ΣΤΕ 2865/1997

Αξιολόγηση υπαλλήλων:Επειδή η υπό κρίση διαφορά που αφορά τον ορισμό, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 51 του Ν. 3905/2010, Προϊστάμενου Γενικής Διευθύνσεως Υπηρεσίας του Δημοσίου για ορισμένο χρόνο, χωρίς όμως ουσιαστική αξιολόγηση των υποψηφίων υπαλλήλων, δεν ανήκει, κατά τα γενόμενα δεκτά στην τέταρτη σκέψη, στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας αλλά στην αρμοδιότητα του Διοικητικό Εφετείου … (σύμφωνα και με το άρθρο 3 του Ν. 702/1977). Επομένως η υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί στο Διοικητικό Εφετείο …, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 67 παράγραφος 1 του Π.Δ. 18/1989 (φ. 8) και του άρθρου 34 παράγραφοι 1 και 2 του Ν. 1968/1991 (φ. 150). .Κατά την μειοψηφήσασα γνώμη των Συμβούλων Γεωργίου Ποταμιά και Δημητρίου Μακρή καθώς και των δύο Παρέδρων, εν όψει της προαναφερθείσας απόψεώς τους, η κρινόμενη υπόθεση ανήκει στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας, διότι περιλαμβάνεται στην σαφώς προβλεπομένη από την μνησθείσα δικονομική διάταξη κατηγορία υποθέσεων οι οποίες εκδικάζονται σε πρώτο και τελευταίο βαθμό από το Συμβούλιο της Επικρατείας ως αρμόδιο δικαστήριο και αφορούν την ανάθεση καθηκόντων Προϊσταμένων Γενικών Διευθύνσεων για ορισμένο χρονικό διάστημα, χωρίς διάκριση με βάση τον τρόπο, τα κριτήρια ή την διαδικασία επιλογής των υποψηφίων υπαλλήλων για ανάθεση των εν λόγω καθηκόντων.Παραπέμπει την κρινομένη αίτηση στο Διοικητικό Εφετείο …, κατά το σκεπτικό.

Τρόπος επίλυσης των συμβατικών διαφορών που ανακύπτουν μεταξύ του Δημοσίου και του Φορέα Διαχείρισης Μαρίνας (Τουριστικός Λιμένας).(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Η επίλυση της αναφερόμενης στο ερώτημα διαφοράς, που ανέκυψε μεταξύ των συμβαλλομένων μερών (Δήμου Ροδίων – Ελληνικού Δημοσίου), της από 13-6-2003 συμβάσεως παραχώρησης της χρήσης και εκμετάλλευσης της Μαρίνας Ρόδου, η οποία δεν επιλύθηκε ως σήμερα με διαιτησία κατά τα προβλεπόμενα στη σχετική διαιτητική ρήτρα, μπορεί να εισαχθεί προς επίλυσή της στο αρμόδιο Διοικητικό Εφετείο. (ομοφ.)

Ισχύς αποφάσεως Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας μετά την ακύρωση από το Διοικητικό Εφετείο απορριπτικής επί προσφυγής κατ’ αυτής αποφάσεως του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η ακύρωση από το Διοικητικό Εφετείο απορριπτικής αποφάσεως του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης επί προσφυγής του άρθρου 8 του Ν 3200/1955 δεν συμπαρασύρει σε ακύρωση την πράξη κατά της οποίας ασκήθηκε η προσφυγή.

Διοικητικές κυρώσεις. Διασφαλιστικά μέτρα άρθρου 14 Ν 2523/1997 και η σχέση τους με τις κύριες φορολογικές διαφορές.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Σε περίπτωση δικαστικής αμφισβητήσεως ή μη των μέτρων που έχουν ληφθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 14 του Ν 2523/1997 προς διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου, η επί της ουσίας ακύρωση από το Διοικητικό Πρωτοδικείο (ή το Διοικητικό Εφετείο) των συναφών προς αυτά πράξεων των φορολογικών αρχών περί επιβολής επιρριπτόμενων ή παρακρατούμενων φόρων κ.λπ., ή επιβολής προστίμων ΚΒΣ (για τις κύριες φορολογικές διαφορές), επιβάλλει στη Διοίκηση την υποχρέωση για άρση των μέτρων, εφόσον συντρέχουν ορισμένες προϋποθέσεις. β) Δεν είναι επιτρεπτή και συνεπώς (επαν)εξεταστέα επί της ουσίας από την Υπηρεσία αίτηση από τον καθού τα μέτρα περί άρσεως αυτών και, ακολούθως η έκδοση αποφάσεως επί του αιτήματος από τον αρμόδιο Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, ενώ εκκρεμεί η απόφανση των διοικητικών δικαστηρίων επί της προσφυγής κατά των μέτρων.

Υπόθεση C-292/15: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 27ης Οκτωβρίου 2016 [αίτηση του Vergabekammer Südbayern (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Hörmann Reisen GmbH κατά Stadt Augsburg, Landkreis Augsburg [Προδικαστική παραπομπή — Δημόσιες συμβάσεις — Δημόσιες υπηρεσίες επιβατικών μεταφορών με λεωφορείο — Κανονισμός (ΕΚ) 1370/2007 — Άρθρο 4, παράγραφος 7 — Υπεργολαβία — Υποχρέωση του φορέα να παράσχει ο ίδιος σημαντικό μέρος των δημοσίων υπηρεσιών επιβατικών μεταφορών — Περιεχόμενο — Άρθρο 5, παράγραφος 1 — Διαδικασία αναθέσεως συμβάσεως — Ανάθεση της συμβάσεως σύμφωνα με την οδηγία 2004/18/ΕΚ]

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ-ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΕΦΕΤΕΙΩΝ: (...)Επειδή, από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι οι αιτήσεις ακυρώσεως κατά διοικητικών πράξεων που αφορούν την εφαρμογή των περί βεβαιώσεως μόνιμης κατοικίας διατάξεων, οι οποίες εντάσσονται στη νομοθεσία περί Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, υπάγονται πλέον στην αρμοδιότητα των διοικητικών εφετείων...Παραπέμπει το κρινόμενο ένδικο βοήθημα στο Διοικητικό Εφετείο Χανίων κατά το αιτιολογικό.

Επειδή, από την αμφισβήτηση της νομιμότητας της προσβαλλομένης πράξεως, με την οποία ακυρώθηκε, κατόπιν διοικητικής προσφυγής, η επαγγελματική άδεια πωλητή Λαϊκών Αγορών, που είχε χορηγηθεί στον αιτούντα, γεννάται ήδη, κατά τις προαναφερθείσες διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 4 περ. η΄ του ν. 1406/1983 (51 παρ. 1 ν. 3659/2008), 1 παρ. 1 περ. ιβ΄ εδαφ. τελευταίο του ν. 702/1977 (47 παρ. 1 ν. 3900/2010) και 50 του ν. 3900/2010, διοικητική διαφορά ουσίας αρμοδιότητος του διοικητικού πρωτοδικείου. Πρέπει, συνεπώς, σύμφωνα και με το άρθρο 34 παρ. 1 του ν. 1968/1991, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα να αναπεμφθεί στο κατά τόπο αρμόδιο Διοικητικό Πρωτοδικείο … (άρθρο 7 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ν. 2717/1999, Α΄ 97, σε συνδυασμό με το άρθρο μόνο, Α΄ 11 του π.δ/τος 404/1978, Α΄ 83) για να εκδικασθεί ως προσφυγή ουσίας.

Υπόθεση C-267/18: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 3ης Οκτωβρίου 2019 [αίτηση του Curtea de Apel București (Ρουμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] – Delta Antrepriză de Construcții și Montaj 93 SA κατά Compania Națională de Administrare a Infrastructurii Rutiere SA (Προδικαστική παραπομπή – Δημόσιες συμβάσεις – Διαδικασία συνάψεως δημοσίας συμβάσεως – Οδηγία 2014/24/ΕΕ – Άρθρο 57, παράγραφος 4 – Λόγοι προαιρετικού αποκλεισμού – Αποκλεισμός οικονομικού φορέα από τη συμμετοχή σε διαδικασία συνάψεως δημοσίας συμβάσεως – Καταγγελία προηγούμενης συμβάσεως λόγω μερικής ανάθεσης της συμβάσεως σε υπεργολάβο – Έννοια της «σοβαρής ή επαναλαμβανόμενης πλημμέλειας» – Περιεχόμενο)

Κατόπιν τούτου το διοικητικό εφετείο έκρινε ότι ο επίμαχος 6ος λογαριασμός είχε αυτοδικαίως εγκριθεί με την πάροδο άπρακτης της κατά το άρθρο 5 παρ. 8 του ν. 1418/1984 μηνιαίας προθεσμίας, ως εκ τούτου δε αναγνώρισε το δικαίωμα της αναιρεσίβλητης να λάβει το ποσό των 7.845.184 δρχ. (ή 23.023 ευρώ), που περιείχετο μεν στον υποβληθέντα 6ο λογαριασμό, αλλά είχε περικοπεί από την Διευθύνουσα Υπηρεσία με την διόρθωση του εν λόγω λογαριασμό μετά την πάροδο της ανωτέρω προθεσμίας. Περαιτέρω, όμως, το διοικητικό εφετείο απέρριψε το αίτημα της αναιρεσίβλητης να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του Δημοσίου να της καταβάλει ποσό πέραν του ανωτέρω ως αντάλλαγμα για εργασίες που, κατ’ αυτήν, είχαν εκτελεσθεί και είχαν περιληφθεί σε επιμετρήσεις αυτοδικαίως εγκεκριμένες, με την αιτιολογία ότι οποιαδήποτε αμφισβήτηση του αναδόχου που αφορά το εργολαβικό αντάλλαγμα μπορεί να προβληθεί μόνον κατά του σχετικού λογαριασμού – πιστοποιήσεως, με την κρινόμενη δε προσφυγή προσβάλλεται μόνον ο συγκεκριμένος 6ος λογαριασμός, με τον οποίο η αναιρεσίβλητη είχε ζητήσει την πληρωμή μόνον του ανωτέρω ποσού των 14.297.355 δρχ..

«Προδικαστική παραπομπή – Δημόσιες συμβάσεις – Συμφωνία‑πλαίσιο – Οδηγία 2014/24/ΕΕ – Άρθρο 5, παράγραφος 5 – Άρθρο 18, παράγραφος 1 – Άρθρα 33 και 49 – Παράρτημα V, μέρος Γ, σημεία 7, 8 και 10 – Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2015/1986 – Παράρτημα II, στήλες II.1.5 και II.2.6 – Διαδικασίες συνάψεως δημοσίων συμβάσεων – Υποχρέωση αναγραφής, στην προκήρυξη του διαγωνισμού ή στη συγγραφή υποχρεώσεων, της εκτιμώμενης ποσότητας ή της εκτιμώμενης αξίας, αφενός, και της μέγιστης ποσότητας ή της μέγιστης αξίας των προς προμήθεια προϊόντων στο πλαίσιο συμφωνίας‑πλαισίου, αφετέρου – Αρχές της διαφάνειας και της ίσης μεταχειρίσεως – Οδηγία 89/665/ΕΟΚ – Άρθρο 2δ, παράγραφος 1 – Διαδικασίες προσφυγής στον τομέα της συνάψεως δημοσίων συμβάσεων – Ανενεργό της συμβάσεως – Δεν εμπίπτει»