ΘΕΜΑ: Κοινοποίηση της αριθ. 147/2013 γνωμοδότησης του Α’ Τμήματος του Ν.Σ.Κ αναφορικά με το εάν :α) δύναται να εκτελεστεί απόφαση ασφαλιστικών μέτρων που έχουν διαταχθεί επί κυρίας αγωγής, σε περίπτωση κατά την οποία ο ενάγων έχει παραιτηθεί από αυτήν κατά την συζήτηση της, και έχει ασκήσει νέα αγωγή

Νομιμότητα ή μη ανάκλησης παραίτησης δημοσίου υπαλλήλου σε περίπτωση πρόωρης υποβολής της δεύτερης αίτησης.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η εκ μέρους του δημοσίου υπαλλήλου υποβολή δεύτερης αίτησης παραίτησης προ της παρόδου των δεκαπέντε ημερών από την υποβολή της αρχικής δεν επιφέρει αυτοδίκαιη λύση της υπαλληλικής του σχέσης με το Δημόσιο και δεν τον αποστερεί του δικαιώματος να προβεί σε ανάκληση της υποβληθείσης παραίτησής του, η οποία όμως πρέπει να λάβει χώρα εντός της αποκλειστικής προθεσμίας ενός (1) μηνός από την επομένη της υποβολής της αρχικής αίτησης παραίτησής του. (ομοφ.)

Υπάρχει υποχρέωση καταβολής τόκων τόσο επί καταψηφιστικής όσο και επί αναγνωριστικής αγωγής. Εναρξη της τοκοφορίας από τη γένεση της επιδικίας με την άσκηση της αγωγής και την επίδοσή της στον εναγόμενο. Η αναγνωριστική αγωγή δεν ενεργεί επικουρικά σε σχέση με την καταψηφιστική αγωγή, αφού η απόφαση επ` αυτής παράγει δεδικασμένο. Αντίθετη μειοψηφία.

Η απόφαση 0590/2025 του Δευτέρου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την κατάργηση δίκης που ξεκίνησε με αγωγή της ενάγουσας κατά του Ελληνικού Δημοσίου και του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών “Κοργιαλένειο - Μπενάκειο” Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Κατά τη δημόσια συνεδρίαση της 8ης Απριλίου 2025, ο πληρεξούσιος δικηγόρος της ενάγουσας δήλωσε προφορικά την παραίτηση από το δικόγραφο της αγωγής, έχοντας ρητή και ειδική πληρεξουσιότητα από την ενάγουσα. Η αγωγή ζητούσε την καταβολή 50.000,00 ευρώ, το οποίο καταλογίστηκε σε βάρος της, καθώς και 25.000,00 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη. Βάσει των διατάξεων του ν. 4700/2020 περί παραίτησης από ένδικο βοήθημα, το Δικαστήριο κήρυξε τη δίκη καταργημένη και απάλλαξε την ενάγουσα από τα δικαστικά έξοδα των εναγομένων.

Κατά τη διάταξη της παραγράφου 1 εδ. δ, του άρθρου 698 του Κ.Πολ.Δ., που ορίζει ότι η "διατάξασα ασφαλιστικόν μέτρον απόφαση ανακαλείται εν όλω ή εν μέρει εάν παρέλθουν τριάντα ημέρες από της κατ' άλλον τρόπον καταργήσεως ή περατώσεως της δίκης, σαφώς προκύπτει ότι εάν ο υπέρ ου λήφθηκε το ασφαλιστικό μέτρο,ανακαλέσει (παραιτηθεί) της εμπροθέσμως ασκηθείσης αγωγής του για την κυρία υπόθεση και ακολούθως μέσα στην πιο πάνω προθεσμία εγείρει εκ νέου την αγωγή του, τότε δεν δημιουργείται λόγος υποχρεωτικής ανακλήσεως της διαταξάσης το ασφαλιστικό μέτρο αποφάσεως, διότι η δίκη δεν περατώθηκε (βλ. επ.Πολυμ.Πρωτ.Αθην.2818/1970 ΝοΒ 18,1215) κατάργηση δε της δίκης σύμφωνα με τα άρθρα 294,295 και 296 του Κ.Πολ.Δ., υπάρχει, όταν ο ενάγων παραιτηθεί του δικογράφου της αγωγής του άνευ συναινέσεως του εναγομένου,προτού αυτός εισέλθει επί της ουσίας της υποθέσεως.

Απόφαση ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, περί αναγνώρισης, σε συνταξιούχο, δημόσιας υπηρεσίας ως χρόνου ασφάλισης στον Κλάδο Συντάξεως του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, με καταβολή των αντίστοιχων εισφορών σε βάρος του Δημοσίου.

Κατάσταση : Αποδεκτή. Είναι οριστική και ως εκ τούτου εκτελεστέα από το Δημόσιο η απόφαση της Διευθύντριας του ΙΚΑ, κατά της οποίας δεν ασκήθηκε ένσταση, εντός της νόμιμης προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών από την παραλαβή της.

Συμβάσεις πώλησης ιατρικών – φαρμακευτικών προϊόντων..Με δεδομένο, όμως, ότι όλες οι επίδικες συμβάσεις καταρτίστηκαν εντός των ετών 2006 και 2007, η παραγραφή των αντίστοιχων αγωγικών αξιώσεων άρχιζε από 1.1.2007 και 1.1.2008 και συμπληρωνόταν την 31.12.2011 και την 31.12.2012 αντίστοιχα. Με την ασκηθείσα στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο από 16.6.2015 αγωγή της, η οποία επιδόθηκε στο εναγόμενο την 29.6.2015, η ενάγουσα ζήτησε, κατά τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού, λόγω ακυρότητας των επίδικων συμβάσεων εξαιτίας της μη τήρησης του απαιτούμενου από το νόμο για τη σύναψή τους έγγραφου τύπου, το ποσό των 56.039,84 ευρώ ως ισόποση δαπάνη που το εναγόμενο ΝΠΔΔ εξοικονόμησε και στην οποία θα υποβαλλόταν, εάν προμηθευόταν το ιατροφαρμακευτικό υλικό με έγκυρες συμβάσεις από άλλο πρόσωπο. Από το χρόνο, όμως, που γεννήθηκε η επίδικη αξίωση και ήταν δυνατή η δικαστική της επιδίωξη μέχρι την άσκηση της ως άνω αγωγής (29.6.2015), παρήλθε χρόνος μεγαλύτερος των πέντε ετών, με αποτέλεσμα να έχει παραγραφεί η αξίωση αυτή της ενάγουσας έναντι του εναγομένου ΝΠΔΔ, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη νομική σκέψη της παρούσας (άρθρα 48 παρ. 1 και 49 ν.δ. 496/1974), κατά την βάσιμη σχετική ένσταση του τελευταίου, ζήτημα άλλωστε, που εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως (άρθρο 52 εδ. γ΄ του ν.δ. 496/1974). Και ναι μεν η ενάγουσα επικαλείται διακοπή της παραγραφής με την επίδοση της προγενέστερης από 18.4.2011 (με αριθμό κατάθεσης …./2011) αγωγής της στο εναγόμενο πριν την πάροδο της πενταετίας, πλην όμως ο ισχυρισμός αυτός είναι ουσιαστικά αβάσιμος. Ειδικότερα, με την ως άνω προγενέστερη αγωγή της η ενάγουσα ζήτησε να υποχρεωθεί το εναγόμενο να της καταβάλει, ως οφειλόμενο τίμημα από τις συμβάσεις πώλησης (σε συνδυασμό με τις συμβάσεις εκχώρησης), την αξία των πωληθέντων ιατροφαρμακευτικών υλικών εντόκως από την επομένη της παρέλευσης 60 ημερών από την επίδοση εκάστου τιμολογίου. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 3437/2014 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου ..., η οποία δέχθηκε εν μέρει αυτήν, ως βάσιμη κατ’ ουσία, ως προς τα αναφερόμενα τιμολόγια πώλησης που δεν υπερέβαιναν το ποσό των 2.500 ευρώ έκαστο και απέρριψε αυτήν, ως αόριστη, ως προς τα λοιπά τιμολόγια, που υπερέβαιναν το ποσό των 2.500 ευρώ έκαστο. Η αγωγή, όμως, αυτή είχε ιστορική και νομική αιτία διάφορη της μεταγενέστερης από 16.6.2015 αγωγής που ασκήθηκε ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου για τα ίδια αυτά τιμολόγια, δεδομένου ότι η ευθύνη του εναγομένου στην πρώτη αγωγή στηριζόταν αποκλειστικά στη σύμβαση πώλησης, ενώ στην μεταγενέστερη αγωγή στηρίζεται στις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού, δηλαδή σε εντελώς διαφορετική ιστορική και νομική βάση. Σύμφωνα, όμως, με όσα εκτέθηκαν στη νομική σκέψη της παρούσας για να επέλθει διακοπή της παραγραφής λόγω της ασκηθείσης πρώτης χρονικά αγωγής και της επανέγερσής της κατ’ άρθρο 263 ΑΚ (το οποίο έχει εφαρμογή και στην παραγραφή των κατά των ΝΠΔΔ χρηματικών απαιτήσεων, ενόψει του ότι δεν υπάρχει αντίθετη ρύθμιση με το ν.δ. 496/1974), πρέπει η μεταγενέστερη αγωγή να έχει την ίδια ιστορική και νομική βάση με την αρχική αγωγή, προϋπόθεση που δεν συντρέχει στην προκείμενη περίπτωση ως προς τις αγωγές αυτές (ήτοι την αρχική που ασκήθηκε με βάση τη σύμβαση πώλησης και την μεταγενέστερη που ασκήθηκε με βάση τον αδικαιολόγητο πλουτισμό), οι οποίες εισάγουν διαφορετικά αντικείμενα δίκης, δεδομένου ότι το πραγματικό των εφαρμοζομένων διατάξεων είναι διαφορετικό στις δύο αυτές περιπτώσεις, ενώ και οι έννομες συνέπειες (νομική θεμελίωση) είναι, επίσης, διαφορετικές κατά τα εκτιθέμενα στη νομική σκέψη της παρούσας. Επομένως, η εκκαλούμενη απόφαση, η οποία δέχθηκε τα ίδια και απέρριψε ως παραγεγραμμένη την αξίωση της ενάγουσας και, συνακόλουθα, ως ουσιαστικά αβάσιμη την αγωγή, κατά παραδοχή του περί παραγραφής ισχυρισμού του εναγόμενου ΝΠΔΔ, δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων που αναφέρθηκαν στη ίδια ως άνω νομική σκέψη της και, ως εκ τούτου, ο μοναδικός λόγος της υπό κρίση έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.

Καταβολή αποδοχών απασχολούμενων με το πρόγραμμα STAGE – Συμμόρφωση διοικήσεως σε απόφαση ασφαλιστικών μέτρων – Υποχρέωση ή μη αιτούντων για προσκόμιση μηνιαίως ισόποσης εγγυητικής επιστολής Τραπέζης κατ’ άρθρ. 326 παρ. 5 Ν. 4072/2012.α) Εν όψει της δέσμευσης που απορρέει από το προσωρινό δεδικασμένο της επίμαχης απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, το Δημόσιο υποχρεούται σύμφωνα με τα οριζόμενα στο διατακτικό της, να αποδέχεται προσωρινά τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες των αιτούντων στη θέση και με τις αποδοχές που αυτοί είχαν και μετά τη λήξη των συμβάσεών τους, υπό την έννοια της διατήρησης του ίδιου μισθολογικού και ασφαλιστικού καθεστώτος που είχαν προηγουμένως, μέχρι την έκδοση οριστικής αποφάσεως επί της κύριας αγωγής τους. Η καταβολή των αποδοχών τους κατά το χρονικό αυτό διάστημα θα βαρύνει το Δημόσιο που ήταν διάδικος στη δίκη των ασφαλιστικών μέτρων, κατά την οποία πιθανολογήθηκε ότι ήταν και ο πραγματικός εργοδότης αυτών, και συνεπώς καταλαμβάνεται από τα αντικειμενικά και υποκειμενικά όρια του προσωρινού δεδικασμένου της επίμαχης απόφασης (άρθρα 321-334 ΚΠολΔ, και ιδίως 325 περ. 1 ΚΠολΔ), καθώς και από τις συνέπειες της εκτελεστότητάς της (άρθρο 700 παρ. 1 ΚΠολΔ). (ομοφ.) β) Από τη γραμματική και τελολογική ερμηνεία του άρθρου 326 παρ. 5 του Ν. 4072/2012, με το οποίο προστέθηκαν τα επίμαχα εδάφια στο τέλος της παρ. 1 του άρθρου 4 του Ν. 3068/2002, δεν προκύπτει υποχρέωση των αιτούντων να προσκομίζουν μηνιαίως ισόποση εγγυητική επιστολή Τραπέζης, προκειμένου να λαμβάνουν τις αποδοχές τους από το Δημόσιο σε εκτέλεση της εν λόγω απόφασης, διότι η θεσπισθείσα με την ανωτέρω διάταξη ρύθμιση αφορά σε δικαστικές αποφάσεις ή άλλους εκτελεστούς τίτλους που υπόκεινται σε ένδικα μέσα ή ένδικα βοηθήματα και από τους οποίους απορρέει άμεσα χρηματική υποχρέωση του Δημοσίου. (ομοφ.)

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ:«Επέκταση ΧΥΤΑ Χερσονήσου»(...)για την άσκηση του ελέγχου νομιμότητας, ο αρμόδιος φορέας υποχρεούται να υποβάλει πλήρη φάκελο με όλα τα σχετικά έγγραφα και στοιχεία της ελεγχόμενης διαδικασίας. Αν ο υποβληθείς φάκελος δεν είναι πλήρης, το Κλιμάκιο αναβάλλει την οριστική κρίση του και ζητεί τη συμπλήρωση των στοιχείων εντός προθεσμίας, η οποία δεν δύναται να υπερβαίνει τις δεκαπέντε (15) ημέρες. Στην περίπτωση αυτή, η προβλεπόμενη για την ολοκλήρωση του ελέγχου προθεσμία των τριάντα ημερών διακόπτεται και αρχίζει νέα από τη συμπλήρωση του φακέλου με τα ελλείποντα στοιχεία.(...)Ενόψει των ανωτέρω, το Κλιμάκιο αναβάλλει την έκδοση οριστικής Πράξης, έως ότου συμπληρωθεί αρμοδίως ο φάκελος με τα προαναφερόμενα στοιχεία.

Δωρεάν παροχή ακουστικών βαρηκοϊας σε μαθητές ιδιωτικών σχολείων και σε μαθητές δημόσιων σχολείων όπου δεν λειτουργούν τμήματα ειδικής αγωγής. α) Οι μαθητές που έχουν πρόβλημα ακοής δικαιούνται σε δωρεάν λήψη των ακουστικών βαρηκοϊας, εφόσον έχει νομίμως πιστοποιηθεί ότι εντάσσονται στα άτομα με ειδικές ανάγκες και φοιτούν σε ιδιωτικό σχολείο, όπου ασκείται ειδική αγωγή (πλειοψ.) και β) τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν σε δημόσια σχολεία δικαιούνται της παροχής αυτής σε κάθε περίπτωση. (ομόφωνα) ΣΧΕΤ.Η αριθμ.ΝΣΚ/275/2004 Γνωμοδότηση.