ. ΣτΕ 1503/2007, σκ. 8). Ορθώς δε έκρινε το ίδιο το δικάσαν διοικητικό εφετείο, αν και με κάπως διαφορετική αιτιολογία, ο δε περί του αντιθέτου μόνος παραδεκτώς προβαλλόμενος λόγος αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.

Ο.Γ.Α. – Επίδομα τρίτεκνης οικογένειας του άρθρου 6 παρ.1 του Ν. 3631/2008 – Εφάπαξ παροχή του άρθρου 1 παρ.1 του Ν. 3454/2006.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
α) Ο Ο.Γ.Α., ως αρμόδιος για την καταβολή της παροχής της διατάξεως του άρθρου 6 παρ.1 του Ν. 3631/2008, οφείλει στην περίπτωση υποβολής αιτήματος για τη χορήγηση του επιδόματος τρίτεκνης οικογένειας από γονέα με τέσσερα τέκνα, που δεν θεωρείται, όμως, πολύτεκνος κατά την έννοια του Ν. 1910/1944, να χορηγεί στον αιτούντα το επίδομα τρίτεκνης οικογένειας, εφόσον συντρέχουν στο πρόσωπο αυτού οι προϋποθέσεις του νόμου. (ομοφ.) β) Ο Ο.Γ.Α., στην περίπτωση που καταβάλλεται σε γονέα το επίδομα τρίτεκνης οικογένειας και εν συνεχεία ο δικαιούχος γονέας αποκτά τέταρτο τέκνο, πλην, όμως, δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του οι προϋποθέσεις για την απόκτηση της ιδιότητας του πολυτέκνου, δεν θα πρέπει να διακόπτει τη χορήγηση του επιδόματος τρίτεκνης οικογένειας. (ομοφ.) γ) Για την καταβολή της εφάπαξ παροχής αρκεί η μητέρα να απέκτησε τρίτο (ή τέταρτο κ.ο.κ.) εν ζωή τέκνο. Η γεγεννημένη δια της αποκτήσεως τρίτου ή τέταρτου κ.λπ. εν ζωή τέκνου αξίωση υπόκειται σε πενταετή παραγραφή, η οποία αρχίζει από το τέλος του οικονομικού έτους, εντός του οποίου γεννήθηκε το τρίτο ή τέταρτο τέκνο κ.λπ. (ομοφ.) δ) Δεν μπορεί να χορηγηθεί η εφάπαξ παροχή στην μητέρα για το τρίτο και τέταρτο τέκνο της, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα στις 20-2-2008 και 5-2-2009, πριν την απόκτηση υπ’ αυτής του «Ειδικού Δελτίου Ταυτότητας Πολιτικού Φυγάδα» και της «Άδειας Παραμονής Αλλοδαπού». (ομοφ.)

Αστική ευθύνη δημοσίου-καταβολή αποζημίωσης από σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου:..Επειδή, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, υπάλληλος του Δημοσίου, συνδεδεμένος κατά το παρελθόν με αυτό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και υπαχθείς στις διατάξεις του Ν. 993/1979 όπως κωδικοποιήθηκαν με το Π.Δ. 410/1988, ο οποίος, εν συνεχεία, διορίσθηκε σε θέση μονίμου δημοσίου υπαλλήλου κατ' εφαρμογή του άρθρου 1 Ν. 1476/1984 και διατήρησε τόσο το δικαίωμα συταξιοδοτήσεώς του από το Ι.Κ.Α., κάνοντας χρήση της ευχέρειας που του παρείχε σχετικώς το άρθρο 1 Ν. 1583/1985, όσο και το αντίστοιχο καθεστώς επικουρικής ασφαλίσεως και πρόνοιας, διατηρούμενο υποχρεωτικώς κατά το άρθρο 3 του νόμου αυτού, διατηρεί, εφ' όσον συντρέχει περίπτωση, το δικαίωμα απολήψεως της κατ' άρθρο 49 παρ. 4 Ν. 993/1979 εφ' άπαξ αποζημιώσεως, η οποία συνιστά παροχή προνοιακού χαρακτήρα. 

Επειδή ο πρώτος λόγος αναιρέσεως, κατά τον οποίο τα τακτικά διοικητικά δικαστήρια εστερούντο δικαιοδοσίας για την εκδίκαση της προκείμενης διαφοράς, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, εφ' όσον η αναιρεσίβλητη, στρεφόμενη κατά του Ελληνικού Δημοσίου, ζήτησε με την ανωτέρω αγωγή της που στηρίζεται στις διατάξεις του άρθρ. 105 Εισ. Ν.Α.Κ. την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη από την παράλειψη των οργάνων του να της χορηγήσουν την επίμαχη αποζημίωση.Επειδή, ο λόγος αναιρέσεως περί εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής των προπαρατεθεισών διατάξεων είναι, εν όψει της εννοίας που δόθηκε σ' αυτές στην τρίτη σκέψη της αποφάσεως, απορριπτέος ως αβάσιμος.

Προϋποθέσεις επανάκτησης του ενεργού ασφαλιστικού δεσμού με το ΙΚΑ και χορήγησης σύνταξης λόγω αναπηρίας από κοινή νόσο, στον συμπληρώσαντα τουλάχιστον 4.500 ΗΕ (δηλαδή τις πλήρεις χρονικές προϋποθέσεις) ασφαλισμένο του Ιδρύματος.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Ο ενεργός ασφαλιστικός δεσμός του εργαζόμενου με το ΙΚΑ, διατηρείται για όσο χρόνο λειτουργεί η εργασιακή σχέση και διακόπτεται, μεταξύ άλλων, και στην περίπτωση που μεταβληθεί ο επαγγελματικός προσανατολισμός του ασφαλισμένου, με άσκηση επαγγέλματος ασφαλιστέου σε άλλο οργανισμό. Για την επανενεργοποίηση του δεσμού αυτού με το ΙΚΑ, μετά την, κατά τα άνω, διακοπή του, δεν απαιτείται συγκεκριμένος αριθμός ημερών εργασίας, αλλ’ αρκεί η διαπίστωση, στηριζόμενη στα αντικειμενικά και υποκειμενικά δεδομένα της κάθε ασφαλιστικής περίπτωσης, ότι η στροφή στην εκ νέου υπαγόμενη στην ασφάλιση του ΙΚΑ εργασία, είναι σοβαρή και γίνεται με πρόθεση κάποιας διάρκειας. Ασφαλισμένος ο οποίος υπάχθηκε αρχικώς στην ασφάλιση του ΙΚΑ, ακολούθως σ’ εκείνη του ΤΕΒΕ και μετά και πάλι στην ασφάλιση του ΙΚΑ, θεωρείται, κατ’ αρχάς, ότι επανέκτησε τον δεσμό του με το ΙΚΑ, εφόσον άσκησε για κάποιο χρονικό διάστημα (και πιο συγκεκριμένα για 250 ΗΕ) την εκ νέου ασφαλιστέα στο Ίδρυμα απασχόλησή του. Περαιτέρω, ο εν λόγω ασφαλισμένος, (ο οποίος κρίθηκε ανάπηρος σε ποσοστό 80% με απόφαση της Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής), μπορεί, με μόνο τον διανυθέντα αυτοτελώς στην ασφάλιση του Ιδρύματος, χρόνο των 7.830 ΗΕ (που είναι υπέρτερος των ελαχίστων απαιτουμένων, κατά νόμο, 4.500 ΗΕ), να συνταξιοδοτηθεί λόγω αναπηρίας από κοινή νόσο από το ΙΚΑ, έστω και αν δεν έχει πραγματοποιήσει 300 ΗΕ στα πέντε τελευταία έτη, τα αμέσως προηγούμενα, εκείνου, κατά τον οποίο αυτός κατέστη ανάπηρος, γιατί η τελευταία αυτή (ειδική) χρονική προϋπόθεση, δεν απαιτείται στους ασφαλισμένους εκείνους (όπως ο προαναφερόμενος), οι οποίοι θεμελιώνουν το σχετικό, λόγο αναπηρίας από κοινή νόσο, συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα, στις πλήρεις χρονικές προϋποθέσεις (των ως άνω 4.500 ΗΕ). (πλειοψ.)

Ολυμπιακή Αεροπορία - Ολυμπιακή Αεροπλοϊα. Προσωπικό εδάφους. Ασφάλιση στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Εφαρμογή ειδικών ασφαλιστικών διατάξεων συνταξιοδότησης. Υπαγωγή ή μη στις διατάξεις περί βαρέων για τη συνταξιοδότηση και τη λήψη προσαύξησης βαρέων.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Ο ανήκων στο προσωπικό εδάφους αεροπορικής επιχείρησης ασφαλισμένος του ΙΚΑ που θεμελιώνει δικαίωμα για μειωμένη σύνταξη γήρατος με βάση τις ειδικές διατάξεις του β. δ/τος 649/1968, και παράλληλα συμπληρώνει και τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησής του με βάση άλλες διατάξεις της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του ΙΚΑ, δεν έχει το δικαίωμα να επιλέξει για τη συνταξιοδότησή του, τις τελευταίες αυτές διατάξεις (άρα ούτε και εκείνες της 35ετίας) ακόμη και αν αυτές είναι ευνοϊκότερες των πρώτων, του παρέχουν δηλαδή πλήρη σύνταξη αντί της μειωμένης που θα ελάμβανε με τις ως άνω ειδικές διατάξεις. (πλειοψ.) β-γ) Οι απασχολούμενοι στο προσωπικό εδάφους αεροπορικών επιχειρήσεων (συμπεριλαμβανομένων σ’ αυτές και των Ολυμπιακής Αεροπορίας και Ολυμπιακής Αεροπλοϊας) με την ειδικότητα: α) του υπαλλήλου πίστας, β) του φορτοεκφορτωτή κα γ) του καθαριστή αεροσκαφών, υπάχθηκαν στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (με καταβολή και της ειδικής εισφοράς των βαρέων) μόνο για το χρονικό διάστημα από την έναρξη ισχύος (28-3-1966) της ΑΥΕ 22737/1-199/1966 που τους ενέταξε στα επαγγέλματα αυτά, έως και την προτεραία της έναρξης ισχύος (1-11-1968) του θεσπισθέντος με το β.δ. 649/1968 ειδικού γι’ αυτούς ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού καθεστώτος. Μετά όμως την έναρξη ισχύος του β. δ/τος αυτού, έπαψε και αυτή η κατηγορία εργαζομένων να υπάγεται στα βαρέα και να καταβάλει την αντίστοιχη ειδική εισφορά. Ως εκ τούτου δεν δικαιούται να συνταξιοδοτηθεί με βάση τις διατάξεις περί βαρέων (του άρθρου 28 παρ. 5 εδ. β΄ του ΑΝ 1846/1951) ή εκείνες της 35ετίας που απαιτούν απασχόληση στα βαρέα (και πιο συγκεκριμένα του άρθρου 32 του Ν 2874/2000), αλλ’ ούτε και να λάβει την ανάλογη πριμοδότηση βαρέων. (ομοφ.) δ) Τα παραπάνω ισχύουν και για το αντίστοιχο προσωπικό των Ο.Α. και Ο.Α/Πλοϊας, ακόμη και μετά την ένταξη τούτου στο νεώτερο ειδικό ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό καθεστώς που θέσπισε, αποκλειστικά για το εν λόγω προσωπικό (εδάφους) των δύο αυτών εταιριών, ο κοινωνικοασφαλιστικός νομοθέτης με τα άρθρα 6-9 του Ν.1759/1988. (ομοφ.)

ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΗ ΜΙΣΘΩΣΗ.Προμήθεια κινητού εξοπλισμού.Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 2.Δ.2 το Τμήμα, κατά πλειοψηφία, κρίνει ότι η ελεγχόμενη σύμβαση είναι λειτουργική χρηματοδοτική μίσθωση (operating leasing), καθόσον, όπως προκύπτει από τη διακήρυξη και το άρθρο 1 του υποβληθέντος σχεδίου, ο εκμισθωτής - ανάδοχος εκτός από την προσφορά της χρήσης του εξοπλισμού αναλαμβάνει τις κυριότερες αναγκαίες δαπάνες για την καλή λειτουργία του (συντήρηση, επισκευή, ασφάλιση, αναλώσιμα), γεγονός το οποίο δεν αναιρείται από μόνη την εξαίρεση της δαπάνης αποκατάστασης βλαβών που οφείλονται σε τροχαία ατυχήματα, η οποία σε κάθε περίπτωση δύναται να καλυφθεί από κατ’ επιλογή μικτής χρήσης ασφάλιση που βαρύνει ομοίως τον εκμισθωτή. Ακολούθως, το Τμήμα, κατά πλειοψηφία, κρίνει ότι ο ως άνω τύπος χρηματοδοτικής μίσθωσης εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του ν. 1665/1986 και ως εκ τούτου συνάπτεται μόνο από τους ειδικώς αναφερόμενους στο άρθρο 2 φορείς ως εκμισθωτές, καθόσον συνιστά μία μορφή leasing, η οποία εξυπηρετεί τους ίδιους χρηματοδοτικούς σκοπούς, δοθέντος ότι ο ν. 1665/1986 δεν αποκλείει εν γένει στους συναλλασσόμενους να συμφωνούν ειδικούς όρους για τη ρύθμιση των μεταξύ τους σχέσεων. Τα ανωτέρω δεν αναιρούνται αλλά επιρρωνύονται από τη διάταξη του άρθρου 21 του ν. 3775/2009, καθόσον α) σκοπός της εν λόγω ρύθμισης, σύμφωνα με την οικεία αιτιολογική έκθεση, είναι η εφαρμογή του leasing με την μορφή κυρίως της λειτουργικής χρηματοδοτικής μίσθωσης στο δημόσιο τομέα, όπου δεν έχει τύχει εφαρμογής παρά την ύπαρξη γενικού νομικού πλαισίου, ήτοι του ν. 1665/1986, β) στην παρ. 1 αυτού ομιλεί τόσο περί συμβάσεων χρηματοδοτικής μίσθωσης όσο και λειτουργικής χρηματοδοτικής μίσθωσης και γ) με την παρ. 3 δεν εισάγεται απόκλιση από τις διατάξεις του ν. 1665/1986 αλλά ρητά                 ορίζεται ότι οι διατάξεις του ως άνω άρθρου είναι ειδικές και κατισχύουν κάθε επιμέρους γενικής ή ειδικής διάταξης που ρυθμίζει διαφορετικά το περιεχόμενο της σύμβασης λειτουργικής χρηματοδοτικής μίσθωσης (Ε.Σ. VI Τμ. 1461/2017). Κατά τη γνώμη όμως του Συμβούλου Γεωργίου Βοίλη, με την οποία συντάχθηκε και ο Πάρεδρος Γρηγόριος Βαλληνδράς, η υπό σύναψη σύμβαση συνιστά σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης, η οποία εμπίπτει στους περιορισμούς του άρθρου 2 του ν. 1665/1986, καθόσον, αν και δεν ορίζεται ρητά η τύχη του μισθίου κατά τη λήξη της σύμβασης, η αναθέτουσα αρχή δεν αποκόπτεται πλήρως της υποχρέωσής της  για συντήρηση του μισθούμενου εξοπλισμού, μεταβιβάζοντας ολοσχερώς τις δαπάνες για την καλή λειτουργία αυτού στον εκμισθωτή, αφού ο ίδιος ο ΕΔΣΝΑ βαρύνεται με τις δαπάνες αποκατάστασης βλαβών που οφείλονται σε τροχαία και έχει εν γένει τον έλεγχο λειτουργίας του εξοπλισμού. Πλην όμως η γνώμη αυτή δεν εκράτησε. Περαιτέρω, το Τμήμα, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 2 Δ.1 και 3, άγεται ομοφώνως στην κρίση ότι α) ορθώς το Κλιμάκιο, αν και με εσφαλμένη εν μέρει αιτιολογία, έκρινε μη νόμιμη την κατακύρωση στην εταιρεία «....», καθόσον αυτή δεν διέθετε άδεια leasing, κατά το ν. 1665/1986 ούτε επικαλέστηκε συνεργασία με εταιρεία leasing ή χρηματοδοτικό  ίδρυμα που διέθετε την απαραίτητη άδεια άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας στο πλαίσιο ένωσης ή κοινοπραξίας, δοθέντος ότι σύμφωνα με το άρθρο 78 του ν. 4412/2016 δεν είναι δυνατή η στήριξη στις ικανότητες άλλων φορέων όσον αφορά στο κριτήριο της καταλληλότητας για την άσκηση της επαγγελματικής δραστηριότητας και β) ορθώς το Κλιμάκιο έκρινε ότι ο όρος 5.Β της διακήρυξης, κατά το μέρος που προβλέπει τη σύμπραξη του αναδόχου με εταιρεία χρηματοδοτικής μίσθωσης στη φάση της ταξινόμησης των οχημάτων, ήτοι μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού και κατά το στάδιο εκτέλεσης της σύμβασης, αντίκειται στις αρχές της διαφάνειας και του ανταγωνισμού, καθόσον τα δικαιολογητικά, η καταλληλότητα και η φερεγγυότητα της εταιρείας leasing, που εκ των υστέρων συμμετέχει στην εκτέλεση της σύμβασης, δεν ελέγχονται και αξιολογούνται από την αναθέτουσα αρχή κατά τη διαγωνιστική διαδικασία, απορριπτομένων ως αβασίμων όλων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών των αιτούντων. Ειδικότερα, ο ισχυρισμός των αιτούντων περί παραβίασης των αρχών της ίσης μεταχείρισης και του ελεύθερου ανταγωνισμού ως εκ του περιορισμού των δυνητικών συμμετεχόντων μόνο σε φορείς που παρέχουν υπηρεσίες leasing πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. (…)Για τους ίδιους ως άνω λόγους πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος και ο ισχυρισμός περί νομιμότητας του όρου 5.Β της οικείας διακήρυξης, καθόσον η ως άνω σύμπραξη με φορέα που έχει την κρίσιμη άδεια άσκησης της επαγγελματικής δραστηριότητας στο πλαίσιο ένωσης ή κοινοπραξίας δεν δύναται να λάβει χώρα μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού, αλλά πρέπει να έχει δηλωθεί κατά την υποβολή της προσφοράς προκειμένου να ελεγχθούν τα δικαιολογητικά αυτού, όπως απαιτείται από τη νομοθεσία των δημοσίων συμβάσεων, από την αναθέτουσα στο πλαίσιο της διαγωνιστικής διαδικασίας. Τέλος, αλυσιτελώς οι αιτούντες προβάλλουν συγγνωστή πλάνη επικαλούμενοι  διακηρύξεις των Δήμων Αμαρουσίου, Ηλιούπολης και Νίκαιας, για την ανάθεση παρόμοιων προμηθειών, που εγκρίθηκαν με Πράξεις του ΣΤ΄ Κλιμακίου καθόσον κρίσιμη για τη νομιμότητα της εκάστοτε προσυμβατικά ελεγχόμενης από τον Επίτροπο ή το Κλιμάκιο διαγωνιστικής  διαδικασίας είναι η οικεία διακήρυξη που τη διέπει και όχι τυχόν άλλες διακηρύξεις, ενώ οι κρίσεις των σχηματισμών του Δικαστηρίου που διενεργούν προσυμβατικό έλεγχο δεν παρίστανται δεσμευτικές μεταξύ τους, ούτε αποτελούν πρόκριμα για την εξαγωγή θετικής κρίσης (Ε.Σ. VI Tμ. 1612/2016). Κατά την ειδικότερη πάντως γνώμη της Προέδρου του Τμήματος, Γεωργίας Μαραγκού και του Παρέδρου Αριστοτέλη Σακελλαρίου, ο ισχυρισμός αυτός πρέπει να απορριφθεί πρωτίστως διότι, όπως διαπιστώθηκε με την 28/2017 απόφαση του Τμήματος τούτου, οι συμβάσεις χρηματοδοτικής μίσθωσης που συνάπτονται με προμηθευτή που δεν αποτελεί οικονομικό φορέα του άρθρου 2 του ν. 1665/1986, είναι εν τοις πράγμασι αδύνατον να λειτουργήσουν και να εκτελεστούν, απαιτείται δε άμεση τροποποίησή τους προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτές, ως εκμισθωτής, φορέας που να δύναται να ασκήσει τη ζητούμενη επαγγελματική δραστηριότητα.  Η διαπίστωση δε αυτή, που ήδη οδήγησε στη μεταστροφή των ελεγκτικών απόψεων των Κλιμακίων ως προς το κρίσιμο νομικό ζήτημα, καθιστά αλυσιτελή την αποδοχή λόγων ανάκλησης που να επιτρέπουν την υπογραφή μιας τέτοιας σύμβασης. ΑΝΑΘΕΩΡΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣ/ΤΜ.ΜΕΙΖ/ΕΠΤΑΜ/865/2018